Żyła oczna górna
Żyła oczna górna (łac. vena ophthalmica superior) – w anatomii człowieka żyła odprowadzająca krew z górnej części oczodołu i gałki ocznej[1][2]. Zaczyna się w przyśrodkowym kącie szpary ocznej, nad więzadłem powiekowym górnym jako żyła nosowo-czołowa (vena nasofrontalis). Łączy się następnie z żyłą kątową i biegnie w stronę tylną w górno-przyśrodkowej części oczodołu. Krzyżuje nerw wzrokowy od góry, przebiegając między nim a mięśniem prostym górnym i kieruje się do szczeliny oczodołowej górnej, przez którą przechodzi z bocznej i górnej strony od pierścienia ścięgnistego wspólnego. Kończy się wpadając do zatoki jamistej[2][3]. Jej dopływami są żyły wirowate górne, żyły rzęskowe przednie, żyły powiek (uchodzące do jej początkowego odcinka – żyły nosowo-czołowej), żyła sitowa przednia, żyła sitowa tylna, żyła łzowa i gałęzie mięśniowe[2][4]. Wpada do niej także górna gałąź żyły ocznej dolnej, która może jednak także samodzielnie kończyć się w zatoce jamistej[2]. Żyła oczna górna zespala się z żyłą oczną dolną, żyłą środkową siatkówki, żyłami twarzy i jamy nosowej. Nie ma w niej zastawek, co umożliwia odwrotny przepływ krwi – z zatoki jamistej do żył twarzy poprzez żyły oczne – w przypadku nadmiernego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom IV, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 182, ISBN 978-83-200-4109-5.
- ↑ a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 368–369, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1615, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 556–560, ISBN 978-83-200-3258-1.
