Przejdź do zawartości

Debbie Ferguson-McKenzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
lekkoatletyka
Debbie Ferguson-McKenzie
Ilustracja
Debbie Ferguson-McKenzie podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1976
Nassau

Wzrost

168 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Bahamy
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
srebro Atlanta 1996 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Ateny 2004 lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
Mistrzostwa świata
złoto Sewilla 1999 sztafeta 4 × 100 m
złoto Edmonton 2001 bieg na 200 m
srebro Berlin 2009 sztafeta 4 × 100 m
brąz Berlin 2009 bieg na 200 m
Igrzyska panamerykańskie
złoto Winnipeg 1999 bieg na 200 m
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Manchester 2002 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
złoto Manchester 2002 lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
złoto Manchester 2002 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)

Debbie Ferguson-McKenzie (ur. 16 stycznia 1976 w Nassau[1]) – bahamska sprinterka specjalizująca się w biegach na dystansie 100 i 200 metrów, wielokrotna medalistka mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich. Na igrzyskach olimpijskich w Atlancie zdobyła wicemistrzostwo olimpijskie w sztafecie 4 × 100 metrów. Cztery lata później zdobyła złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Sydney w sztafecie 4 × 100 metrów, a na kolejnych igrzyskach olimpijskich w Atenach zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów[1].

Sukcesy odnosiła również podczas innych ważnych zawodów. W sztafecie 4 × 100 m zdobyła złoto na igrzyskach panamerykańskich i na mistrzostwach świata w 1999. Swój pierwszy indywidualny złoty medal mistrzostw świata wywalczyła w Edmonton w 2001. Początkowo zdobyła srebrny medal, lecz na skutek dyskwalifikacji złotej medalistki Marion Jones otrzymała złoto. W 2002 roku została mianowana na ambasadora Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa. W tym samym roku na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Manchesterze triumfowała na 100 metrów, na 200 metrów i w 4 × 100 metrów ustanawiając rekordy tej imprezy[2]. Ostatni swój indywidualny sukces odniosła na mistrzostwach świata w 2009 w Berlinie na dystansie 200 m zdobywając brązowy medal.

Ferguson-McKenzie ma na swoim koncie także zwycięstwo w finale Grand Prix IAAF (bieg na 100 m, Paryż 2002) oraz dwa drugie miejsca w Światowym Finale IAAF (bieg na 200 m, Monako 2004 & Stuttgart 2007).

Trzykrotnie wygrywała biegi w pucharze świata:

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 27 lipca 1996 Stany Zjednoczone Atlanta bieg na 100 m 11,28 s Stany Zjednoczone Gail Devers
7.[3] 23 września 2000 Australia Sydney bieg na 100 m 11,29 s + 0,17 s Grecja Ekaterini Tanu
4.[4] 28 września 2000 Australia Sydney bieg na 200 m 22,37 s + 0,10 s Bahamy Pauline Davis-Thompson
złoto 30 września 2000 Australia Sydney sztafeta 4 x 100 m 41,95 s - -
7. 21 sierpnia 2004 Grecja Ateny bieg na 100 m 11,16 s + 0,23 s Białoruś Julija Nieściarenka
brąz 25 sierpnia 2004 Grecja Ateny bieg na 200 m 22,30 s + 0,25 Jamajka Veronica Campbell-Brown
4. 27 sierpnia 2004 Grecja Ateny sztafeta 4 x 100 m 42,69 s + 0,96 s  Jamajka
7. 17 sierpnia 2008 Chiny Pekin bieg na 100 m 11,19 s + 0,41 s Jamajka Shelly-Ann Fraser
7. 21 sierpnia 2008 Chiny Pekin bieg na 200 m 22,61 s + 0,87 s Jamajka Veronica Campbell-Brown
27. 3 sierpnia 2012 Wielka Brytania Londyn bieg na 100 m 11,32 s - Jamajka Shelly-Ann Fraser
38. 6 sierpnia 2012 Wielka Brytania Londyn bieg na 200 m 23,49 s - Stany Zjednoczone Allyson Felix
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
26. 9 sierpnia 1995 Szwecja Göteborg bieg na 200 m 23,33 s - Jamajka Merlene Ottey
4. 13 sierpnia 1995 Szwecja Göteborg sztafeta 4 x 100 m 43,14 s + 1,02 s  Stany Zjednoczone Merlene Ottey
12. 3 sierpnia 1997 Grecja Ateny bieg na 100 m 11,39 s - Stany Zjednoczone Marion Jones
6. 9 sierpnia 1997 Grecja Ateny sztafeta 4 x100 m 42,77 s + 1,30 s  Stany Zjednoczone
10. 22 sierpnia 1999 Hiszpania Sewilla bieg na 100 m 11,12 s - Stany Zjednoczone Marion Jones
5. 27 sierpnia 1999 Hiszpania Sewilla bieg na 200 m 22,28 s + 0,51 s Stany Zjednoczone Inger Miller
złoto 29 sierpnia 1999 Hiszpania Sewilla sztafeta 4 x 100 m 41,92 s - -
5.[5] 6 sierpnia 2001 Kanada Edmonton bieg na 100 m 11,13 s + 0,31 s Ukraina Żanna Pintusewicz-Block
złoto[6] 10 sierpnia 2001 Kanada Edmonton bieg na 200 m 22,52 s - -
9. 24 sierpnia 2003 Francja Paryż bieg na 100 m 11,27 s - Stany Zjednoczone Torri Edwards
16. 26 sierpnia 2003 Francja Paryż bieg na 200 m 22,98 s - Rosja Anastasija Kapaczinska
9. 29 sierpnia 2003 Francja Paryż sztafeta 4 x 100 m 43,64 s -  Francja
14. 27 sierpnia 2007 Japonia Osaka bieg na 100 m 11,25 s - Jamajka Veronica Campbell-Brown
14. 30 sierpnia 2007 Japonia Osaka bieg na 200 m 22,98 s - Stany Zjednoczone Allyson Fellix
6. 17 sierpnia 2009 Niemcy Berlin bieg na 100 m 11,05 s + 0,32 s Jamajka Shelly-Ann Fraser
brąz 21 sierpnia 2009 Niemcy Berlin bieg na 200 m 22,41 s + 0,39 Stany Zjednoczone Allyson Felix
srebro 22 sierpnia 2009 Niemcy Berlin sztafeta 4 x 100 m 42,29 s + 0,23 s  Jamajka
6. 2 września 2011 Korea Południowa Daegu bieg na 200 m 22,96 s + 0,74 s Jamajka Veronica Campbell-Brown
17. 4 września 2011 Korea Południowa Daegu sztafeta 4 x 100 m 50,62 s -  Stany Zjednoczone
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 25 sierpnia 1994 Kanada Victoria bieg na 200 m 23,68 s - Australia Cathy Freeman
5. 28 sierpnia 1994 Kanada Victoria sztafeta 4 x 100 m 44,89 s + 1,90 s  Nigeria
złoto 27 lipca 2002 Wielka Brytania Manchester bieg na 100 m 10,91 s - -
złoto 29 lipca 2002 Wielka Brytania Manchester bieg na 200 m 22,20 s - -
złoto 31 lipca 2002 Wielka Brytania Manchester sztafeta 4 x 100 m 42,44 s - -

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Ferguson-McKenzie jest aktualną rekordzistką kraju w sztafetach 4 x 100 (41,92 1999) i 4 x 400 metrów (3:29,53 2009)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Debbie Ferguson-McKenzie [online], olympedia.org [dostęp 2020-10-20] (ang.).
  2. Debbie Ferguson [online], thecgf.com [dostęp 2020-10-20] (ang.).
  3. Ferguson-McKenzie zajęła w finale 8 miejsce, ale po zdyskwalifikowaniu za doping zwyciężczyni Marion Jones, została przesunięta w końcowej klasyfikacji na 7 miejsce.
  4. Ferguson-McKenzie zajęła w finale 5 miejsce, ale po zdyskwalifikowaniu za doping zwyciężczyni Marion Jones, została przesunięta w końcowej klasyfikacji na 4 miejsce.
  5. Ferguson-McKenzie zajęła w finale 6 miejsce, ale po zdyskwalifikowaniu Marion Jones, która zajęła w nim 2 miejsce została przesunięta w końcowej klasyfikacji na 5 miejsce.
  6. Ferguson-McKenzie zajęła w finale 2 miejsce, ale po zdyskwalifikowaniu za doping zwyciężczyni Marion Jones, została przesunięta w końcowej klasyfikacji na 1 miejsce i przyznano złoty medal.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]