Formuła 1 Sezon 1970

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1970 Mistrzostw Świata Formuły 1
Ilustracja
Jochen Rindt podczas Grand Prix Holandii w 1970 roku
Inauguracja

7 marca

Zakończenie

25 października

Liczba wyścigów

13

Mistrzowie
Kierowcy

Jochen Rindt

Konstruktorzy

Lotus

Poprzedni sezon Następny sezon

Formuła 1 Sezon 1970 – 21. sezon Formuły 1 organizowanej przez FIA. Rozpoczął się 7 marca 1970 roku, ostatni wyścig odbył się 25 października. Do dzisiaj jest to jedyny sezon, w którym zwycięzca zmarł przed końcem sezonu.

Podsumowanie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1970 został wygrany przez zespół Lotusa, dzięki swojemu świetnie zaprojektowanemu samochodowi dominowali praktycznie przez całe rozgrywki. Nowy Lotus 72 o kształcie klina, był bardzo innowacyjnym samochodem. 72 miał początkowo problemy z zawieszeniem, zostały one jednak wyeliminowane i samochody Lotus zdominowały zawody. Pierwszy kierowca tego zespołu Jochen Rindt nie miał sobie równych. Zginął w wypadku spowodowanym przez awarię układu hamulcowego w jego samochodzie podczas Grand Prix Włoch. Pośmiertnie otrzymał tytuł mistrza świata.

W 1970 po raz pierwszy zastosowane zostały opony "sliki" przez firmę Goodyear.

Potrójny mistrz świata Jack Brabham skończył karierę po zakończeniu sezonu.

Przegląd sezonu[edytuj | edytuj kod]

Rnd Wyścig Data Miejsce Zwycięzca Konstruktor
1 Grand Prix RPA 7 marca Kyalami Australia Jack Brabham Wielka Brytania Brabham-Ford
2 Grand Prix Hiszpanii 19 kwietnia Jarama Wielka Brytania Jackie Stewart Wielka Brytania March-Ford
3 Monako Grand Prix Monako 10 maja Monaco Austria Jochen Rindt Wielka Brytania Lotus-Ford
4 Belgia Grand Prix Belgii 7 czerwca Spa-Francorchamps Meksyk Pedro Rodríguez Wielka Brytania BRM
5 Holandia Grand Prix Holandii 21 czerwca Zandvoort Austria Jochen Rindt Wielka Brytania Lotus-Ford
6 Francja Grand Prix Francji 5 lipca Charade Austria Jochen Rindt Wielka Brytania Lotus-Ford
7 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii 18 lipca Brands Hatch Austria Jochen Rindt Wielka Brytania Lotus-Ford
8 Niemcy Grand Prix Niemiec 2 sierpnia Hockenheimring Austria Jochen Rindt Wielka Brytania Lotus-Ford
9 Austria Grand Prix Austrii 16 sierpnia Österreichring Belgia Jacky Ickx Włochy Ferrari
10 Włochy Grand Prix Włoch 6 września Monza Szwajcaria Clay Regazzoni Włochy Ferrari
11 Kanada Grand Prix Kanady 20 września Mont-Tremblant Belgia Jacky Ickx Włochy Ferrari
12 Stany Zjednoczone Grand Prix USA 4 października Watkins Glen Brazylia Emerson Fittipaldi Wielka Brytania Lotus-Ford
13 Meksyk Grand Prix Meksyku 25 października Hermanos Rodríguez Belgia Jacky Ickx Włochy Ferrari

Wyniki klasyfikacji generalnej konstruktorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Konstruktor Podwozie Silnik Punktów Zwycięstw Podium PP
1 Lotus-Ford 49C
72
72B
72C
Ford Cosworth DFV 59 6 7 3
2 Ferrari 312B Ferrari 001 52 (55) 4 9 5
3 March-Ford 701 Ford Cosworth DFV 48 1 8 3
4 Brabham-Ford BT33 Ford Cosworth DFV 35 1 5 1
5 McLaren-Ford M14A Ford Cosworth DFV 35 5
6 Matra MS120 Matra MS12 23 3
7 BRM P139
P153
BRM P142 23 1 2
8 Surtees-Ford TS7 Ford Cosworth DFV 3
9 McLaren-Alfa Romeo M7D
M14D
Alfa Romeo T33
10 Tyrrell-Ford 001 Ford Cosworth DFV 1
11 Bellasi-Ford F1 Ford Cosworth DFV
12 De Tomaso-Ford 505/38 Ford Cosworth DFV

Wyniki klasyfikacji generalnej kierowców[edytuj | edytuj kod]

Poz Kierowca RPA ESP MON Monako BEL Belgia NED Holandia FRA Francja GBR Wielka Brytania GER Niemcy AUT Austria ITA Włochy CAN Kanada USA Stany Zjednoczone MEX Meksyk Pkt
1 Austria Jochen Rindt 13 NU 1 NU 1 1 1 1 NU NS 45
2 Belgia Jacky Ickx NU NU NU 8 3 NU NU 2 1 NU 1 4 1 40
3 Szwajcaria Clay Regazzoni 4 4 NU 2 1 2 13 2 33
4 Australia Denny Hulme 2 NU 4 4 3 3 NU 4 NU 7 3 27
5 Wielka Brytania Jackie Stewart 3 1 NU NU 2 9 NU NU NU 2 NU NU NU 25
6 Australia Jack Brabham 1 NU 2 NU 11 3 2 NU 13 NU NU 10 NU 25
7 Meksyk Pedro Rodríguez 9 WD 6 1 10 NU NU NU 4 NU 4 2 6 23
8 Australia Chris Amon NU NU NU 2 NU 2 5 NU 8 7 3 5 4 23
9 Francja Jean-Pierre Beltoise 4 NU NU 3 5 13 NU NU 6 3 8 NU 5 16
10 Brazylia Emerson Fittipaldi 8 4 15 WD 1 NU 12
11 Niemcy Rolf Stommelen NU NU NZ 5 NZ 7 5 3 5 NU 12 NU 10
12 Francja Henri Pescarolo 7 NU 3 6 8 5 NU 6 14 NU 7 8 9 8
13 Wielka Brytania Graham Hill 6 4 5 NU NC 10 6 NU WD NC NU NU 7
14 Australia Bruce McLaren NU 2 NU 6
15 Stany Zjednoczone Mario Andretti NU 3 NU NU NU 4
16 Szwecja Reine Wisell 3 NC 4
17 Włochy Ignazio Giunti 4 14 7 NU 3
18 Wielka Brytania John Surtees NU NU NU 6 NU 9 NU NU 5 NU 8 3
19 Wielka Brytania John Miles 5 NZ NZ NU 7 8 NU NU NU WD 2
20 Wielka Brytania Jackie Oliver NU NU NU NU NU NU NU NU 5 NU NC NU 7 2
21 Francja Johnny Servoz-Gavin NU 5 NZ 2
22 Francja François Cevert NU 11 7 7 NU 6 9 NU NU 1
23 Wielka Brytania Peter Gethin NU NU 10 NC 6 14 NU 1
24 Stany Zjednoczone Dan Gurney NU 6 NU 1
25 Wielka Brytania Derek Bell NU 6 1
26 Szwajcaria Jo Siffert 10 NZ 8 7 NU NU NU 8 9 NU NU 9 NU 0
27 Szwecja Ronnie Peterson 7 NC 9 NU 9 NU NU NC 11 0
28 Włochy Andrea de Adamich NZ NZ NZ NC NU NZ 12 8 NU NZ 0
29 Rodezja John Love 8 0
30 Kanada George Eaton NU NZ NZ NU 12 NU 11 NU 10 NU 0
31 Peter de Klerk 11 0
32 Dave Charlton 12 0
Wielka Brytania Piers Courage NU NS NC NU NU 0
Australia Tim Schenken NU NU NC NU 0
Szwajcaria Silvio Moser NZ NZ NZ NU NZ 0
Stany Zjednoczone Pete Lovely NZ NZ NC NZ 0
Szwecja Joakim Bonnier NZ NU 0
Stany Zjednoczone Gus Hutchison NU 0
Alex Soler-Roig NZ NZ 0
Wielka Brytania Brian Redman NZ 0
Niemcy Hubert Hahne NZ 0
Włochy Nanni Galli NZ 0
Wielka Brytania Peter Westbury NZ 0
Poz Kierowca RPA ESP MON Monako BEL Belgia NED Holandia FRA Francja GBR Wielka Brytania GER Niemcy AUT Austria ITA Włochy CAN Kanada USA Stany Zjednoczone MEX Meksyk Pkt