Formuła 1 Sezon 2007

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2007 Mistrzostw Świata Formuły 1
Ilustracja
Inauguracja

18 marca

Zakończenie

21 października

Liczba wyścigów

17

Mistrzowie
Kierowcy

Kimi Räikkönen

Konstruktorzy

Ferrari

Poprzedni sezon Następny sezon

Sezon 2007 Formuły 1 – 58. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Sezon rozpoczął się 18 marca w Australii, a zakończył 21 października w Brazylii. Tytuł mistrza kierowców zdobył Kimi Räikkönen, zaś mistrzostwo konstruktorów zdobyła ekipa Ferrari.

Opis sezonu[edytuj | edytuj kod]

Super Aguri SA07 prowadzone przez Takumę Satō podczas Grand Prix Japonii 2007

Prawie wszystkie zespoły (oprócz Toyoty i BMW Sauber) zmieniły kierowców w porównaniu z końcówką poprzedniego sezonu. Do najważniejszych transferów można zaliczyć przejście do McLarena mistrza świata z sezonów 20052006 Fernando Alonso oraz przejście Kimiego Räikkönena do Ferrari (na miejsce Schumachera).

W barwach Renault zadebiutował Heikki Kovalainen, natomiast mistrz GP2 sezonu 2006 Lewis Hamilton został kierowcą McLarena. Warto wspomnieć również o Robercie Kubicy dla którego był to pierwszy pełny sezon w Formule 1.

Po wycofaniu się Michelin, Bridgestone pozostał jedynym dostawcą opon dla wszystkich zespołów. Już podczas pierwszych testów okazało się, iż nowa specyfikacja opon (na sezon 2007) jest wolniejsza o około 2 sekundy od ubiegłorocznej.

Prezentacje samochodów[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2007 większość czołowych zespołów zaprezentowała swoje pojazdy na sezon 2007. Jako pierwszy zrobił to zespół Toyoty 12 lutego. Renault zaprezentował swój nowy samochód 24 stycznia (po zmianie głównego sponsora na ING zmieniły się również barwy pojazdu). Jednym z ciekawszych konceptów wykazał się zespół Honda. Loga sponsorów zostały zastąpione dużych rozmiarów obrazem ziemi.

Testy zimowe[edytuj | edytuj kod]

Już w listopadzie 2006 zespoły rozpoczęły testy przygotowujące do nowego sezonu na torze Circuit de Catalunya. W związku z tym iż nowe pojazdy nie były jeszcze gotowe, testowano nowe części na sezon 2007, jak również nowe opony dostarczone przez Bridgestone.

W styczniu 2007 testy ruszyły pełną parą. Testowano głównie na hiszpańskich torach (Walencja, Jerez). W lutym testowano w Barcelonie oraz w Bahrajnie (gdzie po raz pierwszy testowano w optymalnych warunkach). Dla większości zespołów były to ostatnie testy przed rozpoczęciem sezonu.

Trudno na podstawie wyników testów określić który z zespołów jest najsilniejszy. Dobre wyniki zaprezentowały zespoły McLaren oraz Ferrari. Również Renault zaprezentował się dobrze, chociaż słabiej niż Ferrari i McLaren. Niespodzianką zimowych testów był zespół BMW Sauber, który przeważnie plasował się tuż za czołówką.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Numery startowe zostały określone na podstawie klasyfikacji kierowców i konstruktorów sezonu 2006.

Zespół Konstruktor Samochód Silnik (2.4l V8) Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy Kierowcy rezerwowi
Wielka Brytania Vodafone McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-22 Niemcy Mercedes
FO 108T
B 1 Hiszpania Fernando Alonso 1–17 Hiszpania Pedro de la Rosa
Wielka Brytania Gary Paffett 
2 Wielka Brytania Lewis Hamilton 1–17
ING Renault F1 Team Renault R27 Renault
RS27
B 3 Włochy Giancarlo Fisichella 1–17 Brazylia Ricardo Zonta
Brazylia Nelson Piquet Jr. 
4 Finlandia Heikki Kovalainen 1–17
Włochy Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2007 Włochy Ferrari
056
B 5 Brazylia Felipe Massa 1–17 Włochy Luca Badoer
Hiszpania Marc Gené 
6 Finlandia Kimi Räikkönen 1–17
Japonia Honda Racing F1 Team Honda RA107 Japonia Honda
RA807E
B 7 Wielka Brytania Jenson Button 1–17 Austria Christian Klien
Wielka Brytania James Rossiter
Wielka Brytania Mike Conway 
8 Brazylia Rubens Barrichello 1–17
Niemcy BMW Sauber F1 Team BMW F1.07 Niemcy BMW
P86/7
B 9 Niemcy Nick Heidfeld 1–17 Niemcy Sebastian Vettel
Niemcy Timo Glock
Ho-Pin Tung 
10 Polska Robert Kubica 1–6, 8–17 
Niemcy Sebastian Vettel 7[1]
Japonia Panasonic Toyota Racing Toyota TF107 Japonia Toyota
RVX-07
B 11 Niemcy Ralf Schumacher 1–17 Niemcy Timo Glock
Franck Montagny
Japonia Kōhei Hirate
Japonia Kamui Kobayashi 
12 Włochy Jarno Trulli 1–17
Austria Red Bull Racing Red Bull-Renault RB3 Renault
RS27
B 14 Wielka Brytania David Coulthard 1–17 Holandia Robert Doornbos
Niemcy Michael Ammermüller 
15 Australia Mark Webber 1–17
Wielka Brytania AT&T WilliamsF1 Team Williams-Toyota FW29 Japonia Toyota
RVX-07
B 16 Niemcy Nico Rosberg 1–17 Indie Narain Karthikeyan
Japonia Kazuki Nakajima 
17 Austria Alexander Wurz 1–16 
Japonia Kazuki Nakajima 17[2]
Włochy Scuderia Toro Rosso STR-Ferrari STR2 Włochy Ferrari
056
B 18 Włochy Vitantonio Liuzzi 1–17 Szwajcaria Neel Jani 
19 Stany Zjednoczone Scott Speed 1–10 
Niemcy Sebastian Vettel 11–17[3]
Holandia Etihad Aldar Spyker F1 Team Spyker-Ferrari F8-VII
F8-VIIB
Włochy Ferrari
056
B 20 Niemcy Adrian Sutil 1–17 Malezja Fairuz Fauzy[4]
Hiszpania Adrián Vallés[4]
Niemcy Markus Winkelhock[4]
Holandia Giedo van der Garde[4] 
21 Holandia Christijan Albers 1–9 
Niemcy Markus Winkelhock 10[5] 
Japonia Sakon Yamamoto 11–17
Japonia Super Aguri F1 Team Super Aguri-Honda SA07 Japonia Honda
RA807E
B 22 Japonia Takuma Satō 1–17 Japonia Sakon Yamamoto
Wielka Brytania James Rossiter 
23 Wielka Brytania Anthony Davidson 1–17
Zespół Konstruktor Samochód Silnik (2.4l V8) Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy Kierowcy rezerwowi

Zmiany w zespołach[edytuj | edytuj kod]

  • McLaren
    • Kimi Räikkönen przeszedł do Ferrari, a Juan Pablo Montoya opuścił Formułę 1 i rozpoczął starty w serii NASCAR.
    • Pedro de la Rosa i Gary Paffett pozostali kierowcami testowymi zespołu.
    • Nowymi kierowcami zespołu zostali Fernando Alonso – Mistrz Świata Formuły 1 2005 i 2006 oraz Lewis Hamilton – związany wcześniej długoletnim kontraktem z McLarenem.
    • Za sprawą nowego sponsora – firmy Vodafone, oficjalna nazwa zespołu została zmieniona na Vodafone McLaren Mercedes.
  • Renault
    • Heikki Kovalainen zastąpił Fernando Alonso, który przeszedł do McLarena.
    • Za sprawą nowego sponsora – firmy ING, oficjalna nazwa zespołu została zmieniona na ING Renault F1 Team.

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna nazwa Grand Prix Tor Data Czas polski Czas lokalny
1 ING Australian Grand Prix Australii Australia Albert Park 18 marca 4:00 14:00
2 Petronas Malaysian Grand Prix Malezji Malezja Sepang International Circuit 8 kwietnia 9:00 15:00
3 Gulf Air Bahrain Grand Prix Bahrajnu Bahrajn Bahrain International Circuit 15 kwietnia 13:30 14:30
4 Gran Premio Telefónica de España Hiszpanii Hiszpania Circuit de Catalunya 13 maja 14:00 14:00
5 Grand Prix de Monaco Monako Monako Circuit de Monaco 27 maja 14:00 14:00
6 Grand Prix du Canada Kanady Kanada Circuit Gilles Villeneuve 10 czerwca 19:00 13:00
7 United States Grand Prix Stanów Zjednoczonych Stany Zjednoczone Indianapolis Motor Speedway 17 czerwca 19:00 13:00
8 Grand Prix de France Francji Magny Cours 1 lipca 14:00 14:00
9 Santander British Grand Prix Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Silverstone Circuit 8 lipca 14:00 13:00
10 Grand Prix of Europe Europy Niemcy Nürburgring 22 lipca 14:00 14:00
11 Magyar Nagydíj Węgier Węgry Hungaroring 5 sierpnia 14:00 14:00
12 Petrol Ofisi Turkish Grand Prix Turcji Turcja Istanbul Autodrom Circuit 26 sierpnia 14:00 15:00
13 Gran Premio d’Italia Włoch Włochy Autodromo Nazionale di Monza 9 września 14:00 14:00
14 ING Belgian Grand Prix Belgii Belgia Circuit de Spa Francorchamps 16 września 14:00 14:00
15 Fuji Television Japanese Grand Prix Japonii Japonia Fuji International Speedway 30 września 6:30 13:30
16 Sinopec Chinese Grand Prix Chin Shanghai International Circuit 7 października 8:00 14:00
17 Grande Prêmio do Brasil Brazylii Brazylia Interlagos 21 października 18:00 14:00
Oficjalna nazwa Grand Prix Tor Data Czas polski Czas lokalny

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Najlepsze wyniki w Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca
1 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari
2 Brazylia Felipe Massa Ferrari Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes
3 Brazylia Felipe Massa Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari
4 Brazylia Felipe Massa Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari
5 Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes
6 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes
7 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes
8 Brazylia Felipe Massa Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari
9 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari
10 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes
11 Wielka Brytania Lewis Hamilton[6] McLaren-Mercedes Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes
12 Brazylia Felipe Massa Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari
13 Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes Hiszpania Fernando Alonso McLaren-Mercedes
14 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Brazylia Felipe Massa Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari
15 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes
16 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Brazylia Felipe Massa Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari
17 Brazylia Felipe Massa Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari

Klasyfikacje szczegółowe[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja kierowców na wykresie
Poz. Kierowca Konstruktor Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Stany Zjednoczone Wielka Brytania Unia Europejska Węgry Turcja Włochy Belgia Japonia Brazylia Punkty
1 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 1 3 3 NU 8 5 4 1 1 NU 2 2 3 1 3 1 1 110
2 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren 3 2 2 2 2 1 1 3 3 9 1 5 2 4 1 NU 7 109
3 Hiszpania Fernando Alonso McLaren 2 1 5 3 1 7 2 7 2 1 4 3 1 3 NU 2 3 109
4 Brazylia Felipe Massa Ferrari 6 5 1 1 3 DK 3 2 5 2 13 1 NU 2 6 3 2 94
5 Niemcy Nick Heidfeld BMW Sauber 4 4 4 NU 6 2 NU 5 6 6 3 4 4 5 14 7 6 61
6 Polska Robert Kubica BMW Sauber NU 18 6 4 5 NU 4 4 7 5 8 5 9 7 NU 5 39
7 Finlandia Heikki Kovalainen Renault 10 8 9 7 13 4 5 15 7 8 8 6 7 8 2 9 NU 30
8 Włochy Giancarlo Fisichella Renault 5 6 8 9 4 DK 9 6 8 10 12 9 12 NU 5 11 NU 21
9 Niemcy Nico Rosberg Williams 7 NU 10 6 12 10 16 9 12 NU 7 7 6 6 NU 16 4 20
10 Wielka Brytania David Coulthard Red Bull NU NU NU 5 14 NU NU 13 11 5 11 10 NU NU 4 8 9 14
11 Austria Alexander Wurz Williams NU 9 11 NU 7 3 10 14 13 4 14 11 13 NU NU 12 13
12 Australia Mark Webber Red Bull 13 10 NU NU NU 9 7 12 NU 3 9 NU 9 7 NU 10 NU 10
13 Włochy Jarno Trulli Toyota 9 7 7 NU 15 NU 6 NU NU 13 10 16 11 11 13 13 8 8
14 Niemcy Sebastian Vettel BMW Sauber/Toro Rosso 8 16 19 18 NU NU 4 NU 6
15 Wielka Brytania Jenson Button Honda 15 12 NU 12 11 NU 12 8 10 NU NU 13 8 NU 11 5 NU 6
16 Niemcy Ralf Schumacher Toyota 8 15 12 NU 16 8 NU 10 NU NU 6 12 15 10 NU NU 11 5
17 Japonia Takuma Satō Super Aguri 12 13 NU 8 17 6 NU 16 14 NU 15 18 16 15 15 14 12 4
18 Włochy Vitantonio Liuzzi Toro Rosso 14 17 NU NU NU NU 17 NU 16 NU NU 15 17 12 9 6 13 3
19 Niemcy Adrian Sutil Spyker 17 NU 15 13 NU NU 14 17 NU NU 17 21 19 14 8 NU NU 1
20 Brazylia Rubens Barrichello Honda 11 11 13 10 10 12 NU 11 9 11 18 17 10 13 10 15 NU 0
21 Stany Zjednoczone Scott Speed Toro Rosso NU 14 NU NU 9 NU 13 NU NU NU 0
22 Japonia Kazuki Nakajima Williams 10 0
23 Wielka Brytania Anthony Davidson Super Aguri 16 16 16 11 18 11 11 NU NU 12 NU 14 14 16 NU NU 14 0
24 Japonia Sakon Yamamoto Spyker NU 20 20 17 12 17 NU 0
25 Holandia Christijan Albers Spyker NU NU 14 14 19 NU 15 NU 15 0
Niemcy Markus Winkelhock Spyker NU 0
Poz. Kierowca Konstruktor Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Stany Zjednoczone Wielka Brytania Unia Europejska Węgry Turcja Włochy Belgia Japonia Brazylia Punkty

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Konstruktor Nr Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Stany Zjednoczone Wielka Brytania Unia Europejska Węgry Turcja Włochy Belgia Japonia Brazylia Punkty
1 Włochy Ferrari 5 6 5 1 1 3 DK 3 2 5 2 13 1 NU 2 6 3 2 204
6 1 3 3 NU 8 5 4 1 1 NU 2 2 3 1 3 1 1
2 Niemcy BMW Sauber 9 4 4 4 NU 6 2 NU 5 6 6 3 4 4 5 14† 7 6 101
10 NU 18 6 4 5 NU 8 4 4 7 5 8 5 9 7 NU 5
3 Renault 3 5 6 8 9 4 DK 9 6 8 10 12 9 12 NU 5 11 NU 51
4 10 8 9 7 13 4 5 15 7 8 8 6 7 8 2 9 NU
4 Wielka Brytania Williams-Toyota 16 7 NU 10 6 12 10 NU 9 12 NU 7 7 6 6 NU 16 4 33
17 NU 9 11 NU 7 3 10 14 13 4 14 11 13 NU NU 12 10
5 Austria Red Bull-Renault 14 NU NU NU 5 14 NU NU 13 11 5 11 10 NU NU 4 8 9 24
15 13 10 NU NU NU 9 7 12 NU 3 9 NU 9 7 NU 10 NU
6 Japonia Toyota 11 8 15 12 NU 16 8 NU 10 NU NU 6 12 15 10 NU NU 11 13
12 9 7 7 NU 15 NU 6 NU NU 13 10 16 11 11 13 13 8
7 Włochy Toro Rosso-Ferrari 18 14 17 NU NU NU NU 17 NU 16 NU NU 15 17 12 9 6 13 8
19 NU 14 NU NU 9 NU 13 NU NU NU 16 19 18 NU NU 4 NU
8 Japonia Honda 7 15 12 NU 12 11 NU 12 8 10 NU NU 13 8 NU 11 5 NU 6
8 11 11 13 10 10 12 NU 11 9 11 18 17 10 13 10 15 NU
9 Japonia Super Aguri-Honda 22 12 13 NU 8 17 6 NU 16 14 NU 15 18 16 15 15 14 12 4
23 16 16 16 11 18 11 11 NU NU 12 NU 14 14 16 NU NU 14
10 Holandia Spyker-Ferrari 20 17 NU 15 13 NU NU 15 17 NU NU 17 21 19 14 8 NU NU 1
21 NU NU 14 14 19 NU 14 NU 15 NU NU 20 20 17 12 17 NU
DK Wielka Brytania McLaren-Mercedes 1 2 1 5 3 1 7 2 7 2 1 4[a] 3 1 3 NU 2 3 DK (218)[b]
2 3 2 2 2 2 1 1 3 3 9 1[a] 5 2 4 1 NU 7
Poz. Konstruktor Nr Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Stany Zjednoczone Wielka Brytania Unia Europejska Węgry Turcja Włochy Belgia Japonia Brazylia Punkty

Regulamin w roku 2007[edytuj | edytuj kod]

  • Treningi
    • W każdej sesji treningowej zespoły mogą wystawić dwa bolidy, które mogą być prowadzone przez głównych kierowców lub kierowcę testowego nominowanego na dany wyścig.
    • Dwie pierwsze sesje treningowe odbywające się w pierwszy dzień Grand Prix zostały wydłużone z 60 do 90 minut
  • Opony
    • Wybrany dostawca opon musi dostarczyć wszystkim zespołom identyczną liczbę i specyfikację opon w trakcie całego sezonu.
    • Podczas każdego Grand Prix zespoły będą miały dostęp do dwóch specyfikacji opon.
    • Każdy kierowca będzie miał do swojej dyspozycji 14 zestawów opon na suchą nawierzchnię. Maksymalnie 4 zestawy mogą zostać użyte podczas pierwszego dnia weekendu.
  • Silnik
    • Do dwu wyścigowego cyklu życia silnika będzie zaliczana od tej pory tylko sobota (sesja treningowa i kwalifikacje) i niedziela (wyścig). W pierwszych treningach zespoły będą mogły używać nowych jednostek.
    • W sezonach 2007−2010 będą obowiązywały silniki w specyfikacji z dwóch ostatnich wyścigów sezonu 2006. Wymagana będzie homologacja FIA.
  • Samochód bezpieczeństwa
    • W przypadku wyjazdu na tor samochodu bezpieczeństwa żaden samochód nie będzie mógł zjechać do boksów. Będzie to dopiero możliwe gdy wszystkie samochody ustawią się tuż za nim.
    • Każdy zdublowany kierowca rozdzielający innych kierowców i znajdujący się za samochodem bezpieczeństwa ma obowiązek ich wyprzedzenia (łącznie z samochodem bezpieczeństwa), przejechania całego okrążenia i ustawienia się na końcu stawki.
  • Stewardzi
    • Możliwe przyznawanie kar w postaci obniżenia pozycji startowej
  • Bezpieczeństwo
    • System ostrzegania oparty na GPS polegający na zapaleniu się w samochodzie odpowiednich kontrolek odpowiadających flagom pokazywanym przez porządkowych.
  • Wyłącznym dostawcą opon zostanie firma Bridgestone.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b W wyniku incydentu podczas trzeciej części sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Węgier, FIA podjęła decyzję o nieprzyznaniu punktów McLarenowi, zachowując dorobek kierowcom brytyjskiej ekipy w klasyfikacji kierowców[7]. Zespół wniósł apelację od kary, która później została cofnięta[8].
  2. Kierowcy McLarena zdobyli łącznie 218 punktów, ale oprócz kary za Grand Prix Węgier, McLarenowi odebrano wszystkie punkty do klasyfikacji konstruktorów w związku z decyzją Światowej Rady Sportów Motorowych w sprawie afery szpiegowskiej[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Roczniak: Kubica nie wystartuje w Grand Prix USA. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 14 czerwca 2007.
  2. Marek Roczniak: Nakajima zastąpi Wurza w Grand Prix Brazylii. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 9 października 2007.
  3. Marek Roczniak: Vettel zastąpi jednak Speeda począwszy od GP Węgier. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 31 lipca 2007.
  4. a b c d Marek Krasa: Spyker będzie miał czterech kierowców testowych. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 1 lutego 2007.
  5. Mateusz Grzeszczuk, Marek Roczniak: Spyker potwierdził start Winkelhocka w GP Europy. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 18 lipca 2007.
  6. Najlepszy czas uzyskał Fernando Alonso, ale został ukarany po kwalifikacjach, za zablokowanie w boksach Hamiltona. Brytyjczykowi przypadło pierwsze pole, po przesunięciu Alonso decyzją stewartów na piąte miejsce.
  7. Marek Roczniak: Alonso i McLaren ukarani. f1wm.pl, 2007-08-05. [dostęp 2022-08-27]. (pol.).
  8. Marek Roczniak: McLaren wycofał jednak apelację dotyczącą GP Węgier. f1wm.pl, 2007-09-18. [dostęp 2022-08-27]. (pol.).
  9. Marek Roczniak: McLaren bez punktów konstruktorów, ale będzie startował. f1wm.pl, 2007-09-13. [dostęp 2022-08-27]. (pol.).