Heinrich Hertz
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 lutego 1857 Hamburg | |
| Data i miejsce śmierci | 1 stycznia 1894 Bonn | |
| Zawód | Fizyk | |
| ||
Heinrich Rudolf Hertz (ur. 22 lutego 1857 w Hamburgu, zm. 1 stycznia 1894 w Bonn) – niemiecki fizyk żydowskiego pochodzenia[1][2], odkrywca fal elektromagnetycznych.
Heinrich Hertz studiował fizykę na Uniwersytecie w Berlinie. Przez trzy lata (po studiach), był asystentem Helmholtza. W roku 1883 został prywatnym wykładowcą fizyki teoretycznej na Christian-Albrechts-Universität w Kilonii, a w latach 1885–1889 był profesorem fizyki w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. Następnie objął posadę profesora fizyki na Uniwersytecie w Bonn[3].
Hertz po raz pierwszy wytworzył fale elektromagnetyczne (1886) posługując się skonstruowanym przez siebie oscylatorem elektrycznym (oscylator Hertza). Stwierdził tożsamość fizyczną fal elektromagnetycznych i fal świetlnych oraz ich jednakową prędkość rozchodzenia się. Hertz stworzył podstawy rozwoju radiokomunikacji. Dla uczczenia tych osiągnięć jednostkę częstotliwości nazwano od jego nazwiska hercem (Hz)[3].
Hertz zmarł po dwuletniej walce z ziarniniakiem Wegenera[potrzebny przypis] (według NNDB przyczyną śmierci był nowotwór kości). Został pochowany na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Struan Robertson: Buildings Integral to the Former Life and/or Persecution of Jews in Hamburg (ang.). uni-hamburg.de.
- ↑ Heinrich Rudolf Hertz (ang.). ur5eaw.com.
- ↑ a b c Heinrich Hertz (ang.). W: Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-03-16].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Heinrich Hertz na Encyclopædia Britannica
- Richard F. Mould, Jesse N. Aronowitz, Rozwój wiedzy o elektryczności i elektroterapii ze szczególnym uwzględnieniem promieni X i leczenia raka, Część II. Od Alessandro Volty do Jamesa Clerka Maxwella, w: NOWOTWORY Journal of Oncology, 2007, vol. 57, Number 1, s. 53–63
