Heinrich Hertz

Heinrich Hertz
Pełne imię i nazwisko	Heinrich Rudolf Hertz
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1857 Hamburg
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1894 Bonn
Zawód, zajęcie	fizyk

Heinrich Rudolf Hertz (ur. 22 lutego 1857 w Hamburgu, zm. 1 stycznia 1894 w Bonn) – niemiecki fizyk pochodzenia żydowskiego, odkrywca fal elektromagnetycznych. Laureat Medalu Rumforda.

Życiorys

Studiował fizykę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma (w Berlinie). Przez trzy lata (po studiach) był asystentem Helmholtza. W roku 1883 został privatdozentem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, a w latach 1885–1889 był profesorem fizyki w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. Następnie objął posadę profesora fizyki na Uniwersytecie w Bonn.

W 1886 Hertz po raz pierwszy wytworzył fale elektromagnetyczne, posługując się skonstruowanym przez siebie oscylatorem elektrycznym (oscylator Hertza). Stwierdził tożsamość fizyczną fal elektromagnetycznych i fal świetlnych oraz ich jednakową prędkość rozchodzenia się. Stworzył także podstawy rozwoju radiokomunikacji. Dla uczczenia tych osiągnięć jednostkę częstotliwości nazwano od jego nazwiska hercem (Hz).

Zmarł po dwuletniej walce z chorobą, którą identyfikuje się jako nowotwór kości lub ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń. Został pochowany na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu.

Twórczość

• Die Prinzipien der Mechanik in neuem Zusammenhange (1894)
• Schriften vermischten Inhalts (1895)

• 

  Schriften vermischten Inhalts, 1895

Linki zewnętrzne

• Heinrich Hertz w Encyclopædia Britannica
• Richard F. Mould, Jesse N. Aronowitz, Rozwój wiedzy o elektryczności i elektroterapii ze szczególnym uwzględnieniem promieni X i leczenia raka, Część II. Od Alessandro Volty do Jamesa Clerka Maxwella, w: NOWOTWORY Journal of Oncology, 2007, vol. 57, Number 1, s. 53–63