Jarosław Pinkas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jarosław Pinkas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 29 sierpnia 1955
Gliwice
Główny Inspektor Sanitarny
Okres od 2018
do 2020
Poprzednik Marek Posobkiewicz
Następca p.o. Krzysztof Saczka
Prezes Zarządu Głównego PCK
Okres od 2005
do 2007
Poprzednik Andrzej Trybusz
Następca Andrzej Podsiadło
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jarosław Jan Pinkas (ur. 29 sierpnia 1955 w Gliwicach) – polski lekarz, specjalista w zakresie chirurgii ogólnej, medycyny rodzinnej i zdrowia publicznego, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

W latach 2005–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia i prezes Polskiego Czerwonego Krzyża, w latach 2015–2017 sekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia, w latach 2017–2018 sekretarz stanu w Kancelarii Premiera. W latach 2018–2020 Główny Inspektor Sanitarny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie. Specjalista w zakresie chirurgii ogólnej (I stopień w 1986 i II stopień w 1991), medycyny społecznej (1987), medycyny rodzinnej (1995) oraz zdrowia publicznego (2004)[1]. Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w Akademii Medycznej w Lublinie w 2002 na podstawie pracy pt. Analiza satysfakcji zawodowej lekarzy rodzinnych w aspekcie kontraktów z Kasą Chorych. W 2018 został doktorem habilitowanym nauk medycznych po obronie rozprawy pt. Problemy zdrowotne kobiet w okresie około- i pomenopauzalnym – wybrane uwarunkowania metaboliczne i genetyczne w Instytucie „Centrum Zdrowia Matki Polki”[2]. Od 2019 profesor w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Pracę zawodową rozpoczynał jako lekarz chirurg. W kolejnych latach rozwijał swoje zainteresowania związane z rozwojem i organizacją ochrony zdrowia w Polsce, w tym m.in. pracował w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz latach 1996–2001 pełnił funkcję prezesa Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce[3]. Przez ponad 20 lat współpracował z prof. Zbigniewem Religą, w tym m.in. w Klinice Kardiochirurgii Centralnego Szpitala Klinicznego MSW oraz w Instytucie Kardiologii w Aninie jako zastępca dyrektora ds. klinicznych i organizacyjnych[4].

Od 4 listopada 2005 do 28 listopada 2007 sprawował funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia kierowanym przez prof. Zbigniewa Religę. Współautor ustawy o ratownictwie medycznym. Od grudnia 2005 do grudnia 2007 był prezesem Polskiego Czerwonego Krzyża[5].

W 2007 wygrał konkurs na stanowisko dyrektora Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny[6]. Funkcję tę sprawował do 2009[7].

W 2008 został zatrzymany przez ABW pod zarzutem korupcji w kontaktach z jedną z firm diagnostycznych. W 2015 został przez sąd prawomocnie uniewinniony od wszystkich zarzucanych mu czynów. Sąd uznał przedstawione przez prokuraturę zarzuty za całkowicie bezzasadne[8][9][10][11].

Od 19 listopada 2015 do 1 lutego 2017 sprawował funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia[12][13][14]. Współautor implementacji dyrektywy tytoniowej do polskiego porządku prawnego[15][16].

Od 13 kwietnia 2017 do 8 marca 2018 sprawował funkcję sekretarza stanu w Kancelarii Premiera i pełnomocnika Rządu do spraw organizacji struktur administracji publicznej właściwych w zakresie bezpieczeństwa żywności[17][18]. Od 20 kwietnia 2018 sprawuje funkcję Pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów do spraw organizacji struktur administracji publicznej właściwych w zakresie bezpieczeństwa żywności. Funkcję tę pełni w ramach wolontariatu[19].

Od 25 czerwca 2018 sprawuje funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie zdrowia publicznego[20].

Z dniem 1 września 2018 powołany przez Prezesa Rady Ministrów RP na stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego[21]. W dniu 20 listopada 2020 złożył rezygnację, która została przyjęta przez premiera[22].

W 2020 wybrany na członka Komitetu Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2020–2023[23].

Od 2009 związany zawodowo ze Szkołą Zdrowia Publicznego Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego, gdzie jest kierownikiem Zakładu Organizacji Opieki Zdrowotnej i Orzecznictwa Lekarskiego[24] oraz od 2018 dyrektorem tej instytucji[25].

Działalność samorządowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1994–1998 był radnym gminy Wiązowna[26].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszka w gminie Wiązowna. Jego żona Katarzyna jest lekarzem ginekologiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jarosław Pinkas. W: Centralny Rejestr Lekarzy RP – wyszukiwarka informacji podstawowych [on-line]. nil.org.pl. [dostęp 2017-10-03].
  2. ↑ Dr hab. Jarosław Jan Pinkas, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-04-22].
  3. ↑ Archiwum, klrwp.pl [dostęp 2017-01-25] (ang.).
  4. ↑ Jarosław Pinkas i Krzysztof Łanda są dziś w ministerstwie zdrowia – dowiedziała się nieoficjalnie Polityka Zdrowotna. politykazdrowotna.com. [dostęp 2018-09-03].
  5. ↑ Zmiany w Polskim Czerwonym Krzyżu. pck.pl, 24 marca 2015.
  6. ↑ Serwis informacyjny 21.08.2007 (pol.). pulsmedycyny.pl. [dostęp 2017-01-25].
  7. ↑ MZ ogłasza konkurs na dyrektora PZH (pol.). polsmedycyny.pl. [dostęp 2017-01-25].
  8. ↑ Jarosław Pinkas uniewinniony od zarzutów korupcji (pol.). izba-lekarska.pl. [dostęp 2017-01-25].
  9. ↑ Alicja Dusza, Edyta Hetmanowska: Jarosław Pinkas niewinny. medexpress.pl, 16 kwietnia 2008.
  10. ↑ Jarosław Pinkas: Zniszczyli mi życie, bo chcieli dopaść Religę (pol.). se.pl. [dostęp 2017-01-25].
  11. ↑ Jarosław Pinkas uniewinniony. „Złamano mi życie, dowody były szyte i preparowane” (pol.). niezależna.pl. [dostęp 2017-01-25].
  12. ↑ Nowe kierownictwo w resorcie zdrowia, mz.gov.pl [dostęp 2017-01-25] (pol.).
  13. ↑ Zmiany personalne w Ministerstwie Zdrowia, mz.gov.pl [dostęp 2017-01-25] (pol.).
  14. ↑ Ministerstwo Zdrowia: Dymisje Jarosława Pinkasa i Piotra Warczyńskiego (pol.). mz.gov.pl. [dostęp 2017-01-25].
  15. ↑ l, Prace / Komisje senackie / Senat Rzeczypospolitej Polskiej, senat.gov.pl [dostęp 2017-02-01].
  16. ↑ Sejmowa komisja zdrowia o zapobieganiu reklamie wyrobów tytoniowych. politykazdrowotna.com. [dostęp 2017-02-01].
  17. ↑ Powołanie Pełnomocnika Rządu, minrol.gov.pl [dostęp 2017-04-13] (pol.).
  18. ↑ PAP SA, Premier przyjął dymisję sekretarza stanu w KPRM Jarosława Pinkasa | Polityka krajowa | Aktualności | Polska Agencja Prasowa, www.pap.pl [dostęp 2018-03-09].
  19. ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Rady Ministrów, Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw organizacji struktur administracji publicznej właściwych w zakresie bezpieczeństwa żywności – Pełnomocnicy rządu i Prezesa RM – BIP Rady Ministrów i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, bip.kprm.gov.pl [dostęp 2018-04-27] (pol.).
  20. ↑ Jarosław Pinkas konsultantem krajowym w dziedzinie zdrowia publicznego, pulshr.pl [dostęp 2018-06-26] (pol.).
  21. ↑ Główny Inspektor Sanitarny powołany. gov.pl, 30 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-30].
  22. ↑ Jarosław Pinkas rezygnuje z funkcji Głównego Inspektora Sanitarnego, Warszawa i Mazowsze - najnowsze wiadomości w RDC [dostęp 2020-12-28] (pol.).
  23. ↑ Wybory członków komitetów naukowych PAN [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  24. ↑ Zakład Organizacji Opieki Zdrowotnej i Orzecznictwa Lekarskiego Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, cmkp.edu.pl [dostęp 2017-01-25] (pol.).
  25. ↑ Szkoła Zdrowia Publicznego | Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, www.cmkp.edu.pl [dostęp 2018-09-03] (pol.).
  26. ↑ Zasłużeni dla Gminy Wiązowna, tuWiązowna.pl [dostęp 2020-09-30] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Główni Inspektorzy Sanitarni
p • d • e
Prezesi Polskiego Czerwonego Krzyża
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Pinkas&oldid=61804525”