Karabin maszynowy RP-46
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1946 |
| Produkcja |
1946[1] |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Taśma nabojowa |
250 nb[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1170 mm[1] |
| Długość lufy |
605 mm |
| Masa | |
| broni |
10 kg[1] (niezaładowanej) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
840 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
600 strz./min[1] |
| Szybkostrzelność praktyczna |
150 strz/min[1] |
RP-46 (ros. РП-46, 7,62-мм ротный пулемёт образца 1946 года, trl. 7,62 mm rotnyj puliemiot obrazca 1946 goda) – radziecki ręczny karabin maszynowy.
W założeniu RP-46 miał zastąpić rkm-y DP i DPM. Podstawową zmianą w stosunku do wcześniejszych rkm-ów skonstruowanych w biurze Diegtariowa było zastąpienie magazynka talerzowego taśmą nabojową (mieszczącą 200 lub 250 naboi). Adaptacji dokonał zespół złożony z W. Szilina, P. Poliakowa i A. Dibinina[1]. Nowa konstrukcja została wprowadzona do uzbrojenia jako RP-46 (rotnyj puliemiot - „kompanijny karabin maszynowy”)[1].
RP-46 miał wypełnić lukę pomiędzy lekką bronią automatyczną plutonu taką jak RPD a ciężkimi karabinami maszynowymi, ale w odróżnieniu od rkm-ów DP i DPM nie zdobył większej popularności poza ZSRR. Karabin ten pozostawał w służbie do lat 60 XX wieku, po czym został zastąpiony przez pierwszy radziecki uniwersalny karabin maszynowy PK/PKS.
Wycofane z uzbrojenia RP-46 były przekazywane lewicowym oddziałom partyzanckim na całym świecie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
