Pistolet SPS Giurza
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
18 naboi |
| Wymiary | |
| Długość |
195 mm |
| Długość lufy |
112 mm |
| Masa | |
| broni |
920 g (niezaładowanego), 1180 g (załadowanego) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
420 m/s |
| Szybkostrzelność praktyczna |
40 strz/min |
SPS Giurza – znany również jako SR-1 "Wektor", zaprojektowany przez Piotra Serdiukowa, stąd nazwa (ros. Самозарядный Пистолет Сердюкова) Samopowtarzalny Pistolet Serdiukowa. Pistolet samopowtarzalny – jako służbowa broń przede wszystkim rosyjskich jednostek specjalnych i funkcjonariuszy Federalnej Służby Bezpieczeństwa (został oficjalnie przyjęty na wyposażenie FSB w 1996 r.). Jego głównym założeniem konstrukcyjnym była duża siła pocisku, a co za tym idzie również stosunkowo duży zasięg (min. 50 metrów). Pistolet strzela specjalnie dla niego opracowanym nowym nabojem (SP-10) 9 × 21 mm. Naboje pokryte są stalowym płaszczem. W 2003 roku ulepszona wersja pistoletu Giurza przyjęta została na wyposażenie armii i policji Federacji Rosyjskiej pod nazwą „SPS”.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Pistolet zbudowany jest z polimerów, z wtopionymi elementami stalowymi. Zamek i łoże również wykonane zostały ze stali, (co przy stosunkowo dużym odrzucie było koniecznością). Działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z systemem napinania iglicy typu Double Action, z kurkiem zewnętrznym. Pistolet posiada trzy rodzaje zabezpieczeń. Obok wewnętrznej blokady iglicy, również bezpiecznik umieszczony na języku spustowym oraz w chwycie (znany z Colta M1911 choć w zupełnie innym kształcie).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sergiusz Mitin. Broń rosyjskich komandosów cz. 1. „Raport-wto”. 2003. nr 1. s. str. 46-48. ISSN 1479-270X.
