Karabin SWU

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SWU
Ilustracja
Państwo

 ZSRR/ Rosja

Rodzaj

karabin wyborowy

Historia
Prototypy

przełom lat 80. i 90. XX wieku

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 54 mm R

Magazynek

łukowy, 10 nab.

Wymiary
Długość

870 mm

Długość lufy

520 mm

Masa
broni

4,4 kg (SWU z lunetą i pustym magazynkiem)
5,5 kg (SWU-AS z lunetą, pustym magazynkiem i dwójnogiem)

Inne
Szybkostrzelność teoretyczna

650/min (nie dot. wersji podstawowej)

SWU (ros. Снайперская Винтовка Укороченная (СВУ) – Snajperski Karabin Skrócony) – rosyjski samopowtarzalny karabin wyborowy zbudowany w układzie bullpup, skrócona wersja karabinu SWD.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Karabin SWU powstał na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Według planów miał zastąpić SWD w wojskach powietrznodesantowych, jednak ostatecznie nie został przyjęty do uzbrojenia armii rosyjskiej. Zainteresowanie tą bronią wykazało MWD Federacji Rosyjskiej, które zakupiło pierwsze karabiny tego typu w 1993 roku. Pierwsza publiczna prezentacja tej broni miała miejsce rok później w 1994 roku. Jednocześnie z SWU powstała jego wersja automatyczna oznaczona jako SWU-A. Może ona strzelać seriami, a do jej zasilania stosowane są większe 20-, 30- i 40-nabojowe magazynki. Istnieje również wersja SWU-AS ze zintegrowanym dwójnogiem.

Karabiny SWU i SWU-A znajdują się na uzbrojeniu jednostek MWD i FSB.

Opis[edytuj | edytuj kod]

SWU jest bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, z krótkim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót. Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z suwadłem. Mechanizm spustowy umożliwia prowadzenie wyłącznie ognia pojedynczego. Skrzydełko bezpiecznika po prawej stronie komory zamkowej, za oknem wyrzutowym łusek, po prawej stronie znajduje się mniejsze skrzydełko bezpiecznika obsługiwane kciukiem ręki spoczywającej na chwycie. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika przeziernikowego (nastawy do 1300 m), podstawowym celownikiem jest celownik optyczny PSO-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Woźniak: Najnowsza broń strzelecka w układzie bezkolbowym. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10681-9.
  • Max Popenker: SVU and SVU-A. [w:] Modern Firearms [on-line].