Przejdź do zawartości

Katarzyna Figura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Tokyotown8 (dyskusja | edycje) o 05:32, 13 gru 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Katarzyna Figura
Ilustracja
Katarzyna Figura, 2014
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1962
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jan Chmielewski
Kai Schoenhals

Lata aktywności

od 1979

Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże
Strona internetowa
Odcisk dłoni Katarzyny Figury w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach.

Katarzyna Małgorzata Figura (ur. 22 marca 1962 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna.

Kariera zawodowa

W 1985 ukończyła PWST w Warszawie, edukację kontynuowała w paryskim Conservatoire d’Art Dramatique.

W połowie lat 80., jeszcze przed ukończeniem szkoły aktorskiej, wystąpiła w epizodach u reżyserów: Krzysztofa Kieślowskiego (Bez końca) i Wojciecha Jerzego Hasa (Osobisty pamiętnik grzesznika). Jej pierwszą dużą rolą była postać Once w Ga, ga. Chwała bohaterom Piotra Szulkina. W Pociągu do Hollywood (1987) Radosława Piwowarskiego, wcieliła się w postać naiwnej Marioli Wafelek, marzącej o karierze aktorki w Stanach Zjednoczonych.

Wystąpiła w kilku filmach zagranicznych. Grała role drugoplanowe w produkcjach węgierskich (m.in. u Miklósa Jancsó), czechosłowackich, hiszpańskich, włoskich, a także drugorzędnych francuskich, a nawet w jednym z odcinków erotycznej serii Zalmana Kinga Wspomnienia czerwonego pantofelka. Zagrała epizody w filmach Roberta Altmana – w nagrodzonym na Festiwalu w Wenecji Graczu i Prêt-à-porter.

W tym samym czasie w filmach krajowych, głównie komediach, obsadzana była głównie w rolach naiwnych kobiet, epatujących erotyzmem i podkreślających swoją seksualność. Wyjątek stanowią role zagrane w filmach u Andrzeja Kondriatuka (Mleczna droga, gdzie zagrała Śmierć, Wrzeciono czasu i Słoneczny zegar). Pod koniec lat 90. zagrała w dwuczęściowej komedii Kiler, Juliusza Machulskiego.Krytyka wysoko oceniła jej drugoplanowe role w Ajlawju[potrzebny przypis] Marka Koterskiego (za którą otrzymała pierwszą nagrodę na FPFF w Gdyni), Historiach miłosnych Jerzego Stuhra i Zakochanych Piotra Wereśniaka, gdzie wcieliła się w postać pani Bobickiej. W tym czasie zaczęła pojawiać się w telewizyjnych sitcomach jako „special guest star”; w 2005 roku regularnie w serialu Wiedźmy.

Powróciła po wieloletniej przerwie do teatru; wcześniej w latach 1985-1988 występowała na deskach Teatru Współczesnego. Jej rola w Alina na zachód Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie została wysoko oceniona przez krytykę[potrzebny przypis]. W tym samym teatrze zagrała Paulę Strasberg w spektaklu Krystiana Lupy „Persona.Marilyn” (2009). W latach 2006–2013 była aktorką Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy im. Gustawa Holoubka. W 2013 aktorka przeprowadziła się do Gdyni. Od 15 listopada 2013 jest etatową aktorką Teatru Wybrzeże w Gdańsku[potrzebny przypis].

Katarzyna Figura wystąpiła w VII edycji programu rozrywkowego Taniec z gwiazdami, emitowanego w telewizji Polsat. Jej partnerem tanecznym był Rafał Maserak. Para odpadła w trzecim odcinku, zajmując 12. miejsce.

Filmografia

Szablon:Kolumna-podział

Nagrody

poprzedniczka:
Maja Ostaszewska
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa na FPFF
1999
za Ajlawju
następczyni:
Maja Ostaszewska
poprzedniczka:
nie przyznano
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa na FPFF
2003
za Ubu Król
następczyni:
Krystyna Feldman

Sesje erotyczne

Trzykrotnie pozowała do polskiej edycji „Playboya”.

  • maj 1994 „Playboy” (nr 18)
  • kwiecień 1997 „Playboy” (nr 53)
  • październik 2008 „Playboy” (nr 190)

Rodzina

Ma troje dzieci: syna Aleksandra (ur. 1987), z poprzedniego małżeństwa z Janem Chmielewskim, oraz dwie córki – Koko Claire Figura-Schoenhals (ur. 2002) i Kaszmir Amber Figura-Schoenhals (ur. 12 lutego 2005). Od maja 2000 roku jest żoną Kaia Schoenhalsa.

Linki zewnętrzne