Kleczanów
50°43′07″N 21°34′13″E/50,718611 21,570278
| wieś | |
 Drewniany kościół pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Biskupa w Kleczanowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
230 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-641[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0800775[5] |
Położenie na mapie gminy Obrazów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
| 50°43′07″N 21°34′13″E/50,718611 21,570278[1]
| |
Kleczanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów[5][6].
Wieś kościelna Kliczanów położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego[7]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kleczanów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 77 z Lipnika do Przemyśla.
Przez wieś przechodzi 
zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kleczanów to jedna z najstarszych miejscowości w regionie.
W 2013 odkryty tu został datowany na 5000 lat wstecz grób ludności kultury złockiej, której ślady do tej pory znane były jedynie z okolic Sandomierza i niewielkiej enklawy pod Pacanowem. Pochodzący z końca środkowego neolitu pochówek ma postać grobu niszowego, z pionowym szybem długości 1,5 m, który prowadzi do wydrążonej w lessowym podłożu niszy o wymiarach ok. 1,8 x 2,3 m, której płaskie dno znajduje się na głębokości ok. 2 m. Wewnątrz badacze natrafili na należące do kobiety kości i kilka innych drobnych artefaktów[8].
Na terenie wsi znajduje się również odkryte w miejscowym lesie cmentarzysko kurhanowe dawnej osady pochodzące co najmniej z IX wieku. Jak podaje Jan Długosz tutejsza parafia została założona w 990 r. Według miejscowej tradycji, Kleczanów mógł mieć nawet status miasta. W 1240 r. został jednak całkowicie zniszczony podczas najazdu Tatarów. Ludność Kleczanowa została wymordowana, zniszczeniu uległ też pierwotny kościół. Kolejny najazd tatarski nastąpił w 1287 r. Na przełomie XIII i XIV wieku wieś została odbudowana. Pod koniec XVII wieku, rozebrano dawny kościół i wzniesiono nowy, który stoi w Kleczanowie do dzisiaj. Do 1819 r. wieś była własnością klasztoru Norbertanek, najpierw w Krzyżanowicach, a potem w Busku.
W 1864 w wyniku uwłaszczenia chłopów przeprowadzonego na mocy ukazu cara Aleksandra II Romanowa mieszkańcy Kleczanowa stali się właścicielami posiadanej ziemi i budynków, natomiast folwark w latach 1864–1919 należał do rosyjskiego administratora, Chruszczewa, który otrzymał majątek w tej okolicy, w nagrodę za tłumienie powstania styczniowego. W 1919 folwark w Kleczanowie został rozparcelowany.
W lesie obok Kleczanowa znajdują się zbiorowe groby partyzantów wymordowanych przez Niemców w latach 1939 do 1945. Największa mogiła znajduje się na brzegu lasu od strony Opatowa. Spoczywa w niej 29 ofiar czterech egzekucji. Najwięcej, bo aż 20 osób rozstrzelano 19 kwietnia 1944 roku. Druga mogiła, w której spoczywa pięć osób rozstrzelanych 24 sierpnia 1943, znajduje się na początku lasu od strony Sandomierza[9].
W 1988 szkole podstawowej w Kleczanowie nadano imię Batalionów Chłopskich[9].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Drewniany kościół parafialny pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Kostki z końca XVII w., przebudowany w 1775 r. oraz drewniana dzwonnica z 1775 r., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.705/1-2 z 25.02.1957, z 20.05.1966 i z 14.06.1977)[10].
- Wczesnośredniowieczne kurhany, z VI–X w., w miejscowym lesie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Dulęba – działacz socjalistyczny urodzony w Kleczanowie
- Parafia św. Katarzyny i św. Stanisława w Kleczanowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 53624
- ↑ Wieś Kleczanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 473 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapy, plany, Warszawa 1993, k. 3.
- ↑ Małgorzata Płaza. Przypadkowe odkrycie. „Echo Dnia”, s. 4, 14 stycznia 2014. ISSN 0137-902X.
- ↑ a b Kolus 2011 ↓, s. 163.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 53 [dostęp 2016-01-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Kolus: Miejsca upamiętniające działalność Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945 na terenie województwa świętokrzyskiego. Kielce: 2011. ISBN 978-83-88161-39-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kleczanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 125.
- Kleczanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 81.
- Kleczanów. Badania rozpoznawcze 1989-1992 (Kleczanów. Trial investigations 1989-1992). Warszawa 1997.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osada | |
| Integralne cz. miejscowości |
|
