Klemencja Węgierska
 Klemencja Andegaweńska (rycina z XIV wieku) | |
| |
| królowa Francji i Nawarry | |
| Okres | |
|---|---|
| Jako żona | |
| Koronacja | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Klemencja Andegaweńska, fr. Clémence de Hongrie (ur. 1293, zm. 12 października 1328) – królowa Francji i Nawarry jako druga żona króla Ludwika X.
Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów. Młodsza córka Karola Martela (tytularnego króla Węgier w latach 1290–1295) z rodu Andegawenów i Klemencji Habsburg (córki króla Rudolfa I Habsburga), siostra Karola Roberta – króla Węgier.
Po koronacji Ludwika X i zamordowaniu jego pierwszej żony Małgorzaty Burgundzkiej (uwięzionej za cudzołóstwo w Château Gaillard) młody król szukał żony, która dałaby mu męskiego potomka. Klemencja mieszkała w Neapolu, gdzie królem był jej stryj - Robert Mądry. Była bratanicą Małgorzaty Andegaweńskiej, pierwszej żony Karola de Valois, który był stryjem Ludwika X. To właśnie Karol de Valois doprowadził do zawarcia małżeństwa Klemencji i Ludwika.
W chwili ślubu Klemencja miała już 22 lata - znacznie przekroczyła przeciętny wiek zawierania w tych czasach związków małżeńskich przez kobiety z rodów królewskich, była jednak (w przeciwieństwie do Małgorzaty Burgundzkiej) cnotliwa i łagodna. Małżeństwo zostało zawarte 19 sierpnia 1315. 24 sierpnia w katedrze w Reims odbyła się koronacja pary królewskiej.
Małżeństwo okazało się szczęśliwe, ale trwało tylko osiem miesięcy – Ludwik X zmarł w czerwcu 1316, prawdopodobnie otruty. W listopadzie królowa urodziła syna pogrobowca – Jana I. Synek został królem Francji i panował przez pięć dni; piątego dnia umarł – prawdopodobnie również otruty.
Klemencja opuściła dwór królewski i udała się do Awinionu, później w 1318 wstąpiła do zakonu. Po powrocie do Paryża, król Filip V Wysoki oddał jej na rezydencję twierdzę Temple, w zamian za zamek Vincennes, który zapisał jej w testamencie zmarły małżonek. Tam właśnie Klemencja zmarła 12 października 1328, w wieku 35 lat. Została pochowana 15 października 1328, klasztorze św. Jakuba w Paryżu (tym samym, w którym spotykali się później Jakobini i wzięli od niego nazwę). Pod koniec życia bardzo się zmieniła, zaczęła się otaczać bogatymi sprzętami i trwonić pieniądze.
