Joanna II Burgundzka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna II Burgundzka
Ilustracja
Wizerunek herbu
hrabina-palatynka Burgundii
Okres

od 1303
do 21 stycznia 1330

Poprzednik

Otton IV Burgundzki

Następca

Joanna Francuska

Królowa Francji i Nawarry
Okres

od 20 listopada 1316
do 3 stycznia 1322

Jako żona

Filipa V

Koronacja

9 stycznia 1317

Poprzedniczka

Klemencja Węgierska

Następczyni

Blanka Burgundzka

hrabina Artois
Okres

od 27 listopada 1329
do 21 stycznia 1330

Poprzednik

Mahaut d’Artois

Następca

Joanna Francuska

Dane biograficzne
Dynastia

Anskarydzi

Data urodzenia

1291

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1330
Roye

Miejsce spoczynku

bazylika w Saint-Denis

Ojciec

Otton IV Burgundzki

Matka

Mahaut d’Artois

Rodzeństwo

Blanka, Robert

Mąż

Filip V Długi
od 1307
do 3 stycznia 1322

Dzieci

Joanna III,
Małgorzata I,
Izabela,
Blanka,
Ludwik Filip

Joanna II Burgundzka fr. Jeanne de Bourgogne (ur. 1291, zm. 21 stycznia 1330 w Roye[1]) – hrabina-palatynka Burgundii od 1303 roku, królowa Francji i Nawarry w latach 1316–1322 jako żona Filipa V Długiego, hrabina Artois od 1329 roku.

Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1291 roku jako najstarsze dziecko Ottona IV, hrabiego Burgundii i Mahaut d’Artois[1]. Jej matka była hrabiną Artois, parem Francji od 1309 roku i prawnuczką króla Ludwika VIII Lwa[1]. Joanna miała dwójkę rodzeństwa: Blankę i Roberta[1].

Hrabina-palatynka Burgundii[edytuj | edytuj kod]

W 1303 roku po śmierci swego ojca została hrabiną-palatynką Burgundii. Regencję w jej imieniu sprawowała matka.

Małżeństwo i skandal w wieży Nesle[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1307 roku w Corbeil Joanna poślubiła Filipa, drugiego syna króla Filipa IV Pięknego i królowej Joanny I[2]. Od 1311 roku jej mąż nosił tytuł hrabiego Poitiers[1].

W 1314 roku, na skutek skandalu w wieży Nesle (jej siostra Blanka i ich daleka kuzynka Małgorzata Burgundzka za romanse z braćmi d’Aunay zostały uwięzione w Château Gaillard), Joannę ogolono na łyso i ubrano w worek, po czym uwięziono w zamku Dourdan[2]. Hrabinę uznano za winną zatajenia romansu swoich szwagierek[2]. Odzyskała wolność pod koniec 1314 roku dzięki naciskom męża i matki[2].

Królowa Francji i Nawarry[edytuj | edytuj kod]

20 listopada 1316 roku po śmierci Jana I Pogrobowca rozpoczął się spór o sukcesję[2]. Mężowi Joanny udało się przekonać baronów, aby odrzucili prawa 4-letniej Joanny, jedynej córki Ludwika X Kłótliwego i Małgorzaty Burgundzkiej i sam zasiadł na tronie[3]. Aktywną rolę we wspieraniu Filipa pełnił jego stryj Karol Walezjusz i matka Joanny Mahaut[3]. Koronacja małżonków odbyła się 9 stycznia 1317 roku w Reims[2].

Joanna nie odegrała żadnej roli politycznej. Nie ma w źródłach żadnej informacji o tym, aby jako królowa dążyła do uwolnienia swojej siostry Blanki z Château Gaillard.

Ostatnie lata życia[edytuj | edytuj kod]

Joanna została wdową 3 stycznia 1322 roku[1]. Następnym królem Francji i Nawarry został mąż jej siostry, Karol IV Piękny, który jeszcze w 1322 roku unieważnił swoje małżeństwo Blanką[3].

Z racji powołania się przez Filipa V w 1316 roku na prawo salickie, żadna z córek jego i Joanny nie mogła ubiegać się o tron[2][3].

Królowa-wdowa zamieszkała w wieży Nesle[2]. W listopadzie 1329 zmarła jej matka i Joanna odziedziczyła hrabstwo Artois, lecz przeżyła ją tylko o 2 miesiące.

Pochowana w bazylice w Saint-Denis. W swoim testamencie ufundowała collège de Bourgogne w Paryżu[2].

Potomstwo[edytuj | edytuj kod]

Z małżeństwa z Filipem miała 5 dzieci:

Wieża Nesle w Paryżu, w tle Pont Neuf

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Noty biograficzne i drzewo genealogiczne, [w:] Maurice Druon, Królowie przeklęci. Wilczyca z Francji, 2011, ISBN 978-83-7515-142-8.
  2. a b c d e f g h i Jim Bradbury, Kapetyngowie. Królowie Francji 987-1328, 2017, s. 482, 487, 491, ISBN 978-83-65280-35-0.
  3. a b c d E.M. Hallam, J. Everard, Francja w czasach Kapetyngów, 2006, s. 366–367, ISBN 83-01-14861-6.