Przejdź do zawartości

Konstanty Moszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Moszyński
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

w styczniu 1670
Chełmno

Data śmierci

9 września 1738

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 czerwca 1694[1]

Nominacja biskupia

22 czerwca 1733[1]

Sakra biskupia

15 sierpnia 1733

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 sierpnia 1733

Miejscowość

Warszawa[2]

Konsekrator

Camillo Paolucci

Współkonsekratorzy

Andrzej Stanisław Załuski
Marcin Załuski

Pomnik Konstantego Moszyńskiego naprzeciw klasztoru w Leśnej Podlaskiej

Konstanty Moszyński herbu Łodzia[3] (ur. w styczniu 1670 w Chełmnie[1], zm. 9 września 1738), duchowny katolicki, członek zakonu paulinów. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 czerwca 1694.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1706–1728 pięciokrotny prowincjał zakonu, za jego rządów odbyła się koronacja obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej (1717). W 1729 nie przyjął nominacji królewskiej na biskupa chełmińskiego. W 1733 mianowany biskupem inflanckim, na stałe rezydował we Wschowie, gdzie był proboszczem. Konsekrowany 15 sierpnia 1733 przez nuncjusza apostolskiego Camillo Paolucci. W 1733 roku podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego[4]. 10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavium 1958, s. 435. (łac.).
  2. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 311.
  3. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., t. I, Lipsk 1846, s. 84.
  4. Jerzy Dunin-Borkowski i Mieczysław Dunin-Wąsowicz, Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. Lwów 1910, s. 143.
  5. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]