Kotowiecko
51°46′09″N 17°56′39″E/51,769167 17,944167| wieś | |
 Kotowiecko, ulica Kasztanowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
420[2] |
| Strefa numeracyjna |
62 |
| Kod pocztowy |
63-460[3] |
| Tablice rejestracyjne |
POS |
| SIMC |
0204607 |
Położenie na mapie gminy Nowe Skalmierzyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego  | |
| 51°46′09″N 17°56′39″E/51,769167 17,944167[1]
| |
Kotowiecko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, na Wysoczyźnie Kaliskiej, w Kaliskiem, ok. 7 km od Nowych Skalmierzyc, ok. 10 km od Kalisza.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W XIX wieku miejscowość należała administracyjnie do powiatu pleszewskiego[4]. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kotowiecko, po jej zniesieniu w gromadzie Skalmierzyce. W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Znane od 1402 roku jako Kotojedzko[5]. Od 1537 roku wieś była w posiadaniu szlachty zaściankowej – Kotowieckich i Kucharskich[5].
W XVIII wieku Kotowiecko było własnością Ignacego Chmielewskiego herbu Wieniawa (1729 rok), wojskiego kaliskiego Andrzeja Bogdańskiego herbu Prus III (1776 rok) oraz Ludwika Bogdańskiego (1789 rok)[5]. We wsi było 13 chałup, dwór, karczma, mielcuch, pobudowana owczarnia, stodoły i obory[5]. Pod koniec wieku miejscowość liczyła 20 domów i 132 mieszkańców[5].
W 1812 roku miejscowość przejął radca departamentowy Kajetan Morawski[5]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z 1883 roku w miejscowości było 14 domów i 101 mieszkańców, a posiadłość liczyła 9 domów i 174 mieszkańców[6].
Pod wsią odkryto skarb w formie monet rzymskich z I i II wieku[4][7].
W 1903 roku Kotowiecko przejął Ferdynand von Lekov z Głósek, a następnie Elżbieta Lekov (do 1945 roku)[5]. Majątek w 1907 roku liczył 732 ha, czynna była mleczarnia i gorzelnia oraz istniało połączenie tramwajem konnym z Biniewem[5]. W Kotowiecku uprawiano m.in. ziemniaki, pszenicę, żyto, owies, buraki cukrowe oraz cykorię – zatrudnionych było na stałe 60 robotników folwarcznych i 150 sezonowych[5]. W 1928 roku na potrzeby majątku czynna była piekarnia i rzeźnia oraz kasyno dla urzędników[5]. Po II wojnie światowej majątek przeszedł w posiadanie państwa[5].
Do roku 1936 we wsi funkcjonowała prywatna elektryczna kolej normalnotorowa o długości 3 km, na trasie Kotowiecko – Żakowice – Głóski[5]. Istniała również kolej z wagonami silnikowymi, kursująca z Ociąża przez Kotowiecko do wsi Kucharki[5][7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego[8]:
zespół dworski:
- dwór z 1842 roku, przebudowany w 1913 roku
- park założony w XVIII wieku
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
- Zespół Szkolno-Przedszkolny:
- Publiczne Przedszkole
- Szkoła Podstawowa im. Janusza Korczaka
Komunikacja publiczna[edytuj | edytuj kod]
Dojazd autobusami Kaliskich Linii Autobusowych, linia podmiejska nr 17 (Kalisz – Kotowiecko).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 59778
- ↑ Wieś Kotowiecko w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-12-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 530 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IV, dir.icm.edu.pl, 1883 [dostęp 2017-08-18].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Z historii - Zespół Szkolno-Przedszkolny im. J. Korczaka w Kotowiecku [online], zspkotowiecko.noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-30].
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IV, dir.icm.edu.pl, 1883 [dostęp 2017-08-22].
- ↑ a b Ostrów Wielkopolski - dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, ISBN 83-210-0851-8.
- ↑ Rejestr zabytków - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu [online], poznan.wuoz.gov.pl [dostęp 2017-07-29] (pol.).
- Siedziba gminy: Skalmierzyce
