Przejdź do zawartości

Kévin Mayer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kévin Mayer
Ilustracja
Kévin Mayer (2018)
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1992
Argenteuil

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka
(dziesięciobój)
srebro Tokio 2020 lekkoatletyka
(dziesięciobój)
Mistrzostwa świata
złoto Londyn 2017 dziesięciobój
złoto Eugene 2022 dziesięciobój
Halowe mistrzostwa świata
złoto Birmingham 2018 siedmiobój
Mistrzostwa Europy
srebro Zurych 2014 dziesięciobój
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Belgrad 2017 siedmiobój
złoto Toruń 2021 siedmiobój
złoto Stambuł 2023 siedmiobój
srebro Göteborg 2013 siedmiobój
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Moncton 2010 dziesięciobój
Mistrzostwa świata juniorów młodszych
złoto Bressanone 2009 ośmiobój

Kévin Mayer (ur. 10 lutego 1992 w Argenteuil) – francuski lekkoatleta specjalizujący się w wielobojach.

W 2009 okazał się najlepszy w ośmioboju podczas mistrzostw świata juniorów młodszych. Rok później został mistrzem świata juniorów w dziesięcioboju[1][2], a w 2011 został mistrzem Europy juniorów. Medalista mistrzostw Francji. W 2013 roku został halowym wicemistrzem Europy w Göteborgu oraz zajął 4. miejsce na mistrzostwach świata. Srebrny medalista mistrzostw Europy w Zurychu (2014). Wicemistrz olimpijski z Rio de Janeiro (2016) oraz halowy mistrz Europy z Belgradu (2017). W tym samym roku zdobył w Londynie złoto mistrzostw świata. W 2021 zdobył swoje drugie srebro igrzysk olimpijskich, a rok później ponownie został mistrzem świata. W 2023 w Stambule po raz trzeci został halowym mistrzem Europy.

Rekord życiowy: dziesięciobój – 9126 pkt. (16 września 2018, Talence) – rekord świata, siedmiobój (hala) – 6479 pkt. (5 marca 2017, Belgradhalowy rekord Europy, 5. wynik w historii światowej lekkoatletyki).

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Lokata Konkurencja Wynik
2009 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Włochy Bressanone złoto 1. miejsce ośmiobój 6478 pkt.
2010 Mistrzostwa świata juniorów Kanada Moncton złoto 1. miejsce dziesięciobój jun. 7928 pkt.
2011 Mistrzostwa Europy juniorów Estonia Tallinn złoto 1. miejsce dziesięciobój jun. 8124 pkt.
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki dziesięciobój DNF
Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 15. miejsce dziesięciobój 7952 pkt.
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg srebro 2. miejsce siedmiobój 6297 pkt.
Superliga pucharu Europy w wielobojach Estonia Tallinn 1. miejsce dziesięciobój 8390 pkt.
Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 4. miejsce dziesięciobój 8446 pkt.
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych srebro 2. miejsce dziesięciobój 8521 pkt.
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro srebro 2. miejsce dziesięciobój 8834 pkt.
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad złoto 1. miejsce siedmiobój 6479 pkt.
Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn złoto 1. miejsce dziesięciobój 8768 pkt.
2018 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham złoto 1. miejsce siedmiobój 6348 pkt.
Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin dziesięciobój DNF
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha dziesięciobój DNF
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń złoto 1.miejsce siedmiobój 6392 pkt.
Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio srebro 2. miejsce dziesięciobój 8726 pkt.
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene złoto 1. miejsce dziesięciobój 8816 pkt.
Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium dziesięciobój DNF
2023 Halowe mistrzostwa Europy Turcja Stambuł złoto 1. miejsce siedmiobój 6348 pkt.
Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt dziesięciobój DNF
2024 Mistrzostwa Europy Włochy Rzym 5. miejsce dziesięciobój 8476 pkt.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Parker Morse, 2010 IAAF World Junior Championships – Solid lead for Mayer after Day One in the men’s Decathlon [online], iaaf.org [dostęp 2010-07-22] (ang.).
  2. 2010 IAAF World Junior Championships – Decathlon – Day Two [online], iaaf.org [dostęp 2010-07-22] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]