Przejdź do zawartości

Leonard Łukaszuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Łukaszuk
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

29 września 1930
Gliny

Data i miejsce śmierci

13 października 2017
Warszawa

Profesor doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność:
prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1968

Habilitacja

1974

Profesura

1985

Profesor
Jednostka

Instytut Stosunków Międzynarodowych UW
(1994–2017)
Akademia Marynarki Wojennej
(od 1987)
Akademia Spraw Wewnętrznych
(1975–1985)

1. wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.

1 grudnia 1985
1 grudnia 1993

Poprzednik

utworzenie stanowiska

Następca

Janusz Trzciński

Leonard Bolesław Łukaszuk (ur. 29 września 1930 w Glinach, zm. 13 października 2017[1] w Warszawie[2]) – polski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych, wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego (1985-1993), pułkownik Służby Bezpieczeństwa PRL[3]. Ojciec Tomasza Łukaszuka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Janiny[2]. W latach 1939–1956 mieszkał na terenie sowieckiej Ukrainy, gdzie w latach 1951–1955 walczył z partyzantką nacjonalistyczną (w obwodach lwowskim i tarnopolskim). W 1958 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

Praca w organach bezpieczeństwa PRL

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1953–1990 funkcjonariusz MBP, KdsBP i Służby Bezpieczeństwa MSW PRL[3].

W latach 1967–1973 był wicedyrektorem gabinetu ministra spraw wewnętrznych (w czasach urzędowania ministrów Moczara, Świtały i Szlachcica).

W latach 1973–1982 dyrektor Biura Prawnego MSW PRL, następnie do 1984 zastępca dyrektora Biura Organizacyjno-Prawnego MSW PRL.

W latach 1975–1985 był wykładowcą Akademii Spraw Wewnętrznych[3].

Działalność naukowo-dydaktyczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1968 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1974 doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nauk prawnych otrzymał w 1985. Profesorem zwyczajnym został w 1994.

Pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych[3]. Od 1987 współpracował z Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni oraz szczecińskim Ośrodkiem Myśli Morskiej Stowarzyszenia „Civitas Christiana” (d. PAX). W 1994 podjął pracę w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał m.in. prawo morza i międzynarodową ochronę własności intelektualnej[4]. Współpracował również z PISM i Akademią Dyplomatyczną.

Był autorem licznych programów nauczania, podręczników, zeszytów naukowych i studiów z dziedziny prawa morza. Uczestniczył w krajowych i zagranicznych konferencjach dotyczących tej dziedziny.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskało 14 osób, m.in. Uri Huppert (2007)[5].

Działalność sędziowska

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 Sejm PRL wybrał go na członka i wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego, którym pozostał przez pełną kadencję do 1993, która wówczas trwała osiem lat.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leonard Łukaszuk. wyborcza.pl. [dostęp 2017-10-17]. (pol.).
  2. a b Leonard Łukaszuk. rejestry-notarialne.pl.
  3. a b c d Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. ipn.gov.pl. [dostęp 2017-10-10].
  4. Instytut Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego [online], 29 kwietnia 2006 [dostęp 2018-10-08].
  5. System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2018-10-08] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]