Ludwik Zachariasz Cichowicz

Ludwik Zachariasz Cichowicz
Data i miejsce urodzenia	5 września 1857 ; Pszczew
Data i miejsce śmierci	8 października 1940 ; Poznań
Zawód, zajęcie	prawnik
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Zachariasz Cichowicz (ur. 5 września 1857 w Pszczewie, zm. 8 października 1940 w Poznaniu) – polski prawnik, adwokat, notariusz.

Życiorys

Urodził się 5 września 1857 w Pszczewie^[1]^[2].

Absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Studiował prawo w Lipsku, Wrocławiu i Berlinie^[3].

W okresie zaboru pruskiego pracował od 1886 jako adwokat przy Sądzie Okręgowym w Poznaniu (Landgericht), później jako notariusz przy Sądzie Apelacyjnym w Poznaniu. Zasiadał w zarządzie Izby Adwokackiej w Poznaniu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podczas powstania wielkopolskiego działał na rzecz organizacji polskiego sądownictwa w Wielkopolsce, w tym wykonywał tłumaczenia dokumentów i przepisów z języka niemieckiego^[4]. Został wybrany na stanowisko przewodniczącego zarządu polskiej Izby Adwokackiej w Poznaniu. Pełnił funkcję wiceprezydenta powołanej w 1919 Komisji Kodyfikacyjnej, a w jej ramach był członkiem Wydziału Cywilnego. Zrezygnował z zasiadania w niej w 1925. Był akcjonariuszem spółki "Bazar Poznański^[3]".

Rodzina

Jego żoną od 1885 roku była Helena z Robińskich Cichowicz, działaczka społeczna i ludoznawczyni, z którą miał dwójkę^[5] dzieci - Wiesławę (ur. 1886, zm. 1975)^[6] i Zbigniewa (ur. 1890-1939)^[7]^[8]. Zbigniew studiował rolnictwo i ekonomię, w roku 1915 uzyskał doktorat z rolnictwa we Wrocławiu^[9]. Mieszkali w kamienicy przy Placu Wolności 18, w kamienicy nazywanej "Polskim Domem Przemysłowym"[1]. Rodzina posiadała pałac w Marszewie koło Pleszewa (zakupiony przez syna Zbigniewa w 1925 roku)^[9] oraz letni dom w Puszczykowie pod Poznaniem^[10].

Śmierć i upamiętnienie

Zmarł 8 października 1940 w Poznaniu podczas II wojny światowej^[1]. Został pochowany na nowym cmentarzu świętomarcińskim przy ul. Bukowskiej (obecnie teren Międzynarodowych Targów Poznańskich). Podczas okupacji grób został eksuhmowany i przeniesiony na cmentarz przy ul. Samotnej na Dębcu. Miejscem upamiętnienia^[11] Ludwika oraz jego żony Heleny jest znajdujący się na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera: II L 1, rząd: 3, miejsce:1) grób ich córki - Wiesławy.

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[12].

Przypisy

↑ ^a ^b Ludwik Cichowicz. poznan.pl. [dostęp 2017-12-17].
↑ Profil osoby: Ludwik Zachariasz Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
↑ ^a ^b WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów: wystawa w Muzeum Etnograficznym, październik 2000 - sierpień 2001, Poznań: Muzeum Narodowe, [cop. 2000], s. 9, ISBN 83-85296-70-0, OCLC 749781212 .
↑ Piotr Jóźwiak: Adwokaci w Powstaniu Wielkopolskim. Ludwik Zachariasz Cichowicz. palestra.pl. [dostęp 2015-09-27].
↑ W dokumentacji archiwalnej zachowała się informacja o tym, że urodziła się jeszcze dwójka dzieci: chłopiec Wiesław (żył 10 godzin) ur. w roku 1885) oraz dziewczynka ur. w 1898 roku, źródło: http://www.basia.famula.pl/pl/
↑ Profil osoby: Wiesława Emilia Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
↑ Profil osoby: Zbigniew Cichowicz, dr fil. [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .
↑ Prawdopodobnie popełnił samobójstwo w październiku 1939 roku podczas pobytu w więzieniu po aresztowaniu przez gestapo, https://web.archive.org/web/20171226182301/http://historiajarocina.pl/zbrodnia-gestapo-w-ogrodzie-dr-jana-bialasika-pleszew-1939-r/
↑ ^a ^b SzymonS. Paciorkowski SzymonS., Sąd pokoju w Pleszewie (1920–1926, „Rocznik pleszewski”, 2011, s. 210, ISSN 1643-8213 .
↑ W 1967 roku ten niewielki dom wraz z parkiem i ogrodem został decyzją Wiesławy Cichowicz przekazany na własność Zgromadzeniu Sióstr Elżbietanek. Przeznaczyły go one na dom wakacyjny i poddały rozbudowie. W obecnym kształcie funkcjonuje od 1990 roku. Mieści się przy ul. Wiosennej 15. http://www.wbc.poznan.pl/Content/260214/ko%C5%82o8Segregator20.pdf s. C
↑ WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów, „Kronika Miasta Poznania”, 62 (1-2), Między sklepem a mieszkaniem, 1994, ISSN 0137-3552 [dostęp 2017-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-26] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia

Ludwik Zachariasz Cichowicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-27].
Sebastian Kamiński: Ludwik Zachariasz Cichowicz. slawniprawnicy.mecenasi.pl. [dostęp 2015-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)]. (pol.).
Piotr Jóźwiak: Adwokaci w Powstaniu Wielkopolskim. Ludwik Zachariasz Cichowicz. palestra.pl. [dostęp 2015-09-27].
Leksykon prawników polskich. Ludwik Zachariasz Cichowicz. rp.pl. [dostęp 2015-09-27].

[C-1] Ludwik Cichowicz. poznan.pl. [dostęp 2017-12-17].

[2] Profil osoby: Ludwik Zachariasz Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .

[:0-3] WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów: wystawa w Muzeum Etnograficznym, październik 2000 - sierpień 2001, Poznań: Muzeum Narodowe, [cop. 2000], s. 9, ISBN 83-85296-70-0, OCLC 749781212 .

[4] Piotr Jóźwiak: Adwokaci w Powstaniu Wielkopolskim. Ludwik Zachariasz Cichowicz. palestra.pl. [dostęp 2015-09-27].

[5] W dokumentacji archiwalnej zachowała się informacja o tym, że urodziła się jeszcze dwójka dzieci: chłopiec Wiesław (żył 10 godzin) ur. w roku 1885) oraz dziewczynka ur. w 1898 roku, źródło: http://www.basia.famula.pl/pl/

[6] Profil osoby: Wiesława Emilia Cichowicz [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .

[7] Profil osoby: Zbigniew Cichowicz, dr fil. [online], MyHeritage.com [dostęp 2017-12-17] .

[8] Prawdopodobnie popełnił samobójstwo w październiku 1939 roku podczas pobytu w więzieniu po aresztowaniu przez gestapo, https://web.archive.org/web/20171226182301/http://historiajarocina.pl/zbrodnia-gestapo-w-ogrodzie-dr-jana-bialasika-pleszew-1939-r/

[:1-9] SzymonS. Paciorkowski SzymonS., Sąd pokoju w Pleszewie (1920–1926, „Rocznik pleszewski”, 2011, s. 210, ISSN 1643-8213 .

[10] W 1967 roku ten niewielki dom wraz z parkiem i ogrodem został decyzją Wiesławy Cichowicz przekazany na własność Zgromadzeniu Sióstr Elżbietanek. Przeznaczyły go one na dom wakacyjny i poddały rozbudowie. W obecnym kształcie funkcjonuje od 1990 roku. Mieści się przy ul. Wiosennej 15. http://www.wbc.poznan.pl/Content/260214/ko%C5%82o8Segregator20.pdf s. C

[11] WitoldW. Przewoźny WitoldW., Salon rodziny Cichowiczów, „Kronika Miasta Poznania”, 62 (1-2), Między sklepem a mieszkaniem, 1994, ISSN 0137-3552 [dostęp 2017-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-26] .

[12] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Prezydenci	Franciszek Fierich (1919–1928) Bolesław Pohorecki (1928–1939)
Wiceprezydenci	Stanisław Bukowiecki Ludwik Zachariasz Cichowicz Ernest Till
Członkowie Wydziału Cywilnego	Władysław Abraham Maurycy Allerhand Roman Longchamps de Bérier Marian Bielewicz Tadeusz Bujak Stanisław Bukowiecki Adam Chełmoński Ludwik Zachariasz Cichowicz Aleksander Doliński Ludwik Domański Jarogniew Drwęski Tadeusz Dziurzyński Franciszek Fierich Jakub Glass Stanisław Gołąb Antoni Górski Bronisław Hełczyński Władysław Leopold Jaworski Henryk Konic Ignacy Koschembahr-Łyskowski Marek Kuratow-Kuratowski Jan Jakub Litauer Karol Lutostański Wiktoryn Mańkowski Jan Mrozowski Alfons Parczewski Leon Petrażycki Bolesław Pohorecki Kazimierz Przybyłowski Michał Rostworowski Józef Skąpski Jan Sławski Stanisław Sławski Kamil Stefko Józef Felicjan Sułkowski Jerzy Trammer Ernest Till Jan Wasilkowski Eugeniusz Waśkowski Stanisław Wróblewski Fryderyk Zoll
Członkowie Wydziału Karnego	Henryk Ettinger Juliusz Kałużniacki Edmund Krzymuski Juliusz Makarewicz Wacław Makowski Zygmunt Marek Walenty Miklaszewski Aleksander Mogilnicki Franciszek Nowodworski Julian Nowotny Witold Prądzyński Emil Stanisław Rappaport Zygmunt Rymowicz Zygmunt Seyda Stanisław Śliwiński
Projekty ustaw	kodeks postępowania karnego (1928) kodeks postępowania cywilnego (1930) Kodeks karny (1932) kodeks zobowiązań (1933) kodeks handlowy (1934) prawo wekslowe (1936) prawo czekowe (1936)