Ilka Štuhec
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
SK Branik Maribor | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
17.03 2007, Lenzerheide | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
8.03 2008, Crans-Montana (22. miejsce - zjazd) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
2 grudnia 2016, Lake Louise | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ilka Štuhec (ur. 26 października 1990 w Slovenj Gradcu) – słoweńska narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni świata i trzykrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Ilka Štuhec pojawiła się 1 grudnia 2005 roku w Comelico Superiore, gdzie w zawodach juniorskich zwyciężyła w slalomie. W 2007 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając tam dwa medale. Najpierw zwyciężyła w slalomie, wyprzedzając bezpośrednio Niemkę Katharinę Dürr oraz Austriaczkę Simone Streng. Następnie wygrała także kombinację, pokonując Austriaczkę Nicole Schmidhofer i swą rodaczkę Marušę Ferk. W tym samym roku została również złotą medalistką olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy w slalomie i slalomie gigancie[1]. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal okazała się najlepsza w zjeździe, wyprzedzając Larę Gut ze Szwajcarii i Niemkę Viktorię Rebensburg.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 marca 2007 roku w Lenzerheide, nie kończąc pierwszego przejazdu w slalomie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 8 marca 2008 roku w Crans-Montana, zajmując 22. miejsce w zjeździe. Do 2016 roku nie stanęła na podium zawodów tego cyklu, najwyższą lokatę uzyskała 30 listopada 2013 roku w Beaver Creek, gdzie supergiganta ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam z Austriaczką Nicole Hosp o 0,14 sekundy.Pierwsze pucharowe podium wywalczyła na początku sezonu 2016/2017, zwyciężając w zjeździe 2 grudnia 2016 roku w Lake Louise. Wyprzedziła tam Włoszkę Sofię Goggię i Kajsę Kling ze Szwecji. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2016/2017, kiedy zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji supergiganta, a w klasyfikacjach zjazdu i superkombinacji zdobywała Małe Kryształowe Kule. Ponadto w sezonie 2022/2023 była druga w klasyfikacji zjazdu.
W 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, zajmując między innymi szóste miejsce w supergigancie. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w superkombinacji. W międzyczasie wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie jej najlepszym, wynikiem było dziesiąte miejsce w zjeździe.
Z powodu kontuzji kolana nie startowała w sezonie 2017/2018 i nie wzięła udziału w igrzyskach olimpijskich w Pjongcznagu[2]. W piątym starcie sezonu 2018/2019, 8 grudnia 2018 roku w Val Gardenie po raz pierwszy po powrocie stanęła na podium, wygrywając rywalizację w zjeździe. W lutym 2019 roku zwyciężyła w tej samej konkurencji podczas mistrzostw świata w Åre, wyprzedzając Szwajcarkę Corinne Suter i Lindsey Vonn z USA. Kilkanaście dni po wywalczeniu medalu doznała kontuzji obu kolan wskutek upadku na trasie zjazdu w Crans-Montana, co zakończyło jej sezon[3]. Sezon 2018/2019 zakończyła na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej i czwartej w klasyfikacji zjazdu.
Do rywalizacji w Pucharze Świata powróciła w grudniu 2019 roku, zajmując 17. miejsce w zjeździe w Lake Louise. W kolejnych startach dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce, jednak nie stanęła na podium. Dokonała tego ponownie dopiero 17 grudnia 2022 roku w Sankt Moritz, zajmując drugie miejsce w zjeździe. W sezonie 2022/2023 jeszcze trzykrotnie stawała na podium, ostatecznie zajmując jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji zjazdu. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w lutym 2023 roku zajęła szóste miejsce w zjeździe i dwunaste w supergigancie.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF | 10 lutego | 2014 |  Soczi
|
Superkombinacja | 2:34,62 | - |  Maria Höfl-Riesch
|
| 10. | 12 lutego | 2014 | Soczi
|
Zjazd | 1:41,57 | +1,08 |  Dominique Gisin Tina Maze
|
| 13. | 15 lutego | 2014 | Soczi
|
Supergigant | 1:25,52 | +2,17 |  Anna Fenninger
|
| 31. | 18 lutego | 2014 | Soczi
|
Gigant | 2:36,87 | +7,98 | Tina Maze
|
| 22. | 15 lutego | 2022 |  Pekin
|
Zjazd | 1:31,87 | +3,01 | Corinne Suter
|
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6. | 5 lutego | 2013 | Schladming
|
Supergigant | 1:35,39 | +0,89 | Tina Maze
|
| DNF2 | 8 lutego | 2013 | Schladming
|
Superkombinacja | 2:39,92 | — | Maria Höfl-Riesch
|
| 19. | 10 lutego | 2013 | Schladming
|
Zjazd | 1:50,00 | +2,16 |  Marion Rolland
|
| 32. | 14 lutego | 2013 | Schladming
|
Gigant | 2:08,06 | +7,93 | Tessa Worley
|
| 17. | 3 lutego | 2015 |  Vail/Beaver Creek
|
Supergigant | 1:10,29 | +2,20 | Anna Fenninger
|
| 20. | 6 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek
|
Zjazd | 1:45,89 | +2,17 | Tina Maze
|
| 7. | 9 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek
|
Superkombinacja | 2:33,37 | +2,43 | Tina Maze
|
| 25. | 12 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek
|
Gigant | 2:19,16 | +4,37 | Anna Fenninger
|
| 11. | 7 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Supergigant | 1:21,34 | +1,04 | Nicole Schmidhofer
|
| DNF2 | 10 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Superkombinacja | 1:58,88 | - | Wendy Holdener
|
1.
|
12 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Zjazd | 1:32,85 | - | - |
| DNF2 | 16 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Gigant | 2:05,55 | - | Tessa Worley
|
| 8. | 5 lutego | 2019 |  Åre
|
Supergigant | 1:04,89 | +0,26 | Mikaela Shiffrin
|
| 10. | 8 lutego | 2019 | Åre
|
Superkombinacja | 2:02,13 | +2,14 | Wendy Holdener
|
| 1.
|
10 lutego | 2019 | Åre
|
Zjazd | 1:01,74 | - | - |
| 25. | 11 lutego | 2021 |  Cortina d’Ampezzo
|
Supergigant | 1:25,51 | +2,86 | Lara Gut-Behrami
|
| 14. | 13 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Zjazd | 1:34,27 | +1,30 | Corinne Suter
|
| DNS2 | 6 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Kombinacja | 1:57,47 | - | Federica Brignone
|
| 12. | 8 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Supergigant | 1:28,06 | +0,78 | Marta Bassino
|
| 6. | 11 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Zjazd | 1:28,03 | +0,42 | Jasmine Flury
|
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 9. | 7 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Zjazd | 1:39,69 | +1,40 |  Tina Weirather
|
| 14. | 8 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Gigant | 2:14,90 | +2,56 | Nicole Schmidhofer
|
| 6. | 9 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Supergigant | 1:19,34 | +1,23 | Nicole Schmidhofer
|
| 1.
|
11 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Slalom | 1:44,23 | - | - |
| 1.
|
11 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Kombinacja | 35,66 pkt | - | - |
| 7. | 23 lutego | 2008 |  Formigal
|
Supergigant | 1:40,19 | +2,64 | Viktoria Rebensburg
|
| 1.
|
26 lutego | 2008 | Formigal
|
Zjazd | 1:50,13 | - | - |
| DNF2 | 28 lutego | 2008 | Formigal
|
Slalom | 1:33,85 | - | Michaela Kirchgasser
|
| 6. | 29 lutego | 2008 | Formigal
|
Gigant | 1:42,50 | +0,79 | Anna Fenninger
|
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- sezon 2007/2008: 89.
- sezon 2011/2012: 81.
- sezon 2012/2013: 59.
- sezon 2013/2014: 44.
- sezon 2014/2015: 41.
- sezon 2015/2016: 33.
- sezon 2016/2017: 2.
- sezon 2018/2019: 10.
- sezon 2019/2020: 32.
- sezon 2020/2021: 42.
- sezon 2021/2022: 53.
- sezon 2022/2023: 11.
- sezon 2023/2024: 29.
Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
Lake Louise – 2 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce- Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce
Val d’Isère – 16 grudnia 2016 (superkombinacja) – 1. miejsce- Val d’Isère – 17 grudnia 2016 (zjazd) – 1. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce- Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 1. miejsce
Crans-Montana – 24 lutego 2017 (superkombinacja) – 2. miejsce- Crans-Montana – 25 lutego 2017 (zjazd) – 1. miejsce
- Crans-Montana − 26 lutego 2017 (superkombinacja) – 3. miejsce
Jeongseon – 4 marca 2017 (zjazd) – 3. miejsce- Jeongseon – 5 marca 2017 (supergigant) – 3. miejsce
Aspen – 15 marca 2017 (zjazd) – 1. miejsce- Aspen – 16 marca 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Val Gardena – 18 grudnia 2018 (zjazd) – 1. miejsce
- Val Gardena – 18 grudnia 2018 (supergigant) – 1. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 17 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2023 (zjazd) – 1. miejsce
Soldeu – 15 marca 2023 (zjazd) – 1. miejsce
Saalbach – 23 marca 2024 (zjazd) – 2. miejsce
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tomaž Pavlin: Olimpijski komite Slovenije – združenje športnih zvez 1991-2011. Ljubljana: Olimpijski komite Slovenije, 2011, s. 147. ISBN 978-961-6476-05-8. (słoweń.).
- ↑ Ilka Stuhec wins downhill for first victory since injury (ang.)
- ↑ Koniec sezonu dla mistrzyni świata w zjeździe. Poważna kontuzja Ilki Štuhec
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- STUHEC Ilka - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-20]. (ang.).
- Olympedia - Ilka Štuhec. olympedia.org. [dostęp 2023-03-20]. (ang.).