Michał Bylina

Michał Bylina
	; Michał Bylina (lata 60. XX wieku)
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1904 ; Worsówka k. Kijowa
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1982 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Bylina (ur. 5 stycznia^?/18 stycznia 1904 w Worsówce koło Kijowa, zm. 5 sierpnia 1982 w Warszawie) – polski malarz, grafik, ilustrator, uczestnik wojny obronnej 1939 i powstania warszawskiego, profesor Akademii Sztuk Pięknych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wacława i Izabeli z Grodzieckich^[1]. Kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych^[1]. Był uczniem Władysława Skoczylasa i Tadeusza Pruszkowskiego. W latach 1928–1938 odpowiadał za opracowanie graficzne dziecięcych czasopism „Płomyk” i „Płomyczek”.

We wrześniu 1939 brał udział w wojnie obronnej w szeregach 1 pułku szwoleżerów. Ranny w brzuch w pierwszym dniu wojny w bitwie pod Mławą, po krótkim leczeniu wrócił do Grupy Operacyjnej Kawalerii pod dowództwem gen. Władysława Andersa, w skład której wchodził wtedy 1 pułk szwoleżerów. W 1944, podczas powstania warszawskiego był na Mokotowie dowódcą OS V w stopniu porucznika.

Od 1956 był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jako twórca malował głównie sceny batalistyczne sławiące dzieje oręża polskiego i historyczne. Zajmował się również ilustrowaniem książek. Jego grafiki zawiera polskie opracowanie Kalevali dla dzieci autorstwa Janiny Porazińskiej.

Zaprojektował Order Budowniczych Polski Ludowej. Jego prace można oglądać m.in. w Muzeum Wojska Polskiego. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Z powodu prac ekshumacyjnych na Łączce szczątki Michała i jego żony Stanisławy zostały ekshumowane, skremowane i złożone w grobie na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach, u boku jego brata – Wacława.

Odznaczenia i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów i Spraw Wewnętrznych w Salonie Malarskim 1937^[2]. W 1954, w 10. rocznicę Polski Ludowej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[3]. W październiku 1966 otrzymał Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[4], a w 1980 – Order Sztandaru Pracy I klasy^[5]. Był odznaczony również Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym^[6].

9 maja 1984 jego imię przyjęła Szkoła Podstawowa nr 310 w Warszawie na Ursynowie^[7].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Prace malarskie[edytuj | edytuj kod]

Na polowaniu, 1931
Biwak, 1933
Marszałek Józef Piłsudski na koniu, 1935 – olej na płótnie, 100 × 100 cm, Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej, Rzym^[8]
Hetman Żółkiewski, 1937
Bolesławowa drużyna, 1951
Lenino, 1953
Wrzesień, 1959
Las w słońcu, 1965
Nysa, 1963
Odra, 1968
Wólka Węglowa, 1972
Lenino (II wersja^[9]), 1973

Znaczki pocztowe[edytuj | edytuj kod]

Odbudowa Warszawy (dwie serie), 1950
60-lecie święta 1 Maja (seria, nr kat. 515), 1950

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 91 .
↑ Przyznanie nagród na salonie malarskim 1937 r. w Instytucie Propagandy Sztuki. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 51 z 5 marca 1937.
↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 15 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych, Monitor Polski 954 nr 112 poz. 1564
↑ Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 1 (41), styczeń - marzec 1967, s. 420.
↑ Lista osób odznaczony w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23 lipca 1980.
↑ Powstańcze Biogramy - Michał Bylina [online], www.1944.pl [dostęp 2022-07-02] (pol.).
↑ Historia szkoły – Szkoła Podstawowa nr 310 [online] [dostęp 2022-07-02], Cytat: 9 maja 1984 r. nadano szkole imię Michała Byliny. (pol.).
↑ Dominika Wronikowska. Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919-1976. Materiały do studiów nad historią. „Scripta Manent”. 3, s. 259-260, 2016. Rzym: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. (pol.).
↑ Ale Historia. "Grunwald PRL": jak komuniści manipulowali historią, gazeta.pl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 95. ISBN 83-01-08836-2.
Lech Grabowski, "M. Bylina" Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, wstęp Zbigniew Załuski

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

kzp – Katalog Znaków Pocztowych

[kto91-1] StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 91 .

[2] Przyznanie nagród na salonie malarskim 1937 r. w Instytucie Propagandy Sztuki. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 51 z 5 marca 1937.

[3] Uchwała Rady Państwa z dnia 15 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych, Monitor Polski 954 nr 112 poz. 1564

[4] Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 1 (41), styczeń - marzec 1967, s. 420.

[5] Lista osób odznaczony w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23 lipca 1980.

[6] Powstańcze Biogramy - Michał Bylina [online], www.1944.pl [dostęp 2022-07-02] (pol.).

[7] Historia szkoły – Szkoła Podstawowa nr 310 [online] [dostęp 2022-07-02], Cytat: 9 maja 1984 r. nadano szkole imię Michała Byliny. (pol.).

[wronikowska-8] Dominika Wronikowska. Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919-1976. Materiały do studiów nad historią. „Scripta Manent”. 3, s. 259-260, 2016. Rzym: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. (pol.).

[9] Ale Historia. "Grunwald PRL": jak komuniści manipulowali historią, gazeta.pl

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]