Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013 (elita)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013/Elita
2013 Ice Hockey World Championship Sweden&Finland
Pierwsza Dywizja
Druga Dywizja
Trzecia Dywizja
MŚ 2012 MŚ 2014
Dyscyplina

hokej na lodzie

Organizator

IIHF

Szczegóły turnieju
Gospodarze

Sztokholm Szwecja
Helsinki,  Finlandia

Otwarcie

3 maja 2013

Zamknięcie (finał)

19 maja 2013

Liczba drużyn

16

Liczba aren

2 (w 2 miastach)

I miejsce

 Szwecja

II miejsce

 Szwajcaria

III miejsce

 Stany Zjednoczone

Statystyki turnieju
Liczba meczów

64

Liczba bramek

332 (5,19 na mecz)

Oglądalność

427 818 (6685 na mecz)

Król strzelców

Finlandia Petri Kontiola

Najlepszy zawodnik (MVP)

Szwajcaria Roman Josi

Strona internetowa

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie Elity 2013 odbywały się w dniach 3–19 maja w Szwecji i Finlandii. Miastami goszczącymi były Sztokholm oraz Helsinki (w ramach dwuletniej umowy w 2012 roku miejscem półfinałów i meczów o medale były Helsinki, zaś w 2013 roku odwrotnie - Sztokholm). Był to 77. turniej o złoty medal mistrzostw świata.

W turnieju uczestniczyło 16 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach.

Wybór gospodarza[edytuj | edytuj kod]

Państwo Głosy
 Szwecja 70
 Białoruś 15
 Węgry 8
 Czechy 3

O organizację mistrzostw świata elity w 2013 roku ubiegało się pięć państw. Na kongresie w Vancouver w dniu 21 września 2007 roku na gospodarza mistrzostw wybrano Szwecję. Ta kandydatura uzyskała 70 głosów, o 55 więcej od drugiej Białorusi. Swoją kandydaturę wycofała Łotwa i poparła Szwecję. Inne kraje, które ubiegały się o organizację turnieju, to: Węgry oraz Czechy.

Na kongresie w Bernie w 2009 roku ogłoszono, że Finlandia (gospodarz mistrzostw w 2012 roku) zorganizuje turniej wspólnie ze Szwecją zarówno w 2012, jak i 2013 roku.

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

„Icy” – maskotka mistrzostw 2013
Otoczenie hali Globen w trakcie turnieju
Lodowiska
Sztokholm Helsinki
Ericsson Globe Hartwall Areena
Pojemność: 12 500 Pojemność: 13 506

Od 2012 (zmiana po raz pierwszy od 2000 roku) zmieniono format mistrzostw świata seniorów. Dotychczasowe dwie fazy grupowe zastąpiono jedną, w której 16 zespołów zostało podzielone na dwie grupy (jedna w Helsinkach, druga w Sztokholmie). Najsłabsza drużyna w każdej z grup spada bezpośrednio do I dywizji, zaś cztery najlepsze uzyskują awans do ćwierćfinałów. Główna część fazy pucharowej odbędzie się w Sztokholmie (dwa ćwierćfinały, półfinały i mecze o medale), jedynie dwa mecze ćwierćfinałowe odbędą się w Helsinkach.

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Państwa uczestniczące w mistrzostwach elity na mapie świata

W turnieju elity uczestniczyło 16 zespołów - 14 z państw europejskich, 2 z Ameryki Północnej.

Europa
Ameryka Północna
* = Drużyny, które zajęły miejsce w czołowej 14 zespołów mistrzostw świata 2012
^ = Kwalifikacja po awansie z turnieju pierwszej dywizji w 2012 roku
= Gospodarz turnieju (automatyczna kwalifikacja)

Zgodnie z turniejowym regulaminem IIHF w składach drużyn może być maksymalnie 25 zawodników (22 graczy z pola i 3 bramkarzy). Minimalna zaś liczba zgłoszonych hokeistów to 15 zawodników z pola i 2 bramkarzy. W razie niepełnej liczby graczy zgłoszonych przed rozpoczęciem turnieju kolejni reprezentanci mogą być rejestrowani sukcesywnie aż do wypełnienia maksymalnego limitu. Do pojedycznego meczu jest awizowanych 20 graczy z pola i 2 bramkarzy, jednak w jego trakcie wszyscy zawodnicy zgłoszeni na mistrzostwa muszą przebywać na tereniu obiektu, gdzie odbywa się spotkanie[1].

Sędziowie[edytuj | edytuj kod]

IIHF wybrała do prowadzenia spotkań podczas mistrzostw 16 sędziów głównych oraz 16 liniowych. Oto lista arbitrów[2]:

Główni
  • Kanada Matt Kirk
  • Kanada Derek Zalaski
  • Czechy Martin Fraňo
  • Czechy Antonín Jeřábek
  • Finlandia Aleksi Rantala
  • Finlandia Jyri Rönn
  • Niemcy Lars Brüggemann
  • Niemcy Daniel Piechaczek
Główni
  • Rosja Wiaczesław Bułanow
  • Rosja Konstantin Olenin
  • Słowacja Vladimír Baluška
  • Szwecja Morgan Johansson
  • Szwecja Marcus Vinnerborg
  • Szwajcaria Brent Reiber
  • Stany Zjednoczone Ian Croft
  • Stany Zjednoczone Keith Kaval
Liniowi
  • Białoruś Iwan Dziadziula
  • Kanada Chris Carlson
  • Kanada Jesse Wilmot
  • Czechy Petr Blumel
  • Finlandia Sakari Suominen
  • Francja Pierre Dehaen
  • Niemcy Sirko Hunnius
  • Niemcy André Schrader
Liniowi
  • Norwegia Jon Killian
  • Rosja Siergiej Szelanin
  • Słowacja Miroslav Valach
  • Szwecja Jimmy Dahmen
  • Szwecja Johannes Käck
  • Szwajcaria Roger Arm
  • Stany Zjednoczone Jonathan Morisson
  • Stany Zjednoczone Christopher Woodworth

Faza grupowa[edytuj | edytuj kod]

Grupa S[edytuj | edytuj kod]

Mecz Szwecja - Dania (14 maja 2013)

Tabela

Lp. Zespół M W WpD PpD P G + G – +/- Pkt
1  Szwajcaria 7 6 1 0 0 29 10 +19 20
2  Kanada 7 5 1 1 0 25 10 +15 18
3  Szwecja 7 5 0 0 2 17 11 +6 15
4  Czechy 7 3 1 0 3 19 12 +7 11
5  Norwegia 7 3 0 0 4 12 26 -14 9
6  Dania 7 1 1 1 4 13 20 -7 6
7  Białoruś 7 1 0 0 6 10 21 -11 3
8  Słowenia 7 0 0 2 5 12 27 -15 2

Lp. = lokata, M = liczba rozegranych spotkań, Pkt = Liczba zdobytych punktów, W = Wygrane, WpD = Wygrane po dogrywce lub karnych, PpD = Porażki po dogrywce lub karnych, P = Porażki, G+ = Gole strzelone, G- = Gole stracone, +/- = bilans bramek

     Drużyna awansowała do fazy pucharowej.

     Drużyna utrzymała się w elicie.

     Drużyna spadła do pierwszej dywizji.

3 maja 2013 Czechy  2:0  Białoruś Ericsson Globe, Sztokholm
3 maja 2013 Szwecja  2:3  Szwajcaria Ericsson Globe, Sztokholm
4 maja 2013 Norwegia  3:1  Słowenia Ericsson Globe, Sztokholm
4 maja 2013 Kanada  3:1  Dania Ericsson Globe, Sztokholm
4 maja 2013 Czechy  1:2  Szwecja Ericsson Globe, Sztokholm
5 maja 2013 Białoruś  4:3  Słowenia Ericsson Globe, Sztokholm
5 maja 2013 Szwajcaria  3:2 pk.  Kanada Ericsson Globe, Sztokholm
5 maja 2013 Norwegia  3:2  Dania Ericsson Globe, Sztokholm
6 maja 2013 Szwajcaria  5:2  Czechy Ericsson Globe, Sztokholm
6 maja 2013 Szwecja  2:1  Białoruś Ericsson Globe, Sztokholm
7 maja 2013 Słowenia  2:3 pd.  Dania Ericsson Globe, Sztokholm
7 maja 2013 Kanada  7:1  Norwegia Ericsson Globe, Sztokholm
8 maja 2013 Słowenia  1:7  Szwajcaria Ericsson Globe, Sztokholm
8 maja 2013 Norwegia  1:5  Szwecja Ericsson Globe, Sztokholm
9 maja 2013 Czechy  2:1 pk.  Dania Ericsson Globe, Sztokholm
9 maja 2013 Szwecja  0:3  Kanada Ericsson Globe, Sztokholm
10 maja 2013 Słowenia  2:4  Czechy Ericsson Globe, Sztokholm
10 maja 2013 Białoruś  1:4  Kanada Ericsson Globe, Sztokholm
11 maja 2013 Szwajcaria  4:1  Dania Ericsson Globe, Sztokholm
11 maja 2013 Szwecja  2:0  Słowenia Ericsson Globe, Sztokholm
11 maja 2013 Norwegia  3:1  Białoruś Ericsson Globe, Sztokholm
12 maja 2013 Kanada  2:1  Czechy Ericsson Globe, Sztokholm
12 maja 2013 Norwegia  1:3  Szwajcaria Ericsson Globe, Sztokholm
13 maja 2013 Dania  3:2  Białoruś Ericsson Globe, Sztokholm
13 maja 2013 Kanada  4:3 pd.  Słowenia Ericsson Globe, Sztokholm
14 maja 2013 Białoruś  1:4  Szwajcaria Ericsson Globe, Sztokholm
14 maja 2013 Czechy  7:0  Norwegia Ericsson Globe, Sztokholm
14 maja 2013 Dania  2:4  Szwecja Ericsson Globe, Sztokholm

Grupa H[edytuj | edytuj kod]

Tabela

Lp. Zespół M W WpD PpD P G + G – +/- Pkt
1  Finlandia 7 4 2 0 1 23 14 +9 16
2  Rosja 7 5 0 0 2 29 14 +15 15
3  Stany Zjednoczone 7 5 0 0 2 24 16 +8 15
4  Słowacja 7 3 0 1 3 18 17 +1 10
5  Niemcy 7 2 1 1 3 13 16 -3 9
6  Łotwa 7 2 0 1 4 14 25 -9 7
7  Francja 7 2 0 1 4 13 21 -8 7
8  Austria 7 1 1 0 5 18 29 -11 5

Lp. = lokata, M = liczba rozegranych spotkań, Pkt = Liczba zdobytych punktów, W = Wygrane, WpD = Wygrane po dogrywce lub karnych, PpD = Porażki po dogrywce lub karnych, P = Porażki, G+ = Gole strzelone, G- = Gole stracone, +/- = bilans bramek

     Drużyna awansowała do fazy pucharowej.

     Drużyna utrzymała się w elicie.

     Drużyna spadła do pierwszej dywizji.

3 maja 2013 Francja  2:6  Słowacja Hartwall Areena, Helsinki
3 maja 2013 Finlandia  4:3 pd.  Niemcy Hartwall Areena, Helsinki
4 maja 2013 Stany Zjednoczone  5:3  Austria Hartwall Areena, Helsinki
4 maja 2013 Rosja  6:0  Łotwa Hartwall Areena, Helsinki
4 maja 2013 Finlandia  2:0  Słowacja Hartwall Areena, Helsinki
5 maja 2013 Francja  3:1  Austria Hartwall Areena, Helsinki
5 maja 2013 Niemcy  1:4  Rosja Hartwall Areena, Helsinki
5 maja 2013 Łotwa  1:4  Stany Zjednoczone Hartwall Areena, Helsinki
6 maja 2013 Niemcy  2:3  Słowacja Hartwall Areena, Helsinki
6 maja 2013 Finlandia  3:1  Francja Hartwall Areena, Helsinki
7 maja 2013 Austria  6:3  Łotwa Hartwall Areena, Helsinki
7 maja 2013 Rosja  5:3  Stany Zjednoczone Hartwall Areena, Helsinki
8 maja 2013 Austria  0:2  Niemcy Hartwall Areena, Helsinki
8 maja 2013 Stany Zjednoczone  4:1  Finlandia Hartwall Areena, Helsinki
9 maja 2013 Rosja  1:2  Francja Hartwall Areena, Helsinki
9 maja 2013 Słowacja  3:5  Łotwa Hartwall Areena, Helsinki
10 maja 2013 Słowacja  1:2 pk.  Austria Hartwall Areena, Helsinki
10 maja 2013 Rosja  2:3  Finlandia Hartwall Areena, Helsinki
11 maja 2013 Stany Zjednoczone  4:2  Francja Hartwall Areena, Helsinki
11 maja 2013 Finlandia  7:2  Austria Hartwall Areena, Helsinki
11 maja 2013 Niemcy  2:0  Łotwa Hartwall Areena, Helsinki
12 maja 2013 Stany Zjednoczone  3:0  Niemcy Hartwall Areena, Helsinki
12 maja 2013 Słowacja  1:3  Rosja Hartwall Areena, Helsinki
13 maja 2013 Łotwa  3:1  Francja Hartwall Areena, Helsinki
13 maja 2013 Austria  4:8  Rosja Hartwall Areena, Helsinki
14 maja 2013 Słowacja  4:1  Stany Zjednoczone Hartwall Areena, Helsinki
14 maja 2013 Francja  2:3 pd.  Niemcy Hartwall Areena, Helsinki
14 maja 2013 Łotwa  2:3 pd.  Finlandia Hartwall Areena, Helsinki

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

Ćwierćfinały Półfinały Finał
                   
16 maja 2013 - Helsinki        
  Finlandia 4
18 maja 2013 - Sztokholm
  Słowacja 3  
  Finlandia 0
16 maja 2013 - Sztokholm
    Szwecja 3  
  Kanada 2
19 maja 2013 - Sztokholm
  Szwecja 3  
  Szwecja 5
16 maja 2013 - Sztokholm
    Szwajcaria 1
  Szwajcaria 2
18 maja 2013 - Sztokholm
  Czechy 1  
  Szwajcaria 3 Mecz o 3. miejsce
16 maja 2013 – Helsinki
    Stany Zjednoczone 0  
  Rosja 3   Finlandia 2
  Stany Zjednoczone 8     Stany Zjednoczone 3
19 maja 2013 - Sztokholm


Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]

16 maja 2013 Rosja  3:8  Stany Zjednoczone Hartwall Areena, Helsinki
16 maja 2013 Szwajcaria  2:1  Czechy Ericsson Globe, Sztokholm
16 maja 2013 Finlandia  4:3  Słowacja Hartwall Areena, Helsinki
16 maja 2013 Kanada  2:3 pk.  Szwecja Ericsson Globe, Sztokholm

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

18 maja 2013 Finlandia  0:3  Szwecja Ericsson Globe, Sztokholm
18 maja 2013 Szwajcaria  3:0  Stany Zjednoczone Ericsson Globe, Sztokholm

Mecz o trzecie miejsce[edytuj | edytuj kod]

19 maja 2013 Finlandia  2:3 pk.  Stany Zjednoczone Ericsson Globe, Sztokholm

Finał[edytuj | edytuj kod]

19 maja 2013 Szwecja  5:1  Szwajcaria Ericsson Globe, Sztokholm

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu turnieju. Źródło: IIHF.com

Zawodnicy z pola[edytuj | edytuj kod]

Gole
Lp. Zawodnik Mecze Gole
1. Rosja Ilja Kowalczuk 8 8
2. Finlandia Petri Kontiola 10 8
3. Kanada Steven Stamkos 8 7
4. Stany Zjednoczone Paul Stastny 10 7
5. Łotwa Lauris Dārziņš 7 5
6. Rosja Aleksandr Radułow 8 5
7. Szwecja Loui Eriksson 10 5
7. Szwajcaria Nino Niederreiter 10 5
7. Szwajcaria Reto Suri 10 5
Asysty
Lp. Zawodnik Mecze Asysty
1. Stany Zjednoczone Craig Smith 10 10
2. Finlandia Petri Kontiola 10 8
2. Stany Zjednoczone Paul Stastny 10 8
4. Słowacja Roman Kukumberg 8 7
5. Finlandia Juhamatti Aaltonen 10 7
6. Czechy Jakub Voráček 8 6
7. Finlandia Janne Pesonen 9 6
8. Stany Zjednoczone Justin Faulk 10 6
8. Szwajcaria Martin Plüss 10 6
Punktacja kanadyjska
Lp. Zawodnik Mecze Gole As. Pkt
1. Finlandia Petri Kontiola 10 8 8 16
2. Stany Zjednoczone Paul Stastny 10 7 8 15
3. Stany Zjednoczone Craig Smith 10 4 10 14
4. Rosja Ilja Kowalczuk 8 8 5 13
5. Kanada Steven Stamkos 8 7 5 12
6. Finlandia Juhamatti Aaltonen 10 4 7 11
7. Rosja Aleksandr Radułow 8 5 5 10
8. Szwecja Loui Eriksson 10 5 5 10
9. Szwecja Henrik Sedin 4 4 5 9
10. Szwajcaria Roman Josi 10 4 5 9
Punktacja kanadyjska obrońców
Lp. Zawodnik Mecze Gole As. Pkt
1. Szwajcaria Roman Josi 10 4 5 9
2. Rosja Jewgienij Miedwiediew 8 2 5 7
3. Stany Zjednoczone Justin Faulk 10 0 6 6
Zwycięskie gole
Lp. Zawodnik Mecze Gole
1. Finlandia Juhamatti Aaltonen 10 4
2. Kanada Steven Stamkos 8 3
3. dziewięciu zawodników 2
Klasyfikacja +/-
Lp. Zawodnik Mecze +/-
1. Stany Zjednoczone Matt Hunwick 10 +9
2. Szwajcaria Julien Vauclair 10 +8
3. Rosja Anton Biełow 8 +8
4. Szwajcaria Mathias Seger 10 +8
5. Rosja Dienis Dienisow 8 +8
6. Stany Zjednoczone Paul Stastny 10 +7
7. Kanada Brian Campbell 8 +7
8. Szwecja Henrik Tallinder 10 +7
9. Szwecja Erik Gustafsson 10 +7
Minuty kar
Lp. Zawodnik Mecze Minuty
1. Łotwa Mārtiņš Cipulis 7 29
2. Rosja Ilja Kowalczuk 8 29
3. Austria Daniel Welser 6 27
4. Łotwa Armands Bērziņš 7 27
4. Kanada Luke Schenn 7 27
6. Finlandia Janne Pesonen 9 27
7. Szwecja Alexander Edler 2 25
8. Norwegia Andreas Martinsen 7 25
9. Stany Zjednoczone Erik Johnson 10 20

Zwycięskie gole = oznacza gol zdobyty jako ostatni przez drużynę wygrywającą mecz przy wyniku korzystniejszym o jedną bramkę (np. drugi gol przy wyniku 2:1) lub gol zdobyty przez drużynę wygrywającą przewyższający liczbę bramek przeciwnika o jeden (np. czwarta bramka przy wyniku 6:3).
Klasyfikacja +/- = zestawienie punktujące zawodników przebywających na lodzie w momencie padającego gola; punkt dodatni uzyskuje zawodnik, będący na lodzie w chwili zdobycia gola przez jego drużynę, punkt ujemny otrzymuje gracz będący na lodzie w chwili utracenia gola przez jego drużynę.

Klasyfikacje bramkarzy[edytuj | edytuj kod]

Zestawienie uwzględnia bramkarzy, którzy rozegrali minimum 40% łącznego czasu gry swoich zespołów. Źródło: IIHF.com

Skuteczność interwencji
Lp. Zawodnik Mecze %
1. Szwecja Jhonas Enroth 7 95,63
2. Stany Zjednoczone John Gibson 5 95,12
3. Kanada Mike Smith 4 94,44
4. Niemcy Rob Zepp 5 94,12
5. Czechy Ondřej Pavelec 5 93,75
6. Finlandia Antti Raanta 7 92,79
7. Białoruś Wital Bialinski 5 92,52
8. Łotwa Kristers Gudļevskis 4 92,50
9. Szwajcaria Martin Gerber 6 92,31
10. Norwegia Lars Haugen 6 91,46
Średnia goli straconych ma mecz
Lp. Zawodnik Mecze #
1. Szwecja Jhonas Enroth 7 1,15
2. Czechy Ondřej Pavelec 5 1,42
3. Kanada Devan Dubnyk 4 1,48
4. Stany Zjednoczone John Gibson 5 1,56
5. Kanada Mike Smith 4 1,65
6. Niemcy Rob Zepp 5 1,79
7. Szwajcaria Martin Gerber 6 1,81
8. Finlandia Antti Raanta 7 2,09
9. Dania Simon Nielsen 4 2,19
10. Rosja Ilja Bryzgałow 4 2,20
Najmniej straconych goli
Lp. Zawodnik Mecze Gole
1. Kanada Devan Dubnyk 4 6
2. Czechy Ondřej Pavelec 5 7
3. Kanada Mike Smith 4 7
Mecze bez straty gola
Lp. Zawodnik Mecze #
1. Szwecja Jhonas Enroth 7 3
2. Niemcy Rob Zepp 5 2
3. czterech zawodników 1
Liczba obronionych strzałów
Lp. Zawodnik Mecze Obrony
1. Austria Bernhard Starkbaum 7 202
2. Finlandia Antti Raanta 7 193
3. Szwecja Jhonas Enroth 7 175

Uwaga 1: Absolutną skuteczność interwencji 100,00% osiągnął jako jedyny Czech Pavel Francouz, jednak rozegrał jedynie czas gry 7 min. 6 sek.
Uwaga 1: Bramkarz Szwajcarii Reto Berra osiągnął skuteczność interwencji 96,72% i średnią goli straconych na mecz 1,00, jednak nie został uwzględniony w głównej klasyfikacji, jako że rozegrał 39.68% czasu gry swojej reprezentacji (łącznie zagrał cztery mecze, czyli 240 minut gry).

Roman Josi – MVP turnieju

Wyróżnienia indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Składy medalistów[edytuj | edytuj kod]

Złoto
Szwecja
Szwecja
Dick Axelsson, Nicklas Danielsson, Alexander Edler, Jhonas Enroth, Jimmie Ericsson, Loui Eriksson, Elias Falth, Johan Fransson, Petter Granberg, Erik Gustafsson, Johan Gustafsson, Simon Hjalmarsson, Andreas Jämtin, Calle Järnkrok, Staffan Kronwall, Gabriel Landeskog, Oscar Lindberg, Joel Lundqvist, Jacob Markström, Niklas Persson, Fredrik Pettersson, Daniel Sedin, Henrik Sedin, Henrik Tallinder, Martin Thörnberg
Trener: Pär Mårts
Srebro
Szwajcaria
Szwajcaria
Andres Ambühl, Reto Berra, Matthias Bieber, Severin Blindenbacher, Eric Blum, Simon Bodenmann, Dario Bürgler, Luca Cunti, Raphael Diaz, Philippe Furrer, Ryan Gardner, Martin Gerber, Robin Grossmann, Patrick von Gunten, Denis Hollenstein, Roman Josi, Thibaut Monnet, Simon Moser, Nino Niederreiter, Martin Plüss, Mathias Seger, Tobias Stephan, Reto Suri, Morris Trachsler, Julien Vauclair, Julian Walker
Trener: Sean Simpson
Brąz
Stany Zjednoczone
Stany Zjednoczone
Ben Bishop, Nick Bjugstad, Bobby Butler, Chris Butler, Matthew Carle, Ryan Carter, Justin Faulk, Alex Galchenyuk, John Gibson, Stephen Gionta, Cal Heeter, Matt Hunwick, Erik Johnson, Danny Kristo, Drew LeBlanc, Jamie McBain, David Moss, T.J. Oshie, Aaron Palushaj, Jeff Petry, Craig Smith, Tim Stapleton, Paul Stastny, Nate Thompson, Jacob Trouba
Trener: Joe Sacco

Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]

Spotkanie sztabu i zawodników reprezentacji Szwecji z mieszkańcami Sztokholmu (20 maja 2013)
Msc. Reprezentacja
 Szwecja
 Szwajcaria
 Stany Zjednoczone
4  Finlandia
5  Kanada
6  Rosja
7  Czechy
8  Słowacja
9  Niemcy
10  Norwegia
11  Łotwa
12  Dania
13  Francja
14  Białoruś
15  Austria
16  Słowenia
Spadek do I Dywizji Grupy A w 2014:  Austria,  Słowenia
Awans do turnieju MŚ Elity w 2014:  Kazachstan,  Włochy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Player Entry Procedure. iihf.com. [dostęp 2013-05-12]. (pol.).
  2. Referee assignments 2012/2013. iihf.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
  3. http://stats.iihf.com/Hydra/352/IHM352000_85I_1_0.pdf
  4. http://stats.iihf.com/Hydra/352/IHM352000_98_1_0.pdf
  5. Josi named MVP [online], iihf.com [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]