Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego
Ilustracja
Tadeusz Boy-Żeleński, patron nagrody
Nagroda za

osiągnięcia w dziedzinie teatru

Przyznający

Polska Sekcja Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IATC)

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Pierwsze rozdanie

1957 rok

Strona internetowa

Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (znana również jako Nagroda Boya) - przyznawana od 1957 roku przez Klub Krytyki Teatralnej, a następnie przez sekcję polską Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IATC) z inicjatywy Romana Szydłowskiego[1][2].

Laureaci Nagrody Boya[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Rok Laureaci Laudacja
1957 Kazimierz Dejmek za inscenizację „Święta Winkelrida” w Teatrze Nowym w Łodzi
1958 Krystyna Skuszanka za osiągnięcia w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie
Jerzy Krasowski
1959 Jacek Woszczerowicz za inscenizację i rolę tytułową w ”Ryszardzie III” Szekspira na deskach warszawskiego Teatru Ateneum
1960 Erwin Axer za osiągnięcia reżyserskie w warszawskim Teatrze Współczesnym
1961 Edward Csató za publicystykę teatrologiczną
1961 Gustaw Holoubek za kreacje aktorskie
1962 Wojciech Siemion za osiągnięcia w stylizacji ludowej
1963 Tadeusz Łomnicki za rolę Artura Ui w Teatrze Współczesnym w Warszawie
1964 Lidia Zamkow za osiągnięcia reżyserskie
1965 Adam Hanuszkiewicz za osiągnięcia reżyserskie i aktorskie w Teatrze Powszechnym w Warszawie
1966 Konrad Swinarski za inscenizację „Nie-Boskiej Komedii”
1967 nie przyznano
1968 Ludwik René za osiągnięcia reżyserskie
1969 Jan Kosiński za całokształt twórczości w dziedzinie scenografii
1970 Jerzy Jarocki za wybitne osiągnięcia reżyserskie ze szczególnym uwzględnieniem polskiej dramaturgii współczesnej
1971 nie przyznano
1972 Marek Okopiński za kierownictwo artystyczne Teatru Wybrzeże
1973 Zbigniew Zapasiewicz za wybitne osiągnięcia aktorskie
1974 Andrzej Wajda za wybitne osiągnięcia reżyserskie
1975 Wojciech Pszoniak za wybitne osiągnięcia aktorskie
1976 Kazimierz Dejmek za reżyserię „Operetki” Witolda Gombrowicza w Teatrze Nowym w Łodzi
1977 Tadeusz Kantor za inscenizację „Umarłej klasy
1978 Jerzy Grzegorzewski za reżyserię „Wesela” w Starym Teatrze w Krakowie
1978 Jerzy Trela za rolę Jaśka w „Weselu” w Starym Teatrze w Krakowie
1979 Zygmunt Hübner za „Zemstę” w Teatrze Powszechnym w Warszawie
1980 Henryk Tomaszewski za osiągnięcia we wrocławskim Teatrze Pantomimy
1981 za „Hamleta” we wrocławskim Teatrze Pantomimy
W latach 1982–1989 nagrody nie przyznawano.
1990 Sławomir Mrożek za twórczość dramatyczną
W latach 1991–2000 nagrody nie przyznawano.
2001 Kazimierz Kutz za osiągnięcia reżyserskie ze szczególnym uwzględnieniem inscenizacji dramatów Tadeusza Różewicza
2002 Ewa Dałkowska za osiągnięcia aktorskie w spektaklu „Prezydentki” Wernera Schwaba w warszawskim Teatrze Powszechnym
Elżbieta Kępińska
Joanna Żółkowska
2003 Jerzy Grzegorzewski za osiągnięcia w teatrze autorskim ze szczególnym uwzględnieniem „Morza i zwierciadła” Audena w Teatrze Narodowym
2004 Ignacy Gogolewski za kreacje aktorskie w Teatrze Narodowym
2005 Maja Komorowska za całokształt twórczości
2006 Zbigniew Zapasiewicz za kreacje aktorskie w „Kosmosie” Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Narodowym i „Zapasiewicz gra Becketta” w Teatrze Powszechnym w reżyserii Antoniego Libery
2007 Anna Augustynowicz za osiągnięcia reżyserskie ze szczególnym uwzględnieniem „Miarki za miarkę” w warszawskim Teatrze Powszechnym
2008 Jan Englert za osiągnięcia aktorskie i reżyserskie oraz konsekwentne budowanie modelu Teatru Narodowego
2009 Janusz Wiśniewski za spektakle autorskie zrealizowane na deskach poznańskiego Teatru Nowego
2010 Janusz Gajos za wybitne osiągnięcia aktorskie w Teatrze Narodowym, w szczególności w Śmierci komiwojażera Arthura Millera w reżyserii Kazimierza Kutza i Dozorcy Harolda Pintera w reżyserii Piotra Cieślaka
2011 Agnieszka Glińska za osiągnięcia reżyserskie, w szczególności spektakle w Teatrze Narodowym (Lekkomyślna siostra Włodzimierza Perzyńskiego i Mewa Antona Czechowa), Teatrze Współczesnym (Sztuka bez tytułu Antona Czechowa) i Teatrze na Woli (Amazonia Michała Walczaka)
2012 Henryk Talar za osiągnięcia aktorskie ze szczególnym uwzględnieniem roli Prospera w Szekspirowskiej Burzy w reżyserii Igora Gorzkowskiego w Teatrze Ochoty / Studiu Teatralnym Koło
2013 Piotr Fronczewski za rolę tytułową w spektaklu Ja Feuerbach, który sam reżyserował na deskach Teatru Ateneum
2014 Andrzej Seweryn za kreacje aktorskie w Teatrze Polskim w Warszawie, a w szczególności role szekspirowskie[3].
2015 Włodzimierz Staniewski za całokształt osiągnięć w Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice[4].
2016 Wojciech Kościelniak za wybitne osiągnięcia artystyczne, a zwłaszcza oryginalne spektakle muzyczne oparte na klasyce polskiej i światowej[5][6].
2017 Agata Duda-Gracz za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie reżyserii i scenografii, a w szczególności konsekwentne tworzenie oryginalnego teatru autorskiego[7][8]
2018 Krystyna Janda za wybitne osiągnięcia artystyczne, w tym w szczególności w sztuce monodramu[9]
2019 Gołda Tencer za tworzenie nowych przestrzeni polskiego teatru, którego integralną częścią jest prowadzony przez nią i unowocześniany Teatr Żydowski[10].
2020 Krystian Lupa za osiągnięcia w sztuce teatru, ze szczególnym uwzględnieniem autorskiego spektaklu „Capri. Wyspa uciekinierów” w Teatrze Powszechnym w Warszawie[11].
2021 Jan Peszek za osiągnięcia w sztuce aktorskiej, z uwzględnieniem kreacji w spektaklu Minetti. Portret artysty z czasów starości Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika na deskach Teatru Polonia będącej swoistą sumą jego drogi aktorskiej[12].
2022 Piotr Cieplak za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej ze szczególnym uwzględnieniem spektakli zrealizowanych w Teatrze Narodowym[13].
2023 Małgorzata Bogajewska za osiągnięcia w sztuce reżyserii, ze szczególnym uwzględnieniem inscenizacji klasyki[14].
2024 Jerzy Radziwiłowicz za kreacje aktorskie na deskach Teatru Narodowego[15][16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Miłkowski, Laureaci Nagrody im. Boya od roku 1957 [online], www.aict.art.pl [dostęp 2016-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
  2. Tomasz Miłkowski, Fronczewski ma Boya [online], www.aict.art.pl [dostęp 2016-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13].
  3. Tomasz Miłkowski, Przymierze z widzami [online], www.aict.art.pl [dostęp 2016-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-13].
  4. Tomasz Miłkowski, Sprawozdanie polskiej sekcji AICT za rok 2015 [online], www.aict.art.pl [dostęp 2016-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-13].
  5. k, Kościelniak ma Boya [online], AICT Polska [dostęp 2016-11-12].
  6. Warszawa. Wojciech Kościelniak laureatem Nagrody im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2016-11-23].
  7. Nagroda im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya' 2017 | AICT Polska [online], AICT Polska [dostęp 2017-12-29] (pol.).
  8. Agata Duda-Gracz z Boyem | AICT Polska [online], AICT Polska [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  9. Warszawa. Krystyna Janda z Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2018-06-02].
  10. Warszawa. Gołda Tencer otrzymała Nagrodę im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2019-09-28].
  11. Krystian Lupa ma Boya | AICT Polska [online], www.aict.art.pl, 11 lipca 2021 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  12. Jan Peszek laureatem Nagrody BOYA | AICT Polska [online], www.aict.art.pl, 29 września 2021 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  13. PIOTR CIEPLAK odbierze Nagrodę AICT im. TADEUSZA ŻELEŃSKIEGO- BOYA | AICT Polska [online], www.aict.art.pl, 20 lutego 2023 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  14. Małgorzata Bogajewska laureatką Nagrody im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya | AICT Polska [online], www.aict.art.pl, 24 listopada 2023 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  15. Anna Polony i Jerzy Radziwiłowicz laureatami dorocznych nagród AICT/IATC | AICT Polska [online], www.aict.art.pl, 13 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  16. Jerzy Radziwiłowicz uhonorowany Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego - Aktualności - Teatr Narodowy [online], narodowy.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).