Wojciech Siemion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wojciech Siemion
Ilustracja
Signature of Wojciech Siemion (1991).jpg
Data i miejsce urodzenia 30 lipca 1928
Krzczonów
Data i miejsce śmierci 24 kwietnia 2010
Warszawa
Zawód aktor filmowy i teatralny
Współmałżonek Jadwiga Siemion
Barbara Kasper-Siemion
Lata aktywności 1950–2010
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Wojciech Siemion, 2008
Autograf z kwiatkiem (1973)
Grób Wojciecha Siemiona na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Wojciech Juliusz Siemion (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys[edytuj]

Jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły w Krzczonowie, został zamordowany przez Niemców.

Studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), był absolwentem PWST w Warszawie (z 1951).

Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał i pełnił funkcję dyrektora teatru „Stara Prochownia” (od 1972).

Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.

Wykładał w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie na Wydziale Aktorstwa, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.

W 1983 wszedł w skład rady krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramienia PZPR sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. Od 1998 do 2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy SLD). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.

21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł[1] w warszawskim szpitalu[2].

Pogrzeb Wojciecha Siemiona odbył się 7 maja 2010 w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Starych Powązkach, po której nastąpił pochówek w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie[3].

Życie prywatne[edytuj]

Był żonaty z Jadwigą Siemion, zmarłą w 2004[4]. Ponownie ożenił się w 2009 z Barbarą Kasper-Siemion[5].

Odznaczenia[edytuj]

Twórczość[edytuj]

Filmografia[edytuj]

Dubbing[edytuj]

Publikacje[edytuj]

  • Lekcja czytania. Norwid, 2001
  • Lekcja czytania. Mickiewicz, 2003
  • Lekcja czytania. Gałczyński czyli Metryka grecka i rzymska w niektórych wierszach poety, 2003
  • (Za)patrzenie, 2004
  • Non omnis moriar przy Józefa Panfila portretach człowieka, 2005
  • Lekcja czytania. Różewicz, 2006
  • Lekcja czytania. Białoszewski, 2007
  • Lekcja czytania. Aleksander Wat, 2008
  • Lekcja czytania. Juliusz Słowacki, 2009
  • Fortepian Szopena, 2010

Przypisy

  1. ↑ Zmarł Wojciech Siemion. rp.pl, 24 kwietnia 2010. [dostęp 24 kwietnia 2010].
  2. ↑ Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion. gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010. [dostęp 24 kwietnia 2010].
  3. ↑ Pogrzeb Siemiona na Powązkach. fakt.pl, 7 maja 2010. [dostęp 7 maja 2010].
  4. ↑ Edmund Mazur: Adwokat Jadwiga Siemion. palestra.pl. [dostęp 25 kwietnia 2010].
  5. ↑ Wojciech Siemion ponownie się ożenił. onet.pl, 16 września 2009. [dostęp 25 kwietnia 2010].
  6. ↑ M.P. z 2000 r. Nr 13, poz. 258

Bibliografia[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]

p • d • e
Laureaci Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego
Kazimierz Dejmek (1957) • Krystyna Skuszanka (1958) • Jerzy Krasowski (1958) • Jacek Woszczerowicz (1959) • Erwin Axer (1960) • Edward Csató (1961) • Gustaw Holoubek (1961) • Wojciech Siemion (1962) • Tadeusz Łomnicki (1963) • Lidia Zamkow (1964) • Adam Hanuszkiewicz (1965) • Konrad Swinarski (1966) • Ludwik René (1968) • Jan Kosiński (1969) • Jerzy Jarocki (1970) • Marek Okopiński (1972) • Zbigniew Zapasiewicz (1973) • Andrzej Wajda (1974) • Wojciech Pszoniak (1975) • Kazimierz Dejmek (1976) • Tadeusz Kantor (1977) • Jerzy Grzegorzewski (1978) • Jerzy Trela (1978) • Zygmunt Hübner (1979) • Henryk Tomaszewski (1980) • Henryk Tomaszewski (1981) • Sławomir Mrożek (1990) • Kazimierz Kutz (2001) • Ewa Dałkowska (2002) • Elżbieta Kępińska (2002) • Joanna Żółkowska (2002) • Jerzy Grzegorzewski (2003) • Ignacy Gogolewski (2004) • Maja Komorowska (2005) • Zbigniew Zapasiewicz (2006) • Anna Augustynowicz (2007) • Jan Englert (2008) • Janusz Wiśniewski (2009) • Janusz Gajos (2010) • Agnieszka Glińska (2011) • Henryk Talar (2012) • Piotr Fronczewski (2013) • Andrzej Seweryn (2014) • Włodzimierz Staniewski (2015) • Wojciech Kościelniak (2016)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Siemion&oldid=48980863”