Przejdź do zawartości

Niemiecki terier myśliwski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niemiecki terier myśliwski
Ilustracja
Niemiecki terier myśliwski o brązowym umaszczeniu
Inne nazwy

Deutscher Jagdterrier, Terrier de chasse allemand, German Hunting Terrier, Bayerischer Terrier

Kraj patronacki

Niemcy

Kraj pochodzenia

Niemcy[1]

Wymiary
Wysokość

33 - 40 cm

Masa

9 - 11 (psy), 7,5 - 8,5 (suki) kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, Sekcja 1,
nr wzorca 103

ANKC

Grupa 2 - Terriers

UKC

Grupa 7 - Terrier

Wzorce rasy

Niemiecki terier myśliwski (niem. Deutscher Jagdterrier) – rasa psów należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[2]. Podlega próbom pracy[1].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Po I wojnie świa­towej kilku aktywnych myśliwych opuści­ło Foxterrier Club, by poświęcić się ho­dowli psa o najwyższych walorach użytkowych. Rudolf Friess, Walter Zangenberg i Carl-Erich Grunwald zdecydowali, że utworzą rasę norowców o umaszczeniu czarnym podpalanym. Lutz Heck Handenbeck dyrektor ogrodu zoologicz­nego podarował Walterowi Zangenbergowi cztery czarne podpalane teriery rzeko­mo czystej linii foksterierów. Od nich rozpoczęto hodowlę niemieckich terierów myśliwskich. Później do grona hodowców dołączył dr Hubertt Lackner. Po latach licznych eksperymentów hodowlanych, dzięki krzyżowaniu staroangielskich szorstkowłosych terierów i te­rierów walijskich, otrzymano ustalony typ psa. Ho­dowcy zabiegali nie tylko o eksterier, ale równocześnie o użytkowość. Chodziło im o psa wszechstronnego, energicznego, głoszącego zwierzynę, lubiącego wodę, łatwego w układaniu i posiadającego in­stynkt myśliwski. W 1926 roku powołano do życia Deutscher Jagdterrier-Club. Dzisiejsi hodowcy niemieckich terierów myśliwskich również przykładają wielką wagę do ich użytkowości na polowaniu, ciętości, odwagi i zrównoważenia charak­teru.

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Niemiecki terier myśliwski jest psem myśliwskim, pełniącym funkcje norowca, psa tropiącego i aportującego. Nazwa terier pochodzi od łacińskiego słowa terra oznaczającego ziemię, co wiąże się z funkcją tego psa na polowaniach. Do jego zadań należy tropienie lisów, co wiąże się często z rozkopywaniem ich nor oraz zaciętością w walkach z tym drapieżnikiem.

Jego wrodzona zaciętość i hart tak jak uwydatnione poczucie wolności, niezwykła mobilność oraz solidna doza uporczywości stanowią konieczny element osobowości tego psa, pozwalający osiągać mu sukcesy na polowaniach.

Temperament

[edytuj | edytuj kod]

Bardzo cięty. Pies tej rasy posiada silny stopień dominacji. Potrzebuje bardzo dużo ruchu i zainteresowania. Dorosłe osobniki mogą być agresywne wobec innych psów, dla ludzi przyjacielskie. Szybko się uczą i są inteligentne.

Budowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Sylwetka powinna sprawiać wrażenie nieco wydłużonej, długość tułowia większa od wysokości w kłębie, pies powinien być silny i dobrze umięśniony.
  • Kościec suchy i dobrze związany. Stosunek wysokości do długości oraz kątowanie kończyn przednich i tylnych powinno być zharmonizowane. Klatka piersiowa głęboka, miernie szeroka, żebra lekko wysklepione, brzuch miernie podciągnięty. Lędźwie szerokie i silne, tył długi i lekko opadający.
  • Łapy okrągłe, silne, dobrze wysklepione. Podeszwy bardzo twarde. Palce zwarte, wypukłe, pazury krótkie, barwy czarnej.

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w odmianie szorstkowłosej i gładkowłosej.

  • Szata prosta, gęsta i szorstka lub gładka i ściśle przylegająca do ciała.
  • Umaszczenie czarne, ciemnobrązo­we lub szaroczarny melanż ze złotorudymi wyraźnie ograniczonymi, czystej bar­wy znaczeniami nad oczami, na kufie i piersi, także na kończynach i wokół odby­tu.

Utrzymanie

[edytuj | edytuj kod]

Nie ma problemu nawet z dłuższą sierścią. Czesany raz dziennie ma błyszcząca i niesplątaną sierść.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 142.
  2. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 107.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 90. ISBN 83-7073-122-8.