Okręty podwodne projektu 641
| |
| Rodzaj okrętu | |
|---|---|
| Kraj budowy | |
| Projekt | |
| Stocznia | |
| Zbudowane |
75 |
| Użytkownicy |
|
| Typ poprzedzający |
projekt 611 |
| Stracone |
dwie |
| Uzbrojenie: | |
| 22 torpedy w tym 1 z głowica jądrową | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
| Załoga |
70 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
1957 ton |
| • w zanurzeniu |
2475 ton |
| Zanurzenie testowe |
280 metrów |
| Długość |
91,3 metra |
| Szerokość |
7,5 metra |
| Napęd: | |
| 3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
17 900 km przy prędkości 8 węzłów, |
Okręt podwodny projektu 641 (w kodzie NATO: Foxtrot) – typ radzieckich okrętów podwodnych dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, budowanych w latach 1957–1983.
Okręty podwodne typu Foxtrot były następcami okrętów typu Zulu, które miały problemy konstrukcyjne, były głośne i nie rozwijały wymaganych w końcu lat 50. prędkości pod wodą.
Łącznie wybudowano 75 jednostek typu Foxtrot, z czego dla marynarki radzieckiej powstało 58 okrętów (w latach 1957-71), 8 dla Indii (1967-73), 6 dla Libii (1976-82) oraz 3 dla Kuby (1978-83). W latach 1987–1989 dwa okręty tego projektu zostały sprzedane polskiej marynarce wojennej, w której w latach 1987–2003 służyły jako ORP „Wilk” oraz „Dzik”. Ich zakup podyktowany był katastrofalną sytuacją gospodarczą Polski w drugiej połowie lat 80., skutkiem której po zakupie pierwszego fabrycznie nowego okrętu projektu 877E (NATO: Kilo) „Orzeł” (291), Polska zmuszona była zrezygnować z zamierzonego zakupu trzech kolejnych jednostek tego typu.
Pięć okrętów tego projektu, w tym B-4, B-36, B-59 oraz B-130 brało udział w radzieckiej operacji „Anadyr” w trakcie „kryzysu kubańskiego”, gdzie zostały wykryte przez amerykańską flotę na Morzu Sargassowym i zmuszone do wynurzenia. W 1962 roku B-37 zatonął w bazie w Polarnym na skutek eksplozji torpedy, zaś w 1991 roku we Władywostoku zatonął B-33.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003, s. 201-207. ISBN 1-57488-530-8.