Osiedle socjalne na Zagórzu

Osiedle socjalne na Zagórzu od strony zachodniej

Osiedle socjalne na Zagórzu – pierwsze w Poznaniu po I wojnie światowej osiedle socjalne (komunalne), zbudowane przy ul. Nowe Zagórze na Ostrowie Tumskim, w części Zagórze. Osiedle wchodzi w skład zabytków i atrakcji trasy turystycznej Traktu Królewsko-Cesarskiego.

Historia

Zespół mieszkań socjalnych wybudowano w latach 1924–1925, według projektu Jerzego Tuszowskiego, przy istniejącym do lat 50. XX w. Forcie Radziwiłła. Architekt wzorował się na założeniach warszawskiego Żoliborza, a konkretnie inspirowały go idee głoszone przez założycieli Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Osiedle na Zagórzu zostało jednak oddane do użytku 2 lata wcześniej niż pierwsze bloki w Warszawie.

Architektura

Początkowo planowano budynki parterowe, ale liczbę kondygnacji podniesiono do dwóch, tak aby liczba mieszkań była zwiększona. Domy wpisane są w łagodny łuk ulicy. Posiadają dachy mansardowe oraz ryzality akcentujące strefy wejściowe. Detal jest silnie ograniczony z uwagi na konieczność zmniejszania kosztów budowy. Na każdej kondygnacji były po 4 mieszkania, składające się z mieszkalnej kuchni i pokoju. Ubikacje zlokalizowano na klatkach schodowych. Do dnia dzisiejszego osiedle zachowało się w prawie niezmienionej formie.

Zobacz też

• Osiedle robotnicze na Górczynie - drugi (podobny) projekt Jerzego Tuszowskiego
• Osiedle robotnicze na Czartorii w Poznaniu - po drugiej stronie rzeki
• Arcybiskupie Seminarium Duchowne w Poznaniu

Bibliografia

• Atlas architektury Poznania (praca zbiorowa), Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.216, ISBN 978-83-7503-058-7