Pałac Królewski w Aranjuez
40°02′11″N 3°36′32″W/40,036389 -3,608889 Pałac Królewski w Aranjuez | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Inwestor | |
| Rozpoczęcie budowy |
XVI w. |
| Ukończenie budowy |
XVIII w. |
Położenie na mapie wspólnoty autonomicznej Madrytu  | |
Położenie na mapie Hiszpanii  | |
| 40°02′11″N 3°36′32″W/40,036389 -3,608889
| |
| Strona internetowa | |
Pałac Królewski w Aranjuez (hiszp. Palacio Real de Aranjuez) – jedna z oficjalnych królewskich rezydencji hiszpańskiej monarchii mieszcząca się w Aranjuez w prowincji Madryt[1].
Pałac w Aranjuez wraz z ogrodami i miastem znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac został wybudowany na resztkach klasztoru, którego teren został w XVI wieku zakupiony przez hiszpańskiego króla. Ze względu na atrakcyjne położenie na zakręcie Tagu, w następnych wiekach powstała tu jedna z letnich rezydencji rodziny królewskiej, której coroczne przeprowadzki były wielkim przedsięwzięciem. Historia budowy pałacu jest bardzo długa, ponieważ ciągle był powiększany i przebudowywany.
Budowę pałacu rozpoczęto około 1560 r. z inicjatywy króla Filipa II, który zlecił budowę Juanowi Bautiście de Toledo. Prace kontynuował Juan de Herrera, który uczestniczył także w budowie klasztoru Escorial. Końcowym efektem prac budowlanych przy pałacu była czteroskrzydłowa budowla renesansowa, otaczająca wewnętrzny dziedziniec. W następnych latach systematycznie dokonywano większych lub mniejszych zmian. W XVIII wieku na zlecenie króla Filipa V przebudowano pałac na wielką barokową rezydencję z nowym wystrojem. Również park pałacowy uzyskał wtedy swój obecny wygląd. Karol III dobudował w 1778 r. dwa dodatkowe skrzydła, które nadały pałacowi obecną postać i utworzyły dziedziniec honorowy, przed którym znajduje się owalny plac pałacowy[1].
Zamek posiada okazały wystrój wnętrz, a największymi jego atrakcjami jest salon porcelanowy, sala tronowa i kaplica pałacowa. Zachowały się również pokoje reprezentacyjne i prywatne rodziny królewskiej. Pałac jest udostępniony dla zwiedzających, ponieważ w jego niektórych częściach mieści się muzeum. Pałac jest też centralnym punktem ciążącego ku niemu miasta.
Ogrody pałacowe[edytuj | edytuj kod]
Pałac Królewski w Aranjuez jest znany ze swych ogrodów. Wody Tagu i Jaramy są dominującym elementem kształtującym ich krajobraz. Barokowy park zachował się do dnia dzisiejszego w swoich ogólnych zarysach i jest podzielony na różne części. Ogród Księcia (Jardín del Principe) leży bezpośrednio na brzegu rzeki, a Ogród Wyspowy na sztucznej wyspie. Park jest ozdobiony dziesiątkami fontann, rzeźb i rabat kwiatowych, a mały pawilon chiński zaspokaja zapotrzebowanie na egzotykę.
W parku mieści się też trójskrzydłowy pałacyk nazywany Casa del Labrador wybudowany przed 1803 rokiem przez Karola IV[1]. Znajduje się w nim duży zbiór porcelany i historycznych zegarów.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Chiński pawilon w parku -
Fontanna Apollina w parku -
Casa del Labrador
Wpływ na kulturę[edytuj | edytuj kod]
Scena otwarcia dramatu Don Carlos Friedricha Schillera rozgrywa się w pałacu Aranjuez. Zespół pałacowy zainspirował hiszpańskiego kompozytora Joaquína Rodrigo do skomponowania Concierto de Aranjuez.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Real Sitio de Aranjuez. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)]. (hiszp.).
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Juan A. Hernández Ferrero: Palacios reales del Patrimonio Nacional. Editorial Lunwerg, Barcelona 1997, ISBN 84-7120-218-2.
- niemieckie tłumaczenie: Spanische Königspaläste. Zeugnisse einer Nationalgeschichte. Könemann, Köln 1999, ISBN 3-8290-2231-X.
