Poddaństwo

Poddaństwo – forma uzależnienia chłopów od pana w społeczeństwie feudalnym. Polegało na przymusowym świadczeniu chłopa na rzecz pana danin, robocizny i innych nakazów. Forma ta była usankcjonowana instytucjonalnie i prawnie, pociągająca za sobą represje. Poddaństwo miało charakter przymusu pozaekonomicznego.

Poddaństwo pojawiło się w Polsce w XII wieku, we wszystkich trzech rodzajach. Poddaństwo sądowe polegające na wyłącznej podległości sądom dominialnym dotknęło chłopa w 1518 r. Poddaństwo osobiste regulowała konstytucja z 1496 r. zezwalająca na opuszczenie wsi w ciągu roku tylko jednemu chłopu. Wprowadzono też zakaz zawierania małżeństw bez uzyskania przez chłopa zgody pana. Odpowiedzią chłopów na zaostrzające się poddaństwo były ucieczki ze wsi, zwane zbiegostwem.

Często poddani chłopi wliczani byli do stanu inwentarza żywego i traktowani podobnie jak bydło czy konie. Zdarzały się przypadki kupna i sprzedaży chłopów. Sprzedawano też całe rodziny chłopskie. Cena za zdrowego dorosłego poddanego chłopa oscylowała w XVIII w. od 100 do 200 złotych polskich. Zdarzały się też przypadki zamiany poddanego chłopa na konia.

Silnie ograniczył poddaństwo dopiero uniwersał połaniecki wydany w 1794 r. przez Tadeusza Kościuszkę. W Księstwie Warszawskim poddaństwo zniosła konstytucja z 1807 r. i dekret grudniowy. Ostatecznie poddaństwo zostało zlikwidowane w XIX wieku. Było dziedziczne, tzn. dzieci dziedziczyły pozycję społeczną swoich rodziców.

Rodzaje poddaństwa

Wyróżnia się trzy rodzaje poddaństwa:

• Osobiste – ograniczenia swobody osobistej chłopów. Obejmowała: przywiązanie chłopów do ziemi i miejsca zamieszkania, zakaz posyłania dzieci do miasta na naukę zawodu, nakaz posyłania dzieci na służbę do dworu, nakaz najmów przymusowych. Na poddaństwo osobiste składał się podatek pogłówny (od każdego poddanego) i tzw. banalitety. Pan feudalny mógł oderwać chłopów od ziemi i przeznaczyć ich na sprzedaż lub dzierżawę.
• Gruntowe – ograniczenia w swobodzie dysponowania gruntem wynikające z pańskiej zwierzchności nad ziemią. Chłop nie mógł sprzedać i kupić ziemi bez zgody pana. W skład tego rodzaju poddaństwa wchodziła renta feudalna.
• Sądowe – podległość sądownicza (jurysdykcja patrymonialna). Skutek przejścia sądownictwa z władcy na pana feudalnego. Pan feudalny posiadał immunitet sądowy. Zyskał nieograniczone możliwości egzekwowania praw. Skazywał chłopów głównie na karę chłosty, grzywnę lub tortury. Jurysdykcja patrymonialna zastąpiła ławy sołeckie, które wcześniej stanowiły władzę sądowniczą pierwszej instancji.

Zniesienie poddaństwa w różnych krajach

• Afganistan: 1923.
• Anglia: proces zapoczątkowany przez powstanie Wata Tylera, a zanikło do XV-XVI wieku (Elżbieta I uwalnia ostatnich chłopów w 1574 roku) , ale tytuły dzierżawcze (Copyhold tenure) zniesiono oficjalnie dopiero 1 stycznia 1926 roku (Law of Property Act 1925).
• Austria: 1 listopada 1781; (pierwszy etap; drugi etap: 1848). Reformy józefińskie.
• Cesarstwo Austrii: 7 września 1848.
• Badenia: 23 lipca 1783.
• Bawaria: 31 sierpnia 1808.
• Bhutan: oficjalnie zniesione w 1959 r.
• Bośnia i Hercegowina: 1918
• Księstwo Bretanii: X wiek, panowanie Alana II.
• Bułgaria: 1858; (de iure przez Cesarstwo Osmańskie; de facto w 1880).
• Chorwacja: 8 maja 1848.
• Czechy: 1780. (pierwszy etap; drugi etap: 1848).
• Dania: 20 czerwca 1788.
• Estonia: 23 marca 1816.
• Francja: edykty Ludwika X (1315) i Filipa V (1318) likwidują de facto poddaństwo, ale pozostałość praw szlachty do ziemie chłopów została zniesiona podczas rewolucji francuskiej 8 sierpnia 1789 r. dekretem Ludwika XVI znoszącym feudale prawa szlachty.
• Gruzja: 1864-1871.
• Hanower: 1831.
• Republika Helwecka: 4 maja 1798.
• Kałmucja: 1892.
• Kurlandia: 25 sierpnia 1817.
• Liwonia: 6 marca 1819.
• Meklemburgia: październik 1807 (za skutkowało w 1820).
• Mołdawia: 1749 (reformy rolne w 1864 dokończyły procesu).
• Księstwo Nassau: 1 września 1812.
• Nepal: lata 60. XX wielu.
• Normandia: przed 1100 r, przyczynami zmian było wyludnienie księstwa po najazdach Wikingów i bunt chłopów z 996r.
• Pomorze Szwedzkie: 4 lipca 1806.
• Prusy: 9 października 1807 (edykt październikowy); (za skutkowała w 1811-1823), reforma była jedynym z elementów (Stein-Hardenbergsche Reformen) rozciągnięta w czasie, dzięki czemu właściciele ziemscy utrzymali dominującą pozycję w państwie (sądy patrymonialne zostały zlikwidowane dopiero w Republice Weimarskiej).
• Cesarstwo Rosyjskie: 19 lutego 1861; (reforma uwłaszczeniowa Aleksandra II), chłopi żyjący na ziemiach państwowych zostali wyemancypowani w 1866.
• Sabaudia: 19 grudnia 1771.
• Saksonia: 17 marca 1832.
• Serbia: 1804 (de facto, de iure w 1830).
• Szkocja: zanikło pod koniec XIV wieku, ale w przemyśle wydobywczym soli i węgla przetrwał rodzaj pańszczyzny do czasu ustawy (Colliers Act 1799).
• Szlezwik-Holsztyn: 19 grudnia 1804.
• Tonga: 1862.
• Tybet: 28 marca 1959.
• Księstwo Warszawskie: 22 lipca 1807. Dekret grudniowy.
• Węgry: 11 kwietnia 1848 (po raz pierwszy), 2 maja 1853 (po raz drugi).
• Wirtembergia: 18 listopada 1817.
• Wołoszczyzna: 1746 (reformy rolne w 1864 dokończyły procesu).

Zobacz też

• pańszczyzna

Bibliografia

• Jan Szpak: Historia gospodarcza powszechna. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1997