Podskalnia Góra
 Podskalnia Góra (po prawej stronie) i Nowa Góra | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
743 m n.p.m. |
Położenie na mapie Pienin  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°24′37,9″N 20°24′14,3″E/49,410528 20,403972
| |
Podskalnia Góra (743 m) – góra w Pieninach Czorsztyńskich należących do Pienin Właściwych. Jest dobrze wyodrębniona i dobrze widoczna od południowej strony ze Sromowiec Niżnych – znajduje się tuż nad polami uprawnymi tej miejscowości. Od północnego zachodu sąsiaduje z Nową Górą (902 m n.p.m.), wschodnie jej zbocza opadają do Wąwozu Szopczańskiego[1]. W kierunku południowym tworzy grzbiet, w którym kolejno znajdują się: Skalina, Magierowa Skałka i Szewców Gronik. Grzbiet ten oddziela dolinę Kotłowego Potoku (po zachodniej stronie) od doliny Korciepczanego Potoku (po wschodniej stronie)[2].
Podskalnia Góra jest porośnięta lasem, w którym dominują świerki i buki, ale ma liczne partie odsłoniętych i bardzo stromych ścian wapiennych z ciekawą roślinnością naskalnych muraw roślin wapieniolubnych[3]. Z rzadkich roślin stwierdzono występowanie dwulistnika muszego, starca polnego, wiechliny styryjskiej i pluskwicy europejskiej (notowana w 2001)[4]. Wśród skał tych wyróżniają się: Pościel, Kafazowe Skały i Oberwana Skała. Szczególnie stroma jej ściana wschodnia opadająca do Wąwozu Szopczańskiego tworzy kamienne gołoborze zwane dawniej przez miejscowych górali Cieplicą, gdyż na wiosnę najwcześniej topniał tutaj śnieg. Wyżej niego znajduje się Oberwana Skała, a po jej północnej stronie żleb Łazisko[3].
Podskalnia Góra ma duże znaczenie jako siedlisko rzadkich gatunków ciepłolubnych roślin i zwierząt. Występuje na niej także najliczniejsza w Pieninach kolonia rzadkiego gatunku Exoprosopa cleomene – muchówki znajdującej się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Jednorazowo obserwowano tutaj nawet kilkadziesiąt tych rzadkich owadów z rodziny bujankowatych[5]. W 2009 r. odłowiono tu nowe dla Pienin gatunki chrząszczy z rodziny stonkowatych: Aphthona pygmaea i Cryptocephalus chrysopus[6]. W latach 1987–1988 znaleziono rzadkie w Polsce gatunki porostów: rozłożyk półpromienny Placynthium subradiatum i kruszynka rozgałęziona Synalissa symphorea[7].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
żółty ze Sromowiec Niżnych, wschodnim podnóżem Podskalniej Góry (Wąwóz Szopczański) na przełęcz Szopkę.
-
Widok z polany Podłaźce -
Wido ze Sromowiec Wyżnych -
Widok ze Sromowiec Wyżnych -
Widok z Czerwonego Klasztoru. Podskalnia Góra po Lewej stronie Trzech Koron
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-19].
- ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ ''Exoprosopa cleomene'' [online] [dostęp 2009-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
- ↑ Radosław Ścibior, Nowe dane o chrząszczach stonkowatych (Coleoptera: Chrysomelidae) odłowionych na obszarze Pienin, „Wiad. entomol.”, 32 (2), Poznań 2013, s. 113–117.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.