Pogranicze w ogniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pogranicze w ogniu
Gatunek

sensacyjny, wojenny, szpiegowski

Kraj produkcji

Polska

Oryginalny język

polski
niemiecki (epizodycznie)

Główne role

Cezary Pazura
Olaf Lubaszenko
Janusz Bukowski

Liczba odcinków

24

Liczba serii

1 seria

Produkcja
Reżyseria

Andrzej Konic

Scenariusz

Andrzej Konic
Juliusz Janczur

Muzyka

Andrzej Trzaskowski

Zdjęcia

Antoni Wójtowicz

Scenografia

Wojciech Majda
Edward Papierski
Zenon Różewicz

Czas trwania odcinka

55 minut

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Polska

Data premiery

31 sierpnia 1992

Stacja telewizyjna

TVP1

Pierwsza emisja

31 sierpnia 1992 – 8 lutego 1993

Lata emisji

1992–1993

Status

zakończony

Format obrazu

4:3

Format dźwięku

2.0 i 5.1

Pogranicze w ogniupolski 24-odcinkowy sensacyjny serial telewizyjny, emitowany na antenie TVP1 od 31 sierpnia 1992 do 8 lutego 1993. Serial opowiada o walce wywiadów – polskiego i niemieckiego – w dwudziestoleciu międzywojennym.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja serialu toczy się w rzeczywistości u schyłku I wojny światowej na ziemiach byłego zaboru pruskiego (1917-1918) i później w całym okresie międzywojennym II Rzeczypospolitej (1918-1939). Fabuła przedstawia losy dwóch przyjaciół z dzieciństwa, Cezarego Adamskiego (Cezary Pazura) i Franciszka Relkego (Olaf Lubaszenko). Najpierw obaj jako gimnazjaliści uczestniczą w powstaniu wielkopolskim, działając po polskiej stronie, zaś później ich drogi się rozchodzą. Czarek wstępuje do formowanego Wojska Polskiego II RP, zaś Franek przechodzi na stronę niemiecką, przyjmując też niemieckojęzyczną wersję swojego imienia – Franz. Jest to konsekwencją jego mieszanego pochodzenia. Matka Franka jest Polką, a ojciec był żołnierzem niemieckiego wojska. U kresu I wojny światowej pewien Niemiec odwiedza Franka, informując, że ojciec chłopaka zginął, broniąc samotnie posterunku, będąc przy tym opuszczony przez towarzyszy broni – Polaków siłą wcielonych wcześniej do cesarskiego wojska. Wobec zafałszowanego przedstawienia mu zdarzeń wojennych Franek postanawia przejść na stronę niemiecką. Denuncjuje swoich polskich towarzyszy niemieckim służbom. Gdy prawda o jego zdradzie wychodzi na jaw, on sam postanawia zbiec z polskiego środowiska, zabijając w trakcie ucieczki Dorotę, przyjaciółkę z dzieciństwa i wielką miłość Czarka Adamskiego. Po tym wydarzeniu wyjeżdża do Niemiec.

Dotychczasowi przyjaciele, a od tej pory stojący po przeciwnych stronach, zostają oficerami wywiadu wojskowego w szeregach rywalizujących ze sobą sił zbrojnych. Zwierzchnikiem i mentorem Adamskiego jest major Kaleta, dawny szef polskiej drużyny skautowej, w której działali obaj chłopcy, zaś Relkego – major Seebohm. Akcja serialu toczy się wokół wielowątkowej rywalizacji wrogich stron, aczkolwiek Czarek i Franz na przestrzeni tych lat nie spotykają się ze sobą osobiście[a], mimo że wiedzą o swojej wzajemnej działalności. Dopiero w ostatnim odcinku Relke, już w stopniu majora, odwiedza po wielu latach swoją matkę w Polsce, korzystając przy tym z życzliwości ze strony Czarka.

W filmie ukazane są metody pracy wywiadów wojskowych obu stron: Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w II RP oraz Abwehry w ramach tzw. Republiki Weimarskiej i później w okresie tzw. III Rzeszy. Akcja serialu kończy się 1 września 1939 r. tj. w dniu wybuchu II wojny światowej.

Część podejmowanych działań polskiego wywiadu ukazanych w serialu była oparta na prawdziwych wydarzeniach, m.in.: działalność wywiadowcza słynnych wywiadowców, rotmistrza Jerzego Sosnowskiego (w serialu Jerzy Osnowski) w Berlinie, przechwytywanie niemieckich tajnych korespondencji na linii Berlin-Prusy Wschodnie w ramach „Operacji Wózek” majora Jana Żychonia (w serialu pod kryptonimem „akcja Wózek”).

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Gościnnie:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Do spotkania nie dochodzi w sensie wzajemnej świadomości, jako że w jednym przypadku Czarek trafia na śpiącego Franza, po wcześniejszym upojeniu alkoholowym.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]