Prefektura Kumamoto
| |||||||
| prefektura | |||||||
 Dolina Nangō widziana z przełęczy Takamori | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wyspa | |||||||
| Region | |||||||
| Siedziba | |||||||
| Kod ISO 3166-2 |
JP-43 | ||||||
| Gubernator |
Ikuo Kabashima | ||||||
| Powierzchnia |
7 409 km² | ||||||
| Populacja (2018[1]) • liczba ludności |
| ||||||
| • gęstość |
243 os./km² | ||||||
| Plan | |||||||
| |||||||
| Symbole japońskie | |||||||
| Drzewo |
cynamonowiec kamforowy (Cinnamomum camphora) | ||||||
| Kwiat |
goryczka (Gentiana scabra | ||||||
| Ptak |
skowronek zwyczajny (Alauda arvensis) | ||||||
Położenie na mapie
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Portal  Japonia
| |||||||
Prefektura Kumamoto (jap. 熊本県 Kumamoto-ken) – prefektura na wyspie Kiusiu (Kyūshū), w Japonii. Jej stolicą jest miasto Kumamoto[1].
Prefektura Kumamoto rozciąga się wzdłuż zachodniego wybrzeża Kiusiu. Graniczy z: prefekturą Fukuoka na północy, prefekturą Ōita na północnym wschodzie, prefekturą Miyazaki na wschodzie i południowym wschodzie oraz prefekturą Kagoshima na południu. Jej zachodnie wybrzeża oblewają wody zatok: Ariake-kai, Shimabara-wan, Yatsushiro-kai (Shiranui-kai), które wychodzą na Morze Wschodniochińskie[1].
Wyspy Amakusa[edytuj | edytuj kod]
Około 60 km na południowy zachód od miasta Kumamoto usytuowana jest grupa wysp o nazwie Amakusa, składająca się (w granicach prefektury) z trzech dużych wysp (Oyano, Kami, Shimo) i setek mniejszych.
W XVI wieku dotarli tu pierwsi europejscy misjonarze, którzy przez wiele lat prowadzili swoją działalność krzewienia chrześcijaństwa, pozyskując znaczny procent mieszkańców i miejscowego daimyō, zanim religia ta została zakazana we wczesnym okresie Edo (1603–1868) przez siogunat Tokugawa. Na wyspach nadal znajduje się wiele muzeów i kościołów, które ukazują to religijne dziedzictwo. Główne wyspy są połączone ze sobą i Kiusiu mostami, a promy zapewniają połączenia z mniejszymi wyspami[2].
W okresie Edo chłopi żyjący na wyspach Amakusa cierpieli głód, byli surowo traktowani, zmuszani do płacenia wysokich podatków i prześladowani z powodu wyznawanego przez nich chrześcijaństwa. W proteście dołączyli do chłopów z pobliskiego półwyspu Shimabara i wystąpili przeciwko swemu daimyō w latach 1637–1638. Powstanie zostało nazwane rebelią Shimabara, ponieważ toczyła się ona głównie na półwyspie. Bunt został stłumiony przez siogunat i zakończył się śmiercią kilkudziesięciu tysięcy rebeliantów, misjonarze zostali wydaleni z Japonii oraz przeprowadzono rozprawę z praktykującymi chrześcijanami w całym kraju, zwłaszcza w regionach Amakusa i Shimabara, gdzie religia ta była szeroko zakorzeniona.[2].
Ci, którzy nadal praktykowali swoją wiarę chrześcijańską na tym obszarze, „ukryci chrześcijanie”, ukrywali ją pod przykryciem buddyzmu. Obrazy Matki Boskiej przypominały buddyjską Kannon, a krucyfiksy były wyryte z tyłu posągów buddyjskich lub ukryte w innych przedmiotach. Chrześcijanie zmienili także swoje modlitwy tak, aby przypominały śpiewy buddyjskie. Władze przeprowadzały coroczne kontrole mające na celu wykorzenienie chrześcijan. Jedną z metod sprawdzenia było skłonienie do deptania świętych obrazów (fumi-e). Chrześcijanie, którzy odmówili tego, byli torturowani, dopóki nie wyrzekli się swojej wiary lub nie zostali skazani na śmierć[2].
Kurokawa Onsen[edytuj | edytuj kod]
Kurokawa Onsen to jedno z atrakcyjnych japońskich miast z gorącymi źródłami, usytuowane około 20 km na północ od góry Aso. W krajobrazie miasta dominują naturalne kolory i materiały, drewniane budynki, ryokany, publiczne łaźnie, kąpieliska na świeżym powietrzu (rotenburo), gliniane mury, kamienne schody i przepływająca przez nie rzeka[3].
Minamata[edytuj | edytuj kod]
Miasto Minamata, położone w południowej części prefektury, wzdłuż wybrzeża zatoki Shiranui z widokiem na wyspy Amakusa. Zyskało złą sławę światową w latach 50. XX wieku w wyniku katastrofy zatrucia rtęcią tysięcy mieszkańców, spowodowanej zrzutem trujących ścieków do zatoki Minamata przez lokalną fabrykę. W ostatnich dekadach Minamata odbudowała swoją reputację, stając się modelowym miastem ekologicznym i promując programy recyklingu i ochrony środowiska. W granicach miasta znajdują się dwa kurorty z gorącymi źródłami: Yunotsuru Onsen i Yunoko Onsen[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Prześladowanie chrześcijan w Japonii
- Kościół katolicki w Japonii
- Protestantyzm w Japonii
- Kakure-kirishitan
- Muzeum 26 męczenników w Nagasaki
- Park Męczeństwa Chrześcijan w Ōkago
- Dziedzictwo „ukrytych chrześcijan” w regionie Nagasaki
- Park Narodowy Aso-Kujū
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
