Prefektura Kumamoto

Prefektura Kumamoto
Nazwa japońska
Kanji	熊本県
Transkrypcja Hepburna	Kumamoto-ken
	prefektura
	; Dolina Nangō widziana z przełęczy Takamori
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Wyspa	Kiusiu
Region	Kiusiu
Siedziba	Kumamoto
Kod ISO 3166-2	JP-43
Gubernator	Ikuo Kabashima
Powierzchnia	7 409 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 1 798 000
• gęstość	243 os./km²
	Plan
	Symbole japońskie
Drzewo	cynamonowiec kamforowy (Cinnamomum camphora)
Kwiat	goryczka (Gentiana scabra; var. buergeri)
Ptak	skowronek zwyczajny (Alauda arvensis)
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa
	Portal Japonia

Prefektura Kumamoto (jap. 熊本県 Kumamoto-ken) – prefektura na wyspie Kiusiu (Kyūshū), w Japonii. Jej stolicą jest miasto Kumamoto^[1].

Prefektura Kumamoto rozciąga się wzdłuż zachodniego wybrzeża Kiusiu. Graniczy z: prefekturą Fukuoka na północy, prefekturą Ōita na północnym wschodzie, prefekturą Miyazaki na wschodzie i południowym wschodzie oraz prefekturą Kagoshima na południu. Jej zachodnie wybrzeża oblewają wody zatok: Ariake-kai, Shimabara-wan, Yatsushiro-kai (Shiranui-kai), które wychodzą na Morze Wschodniochińskie^[1].

Wyspy Amakusa[edytuj | edytuj kod]

Około 60 km na południowy zachód od miasta Kumamoto usytuowana jest grupa wysp o nazwie Amakusa, składająca się (w granicach prefektury) z trzech dużych wysp (Oyano, Kami, Shimo) i setek mniejszych.

W XVI wieku dotarli tu pierwsi europejscy misjonarze, którzy przez wiele lat prowadzili swoją działalność krzewienia chrześcijaństwa, pozyskując znaczny procent mieszkańców i miejscowego daimyō, zanim religia ta została zakazana we wczesnym okresie Edo (1603–1868) przez siogunat Tokugawa. Na wyspach nadal znajduje się wiele muzeów i kościołów, które ukazują to religijne dziedzictwo. Główne wyspy są połączone ze sobą i Kiusiu mostami, a promy zapewniają połączenia z mniejszymi wyspami^[2].

W okresie Edo chłopi żyjący na wyspach Amakusa cierpieli głód, byli surowo traktowani, zmuszani do płacenia wysokich podatków i prześladowani z powodu wyznawanego przez nich chrześcijaństwa. W proteście dołączyli do chłopów z pobliskiego półwyspu Shimabara i wystąpili przeciwko swemu daimyō w latach 1637–1638. Powstanie zostało nazwane rebelią Shimabara, ponieważ toczyła się ona głównie na półwyspie. Bunt został stłumiony przez siogunat i zakończył się śmiercią kilkudziesięciu tysięcy rebeliantów, misjonarze zostali wydaleni z Japonii oraz przeprowadzono rozprawę z praktykującymi chrześcijanami w całym kraju, zwłaszcza w regionach Amakusa i Shimabara, gdzie religia ta była szeroko zakorzeniona.^[2].

Ci, którzy nadal praktykowali swoją wiarę chrześcijańską na tym obszarze, „ukryci chrześcijanie”, ukrywali ją pod przykryciem buddyzmu. Obrazy Matki Boskiej przypominały buddyjską Kannon, a krucyfiksy były wyryte z tyłu posągów buddyjskich lub ukryte w innych przedmiotach. Chrześcijanie zmienili także swoje modlitwy tak, aby przypominały śpiewy buddyjskie. Władze przeprowadzały coroczne kontrole mające na celu wykorzenienie chrześcijan. Jedną z metod sprawdzenia było skłonienie do deptania świętych obrazów (fumi-e). Chrześcijanie, którzy odmówili tego, byli torturowani, dopóki nie wyrzekli się swojej wiary lub nie zostali skazani na śmierć^[2].

Kurokawa Onsen[edytuj | edytuj kod]

Kurokawa Onsen to jedno z atrakcyjnych japońskich miast z gorącymi źródłami, usytuowane około 20 km na północ od góry Aso. W krajobrazie miasta dominują naturalne kolory i materiały, drewniane budynki, ryokany, publiczne łaźnie, kąpieliska na świeżym powietrzu (rotenburo), gliniane mury, kamienne schody i przepływająca przez nie rzeka^[3].

Minamata[edytuj | edytuj kod]

Miasto Minamata, położone w południowej części prefektury, wzdłuż wybrzeża zatoki Shiranui z widokiem na wyspy Amakusa. Zyskało złą sławę światową w latach 50. XX wieku w wyniku katastrofy zatrucia rtęcią tysięcy mieszkańców, spowodowanej zrzutem trujących ścieków do zatoki Minamata przez lokalną fabrykę. W ostatnich dekadach Minamata odbudowała swoją reputację, stając się modelowym miastem ekologicznym i promując programy recyklingu i ochrony środowiska. W granicach miasta znajdują się dwa kurorty z gorącymi źródłami: Yunotsuru Onsen i Yunoko Onsen^[4].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zamek Kumamoto
Amakusa Rozario-kan Christian Museum w Amakusa
Jezioro i tama Hikawa
Góra Ichifusa (1721 m) na granicy z pref. Miyazaki
Aso (1 592 m) – największy, czynny wulkan w Japonii

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 228, 229. ISBN 978-4-415-11272-5.
↑ ^a ^b ^c Amakusa. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-17]. (ang.).
↑ Aso. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-17]. (ang.).
↑ Minamata. japan-guide. com, 2021. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Informacje biura podróży dot. prefektury (ang.)
Oficjalna strona prefektury (ang.)

[chizu-1] 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 228, 229. ISBN 978-4-415-11272-5.

[guide-2] Amakusa. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-17]. (ang.).

[guide1-3] Aso. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-17]. (ang.).

[guide2-4] Minamata. japan-guide. com, 2021. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Regiony	Hokkaido Tōhoku Kantō Chūbu Hokuriku Kōshin’etsu Tōkai Kinki Chūgoku San’in San’yō Sikoku Kiusiu
Prefektury	Aichi Akita Aomori Chiba Ehime Fukui Fukuoka Fukushima Gifu Gunma Hiroszima Hokkaido Hyōgo Ibaraki Ishikawa Iwate Kagawa Kagoshima Kanagawa Kōchi Kumamoto Kioto Mie Miyagi Miyazaki Nagano Nagasaki Nara Niigata Ōita Okayama Okinawa Osaka Saga Saitama Shiga Shimane Shizuoka Tochigi Tokushima Tokio Tottori Toyama Wakayama Yamagata Yamaguchi Yamanashi
Główne miasta (oznaczone rozporządzeniem rządowym)	23 okręgi Tokio Chiba Fukuoka Hamamatsu Hiroszima Jokohama Kawasaki Kitakiusiu Kobe Kioto Nagoja Niigata Osaka Saitama Sakai Sapporo Sendai Shizuoka