Prefektura Niigata
| |||||||
| prefektura | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wyspa | |||||||
| Region | |||||||
| Siedziba | |||||||
| Kod ISO 3166-2 |
JP-15 | ||||||
| Gubernator |
Hideyo Hanazumi | ||||||
| Powierzchnia |
12 583,82 km² | ||||||
| Populacja (2018[1]) • liczba ludności |
| ||||||
| • gęstość |
189 os./km² | ||||||
| Kod pocztowy |
950-8570 | ||||||
Adres urzędu: Shinkō-chō 4-1, Chūō-ku, Niigata City
| |||||||
| Plan | |||||||
| |||||||
| Symbole japońskie | |||||||
| Drzewo |
kamelia japońska (Camellia japonica, śnieżna kamelia) | ||||||
| Kwiat |
tulipan (Tulipa gesneriana) | ||||||
| Ptak |
ibis czubaty (Nipponia nippon)[1] | ||||||
Położenie na mapie
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Prefektura Niigata (jap. 新潟県 Niigata-ken) – prefektura na wyspie Honsiu (Honshū) w Japonii, w regionie Chūbu, rozciągająca się wzdłuż Morza Japońskiego. Jej stolicą jest miasto Niigata[2].
Niigata słynie z popularnych ośrodków narciarskich Echigo-Yuzawa i regionu góry Myōkō, tarasowych pól ryżowych Hoshitoge i produkcji sake. W Ponshukan Sake Museum, w mieście Niigata, można spróbować wiodących marek tego trunku, produkowanych przez 90 wytwórni w prefekturze. Można skorzystać z kąpieli w sake zmieszanej z lekko alkaliczną gorącą wodą źródlaną[3]. Prefektura jest światowej klasy producentem karpia ozdobnego nishiki-goi (karp brokatowy, karp kolorowy). Produkuje ponad 100 odmian, także na eksport[4].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Prefektura leży w centralnej części wyspy Honsiu nad Morzem Japońskim. Graniczy z prefekturami: Fukushima, Nagano, Toyama, Gunma, Yamagata[2].
Prefektura dzieli się na cztery regiony geograficzne: Jōetsu na południu (z miastem Jōetsu jako centrum), Chūetsu w środkowej części (Nagaoka), Kaetsu na północy (Niigata) oraz wyspę Sado. Ujście rzeki Shinano, najdłuższej (367 km) w Japonii, znajduje się w stolicy prefektury[2].
Miasta[edytuj | edytuj kod]
W prefekturze leżą miasta:
Góry[edytuj | edytuj kod]
- Pasma górskie: Echigo, Mikuni, Hida, Asahi, Iide, Kushigata
- Najwyższe szczyty: Myōkō (2 454 m), Naeba (2 145), Dainichi (2 128), Tanigawa (1 977), Makihata (1 967), Usagi (1 926), Tanemaki (1 791)
Parki narodowe[edytuj | edytuj kod]
- Park Narodowy Bandai-Asahi
- Park Narodowy Oze
- Park Narodowy Jōshin’etsu Kōgen
- Park Narodowy Chūbu-Sangaku
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kiedy zakończył się okres Jōmon ok. IV wieku p.n.e., następował stopniowy okres rozwoju tego regionu. W okresie Nara (710–784/794) powstały krainy i następnie prowincje Echigo i Sado. Z biegiem lat zaczęto wydobywać złoto na wyspie Sado, otwarto zachodnie szlaki morskie. Nastąpił rozwój rolnictwa m.in. poprzez uprawy pól ryżowych. Niigata stawała się regionem silnym ekonomicznie[5].
Miasto Niigata stało się największym portem po stronie Morza Japońskiego dla żeglugi łączącej wybrzeża kraju, także od strony Pacyfiku. Na mocy traktatów z lat 1858, 1859 (traktaty ery Ansei) pomiędzy Japonią, Stanami Zjednoczonymi, Rosją, Holandią, Wielką Brytanią, Francją oraz Portugalią (1860) i Prusami (1861), Niigata stała się jednym z pięciu japońskich portów otwartych na handel zagraniczny (wraz z Jokohamą, Hakodate, Kobe i Nagasaki). Z powyższych powodów we wczesnych latach Meiji, populacja Niigaty była najliczniejsza ze wszystkich prefektur w Japonii[5][6].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Rolnictwo[edytuj | edytuj kod]
W miesiącach zimowych w strefach górskich gromadzą się kilkumetrowe warstwy śniegu (prefektura Niigata jest miejscem akcji powieści Yasunariego Kawabaty pt.: „Kraina śniegu”). Z nadejściem wiosny śnieg topniejąc, wzbogaca się składnikami odżywczymi pleśni z opadłych liści w górach. Krystalicznie czysta, bogata w składniki odżywcze woda płynie w dół rzek do pól ryżowych, gdzie zapewnia cenne nawadnianie całej niziny Echigo w okresie sadzenia ryżu[7][8].
Ryż stanowi 60% całkowitej produkcji rolnej prefektury Niigata. Tym samym zajmuje ona pierwsze miejsce w kraju zarówno pod względem całkowitego obszaru uprawy ryżu, jak i całkowitej jego produkcji. Istnieje wiele rodzajów wysokiej jakości ryżu z Niigaty, w tym słynny „koshihikari”. Opracowano nową odmianę o nazwie „shinnosuke”, która lepiej radzi sobie z efektami globalnego ocieplenia i pomoże wzmocnić nowe możliwości rozwoju dla rolników uprawiających ryż[9].
Prefektura Niigata produkuje wiele rodzajów warzyw, wykorzystując różne typy klimatu i geografii, od ciepłych, piaszczystych przybrzeżnych pól uprawnych po chłodniejsze obszary wysoko w Alpach Japońskich. Główne uprawy to: zielona fasola sojowa (eda-mame, Glycine max)[a], rzodkiew japońska (daikon, Raphanus sativus var. longipinnatus), czosnek dęty (zielona cebula, negi, Allium fistulosum), bakłażany[10].
Dzięki żyznej glebie i klimatowi sprzyjającym drzewom owocowym oraz zaawansowanej technice rolniczej, rozwijanej od pokoleń, prefektura Niigata produkuje wysokiej jakości owoce, m.in.: gruszki japońskie (nashi, wanashi, Pyrus pyrifolia var. culta, grusza chińska), hurma wschodnia (japońskie persymony, Diospyros kaki), winogrona, brzoskwinie. Od 100 lat uprawiana jest gruszka Le Lectier pochodząca z Francji[11].
Około 20% całkowitej wartości produkcji rolnej pochodzi z hodowli m.in. takich produktów, jak: wysokiej jakości wołowina Niigata-wagyū, kurczaki chronionego gatunku tōmaru. Uważa się, że pochodzą one z Chin z czasów dynastii Tang (618–907), o czym ma świadczyć znak 唐 tō użyty w nazwie[12].
Rybołówstwo[edytuj | edytuj kod]
Prefektura Niigata ma wiele bogatych terenów połowowych: dwie duże rzeki Shinano i Agano zasilane licznymi dopływami oraz 635 km wybrzeża Morza Japońskiego[13].
Porty rybackie są nie tylko podstawą dla przemysłu rybackiego, ale także punktami początkowymi dystrybucji połowów. Prefektura stale wzmacnia i ulepsza strukturę instalacji i urządzeń w celu zaspokajania rosnących potrzeb rybaków i ich nowoczesnych statków. Także po to, aby minimalizować uszkodzenia z powodu klęsk żywiołowych, jak tsunami i trzęsienia ziemi[13].
Rybacy prefektury poławiają m.in.: makrelę japońską (aji, Trachurus japonicus), makrelę (saba, Scomber japonicus), ang. „Japanese amberjack” lub „yellowtail” (buri, hamachi, Seriola quinqueradiata), kraby zuwai (krab śnieżny, Chionoecetes opilio)[13].
Wyspa Sado[edytuj | edytuj kod]
Przez 400 lat od 1601 do 1989 roku na wyspie Sado wydobywano złoto po odkryciu żyły kwarcu rozciągającej się na 3000 metrów ze wschodu na zachód i 600 metrów z północy na południe i głębokości do 800 metrów, górnicy wydobyli z tej kopalni 78 ton złota i 2330 ton srebra. Twierdzi się, że całkowita długość tuneli wynosi blisko 400 km. Kopalnie były głównym źródłem dochodów dla siogunatu (bakufu) rodu Tokugawa, który bezpośrednio kontrolował wyspę i jej kopalnie. Górnikami byli skazańcy, sieroty i bezdomni przywiezieni z głównych wysp. Najbardziej produktywną kopalnią była Sado Kinzan produkująca rocznie prawie 400 kg złota oraz mniejsze ilości srebra i miedzi. Dziś jest otwarta dla zwiedzających[14].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Kolej[edytuj | edytuj kod]
Przez prefekturę przebiegają dwie linie superekspresu Shinkansen: Jōetsu Shinkansen i Hokuriku Shinkansen. Ponadto m.in. linie: Shin'etsu, Hakushin, Yahiko, Echigo, Jōetsu, Uetsu, Ban'etsu West, Tadami, Iiyama, Yonesaka.
Drogowy[edytuj | edytuj kod]
Przez prefekturę przebiegają autostrady: Hokuriku, Ban-Etsu, Kan-Etsu, Jōshin-Etsu oraz drogi krajowe nr: 8, 116, 252, 291, 352, 353 oraz 460.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wyspa Sado należąca do prefektury -
Siedziba parlamentu prefekturalnego -
Mokradła na szczycie góry Naeba (2 145 m n.p.m.) -
Ośrodek narciarski Yuzawa-Nakazato -
Nagaoka zimą z lotu ptaka, widoczna rzeka Shinano -
Rzeka Shinano blisko ujścia w stolicy prefektury -
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Yasunari Kawabata
- Chojuro
- Park Narodowy Chūbu-Sangaku
- Quasi-Park Narodowy Echigo-Sanzan-Tadami
- Quasi-Park Narodowy Sado-Yahiko-Yoneyama
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eda-mame → zielona soja zbierana, gdy jest jeszcze zielona i niedojrzała, gotowana i spożywana; nie jest klasyfikowana jako roślina strączkowa, ale jako warzywo bogate w beta-karoten; gotowane w całości, są popularnym dodatkiem do piwa w japońskich barach izakaya.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Symbols of Niigata. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
- ↑ a b c 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 172-173. ISBN 978-4-415-11272-5.
- ↑ Ponshukan Sake Museum. Japan National Tourism Organization.. [dostęp 2023-02-28]. (ang.).
- ↑ The Prefecture's Ornamental Fish. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-02-28]. (ang.).
- ↑ a b History. Ministry of Foreign Affairs of Japan. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
- ↑ Ewa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka: Japonia. Warszawa: Trio, 2004, s. 29. ISBN 83-88542-84-2.
- ↑ Niigata Rice - No.1 Rice in Japan. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 368. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ Agriculture in Niigata Prefecture. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-02]. (ang.).
- ↑ Vegetables - “Greatness is born in a rich environment”. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
- ↑ Fruits – “Generations of skill produce superior quality fruit”. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
- ↑ Livestock Industry – “Niigata’s healthy and wholesome livestock production”. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-04]. (ang.).
- ↑ a b c Fisheries industry in Niigata Prefecture. Niigata Prefectural Government. [dostęp 2023-03-04]. (ang.).
- ↑ Sado Gold Mine. Live Japan. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona prefektury (ang.)
- Niigata Prefecture Tourism Association – Niigata (ang.)
- Ponshukan Sake Museum (ang.)
| Miasta | |
|---|---|
| Dzielnice Niigaty | |
| Powiaty | |
| Dawne powiaty |
