Prefektura Tottori
| |||||||
| prefektura | |||||||
 Piaszczyste wydmy Tottori | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wyspa | |||||||
| Region | |||||||
| Siedziba | |||||||
| Kod ISO 3166-2 |
JP-31 | ||||||
| Gubernator |
Shinji Hirai | ||||||
| Powierzchnia |
3507 km² | ||||||
| Populacja (2018[1]) • liczba ludności |
| ||||||
| • gęstość |
163 os./km² | ||||||
| Kod pocztowy |
〒680-8570 | ||||||
Adres urzędu: 1-220 Higashi-machi, Tottori-shi, Tottori
| |||||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||||
| |||||||
| Liczba jednostek administracyjnych |
4 miasta, 14 miasteczek, 1 wieś | ||||||
| Symbole japońskie | |||||||
| Drzewo |
daisenkyaraboku, odmiana cisu japońskiego[2][a] | ||||||
| Kwiat |
kwiat gruszy nijisseiki | ||||||
| Ptak |
kaczka mandarynka (Aix galericulata) | ||||||
Położenie na mapie
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Portal  Japonia
| |||||||
Prefektura Tottori (jap. 鳥取県 Tottori-ken) – prefektura w północno-wschodniej części regionu Chūgoku, w Japonii, na wyspie Honsiu (Honshū). Jej stolicą jest miasto Tottori[1].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Prefektura leży w zachodniej części wyspy Honsiu nad Morzem Japońskim, w północno-wschodniej części regionu Chūgoku. Kształt ma długi i wąski, rozciąga się na 120 km w kierunku wschód-zachód i od 20 do 50 km w kierunku północ-południe. Północną granicę prefektury stanowi malownicze morskie wybrzeże udekorowane: skałami, sosnami i piaszczystymi plażami wraz z największymi w Japonii piaszczystymi wydmami. Na południu leżą góry Chūgoku z najwyższym szczytem, stratowulkanem Dai-sen (1729 m). Topografię tych gór wyrzeźbiły trzy rzeki: Hino, Tenjin, Sendai, które utworzyły trzy otwarte doliny, na których powstały miasta (odpowiednio): Yonago, Kurayoshi, Tottori.
W prefekturze leżą częściowo dwa parki narodowe:
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Klimat prefektury jest umiarkowanie ciepły, ze średnią temperaturą 14,9℃ i średnimi opadami na poziomie 2003 mm (zanotowanymi w 2005 r.), łagodną pogodą od wiosny do jesieni i opadami śniegu w zimie. Ponadto, region jest raczej rzadko nawiedzany przez tajfuny i inne katastrofy naturalne.
Miasta[edytuj | edytuj kod]
Miasta rangi administracyjnej -shi (市) leżące w prefekturze Tottori: Kurayoshi, Sakaiminato, Tottori (stolica), Yonago.
Miasteczka i wioski[edytuj | edytuj kod]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ziemie te zamieszkane były już w zamierzchłej przeszłości. Świadczyć mogą o tym znaleziska (w tym cmentarzyska) z okresów Jōmon (12 000 – 300 p.n.e.) i Yayoi (300 p.n.e. – 300 n.e.) na wydmach, jak i w górach. Odkryto m.in. wykonane z brązu miecze dōken i ceremonialne dzwony dōtaku z okresu Yayoi, które dowodzą, że tereny te były nie tylko pod wpływem stolicy, ale również kultury z północnego Kiusiu (Kyūshū)[3].
Po wielkich zmianach politycznych i gospodarczych, przeprowadzonych w ramach reform Taika w VII w., ziemie te zostały podzielone na dwie prowincje: Inaba (lub Inshū, ob. wschodnia część prefektury) i Hōki (lub Hakushū, część zachodnia)[3].
W końcu okresu Heian (794–1185) podczas wojny Gempei (1180–1185) doszło do zaciętej bitwy pomiędzy lokalnymi samurajami, głównie w Hōki.
W czasie restauracji Kenmu (1333–1336)[b] na terenach tych do władzy doszedł dowódca wojskowy, Nagatoshi Nawa (zm. 1336), członek klanu Hōki. Udzielił on bowiem schronienia w Funanoue cesarzowi Go-Daigo, gdy zbiegł on z wyspy Oki. Miejscowość ta stała się tymczasowym dworem cesarskim[3][4].
W okresie Muromachi (1336–1573) ród Yamana zarządzał obu prowincjami[3].
Po wojnie Ōnin (1467–1477) tereny te były pod rządami m.in. rodów Amago i Mōri, aby ostatecznie przejść pod panowanie Hideyoshiego Toyotomi (1536–1598), drugiego z „trzech zjednoczycieli państwa” (przed nim był Nobunaga Oda (1534–1582), a po nim Ieyasu Tokugawa (1543–1616)[3].
Po bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku obszar obecnej prefektury został opanowany przez ród Ikeda. W okresie Edo (1603–1868) często występował głód i zamieszki[3].
W wyniku reform wprowadzonych w czasie restauracji Meiji były daimyō Yoshinori Ikeda został mianowany gubernatorem tych ziem. W 1871 r. Inaba i Hōki oraz wyspy Oki zostały połączone, tworząc prefekturę Tottori. W 1876 r. prefekturę Tottori włączono do prefektury Shimane, ale po licznych, ostrych protestach w 1881 r. ponownie wyodrębniono prefekturę Tottori, jednak już bez wysp Oki, które pozostały w granicach Shimane[3].
Ekonomia[edytuj | edytuj kod]
Od końca lat 80. XX wieku prefektura rozwija przemysł komponentów i urządzeń elektronicznych. Angażuje się w tworzenie nowych branż, jak sprzęt medyczny i produkcja leków. Prefektura jest siedzibą klastrów z różnych branż[5].
Dominuje jednak rolnictwo. Główne produkty to m.in.: gruszki (m.in.: nijisseiki, shinkansen, natsuhime)[c], arbuzy (suika, Citrullus lanatus), pochrzyn chiński (nagaimo, Dioscorea polystachya), czosnek dęty (negi, Allium fistulosum), japońska szalotka (rakkyō, Allium chinense)[6].
Znaczenie produkcji gruszek w prefekturze doprowadziło do stworzenia Muzeum Gruszki Tottori Nijisseiki (dosł. „gruszki XX wieku”) w Kurayoshi. Jego symbolem jest ogromna grusza o średnicy 20 m, prezentowana wewnątrz. Wystawiono tam kilkadziesiąt rodzajów gruszek hodowanych w prefekturze i na całym świecie, wraz ze szczegółami ich produkcji w poszczególnych krajach[7].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Prefektura jest powiązana z krajem bogatą siecią dróg i linii kolejowych. Ponadto, dysponuje dwoma portami lotniczymi. Oba są znane z unikalnych nazw:
- po wschodniej stronie prefektury, w mieście Tottori, pomiędzy wybrzeżem Morza Japońskiego, rzeką Sendai i jeziorem Koyama, znajduje się lotnisko o nazwie Tottori Sand Dunes Conan Airport (Tottori Sakyu Conan Airport, Tottori Sakyū Konan Kūkō). Nazwa została utworzona po renowacji obiektu w 2015 roku. Uhonorowano nią, urodzonego w Tottori, mangakę Gōshō Aoyamę (ur. 1963), twórcę mangi pt. „Detektyw Conan” oraz uwypuklono atrakcję turystyczną w postaci wielkich wydm (sakyū);
- po zachodniej stronie prefektury, w Sakaiminato (administracyjnie także częściowo w Yonago), tuż przy granicy z prefekturą Shimane, usytuowany jest Yonago Kitaro Airport, Yonago Kitarō Kūkō), który w 2010 roku otrzymał z kolei nazwę od tytułu mangi „GeGeGe no Kitarō”, stworzonej przez Shigeru Mizukiego (1922–2015), który spędził dzieciństwo w Sakaiminato. Lotnisko jest jednocześnie bazą Japońskich Sił Samoobrony[8].
Kultura[edytuj | edytuj kod]
Kolorowy Festiwal Shan-Shan w mieście Tottori, organizowany w połowie sierpnia, jest częścią obchodów święta obon, buddyjskiego zwyczaju czczenia duchów przodków. Dzięki prostej aranżacji tańca każdy może w nim uczestniczyć[9].
Nazwa shan-shan oddaje dźwięk dzwonka, jak i odgłos wrzącej wody (przypominający wiele gorących źródeł w Tottori). Ozdobne, papierowe parasole zdobione są małymi dzwoneczkami, które są potrząsane podczas tańca. Według legendy, pewien stary człowiek tańczył z parasolem, modląc się o deszcz podczas długiej suszy. W dniu jego śmierci, susza się skończyła[9].
Symbole prefektury[edytuj | edytuj kod]
Symbolem prefektury jest znak hiragany „と” (czyt. „to”) połączony z ptakiem tori, co daje czytanie totori. Nałożony na znak rysunek ptaka, który ma odlecieć, symbolizuje wolność, pokój i dalszy rozwój prefektury. Ustanowiony został w 1968 roku, w setną rocznicę rozpoczęcia restauracji Meiji.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Daisenkyaraboku (Taxus cuspidata) → odmiana cisu japońskiego, występująca w wysokich górach po stronie Morza Japońskiego. Jest to zimnolubny, wiecznie zielony krzew o wysokości od 50 cm do 2 m, z wieloma gałęziami odchodzącymi od korzenia i rozchodzącymi się poziomo. Spotykany zapis ang. Daisen Carabok (Daisen Karaki).
- ↑ Restauracja Kenmu (Kenmu no shinsei) była trzyletnim okresem cesarskich rządów pomiędzy okresami Kamakura a Muromachi. Była to próba, podjęta przez cesarza Go-Daigo, obalenia rządzącego siogunatu Kamakura i przywrócenia realnej władzy cesarskiej po 148 latach rządów wojskowych z Kamakury. Przyniosła jednak w rezultacie całkowity upadek prestiżu cesarskiego i arystokracji dworskiej, która przy nim trwała.
- ↑ Tottori jest znaczącym producentem gruszek azjatyckich (po japońsku nashi, Pyrus pyrifolia). Najbardziej reprezentatywna z wielu odmian jest nijisseiki nashi, uprawiana od ponad stu lat. Większość z nich jest sprzedawana na rynku krajowym w rejonie Kansai, a około 10% jest przeznaczone na eksport.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 204, 205. ISBN 978-4-415-11272-5.
- ↑ ダイセンキャラボク純林（大山登山・大山山頂）. 大山山麓・日野川流域観光推進協議会. [dostęp 2022-07-09]. (jap.).
- ↑ a b c d e f g 鳥取県のあゆみ. 鳥取県 (Tottori Prefectural Government). [dostęp 2022-07-11]. (jap.).
- ↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 173, 185. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ Tottori. Japan External Trade Organization(JETRO), 2022. [dostęp 2022-07-11]. (ang.).
- ↑ Asian Pears. Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
- ↑ Tottori Nijisseiki Pear Museum. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
- ↑ Tottori Sakyu Conan / Yonago Kitaro Airport. ANA. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).
- ↑ a b Shan-Shan Festival. 2015 Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona prefektury Tottori (jap.)
- Informacja i zdjęcia dot. prefektury Tottori (ang.)
- Przewodnik po prefekturze (ang.)
- Przewodnik po wydmach (ang.)
