Kitakiusiu
| |||||||||
| miasto przemysłowe | |||||||||
 Widok miasta z góry Sarakura (622 m) | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Prefektura | |||||||||
| Wyspa | |||||||||
| Burmistrz |
Kenji Kitahashi↗ | ||||||||
| Powierzchnia |
491,95 km² | ||||||||
| Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||||||||
| Kod pocztowy |
〒803-8501 | ||||||||
| Symbole japońskie | |||||||||
| Drzewo | |||||||||
| Kwiat | |||||||||
Położenie na mapie prefektury Fukuoka  | |||||||||
Położenie na mapie Japonii  | |||||||||
 33°53′00,3″N 130°52′30,7″E/33,883417 130,875194
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Portal  Japonia
| |||||||||
Kitakiusiu (jap. 北九州市 Kitakyūshū-shi) – miasto przemysłowe w Japonii, w prefekturze Fukuoka, na wyspie Kiusiu (Kyūshū)[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Miasto jest ważnym węzłem komunikacyjnym ruchu lądowego i morskiego. Jest łącznikiem pomiędzy wyspami Honsiu (Honshū) a Kiusiu i ważnym portem handlu międzynarodowego. Kitakiusiu zostało utworzone w 1963 roku poprzez połączenie pięciu miast: Kokury, Wakamatsu, Yahaty, Tobaty, Moji[3].
W latach 60. i 70. XX wieku w Kitakiusiu w wyniku dynamicznego rozwoju przemysłu ciężkiego i chemicznego doprowadzono do znacznego skażenia rzek, wód przybrzeżnych, gleby i powietrza. Miasto zasłynęło ze zjawisk wielobarwnego nieba nocą, co było skutkiem oświetlania gęstego smogu miejskimi światłami.
Od lat 70. władze miejskie, wspólnie z mieszkańcami, podjęły wysiłki w celu poprawy środowiska naturalnego i Kitakiusiu jest obecnie miastem najbardziej zaawansowanym w kontrolowaniu zanieczyszczeń i recyklingu. Miasto obejmuje duży obszar i na jego terenie, szczególnie w południowej części, znajduje się wiele czystych i pięknych miejsc, które nigdy nie były wykorzystywane do celów przemysłowych.
Zamek Kokura[edytuj | edytuj kod]
Zamek Kokura (Kokura-jō) odegrał ważną rolę w historii tego obszaru. Budowa rozpoczęła się na początku okresu Edo (1603–1868) w 1602 roku i trwała około siedmiu lat. Zamek był własnością klanu Ogasawara w latach 1632–1866. W 1866 roku został spalony podczas wojny pomiędzy klanami Kokura i Chōshū[4].
Obecny donżon zamkowy nie jest dokładną rekonstrukcją oryginału, ponieważ mieszkańcy zdecydowali, iż bardziej zależy im na estetycznym projekcie, a nie wiernie odtworzonej prostszej konstrukcji z przeszłości. We wnętrzu zamku znajdują się eksponaty przedstawiające historię Kokury i zamku. Strefa interaktywna pozwala zwiedzającym doświadczyć życia samurajów z okresu Edo[4].
Z zamkiem Kokura wiązane jest imię słynnego szermierza i artysty, Musashiego Miyamoto (ur. prawd. 1584 – zm. 1645), który prawdopodobnie odwiedził zamek w 1632 roku. W parku otaczającym zamek znajduje się jego pomnik[4].
Port Moji[edytuj | edytuj kod]
Moji było jednym z pięciu miast, które utworzyły Kitakiusiu w 1963 roku. Jest to obecnie dzielnica najbliższa Honsiu. Port Moji (Moji-kō) jest znany jako międzynarodowy port handlowy od końca XIX wieku. Obecnie główne prace portowe przeniesiono do nowej lokalizacji w porcie Shin-Moji, ale dawny port Moji zachował swoje znaczenie m.in. jako cel turystyczny dzięki dobrze zachowanym budynkom w stylu zachodnim z okresów Meiji (1868–1912) i Taishō (1912–1926). Niektóre z nich mieszczą kawiarnie, restauracje i muzea[4].
Ogród Wisterii Kawachi[edytuj | edytuj kod]
Kawachi Wisteria Garden (Kawachi Fujien) to prywatny ogród na zalesionych wzgórzach na południe od centrum miasta, słynący ze spektakularnych pokazów kwiatów glicynii. Charakterystycznymi cechami ogrodu są dwa tunele o długości ok. 100 m, wykonane z drzew glicynii różnych odmian i kolorów, od białego do ciemnego fioletu[5].
Kitakyushu Manga Museum[edytuj | edytuj kod]
Kitakyushu Manga Museum przedstawia historię mangi z naciskiem na artystów związanych z miastem. Jednym ze znanych artystów prezentowanych w muzeum jest Leiji Matsumoto (Reiji Matsumoto, ur. 1938). Muzeum zajmuje piąte i szóste piętro Aru-Aru City, centrum handlowego poświęconego: mandze, anime, grom i akcesoriom dla grup idoli[6].
Tanga Market[edytuj | edytuj kod]
Tanga Market (Tanga Ichiba) to zadaszona, lokalna ulica targowa, znana jako „Kuchnia Kitakiusiu”, która od początku XX wieku dostarcza różne artykuły spożywcze, w tym świeże owoce morza, a także gotowe potrawy. Większość sklepów znajduje się wzdłuż głównej ulicy, ale wąskie boczne uliczki także prowadzą do sklepów i barów[7].
Yawata Steel Works[edytuj | edytuj kod]
Yawata Steel Works (Yahata Seitetsusho) to pierwsza huta w kraju, zbudowana w latach 1897–1901 w pobliżu wydajnej kopalni węgla i ważnego portu, w celu zaspokojenia potrzeb przemysłu stoczniowego, kolejowego, budowlanego i zbrojeniowego. W szczytowym okresie huta produkowała ponad 90% krajowej stali. Huta działa do dziś. Na jej terenie zachowało się kilka zabytkowych budynków z okresu Meiji, w tym dawna siedziba główna, kuźnia i warsztat naprawczy, które w 2015 roku zostały umieszczone na listach: światowego dziedzictwa kulturowego i miejsc związanych z rewolucją przemysłową w okresie Meiji[8].
Dzielnice miasta[edytuj | edytuj kod]
Kitakiusiu dzieli się na siedem dzielnic (区 -ku):
- Kokura-Kita-ku (小倉北区)
- Kokura-Minami-ku (小倉南区)
- Moji-ku (門司区)
- Tobata-ku (戸畑区)
- Yahata-Higashi-ku (八幡東区)
- Yahata-Nishi-ku (八幡西区)
- Wakamatsu-ku (若松区)
W 2005 roku miasto Nakama miało stać się ósmą dzielnicą o tej samej nazwie. Jednakże, plan ten pochodzący od radnych Nakamy został odrzucony przez nich samych, gdyż wówczas ich liczba zostałaby zredukowana z 21 do 3 po połączeniu.
Transport lądowy[edytuj | edytuj kod]
Płatne drogi ekspresowe są zarządzane przez Fukuoka Kitakyushu Expressway Public Corporation.
Stacja kolejowa Kokura należąca do JR Kyūshū jest przystankiem na linii kolejowej ekspresu San'yō Shinkansen przed stacją końcową Hakata w Fukuoce. Stacja ta jest także obsługiwana przez pociągi lokalne i ekspresowe na liniach Kagoshima i Nippō.
Transport miejski zapewniają autobusy (Kitakyushu City Bus, Nishitetsu Bus) i kolej jednoszynowa Kitakyushu Monorail (Kitakyūshū Monorēru), która łączy 13 stacji, od stacji Kokura w dzielnicy Kokura-Kita ze stacją Kikugaoka w Kokura-Minami[9].
Stacja Mojikō jest północną stacją końcową linii Kagoshima, należącą do sieci JR Kyūshū.
Transport morski[edytuj | edytuj kod]
Port pełni rolę krajowej bazy dystrybucji towarów, a dzięki geograficznej bliskości kontynentu azjatyckiego jest głównym portem handlu międzynarodowego. Ogólna nazwa Port of Kitakyushu obejmuje porty: Moji (Tachinoura dwa terminale kontenerowe), Kokura, Dōkai oraz nowy terminal kontenerowy Hibiki z nabrzeżem głębokowodnym, przystosowany dla dużych jednostek pływających.
Kitakiusiu jest największym portem promowym w zachodniej Japonii. Promy kursują pomiędzy Kitakiusiu a: Shimonoseki, Matsuyamą, Tokushimą, Kobe, Osaką, Tokio, Pusanem (Korea Południowa), Ulsanem (Korea Południowa) i wyspami należącymi administracyjnie do miasta. Największy port promowy znajduje się w Shin-Moji, inne są w Moji, blisko stacji Kokura.
Transport lotniczy[edytuj | edytuj kod]
Kitakiusiu ma nowe lotnisko, które zostało otwarte 16 marca 2006. Zostało ono zbudowane na sztucznej wyspie na Morzu Wewnętrznym (Seto-naikai) w odległości 3 km na południowy wschód od miasta. Ma połączenie ze stacją Kokura szybką linią kolejową[10].
Mosty[edytuj | edytuj kod]
W Kitakiusiu jest kilka mostów łączących zarówno poszczególne dzielnice miasta, jak i części regionu. Największymi są:
- most Kanmon (Kanmon-kyō) nad cieśniną Kanmon (Kanmon-kaikyō; także nazwa cieśnina Shimonoseki) pomiędzy miastami Kitakiusiu i Shimonoseki;
- most Wakato (Wakato Ōhashi) łączący dzielnice Wakamatsu i Tobata ponad wąską i długą zatoką Dōkai.
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Zmiany w populacji Kitakiusiu w latach 1980–2015:
| Rok | Populacja |
|---|---|
| 1990 | 1 026 455 |
| 2000 | 1 011 471 |
| 2010 | 976 846 |
| 2015 | 961 286 |
| 2022 | 924 143 |
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Zamek Kokura i otaczający go ogród
Kolej jednoszynowa Kitakyushu Urban Monorail
Prom przepływający pod mostem Wakato
Most Wakato widziany z nabrzeża Wakamatsu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 北九州市の人口. 北九州市役所, 2022. [dostęp 2022-10-21]. (jap.).
- ↑ 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 222, 223. ISBN 978-4-415-11272-5.
- ↑ 小倉南区誕生. city.kitakyushu.lg.jp. [dostęp 2018-08-29]. (jap.).
- ↑ a b c d Kokura Castle. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ Kawachi Fujien Wisteria Garden. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ Kitakyushu Manga Museum. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ Tanga Market. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ Yawata Steel Works. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ 北九州モノレール. 北九州高速鉄道株式会社. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
- ↑ New Kitakyushu Airport. Airports-Worldwide.com, 2022. [dostęp 2022-10-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona miasta (jap.)
- Strona miasta (ang.)
| Miasta | |
|---|---|
| Dzielnice Fukuoki | |
| Dzielnice Kitakiusiu | |
| Powiaty |
