Rajdowe Mistrzostwa Świata 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2011
Rajdowych mistrzostw świata
Ilustracja
Liczba rajdów

13

Pierwsza runda

Rajd Szwecji

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Sébastien Loeb

Konstruktorzy

Citroën Total World Rally Team

Poprzedni sezonNastępny sezon

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 2011 były 39. sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 2011 został, po raz ósmy z rzędu, francuski kierowca Sébastien Loeb, startujący samochodem Citroën DS3 WRC, wyprzedzając Fina Mikko Hirvonena i Francuza Sébastiena Ogiera. Tytuł konstruktorów wygrał zespół Citroëna, który wyprzedził dwa zespoły Forda: Ford Abu Dhabi World Rally Team i M-Sport Stobart Ford Rally Team.

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Od tego sezonu samochody kategorii WRC były napędzane silnikami o pojemności 1600 cm³ z turbosprężarką (wcześniej było to 2000 cm³ z turbodoładowaniem)[1].

W związku ze zmianami przepisów, do rywalizacji zostały przygotowane nowe modele samochodów. Zespoły Citroëna wystawiły model Citroën DS3 WRC, a zespoły Forda model Ford Fiesta RS WRC. W kilku rajdach pojawiła się też nowa marka – Mini, z modelem Mini John Cooper Works WRC przygotowanym przez firmę Prodrive, przygotowując się do pełnego programu startów od 2012 roku[2].

Dotychczasowy dostawca opon, firma Pirelli, przeniosła się do Formuły 1. W związku z tym od tego sezonu wybrano nowych oficjalnych dostawców, którymi zostali Michelin i DMACK.

Każdy rajd podczas ostatniego dnia zmagań miał wyznaczony jeden odcinek specjalny, tzw. „power stage”, który był transmitowany na żywo w telewizji, a najlepsze trzy załogi na tym odcinku otrzymały dodatkowe punkty (3-2-1) do klasyfikacji generalnej[3].

Kalendarz[4][edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2011 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów (tyle samo co rok wcześniej). Nowe rundy, które się pojawiły to rajdy: Włoch, Argentyny, Grecji i Australii a wypadły rajdy: Turcji, Nowej Zelandii, Bułgarii i Japonii[5].

Runda Data Rajd Dod. kategorie Zwycięzca
1 10.02 – 13.02 Szwecja Rajd Szwecji PWRC Finlandia Mikko Hirvonen Wyniki
2 3.03 – 6.03 Meksyk Rajd Meksyku SWRC Francja Sébastien Loeb Wyniki
3 24.03 – 27.03 Portugalia Rajd Portugalii PWRC Francja Sébastien Ogier Wyniki
4 14.04 – 16.04 Jordania Rajd Jordanii SWRC Francja Sébastien Ogier Wyniki
5 5.05 – 8.05 Włochy Rajd Włoch SWRC Francja Sébastien Loeb Wyniki
6 26.05 – 29.05 Argentyna Rajd Argentyny PWRC Francja Sébastien Loeb Wyniki
7 16.06 – 19.06 Grecja Rajd Grecji SWRC Francja Sébastien Ogier Wyniki
8 28.07 – 31.07 Finlandia Rajd Finlandii SWRC/PWRC Francja Sébastien Loeb Wyniki
9 18.08 – 21.08 Niemcy Rajd Niemiec SWRC Francja Sébastien Ogier Wyniki
10 8.09 – 11.09 Australia Rajd Australii PWRC Finlandia Mikko Hirvonen Wyniki
11 29.09 – 2.10 Francja Rajd Francji Alzacja SWRC Francja Sébastien Ogier Wyniki
12 20.10 – 23.10 Hiszpania Rajd Hiszpanii SWRC/PWRC Francja Sébastien Loeb Wyniki
13 10.11 – 13.11 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii PWRC Finlandia Jari-Matti Latvala Wyniki

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna kierowców[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców i pilotów w sezonie 2011 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

W tabeli uwzględniono miejsce, które zajął zawodnik w poszczególnym rajdzie, a w indeksie górnym umieszczono miejsce uzyskane na ostatnim odcinku specjalnym tzw. Power Stage, w którym punkty przyznawane są według porządku:

Miejsce  1   2   3 
Punkty 3 2 1
Poz. Kierowca SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
JOR
Jordania
ITA
Włochy
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Francja Sébastien Loeb 6 2 1 2 2 1 3 3 1 3 1 3 2 2 1 2 1 10 1 NU 1 3 NU 222
2 Finlandia Mikko Hirvonen 1 2 1 4 4 2 2 1 2 2 3 3 4 1 4 1 3 2 NU 214
3 Francja Sébastien Ogier 4 1 NU 1 3 1 1 4 3 1 1 3 3 1 2 11 1 3 NU 11 1 196
4 Finlandia Jari-Matti Latvala 3 3 3 3 2 2 18 2 7 9 2 2 14 2 2 4 1 3 1 3 172
5 Norwegia Petter Solberg 5 4 3 6 NU 3 4 1 4 5 5 3 3 3 DK NU NU 110
6 Norwegia Mads Østberg 2 5 31 13 5 5 12 6 NU 7 6 2 88
7 Wielka Brytania Matthew Wilson 9 NU 5 5 9 8 6 8 11 4 10 NU 5 63
8 Hiszpania Dani Sordo 6 NU 3 2 2 4 2 20 2 59
9 Norwegia Henning Solberg NU 6 9 14 NU 5 7 7 14 6 8 3 59
10 Finlandia Kimi Räikkönen 8 7 6 7 9 6 NU NU NU 34
11 Wielka Brytania Kris Meeke NU NU NU NU 5 1 4 25
12 Holandia Dennis Kuipers 13 NU 10 9 NU 10 11 10 5 9 8 21
13 Argentyna Federico Villagra 9 8 7 17 6 16 20
14 Zjednoczone Emiraty Arabskie Khalid Al Qassimi 10 14 8 13 14 5 12 12 15
15 Estonia Ott Tänak 10 7 NU 13 12 11 27 6 15
16 Finlandia Juho Hänninen 8 8 8 10 20 26 10 14
17 Rosja Jewgienij Nowikow NU 14 20 NU NU 23 7 7 12
18 Australia Hayden Paddon 11 9 19 6 34 13 10
19 Czechy Martin Prokop 12 7 10 15 12 30 14 13 22 7
20 Szwecja Per-Gunnar Andersson 7 15 15 6
21 Polska Michał Kościuszko 24 20 25 7 22 16 6
22 Stany Zjednoczone Ken Block 14 12 18 17 19 8 NU 9 6
23 Portugalia Armindo Araújo NU 12 NU 20 8 NU NU 10 5
24 Ukraina Ołeksandr Saliuk Jr 32 20 NU 8 30 25 4
25 Meksyk Benito Guerra Jr. 12 18 15 NU 9 24 NU 2
26 Holandia Peter Van Merksteijn Jr 22 NU NU NU NU 9 13 NU 17 NU 2
27 Francja Pierre Campana 18 9 2
28 Portugalia Bernardo Sousa NU 10 NU 11 24 35 15 NU 1
29 Szwecja Patrik Flodin DK 29 19 10 22 27 21 14 1
Oznaczenia: NU – nie ukończył DK – dyskwalifikacja

Klasyfikacja generalna pilotów[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
JOR
Jordania
ITA
Włochy
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Monako Daniel Elena 6 2 1 2 2 1 3 3 1 3 1 3 2 2 1 2 1 10 1 NU 1 3 NU 222
2 Finlandia Jarmo Lehtinen 1 2 1 4 4 2 2 1 2 2 3 3 4 1 4 1 3 2 NU 214
3 Francja Julien Ingrassia 4 1 NU 1 3 1 1 4 3 1 1 3 3 1 2 11 1 3 NU 111 196
4 Finlandia Miikka Anttila 3 3 3 3 2 2 18 2 7 9 2 2 14 2 2 4 1 3 1 3 172
5 Wielka Brytania Chris Patterson 5 4 3 6 NU 3 4 1 4 5 5 3 3 3 DK NU NU 110
6 Szwecja Jonas Andersson 2 5 31 13 5 5 12 6 NU 7 6 2 88
7 Wielka Brytania Scott Martin 9 NU 5 5 9 8 6 8 11 4 10 NU 5 63
8 Hiszpania Carlos del Barrio 6 NU 3 2 2 4 2 20 2 59
9 Austria Ilka Minor NU 6 9 14 NU DK 5 7 7 14 6 8 3 59
10 Finlandia Kaj Lindström 8 7 6 7 9 6 WD NU NU NU 34
11 Irlandia Paul Nagle NU NU NU NU 5 1 4 25
12 Argentyna Jorge Pérez Companc 9 8 7 17 6 20
13 Belgia Frédéric Miclotte 13 NU 10 NU 10 11 10 5 9 8 19
14 Wielka Brytania Michael Orr 10 14 8 13 14 5 12 12 15
15 Estonia Kuldar Sikk 10 7 NU 13 12 11 27 6 15
16 Finlandia Mikko Markkula 8 8 8 10 20 26 10 14
17 Francja Denis Giraudet NU 14 20 NU NU 23 7 7 12
18 Nowa Zelandia John Kennard 11 9 19 6 34 13 10
19 Czechy Jan Tománek 12 7 10 15 12 30 14 13 22 7
20 Szwecja Emil Axelsson 7 15 15 6
21 Polska Maciej Szczepaniak 24 20 25 7 22 16 6
22 Włochy Alex Gelsomino 14 12 DNS 18 17 19 8 NU 9 6
23 Portugalia Miguel Ramalho NU 12 NU 20 8 NU NU 10 5
24 Ukraina Pavlo Cherepin 32 20 NU 8 30 25 4
25 Belgia Erwin Mombaerts 9 13 NU 17 NU 2
26 Belgia Bjorn Degandt 9 WD 13 2
27 Hiszpania Borja Rozada 12 18 15 NU 9 24 NU 2
28 Francja Sabrina de Castelli 18 9 DK 2
29 Portugalia António Costa NU 10 NU 11 24 35 15 NU 1
30 Szwecja Maria Andersson 10 1

Klasyfikacja generalna konstruktorów[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata producentów w sezonie 2011 zaliczane było dziesięć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie przez nominowane załogi i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

Dla każdego producenta punkty zdobywały tylko dwie załogi nominowane przed każdym rajdem.

Poz. Zespół SWE
Szwecja
MEX
Meksyk
POR
Portugalia
JOR
Jordania
ITA
Włochy
ARG
Argentyna
GRE
Grecja
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
AUS
Australia
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Francja Citroën Total World Rally Team 22 25 43 40 37 40 43 40 43 14 25 25 6 403
2 Stany Zjednoczone Ford Abu Dhabi World Rally Team 40 33 27 30 20 24 21 30 17 43 33 33 25 376
3 Wielka Brytania M-Sport Stobart Ford Rally Team 18 18 4 3 18 14 12 14 4 12 16 12 33 178
4 Norwegia Petter Solberg World Rally Team 12 10 0 15 12 12 10 12 15 0 0 0 98
5 Holandia FERM Power Tools World Rally Team 4 0 2 4 0 4 2 6 12 10 10 54
6 Zjednoczone Emiraty Arabskie Team Abu Dhabi 6 1 6 6 1 10 4 8 12 54
7 Argentyna Munchi's Ford World Rally Team 6 6 8 4 8 6 38
8 Stany Zjednoczone Monster World Rally Team 2 4 0 2 1 2 8 0 8 27
9 Holandia Van Merksteijn Motorsport 0 0 0 0 0 8 4 0 4 0 16
10 Brazylia Brazil World Rally Team 0 0 1 0 0 0 0 0 2 4 7
Finlandia Ice 1 Racing 8 8 10 8 4 10 0*

* Zespół ICE 1 Racing został usunięty z klasyfikacji.

Klasyfikacja SWRC[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca MEX
Meksyk
JOR
Jordania
ITA
Włochy
GRE
Grecja
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
FRA
Francja
ESP
Hiszpania
Suma punktów
1 Finlandia Juho Hänninen 2 2 1 1 4 5 1 133
2 Estonia Ott Tänak 3 1 NU 3 1 1 6 113
3 Czechy Martin Prokop 1 3 5 2 6 3 3 106
4 Portugalia Bernardo Sousa 1 NU 2 6 8 4 NU 67
5 Niemcy Hermann Gassner Jr. 3 5 4 4 7 NU 5 65
6 Estonia Karl Kruuda 4 2 6 8 7 5 7 64
7 Katar Nasir al-Atijja DK NU 4 6 2 NU 2 56
8 Norwegia Eyvind Brynildsen 5 NU 7 NU 2 34
9 Andora Albert Llovera 4 NU 9 NU 8 18
10 Irlandia Craig Breen 4 12
11 Francja Juilen Maurin 8 8
12 Finlandia Juha Salo 8 4
13 Niemcy Felix Herbold 9 2
Węgry Frigyes Turán NU 7 3 5 3 NU 0*

* Frigyes Turán został usunięty z klasyfikacji.

Klasyfikacja PWRC[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca SWE
Szwecja
POR
Portugalia
ARG
Argentyna
FIN
Finlandia
AUS
Australia
ESP
Hiszpania
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Nowa Zelandia Hayden Paddon 1 1 1 1 8 104
2 Szwecja Patrik Flodin DK 10 2 3 1 1 84
3 Polska Michał Kościuszko 7 10 5 2 2 2 71
4 Czechy Martin Semerád 1 3 5 NU 10 DK 51
5 Peru Nicolàs Fuchs 3 NU 4 NU 6 3 50
6 Meksyk Benito Guerra Jr. 4 6 NU 4 3 NU 47
7 Ukraina Wałeryj Horbań 4 5 7 5 7 9 46
8 Ukraina Ołeksandr Saliuk Jr 7 6 NU 3 5 8 45
9 Rosja Dmitrij Tagirow 6 12 3 9 NU 4 37
10 Włochy Gianluca Linari 5 NU 8 6 NU 22
11 Finlandia Jarkko Nikara 2 18
12 Zjednoczone Emiraty Arabskie Majed Al Shamsi 8 8 NU 12 NU 5 18
13 Zjednoczone Emiraty Arabskie Bader Al Jabri NU 9 NU 10 4 15
14 Ukraina Ołeksij Kikireszko NU 11 8 9 8 14
15 Finlandia Mikko Pajunen 6 8
16 Wielka Brytania Harry Hunt 13 11 NU 9 NU 7 8
17 Argentyna Ezequiel Campos 7 6
18 Nowa Zelandia Brendan Reeves 7 6
19 Nowa Zelandia Nathan Quinn 8 4
Finlandia Jukka Ketomäki NU 2 4 NU NU 0*
Ukraina Jurij Protasow 2 NU 9 0*

* Jurij Protasow i Jukka Ketomäki zostali usunięci z klasyfikacji.

Klasyfikacja WRC Academy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca POR
Portugalia
ITA
Włochy
FIN
Finlandia
DEU
Niemcy
FRA
Francja
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Irlandia Craig Breen NU5 8 4 2 5 1 5 NU6 1 14 111
2 Estonia Egon Kaur 1 3 1 5 1 5 8 Ret 2 1 111
3 Wielka Brytania Alastair Fisher 5 2 Ret NU4 9 1 3 3 1 62
4 Hiszpania Yeray Lemes NU1 Ret 6 1 2 7 3 6 9 58
5 Australia Brendan Reeves 4 5 2 4 13 Ret 14 1 37
6 Włochy Andrea Crugnola 7 6 2 Ret 3 Ret 8 35
7 Czechy Jan Černý Ret 4 5 5 1 Ret Ret 33
8 Niemcy Christian Riedemann 3 Ret 7 Ret 4 33
9 Hiszpania José Suarez Ret Ret 10 4 2 1 11 32
10 Szwecja Fredrik Åhlin NU1 3 NU1 6 8 13 29
11 Australia Molly Taylor 8 Ret 9 14 5 5 1 27
12 Holandia Timo van den Marel 10 Ret 3 10 6 Ret 25
13 Estonia Miko-Ove Niinemäe Ret 7 8 11 7 10 17
14 Rosja Sergey Karyakin Ret 12 6 8
15 Argentyna Miguel Baldoni 6 2 Ret Ret 1
16 Szwecja Victor Henriksson 2 1 NU1 Ret DNS† −5
17 Włochy Matteo Brunello 9 Ret −23
18 Szwecja Calle Ward Ret Ret −25

Uwaga: 1 Liczba w indeksie górnym odnosi się do liczby wygranych odcinków specjalnych i liczby przyznanych za to dodatkowych punktów

† odjęto 25 punktów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. FIA maps out the future of the WRC. wrc.com, 2009-06-24.
  2. MINI media statement on series return. motorsport.com, 2010-07-27.
  3. World Motor Sport Council. fia.com, 2010-09-08. [dostęp 2011-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-11)].
  4. The 2011 calendar. wrc.com, 2010-09-09.
  5. Home > Seasons > Season 2011. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).