Przejdź do zawartości

Pałac Radziwiłłów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
Merytoryczne
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Konarski (dyskusja | edycje)
Infobox
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 9: Linia 9:
|typ budynku = [[pałac]]
|typ budynku = [[pałac]]
|styl architektoniczny = [[Barok]]
|styl architektoniczny = [[Barok]]
|architekt =
|architekt = Dominik Fontana
|inwestor =
|inwestor = Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko"
|fundator =
|fundator =
|wysokość całkowita =
|wysokość całkowita =
Linia 16: Linia 16:
|kondygnacje =
|kondygnacje =
|powierzchnia użytkowa =
|powierzchnia użytkowa =
|rozpoczęcie budowy =
|rozpoczęcie budowy = 1738
|ukończenie budowy =
|ukończenie budowy = 1744
|przebudowy =
|przebudowy =
|zniszczono = 1941
|zniszczono = 1941
Linia 23: Linia 23:
|odbudowano =
|odbudowano =
|pierwszy właściciel =
|pierwszy właściciel =
|kolejni właściciele =
|kolejni właściciele = Karol Stanisław Radziwiłł
|właściciel =
|właściciel =
|plan budynku =
|plan budynku =
Linia 32: Linia 32:
|www =
|www =
}}
}}
'''Pałac Radziwiłłów''' w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od Wołłowiczów stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy pałac drewniany. W 1738 roku Michał Kazimierz Radziwiłł kupił narożny piętrowy pałac od wojewody mściśławskiego Michała Massalskiego, który na jego polecenie od razu zaczął przebudowywać Dominik Fontana. W 1744 wnętrza pałacu zdobiły malarz nadzory Ksawery Dominik Heski. W 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko kupił sąsiedni trójskrzydłowy pałac od spadkobierców Kazimierza Leona Sapiehy. Wówczas dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do [[Batorówka w Grodnie|Pałacu Sapiehów (Batorówki)]]. Frontowa część wychodziła na rynek i ratusz miejski. Od frontu znajdowały się dwa symetryczne ryzality. Ściany były malowane cielisto a obramienia okien i gzymsy kolorem szarym. Na pałacu położono dach mansardowy. W skrzydle frontowym wyróżniały się jadalnia z wielkim portretem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz Sala Portretowa wysoka na dwie kondygnację z licznymi portretami książąt i królów Polski poczynając od legendarnego Lecha I.
'''Pałac Radziwiłłów''' w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od Wołłowiczów stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy pałac drewniany. W 1738 roku Michał Kazimierz Radziwiłł kupił narożny piętrowy pałac od wojewody mściśławskiego Michała Massalskiego, który na jego polecenie od razu zaczął przebudowywać Dominik Fontana. W 1744 wnętrza pałacu zdobiły malarz nadzory Ksawery Dominik Heski, wtedy też zakończono prace. 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko kupił sąsiedni trójskrzydłowy pałac od spadkobierców Kazimierza Leona Sapiehy. Wówczas dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do [[Batorówka w Grodnie|Pałacu Sapiehów (Batorówki)]]. Frontowa część wychodziła na rynek i ratusz miejski. Od frontu znajdowały się dwa symetryczne ryzality. Ściany były malowane cielisto a obramienia okien i gzymsy kolorem szarym. Na pałacu położono dach mansardowy. W skrzydle frontowym wyróżniały się jadalnia z wielkim portretem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz Sala Portretowa wysoka na dwie kondygnację z licznymi portretami książąt i królów Polski poczynając od legendarnego Lecha I.


Pałac został zniszczony w 1941 roku i rozebrany po 1945 roku. Obecnie teren w którym się znajdował jest niezabudowany i poprowadzona jest przez niego droga w kierunku rzeki [[Niemen]].
Pałac został zniszczony w 1941 roku i rozebrany po 1945 roku. Obecnie teren w którym się znajdował jest niezabudowany i poprowadzona jest przez niego droga w kierunku rzeki [[Niemen]].

Wersja z 23:53, 24 lut 2017

Pałac Radziwiłłów w Grodnie
Ilustracja
Pałac Radziwiłłów
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Grodno

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

Barok

Architekt

Dominik Fontana

Inwestor

Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko"

Rozpoczęcie budowy

1738

Ukończenie budowy

1744

Zniszczono

1941

Kolejni właściciele

Karol Stanisław Radziwiłł

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Radziwiłłów w Grodnie”
53,67758°N 23,82953°E/53,677580 23,829530

Pałac Radziwiłłów w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od Wołłowiczów stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy pałac drewniany. W 1738 roku Michał Kazimierz Radziwiłł kupił narożny piętrowy pałac od wojewody mściśławskiego Michała Massalskiego, który na jego polecenie od razu zaczął przebudowywać Dominik Fontana. W 1744 wnętrza pałacu zdobiły malarz nadzory Ksawery Dominik Heski, wtedy też zakończono prace. 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko kupił sąsiedni trójskrzydłowy pałac od spadkobierców Kazimierza Leona Sapiehy. Wówczas dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do Pałacu Sapiehów (Batorówki). Frontowa część wychodziła na rynek i ratusz miejski. Od frontu znajdowały się dwa symetryczne ryzality. Ściany były malowane cielisto a obramienia okien i gzymsy kolorem szarym. Na pałacu położono dach mansardowy. W skrzydle frontowym wyróżniały się jadalnia z wielkim portretem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz Sala Portretowa wysoka na dwie kondygnację z licznymi portretami książąt i królów Polski poczynając od legendarnego Lecha I.

Pałac został zniszczony w 1941 roku i rozebrany po 1945 roku. Obecnie teren w którym się znajdował jest niezabudowany i poprowadzona jest przez niego droga w kierunku rzeki Niemen.