Bóbrka (Ukraina): Różnice pomiędzy wersjami

Bóbrka
	; Kościół św. Mikołaja z pocz. XVII wieku
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Burmistrz	Roman Hrynus
Powierzchnia	5,14 km²
Wysokość	298 m n.p.m.
Populacja (2004); • liczba ludności; • gęstość	; 3781; 736 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3263
Kod pocztowy	81220
Tablice rejestracyjne	(UA) BC
	Położenie na mapie obwodu lwowskiego Bóbrka
	Położenie na mapie Ukrainy Bóbrka
	49°38′09″N 24°17′37″E/49,635833 24,293611
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:07, 9 lis 2017

Bóbrka (ukr. Бібрка) – miasto na Ukrainie, na Podolu, nad Ługiem, w obwodzie lwowskim, w rejonie przemyślańskim. Bóbrka leży ok. 20 km na zachód od Przemyślan i ok. 30 km na południowy wschód od Lwowa. Przez miasto przebiega ukraińska droga krajowa N09.

Historia

Miasto w latach 1498, 1518, 1539 było zwalniane z obciążeń podatkowych z powodu zniszczeń. W 1623 roku miasto spalili Tatarzy. W 1649 roku miasto i kościół zniszczyli kozacy Chmielnickiego. Do 1772 w Rzeczypospolitej, w latach 1772-1918 w Królestwie Galicji i Lodomerii. Od 1920 do 1939 roku miasto administracyjnie należało do Polski – województwo lwowskie. Miejscowość była siedzibą powiatu bóbreckiego.

Po wycofywaniu się Armii Radzieckiej w 1941 roku, w znajdującym się obok sądu więzieniu znaleziono – według świadka polskiego – zwłoki 9-10 osób, zamordowanych przez NKWD. Zwłoki miały być popalone kwasem solnym w celu uniemożliwienia identyfikacji. Niemiecki meldunek wojskowy z tej miejscowości donosił o szesnastu ofiarach narodowości ukraińskiej^[1].

Znalezienie ciał ofiar NKWD wywołało pogrom ludności żydowskiej oskarżonej o wspieranie komunizmu. 2 lipca 1941 roku nacjonaliści ukraińscy zabili kilkudziesięciu Żydów^[2].

Podczas okupacji niemieckiej w Bóbrce funkcjonowało getto dla Żydów, zlikwidowane 13 kwietnia 1943 roku. Sipo ze Lwowa przy współpracy niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji rozstrzelało 1070 Żydów z Bóbrki k. wsi Wołowe^[2].

Osobny artykuł: Getto w Bóbrce.

Od stycznia 1944 roku do połowy 1945 roku, to jest do wysiedlenia Polaków na tzw. Ziemie Odzyskane, miasto było miejscem schronienia polskiej ludności przez napadami UPA. Liczba uchodźców przekraczała niekiedy liczbę stałych mieszkańców Bóbrki. W lipcu 1944 roku nacjonaliści ukraińscy zamordowali w Bóbrce 25 Polaków^[3].

Zabytki

Kościół św. Mikołaja - zbudowany w XVII wieku z elementami postgotyku^[4]. Kościół powstał po 1600 roku, ponieważ ówcześnie istniejący opisano jako drewniany. W 1722 roku opisano kościół jako obronny. W 1914 roku rozpoczęto prace remontowe, które przerwano z powodu wybuchu wojny. W 1922 roku kościół konsekrował biskup Bolesław Twardowski. Kościół został zamknięty w 1962 roku i przerobiony na szkołę. Ponowne poświęcenie nastąpiło w 1989 roku.

Ludzie związani z miastem

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Bóbrką (Ukraina).

Honorowe obywatele

Anatol Lewicki – starosta powiatowy staromiejski, m.in. w 1889, Honorowy obywatel Staregomiasta^[5].

Zobacz też

Szablon:Kolumna-podział

↑ Aleksander Szumański, Bez trumien i krzyży, z ludobójstwem w tle.
↑ ^a ^b Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 90.
↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939-1947, Wrocław 2006, ISBN 83-85865-17-9, s. 13
↑ Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, Tom 11, Kraków 2003
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: drukarnia Wł. Łozińskiego, 1889, s. 34.

Linki zewnętrzne

Bóbrka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 259 . (1880)
Historia Żydów w Bóbrce na portalu Wirtualny Sztetl

[1] Aleksander Szumański, Bez trumien i krzyży, z ludobójstwem w tle.

[holokost-2] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 90.

[3] Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939-1947, Wrocław 2006, ISBN 83-85865-17-9, s. 13

[4] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, Tom 11, Kraków 2003

[SzKG/1889/34-5] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: drukarnia Wł. Łozińskiego, 1889, s. 34.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 37: / Linia 37: @@
 == Historia ==
-Do [[1772]] w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], w latach [[1772]]-[[1918]] w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Królestwie Galicji i Lodomerii]]. Od [[1920]] do [[1939]] roku miasto administracyjnie należało do [[II Rzeczpospolita|Polski]] – [[województwo lwowskie]]. Miejscowość była siedzibą [[Powiat bóbrecki|powiatu bóbreckiego]].
+Miasto w latach 1498, 1518, 1539 było zwalniane z obciążeń podatkowych z powodu zniszczeń. W 1623 roku miasto spalili Tatarzy. W 1649 roku miasto i kościół zniszczyli kozacy Chmielnickiego. Do [[1772]] w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], w latach [[1772]]-[[1918]] w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Królestwie Galicji i Lodomerii]]. Od [[1920]] do [[1939]] roku miasto administracyjnie należało do [[II Rzeczpospolita|Polski]] – [[województwo lwowskie]]. Miejscowość była siedzibą [[Powiat bóbrecki|powiatu bóbreckiego]].
 Po wycofywaniu się Armii Radzieckiej w 1941 roku, w znajdującym się obok sądu więzieniu znaleziono – według świadka polskiego – zwłoki 9-10 osób, zamordowanych przez [[NKWD]]. Zwłoki miały być popalone kwasem solnym w celu uniemożliwienia identyfikacji. Niemiecki meldunek wojskowy z tej miejscowości donosił o szesnastu ofiarach narodowości ukraińskiej<ref>[[Aleksander Szumański]], [http://niepoprawni.pl/blog/2171/nie-tylko-we-lwowie-bez-trumien-i-krzyzy-z-ludobojstwem-w-tle Bez trumien i krzyży, z ludobójstwem w tle].</ref>.
@@ Linia 49: / Linia 49: @@
 == Zabytki ==
+* Kościół św. Mikołaja - zbudowany w XVII wieku z elementami [[Postgotyk|postgotyku]]<ref>''Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego'', Tom 11, Kraków 2003</ref>. Kościół powstał po 1600 roku, ponieważ ówcześnie istniejący opisano jako drewniany. W 1722 roku opisano kościół jako obronny. W 1914 roku rozpoczęto prace remontowe, które przerwano z powodu wybuchu wojny. W 1922 roku kościół konsekrował biskup [[Bolesław Twardowski]]. Kościół został zamknięty w 1962 roku i przerobiony na szkołę. Ponowne poświęcenie nastąpiło w 1989 roku.
-* Kościół św. Mikołaja - zbudowany w 1 połowie XVII wieku z elementami [[Postgotyk|postgotyku]]
 == Ludzie związani z miastem ==