Gliniany (Ukraina): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m обновление данных
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 33: Linia 33:
[[Miasto królewskie]] lokowane w [[1397]] roku położone było w XVI wieku w [[województwo ruskie|województwie ruskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku.'' Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 167.</ref>.
[[Miasto królewskie]] lokowane w [[1397]] roku położone było w XVI wieku w [[województwo ruskie|województwie ruskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku.'' Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 167.</ref>.


Miejsce [[popis]]ów szlachty [[ziemia lwowska|ziemi lwowskiej]] I Rzeczypospolitej<ref>Antoni Sozański: ''Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648-1772).'' Kraków, 1889, s. 5.</ref>.
Miejsce [[popis]]ów szlachty [[ziemia lwowska|ziemi lwowskiej]] I Rzeczypospolitej<ref>Antoni Sozański: ''Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648-1772).'' Kraków, 1889, s. 5.</ref>. Także miejsce koncentracji wojsk koronnych podczas wypraw przeciwko Tatarom.


W 1748 [[Jakub Błędowski]] herbu Półkozic, starosta zubczyński w 1747, wykupił starostwo gliniańskie wspólnie ze żoną Urszulą z [[Dzieduszyccy herbu Sas|Dzieduszyckich]]<ref>[[Adam Boniecki (heraldyk)|Adam Boniecki]]: ''[https://polona.pl/item/herbarz-polski-wiadomosci-historyczno-genealogiczne-o-rodach-szlacheckich-cz-1-t-1,MTAzNTU4OTQ/306/#item Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich].'' Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 288.</ref>.
W 1748 [[Jakub Błędowski]] herbu Półkozic, starosta zubczyński w 1747, wykupił starostwo gliniańskie wspólnie ze żoną Urszulą z [[Dzieduszyccy herbu Sas|Dzieduszyckich]]<ref>[[Adam Boniecki (heraldyk)|Adam Boniecki]]: ''[https://polona.pl/item/herbarz-polski-wiadomosci-historyczno-genealogiczne-o-rodach-szlacheckich-cz-1-t-1,MTAzNTU4OTQ/306/#item Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich].'' Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 288.</ref>.

Wersja z 12:00, 20 gru 2019

Gliniany
Глиняни
Ilustracja
Gliniany, kościół Św. Ducha
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Prawa miejskie

1523

Burmistrz

Ihor Szulha

Powierzchnia

5,45 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


3103[1]

Kod pocztowy

80600

Tablice rejestracyjne

BC

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Gliniany”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gliniany”
Ziemia49°49′N 24°31′E/49,816667 24,516667
Strona internetowa
Herb z czasów II RP

Gliniany (ukr. Глиняни) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim.

Historia

Miasto królewskie lokowane w 1397 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[2].

Miejsce popisów szlachty ziemi lwowskiej I Rzeczypospolitej[3]. Także miejsce koncentracji wojsk koronnych podczas wypraw przeciwko Tatarom.

W 1748 Jakub Błędowski herbu Półkozic, starosta zubczyński w 1747, wykupił starostwo gliniańskie wspólnie ze żoną Urszulą z Dzieduszyckich[4].

Przynależność terytorialna

Demografia

  • 3155 mieszkańców według spisu ludności z 1857);
  • 3965 mieszkańców w 1880 roku, w tym 1794 grekokatolików, 463 rzymskich katolików, 3 ewangelików, pozostali - wyznawcy judaizmu;
  • 4255 mieszkańców w 1921 roku, w tym 1965 Ukraińców, 1679 Żydów, 719 Polaków[5];
  • 4391 mieszkańców w 1931 roku[5];
  • 3242 mieszkańców w 2011 roku[6].

Historia

  • W czasach epoki kamiennej w regionie dzisiejszych Glinian znajdowały się liczne osady paleolityczne. W Glinianach odkryto kości mamutów oraz narzędzia krzemienne (noże i rylce).
  • 1379 - pierwsza wzmianka miasta w dokumentach historycznych.
  • 1397 - Jan z Tarnowa wojewoda sandomierski i starosta ziemi ruskiej zezwala Piotrowi Sidel na założenie miasta. Władysław Jagiełło w r. 1425 potwierdza to nadanie (Wittyg, Pieczęcie miast s.70).
  • 1537 - na terenie miasta zawiązano rokosz znany jako tzw. wojna kokosza.
  • 1578 - miasto uzyskało prawo urządzania trzech jarmarków w roku.
  • Od roku 1866 miasto słynęło z przemysłu tkackiego oraz szkoły tkactwa. Wyrabiano m.in. kobierce (tzw. kilimy gliniańskie).
  • Pod koniec listopada 1942 roku miejscowi Żydzi zostali przesiedleni przez Niemców do getta w Przemyślanach (miesiąc później zginęli w obozie zagłady w Bełżcu). Spośród 80 osób, które natychmiast po deportacji wróciły z Przemyślan do Glinian, około 60 zostało złapanych i rozstrzelanych na cmentarzu[7].
  • W nocy z 26 na 27 kwietnia 1944 roku oddział UPA zabił w Glinianach ponad 40 osób[5][8].
  • 4 stycznia 1945 roku UPA ponownie zaatakowała Gliniany[9].

Od 1940 do 1961 centrum rejonu gliniańskiego. Podczas okupacji niemieckiej pozbawione praw miejskich i włączone do wiejskiej gminy Gliniany[10].

Zabytki

  • pozostałości zamku obronnego z XV w.,
  • kościół parafialny (poświęcony w 1840),
  • cerkiew z XVIII w.

Pobliskie miejscowości

Obywatele Honorowi miasta Buczacza

Przypisy

  1. ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.50
  2. ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 167.
  3. ↑ Antoni Sozański: Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648-1772). Kraków, 1889, s. 5.
  4. ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 288.
  5. ↑ a b c Henryk Komański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, Szczepan Siekierka, Wyd. 2., popr, Wrocław: Nortom, 2006, s. 286, ISBN 83-89684-61-6, OCLC 156875487.
  6. ↑ Державний комітет статистики України. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2011 року, Київ-2011 (doc)
  7. ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 219-220
  8. ↑ Władysław Kubów, „Terroryzm na Podolu”, Warszawa 2003, s. 74
  9. ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 457, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
  10. ↑ Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: drukarnia Władysława Łozińskiego, 1889, s. 35.

Linki zewnętrzne

Powiat przemyślański (1920–1939)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 →)
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 →)
Miasta obwodu lwowskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gliniany_(Ukraina)&oldid=58302171”