W następnych latach ani razu nie stanął na podium w żadnych zawodach. W 2005 ogłosił zakończenie kariery, zniechęcony coraz słabszymi wynikami oraz odnawiającą się kontuzją kolana<ref name="kar1"/>. W sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2006/2007|2006/2007]] powrócił na skocznie, jednak nie osiągnął zadowalających go rezultatów (tylko raz zdobył pucharowe punkty, za 29. miejsce w [[Bischofshofen]]) i pod koniec kwietnia 2007 definitywnie zrezygnował ze skakania<ref name="kar2"/>.
W następnych latach ani razu nie stanął na podium w żadnych zawodach. W 2005 ogłosił zakończenie kariery, zniechęcony coraz słabszymi wynikami oraz odnawiającą się kontuzją kolana<ref name="kar1"/>. W sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2006/2007|2006/2007]] powrócił na skocznie, jednak nie osiągnął zadowalających go rezultatów (tylko raz zdobył pucharowe punkty, za 29. miejsce w [[Bischofshofen]]) i pod koniec kwietnia 2007 definitywnie zrezygnował ze skakania<ref name="kar2"/>.
W kolejnych latach został jednym z trenerów austriackiego klubu narciarskiego z Innsbrucka<ref name="trener1"/>, oraz trenerem drugiej grupy treningowej w reprezentacji Austrii<ref name="trener2"/>.
W kolejnych latach został jednym z trenerów austriackiego klubu narciarskiego z Innsbrucka<ref name="trener1"/>, oraz trenerem drugiej grupy treningowej w reprezentacji Austrii<ref name="trener2"/>. Na początku kwietnia 2024 roku został dyrektorem skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w [[Austriacki Związek Narciarski|Austriackim Związku Narciarskim]] zastepując Mario Stechera.
== [[Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym|Mistrzostwa świata]] ==
== [[Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym|Mistrzostwa świata]] ==
Przez kilka lat skakał w kadrze juniorów Austrii. W 2002 trener Hannu Lepistö wprowadził go do kadry A. Największym sukcesem w juniorskiej karierze Liegla było zdobycie indywidualnego brązowego medalu mistrzostw świata juniorów, które odbywały się w Karpaczu.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 3 stycznia 2000 w Innsbrucku, ale stałe miejsce w kadrze wywalczył dopiero w sezonie 2002/2003. Do drugiej serii po raz pierwszy awansował w Trondheim, gdzie zajął 6. miejsce. Dwa razy stawał na podium zawodów w Zakopanem. Na mamuciej skoczni w Tauplitz wygrał jedyne zawody PŚ w karierze. Miało to miejsce 1 lutego 2003, w jego 20. urodziny. W Turnieju Czterech Skoczni był ósmy. Podczas mistrzostw świata w Predazzo zajął 8. miejsce na dużej skoczni. W klasyfikacji generalnej PŚ w sezonie 2002/2003 zajął 5. miejsce. 23 marca 2003 roku w Planicy ustanowił też swój rekord życiowy 214,5 m[2].
W następnych latach ani razu nie stanął na podium w żadnych zawodach. W 2005 ogłosił zakończenie kariery, zniechęcony coraz słabszymi wynikami oraz odnawiającą się kontuzją kolana[3]. W sezonie 2006/2007 powrócił na skocznie, jednak nie osiągnął zadowalających go rezultatów (tylko raz zdobył pucharowe punkty, za 29. miejsce w Bischofshofen) i pod koniec kwietnia 2007 definitywnie zrezygnował ze skakania[4].
W kolejnych latach został jednym z trenerów austriackiego klubu narciarskiego z Innsbrucka[5], oraz trenerem drugiej grupy treningowej w reprezentacji Austrii[6]. Na początku kwietnia 2024 roku został dyrektorem skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim zastepując Mario Stechera.