Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski, ośmiokrotny mistrz świata, dwukrotny mistrz świata w lotach, trzykrotny mistrz świata juniorów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata 2007/2008 oraz 2010/2011. Zwycięzca 59. Turnieju Czterech Skoczni (sezon 2010/2011). W 2014 otrzymał medal Holmenkollen[4]. 26 września 2014 podczas konferencji prasowej w Salzburgu oficjalnie ogłosił zakończenie swojej kariery[5].
W grudniu 2002 zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł podwójne zwycięstwo na skoczni dużej w Libercu, ustanawiając rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. W czterech startach zgromadził 380 punktów, co pozwoliło na zajęcie 18. miejsca w klasyfikacji generalnej PK.
Udane występy w PK sprawiły, że Morgenstern dostał szanse startu w Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiucie w Oberstdorfie zajął 9. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był 25., w Innsbrucku 12., a konkurs w Bischofshofen zakończył na szóstej pozycji, co pozwoliło mu zająć miejsce w czołowej dziesiątce turnieju.
11 stycznia 2003 wygrał konkurs PŚ w Libercu. Był to dopiero jego piąty start w zawodach tej rangi. Potem wystartował w Zakopanem, gdzie zajął 7. i 12. pozycję. Do rywalizacji powrócił dopiero w Turnieju Nordyckim. W swoim debiucie na mamuciej skoczni w Planicy zajął dziewiąte i ósme miejsce. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. Triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej (wyprzedził Roka Benkoviča i Jana Mazocha) oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem.
Podczas mistrzostw świata w 2003 Morgenstern wystąpił tylko na skoczni K–95. W swoim debiucie w imprezie tej rangi zajął 16. pozycję po skokach na 95,5 i 96,5 m. Podczas Turnieju Nordyckiego 2003 zajął 13. miejsce w Oslo, a w Lahti piąty raz w swojej karierze ukończył rywalizację w czołowej dziesiątce zawodów. W drugim konkursie na fińskiej skoczni zajął 13. miejsce. W klasyfikacji generalnej Turnieju Nordyckiego zajął 9. miejsce.
Sezon 2002/2003 zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ.
W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo). W konkursie w Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Predazzo znalazł się na 8. miejscu, a w Innsbrucku zamknął drugą dziesiątkę. Ogółem zdobył 223 punkty i zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2003.
Sezon 2003/2004 zaczął od występów w Kuusamo, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Następnego dnia przy silnie wiejącym wietrze doznał poważnego upadku. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki.
Do rywalizacji powrócił podczas 52. Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył rywalizację w całym turnieju. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.
W 2004 wziął udział w kolejnych mistrzostwach świata juniorów w Strynie. W konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Indywidualnie zajął drugie miejsce, przegrywając złoty medal z Mateuszem Rutkowskim o 12,5 punktu. Pod koniec sezonu PŚ Morgenstern klasyfikowany był na odległych lokatach. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy zdobył brązowy medal z drużyną. Sezon zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.
W Letniej Grand Prix 2004 zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie w Kuusamo zajął drugą i piątą lokatę. W Engelbergu i Garmisch-Partenkirchen przegrał z Janne Ahonenem. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas konkursu w Sapporo, przegrywając Kazuyoshim Funakim różnicą 0,1 punktu. Morgenstern był także w drużynie Austrii, która wygrała próbę przedolimpijską w Pragelato.
Podczas mistrzostw świata 2005 w Oberstdorfie reprezentacja Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła dwa złote medale. Na skoczni normalnej pokonała Niemców, a na dużej Finów i Norwegów. Indywidualnie Morgenstern nie zdobył żadnego medalu.
Podczas Turnieju Nordyckiego 2005 zajął trzecie miejsce w konkursie w Lahti – za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce.
W LGP 2005 zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą.
W 2006 w Garmisch-Partenkirchen znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (36. miejsce). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal mistrzostw świata w lotach. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Turynie. 18 lutego 2006 zdobył złoty medal olimpijski na dużej skoczni po skokach na odległość 133 i 140. Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o 0,1 punktu. Drugi złoty medal zdobył w konkursie drużynowym. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.
Po zakończeniu igrzysk w Turynie zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria była niepokonana we wszystkich konkursach drużynowych. W klasyfikacji na koniec sezonu PŚ Morgenstern zajął piątą pozycję.
Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniego Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie.
Sezon zimowy 2006/2007 rozpoczął od 22. miejsca w Kuusamo. W Lillehammer był trzeci, za Simonem Ammannem i Andreasem Küttelem. Zajął 2. miejsca w Innsbrucku (za Andersem Jacobsenem) oraz w Vikersund i Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie został brązowym medalistą na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął szóstą lokatę.
Latem 2007 po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację Letniego Grand Prix.
W sezonie 2007/2008 wygrał sześć pierwszych konkursów PŚ, co było wyrównaniem rekordu Mattiego Hautamäkiego i Janne Ahonena. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się – Morgenstern zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. W 56. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkurs w Oberstdorfie. Ostatecznie zajął w całym turnieju 2. miejsce, przegrywając z Janne Ahonenem. W kolejnych konkursach Pucharu Świata regularnie stawał na podium. Wygrał trzy konkursy z rzędu (dwa w Sapporo i jeden w Libercu), powiększając swój dorobek zwycięstw w sezonie 2007/2008 do dziesięciu. Po tych zwycięstwach do końca sezonu nie stanął już na podium. Dziesięć zwycięstw i szesnaście miejsc na podium wystarczyło do zdobycia pierwszej w karierze Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
W sezonie 2008/2009 zajął dwukrotnie miejsca na podium w zawodach PŚ. W klasyfikacji 57. Turnieju Czterech Skoczni zajął 8. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był 7. Na mistrzostwach świata w Libercu zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 10. (duża skocznia).
W sezonie 2009/2010 ośmiokrotnie zajmował miejsca na podium w zawodach PŚ (w tym zwycięstwa w Bischofshofen i Sapporo). W klasyfikacji 58. Turnieju Czterech Skoczni zajął 6. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był trzeci. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Vancouver. Zdobył tam trzeci w karierze złoty medal olimpijski – w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 5. (duża skocznia).
Na rozpoczęciu letniego sezonu 2010 zdobył dwukrotnie drugie miejsce – w Hinterzarten i Courchevel. W Einsiedeln zajął 14. miejsce. W Zakopanem znalazł się na 6. i 5. miejscu. W Libercu ukończył konkurs na szóstej pozycji, a w Klinghental po raz trzeci w tym sezonie stanął na podium, zdobywając drugie miejsce. Z dorobkiem 383 punktów znalazł się na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej LGP.
Thomas Morgenstern podczas zawodów PŚ
Sezon zimowy 2010/2011 rozpoczął od konkursu w Kuusamo, gdzie zdobył drugie miejsce. W Kuopio zajął piątą pozycję. Po tym konkursie znajdował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, dzieląc ją z Mattim Hautamaekim. Następnie wygrał cztery konkursy z rzędu – w Lillehammer i Engelbergu. W trzecim konkursie w Engelbergu zdobył drugie miejsce.
Podczas 59. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkursy w Oberstdorfie i Innsbrucku, a w Bischofshofen zdobył drugie miejsce. Wyniki te dały mu jedyne w karierze zwycięstwo w klasyfikacji generalnej turnieju.
W kolejnych konkursach PŚ w Harrachovie dwukrotnie stał na podium – raz zdobył drugie i raz pierwsze miejsce. W Sapporo także udało mu się stanąć na podium – został tam sklasyfikowany na drugim i trzecim miejscu. 21 stycznia 2011 w Zakopanem po raz pierwszy od konkursu w Ga-Pa nie stanął na podium – zajął 5. miejsce. W Willingen znalazł się zaraz za podium, a w Klingenthal zaliczył swoje piętnaste podium w tym sezonie – zajął 2. miejsce. 5 lutego 2011 w Oberstdorfie i 12 lutego w Vikersund znalazł się w drugiej dziesiątce. Nazajutrz w tym samym miejscu zdobył piąte miejsce, podobnie w jak w Lahti. 18 marca 2011 w Planicy znów stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Finałowy konkurs sezonu zakończył na 7. miejscu
Łącznie w tym sezonie był szesnaście razy na podium zawodów PŚ (w tym siedem zwycięstw). Dzięki tym wynikom po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację generalną PŚ.
Na mistrzostwach świata w 2011 zdobył cztery medale. Na skoczni normalnej osiągnął 101,5 m i 107,0 m i zdobył jedyny w karierze indywidualny złoty medal MŚ. Na dużej skoczni zajął 2. miejsce, przegrywając ze swoim rodakiem Gregorem Schlierenzauerem. Drużyna Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła też złote medale w konkursach drużynowych na obu skoczniach.
Sezon letni rozpoczynał Lotos Poland Tour (kolejno konkursy w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem). W pierwszym konkursie tego cyklu zajął pierwsze miejscem, wyprzedzając Pawła Karielina i Gregora Schlierenzauera. Podczas drugiego konkursu znowu stanął na najwyższym stopniu podium, tym razem wyprzedzając swojego rodaka Gregora Schlierenzauera i Kamila Stocha. Na skoczni w Zakopanem wystąpił w konkursie drużynowym. Drużyna austriacka w składzie z Morgensternem wygrała, wyprzedzając Niemców i Rosjan. Dzień później w konkursie indywidualnym po raz trzeci triumfował w sezonie Letniego Grand Prix, tym samym wygrywając Lotos Poland Tour i wyprzedzając Gregora Schlierenzauera oraz Kamila Stocha. W kolejnych dwóch konkursach w Hinterzarten i Courchevel ponownie zajmował pierwsze miejsca. W Einsiedeln uzyskał drugi wynik zawodów, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. Morgenstern nie wystąpił w azjatyckich konkursach w Hakubie i Ałmaty. 1 października 2011 wziął udział w konkursie w Hinzenbach, w którym uplasował się na 6. pozycji. Nie wziął udziału w finałowym konkursie Letniego Grand Prix 2011 w Klingenthal. Morgenstern po raz trzeci w karierze wygrał cykl Grand Prix, wyrównując rekord Adama Małysza.
W sezonie 2011/2012 kilka razy zajął miejsce na podium oraz 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Był to pierwszy sezon w jego karierze, w którym dwukrotnie nie awansował do drugiej serii zawpodów. Miało to miejsce w Zakopanem i w Oslo. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zdobył 1014 punktów i zajął siódme miejsce.
Sezon letni 2012 Morgenstern rozpoczął od startu w zawodach FIS Cup 2012/2013 w rumuńskiej miejscowości Râșnov. Po skokach na 62,5 i 68,5 m zajął 4. miejsce, tracąc 23,9 pkt do zwycięzcy Jure Šinkovca[6].
Podczas sezonu zimowego 2012/2013 tylko 13 razy wystąpił w konkursach Pucharu Świata. W dwóch pierwszych startach w Lillehammer zajmował miejsca na podium. Po nieudanych konkursach w Wiśle i Zakopanem zrezygnował z udziału w zawodach i skupił się na treningu przed mistrzostwami świata. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme bronił złotego medalu wywalczonego dwa lata wcześniej w Oslo na skoczni normalnej. W konkursach indywidualnych zajął 5. i 16. miejsce. W konkursie drużyn mieszanych zajął drugie miejsce. Podczas zawodów drużynowych zdobył wraz z kolegami złoty medal. W czasie lądowania po drugim skoku Morgenstern nabawił się kontuzji kolana i nie pojawił się na skoczni do końca sezonu.
Podczas sezonu 2013/2014 cztery razy zajmował miejsce na podium w zawodach PŚ. Po prawie dwóch latach wygrał konkurs Pucharu Świata w Titisee-Neustadt. 15 grudnia 2013, podczas drugiego z konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt uległ wypadkowi, w wyniku którego stracił przytomność. Badania wykazały złamany mały palec i mocne potłuczenia[7]. Zrezygnował z udziału w konkursach w Engelbergu, by przygotować się do 62. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas turnieju nie wypadł z czołowej dziesiątki konkursów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Thomasem Diethartem.
10 stycznia 2014 podczas treningu przed kwalifikacjami do konkursu Pucharu Świata na skoczni Kulm, Morgenstern uległ drugiemu w tym sezonie wypadkowi. Upadł tuż po wyjściu z progu, uderzając głową i barkiem w zeskok. Doznał urazu czaszki oraz płuc i cierpiał na zaniki pamięci[8]. Szóstego dnia po upadku opuścił szpital w Salzburgu i rozpoczął rehabilitację[9].
Po upadku nie wystartował w żadnych zawodach Pucharu Świata. Wziął jedynie udział w konkursach zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi, podczas których zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[10]. W sezonie letnim 2014 powrócił do treningów, lecz 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery[5].
Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów[edytuj | edytuj kod]
Starty T. Morgensterna na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 9.
|
12 lutego
|
2006
|
 Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
103,5 m
|
99,5 m
|
259,5 pkt
|
7,0 pkt
|
Lars Bystøl
|
1.
|
18 lutego
|
2006
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
133,0 m
|
140,0 m
|
276,9 pkt
|
–
|
| 1.
|
20 lutego
|
2006
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[a]
|
129,5 m
|
140,5 m
|
984,0 pkt (267,5 pkt)
|
–
|
| 8.
|
13 lutego
|
2010
|
 Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
102,0 m
|
101,5 m
|
258,5 pkt
|
18,0 pkt
|
Simon Ammann
|
| 5.
|
20 lutego
|
2010
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
129,0 m
|
129,5 m
|
246,7 pkt
|
36,9 pkt
|
Simon Ammann
|
| 1.
|
22 lutego
|
2010
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[b]
|
135,5 m
|
135,0 m
|
1107,9 pkt (270,9 pkt)
|
–
|
| 14.
|
9 lutego
|
2014
|
 Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
97,5 m
|
101,0 m
|
251,6 pkt
|
26,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 40.
|
15 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
122,0 m
|
–
|
106,3pkt
|
172,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
2.
|
17 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[c]
|
129,0 m
|
133,5 m
|
1038,4 pkt (254,2 pkt)
|
2,7 pkt
|
Niemcy
|
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 16.
|
28 lutego
|
2003
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
–
|
indywid.
|
95,5 m
|
96,5 m
|
235,0 pkt
|
44,0 pkt
|
Adam Małysz
|
| 18.
|
19 lutego
|
2005
|
 Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
95,0 m
|
89,5 m
|
239,0 pkt
|
17,0 pkt
|
Rok Benkovič
|
1.
|
20 lutego
|
2005
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[d]
|
100,0 m
|
82,5 m
|
970,5 pkt (230,0 pkt)
|
–
|
| 15.
|
25 lutego
|
2005
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
indywid.
|
132,5 m
|
128,0 m
|
267,9 pkt
|
45,3 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 1.
|
26 lutego
|
2005
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
druż.[a]
|
135,0 m
|
137,5 m
|
1137,3 pkt (286,5 pkt)
|
–
|
| 5.
|
24 lutego
|
2007
|
 Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
122,0 m
|
131,5 m
|
255,3 pkt
|
10,8 pkt
|
Simon Ammann
|
| 1.
|
25 lutego
|
2007
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[e]
|
126,0 m
|
125,0 m
|
1000,2 pkt (248,3 pkt)
|
–
|
3.
|
3 marca
|
2007
|
Sapporo
|
Miyanomori
|
K-90
|
HS-98
|
indywid.
|
95,0 m
|
95,0 m
|
254,5 pkt
|
22,5 pkt
|
Adam Małysz
|
| 8.
|
21 lutego
|
2009
|
 Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
101,5 m
|
101,5 m[j]
|
260,5 pkt
|
21,5 pkt
|
Wolfgang Loitzl
|
| 10.
|
27 lutego
|
2009
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
129,0 m
|
–[k]
|
130,4 pkt
|
10,9 pkt
|
Andreas Küttel
|
| 1.
|
28 lutego
|
2009
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[f]
|
123,0 m
|
125,0 m
|
1034,3 pkt (241,3 pkt)
|
–
|
| 1.
|
26 lutego
|
2011
|
 Oslo
|
Midtstubakken
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
101,5 m
|
107,0 m
|
269,2 pkt
|
–
|
1.
|
27 lutego
|
2011
|
Oslo
|
Midtstubakken
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[g]
|
105,0 m
|
108,0 m
|
1025,5 pkt (262,1 pkt)
|
–
|
2.
|
3 marca
|
2011
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
133,0 m
|
131,0 m
|
277,2 pkt
|
0,3 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 1.
|
5 marca
|
2011
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[g]
|
140,5 m
|
–
|
500,0 pkt (141,0 pkt)
|
–
|
| 5.
|
23 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
100 m
|
100,5 m
|
242 pkt
|
10,6 pkt
|
Anders Bardal
|
| 2.
|
24 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
druż. mix[h]
|
99,5 m
|
100,0 m
|
986,7 pkt (256,1 pkt)
|
24,3 pkt
|
Japonia
|
| 16.
|
28 lutego
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
126,0 m
|
125,5 m
|
271,8 pkt
|
24,0 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 1.
|
2 marca
|
2013
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
druż.[i]
|
121,0 m
|
129,5 m
|
1135,9 pkt (281,5 pkt)
|
–
|
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 13.
|
20-21 lutego
|
2004
|
 Planica
|
Velikanka
|
K-185
|
–
|
indywid.
|
170,0 m
|
205,5 m
|
209,5 m
|
204,0 m
|
757,8 pkt
|
74,3 pkt
|
Roar Ljøkelsøy
|
|
22 lutego
|
2004
|
Planica
|
Velikanka
|
K-185
|
–
|
druż.[l]
|
214,0 m
|
206,0 m
|
1620,8 pkt (413,5 pkt)
|
91,0 pkt
|
Norwegia
|
|
|
13-14 stycznia
|
2006
|
 Tauplitz
|
Kulm
|
K-185
|
HS-203
|
indywid.
|
195,5 m
|
195,5 m
|
182,0 m
|
210,5 m
|
752,2 pkt
|
35,8 pkt
|
Roar Ljøkelsøy
|
| 4.
|
15 stycznia
|
2006
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-185
|
HS-203
|
druż.[a]
|
201,0 m
|
203,0 m
|
1290,6 pkt (396,3 pkt)
|
207,3 pkt
|
Norwegia
|
| 7.
|
22-23 lutego
|
2008
|
Oberstdorf
|
Im. Heiniego Klopfera
|
K-185
|
HS-213
|
indywid.
|
205,0 m
|
213,5 m
|
194,5 m
|
193,5 m
|
784,3 pkt
|
51,1 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
|
24 lutego
|
2008
|
Oberstdorf
|
Im. Heiniego Klopfera
|
K-185
|
HS-213
|
druż.[m]
|
192,0 m
|
190,5 m
|
1553,3 pkt (366,5 pkt)
|
–
|
| 7.
|
19-20 marca
|
2010
|
Planica
|
Letalnica
|
K-185
|
HS-215
|
indywid.
|
196,5 m
|
211,5 m
|
225,5 m
|
215,5 m
|
855,4 pkt
|
80,4 pkt
|
Simon Ammann
|
|
|
21 marca
|
2010
|
Planica
|
Letalnica
|
K-185
|
HS-215
|
druż.[f]
|
215,5 m
|
198,0 m
|
1641,1 pkt (407,8 pkt)
|
–
|
| 8.
|
24-25 lutego
|
2012
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-195
|
HS-225
|
indywid.
|
199,5 m
|
212,5 m
|
–[k]
|
–[k]
|
360,2 pkt
|
48,5 pkt
|
Robert Kranjec
|
|
|
26 lutego
|
2012
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-195
|
HS-225
|
druż.[n]
|
224,5 m
|
225,5 m
|
1648,4 pkt (431,2 pkt)
|
–
|
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
6 lutego
|
2003
|
 Sollefteå
|
Hallstabacken
|
K-107
|
druż.[o]
|
115,5 m
|
119,5 m
|
945,2 pkt (266,2 pkt)
|
–
|
| 1.
|
8 lutego
|
2003
|
Sollefteå
|
Hallstabacken
|
K-107
|
indywid.
|
118,5 m
|
115,0 m
|
261,0 pkt
|
–
|
| 1.
|
5 lutego
|
2004
|
Stryn
|
Bjørkelibakken
|
K-90
|
druż.[p]
|
97,0 m
|
95,5 m
|
955,0 pkt (265,5 pkt)
|
–
|
2.
|
7 lutego
|
2004
|
Stryn
|
Bjørkelibakken
|
K-90
|
indywid.
|
97,0 m
|
96,5 m
|
261,0 pkt
|
12,5 pkt
|
Mateusz Rutkowski
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Przypisy
|
| 1.
|
11 stycznia
|
2003
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
–
|
131,0 m
|
129,0 m
|
271,0 pkt
|
–
|
| 2.
|
10 marca
|
2006
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
138,0 m
|
132,5 m
|
289,0 pkt
|
* T. Nordycki 2006
|
| 3.
|
1 grudnia
|
2007
|
 Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
146,5 m
|
137,0 m
|
308,8 pkt
|
–
|
| 4.
|
8 grudnia
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
133,0 m
|
131,0 m
|
275,5 pkt
|
–
|
| 5.
|
9 grudnia
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
134,0 m
|
128,0 m
|
269,6 pkt
|
–
|
| 6.
|
13 grudnia
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
94,5 m
|
96,0 m
|
254,5 pkt
|
–
|
| 7.
|
14 grudnia
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
95,0 m
|
95,0 m
|
249,5 pkt
|
–
|
| 8.
|
22 grudnia
|
2007
|
 Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
132,5 m
|
133,0 m
|
260,4 pkt
|
–
|
| 9.
|
30 grudnia
|
2007
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
136,5 m
|
141,5 m
|
295,9 pkt
|
* TCS 2007/2008
|
| 10.
|
2 lutego
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
125,5 m
|
131,5 m
|
261,1 pkt
|
–
|
| 11.
|
3 lutego
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
135,0 m
|
139,0 m
|
288,7 pkt
|
–
|
| 12.
|
8 lutego
|
2008
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
128,5 m
|
272,4 pkt
|
–
|
| 13.
|
6 stycznia
|
2010
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
133,0 m
|
136,0 m
|
264,7 pkt
|
* TCS 2009/2010
|
| 14.
|
16 stycznia
|
2010
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
131,0 m
|
271,5 pkt
|
–
|
| 15.
|
4 grudnia
|
2010
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
138,5 m
|
137,5 m
|
281,4 pkt
|
–
|
| 16.
|
5 grudnia
|
2010
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
135,0 m
|
137,0 m
|
283,0 pkt
|
–
|
| 17.
|
17 grudnia
|
2010
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
137,0 m
|
–[q]
|
134,4 pkt
|
–
|
| 18.
|
18 grudnia
|
2010
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
135,0 m
|
135,5 m
|
291,0 pkt
|
–
|
| 19.
|
29 grudnia
|
2010
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
131,5 m
|
138,0 m
|
289,6 pkt
|
* TCS 2010/2011
|
| 20.
|
3 stycznia
|
2011
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
129,5 m
|
126,5 m
|
266,5 pkt
|
* TCS 2010/2011
|
| 21.
|
9 stycznia
|
2011
|
Harrachov
|
Čertak
|
K-185
|
HS-205
|
211,5 m
|
193 m
|
414,5 pkt
|
* Loty 2010/2011
|
| 22.
|
6 stycznia
|
2012
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
–[q]
|
138,7 pkt
|
* TCS 2011/2012
|
| 23.
|
14 grudnia
|
2013
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
143,5 m
|
139,0 m
|
284,1 pkt
|
–
|
| Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
razem
|
| 2002/2003 |
1 |
- |
- |
1
|
| 2003/2004 |
- |
2 |
- |
2
|
| 2004/2005 |
- |
4 |
4 |
8
|
| 2005/2006 |
1 |
3 |
1 |
5
|
| 2006/2007 |
- |
3 |
2 |
5
|
| 2007/2008 |
10 |
3 |
3 |
16
|
| 2008/2009 |
- |
2 |
- |
2
|
| 2009/2010 |
2 |
1 |
5 |
8
|
| 2010/2011 |
7 |
8 |
1 |
16
|
| 2011/2012 |
1 |
2 |
4 |
7
|
| 2012/2013 |
- |
1 |
1 |
2
|
| 2013/2014 |
1 |
1 |
2 |
4
|
| suma |
23 |
30 |
23 |
76
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
11 stycznia
|
2003
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
–
|
131,0 m
|
129,0 m
|
271,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 2.
|
29 grudnia
|
2003
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
–
|
132,5 m
|
129,0 m
|
272,7 pkt
|
2.
|
22,5 pkt
|
Sigurd Pettersen
|
| 3.
|
10 stycznia
|
2004
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
–
|
126,0 m
|
–
|
127,3 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 4.
|
28 listopada
|
2004
|
Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
135,5 m
|
133,5 m
|
288,2 pkt
|
2.
|
20,1 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 5.
|
18 grudnia
|
2004
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
136,5 m
|
137,5 m
|
278,2 pkt
|
2.
|
1,1 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 6.
|
1 stycznia
|
2005
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-115
|
HS-125
|
119,5 m
|
122,5 m
|
254,1 pkt
|
2.
|
12,9 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 7.
|
22 stycznia
|
2005
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
139,0 m
|
134,0 m
|
278,4 pkt
|
3.
|
5,1 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 8.
|
5 lutego
|
2005
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
135,5 m
|
–
|
143,9 pkt
|
2.
|
0,1 pkt
|
Kazuyoshi Funaki
|
| 9.
|
6 lutego
|
2005
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
123,5 m
|
126,0 m
|
243,1 pkt
|
3.
|
49,0 pkt
|
Roar Ljøkelsøy
|
| 10.
|
11 lutego
|
2005
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
125,0 m
|
126,5 m
|
233,7 pkt
|
3.
|
29,4 pkt
|
Matti Hautamäki
|
| 11.
|
6 marca
|
2005
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
126,0 m
|
125,5 m
|
266,1 pkt
|
3.
|
3,9 pkt
|
Matti Hautamäki
|
| 12.
|
29 stycznia
|
2006
|
 Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
133,0 m
|
127,5 m
|
268,9 pkt
|
3.
|
8,6 pkt
|
Matti Hautamäki
|
| 13.
|
4 lutego
|
2006
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-145
|
135,5 m
|
145,0 m
|
270,4 pkt
|
2.
|
3,9 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 14.
|
7 marca
|
2006
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
131,0 m
|
129,5 m
|
271,9 pkt
|
2.
|
1,4 pkt
|
Andreas Küttel
|
| 15.
|
10 marca
|
2006
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
138,0 m
|
132,0 m
|
289,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 16.
|
12 marca
|
2006
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-115
|
HS-128
|
129,0 m
|
124,0 m
|
276,9 pkt
|
2.
|
2,1 pkt
|
Adam Małysz
|
| 17.
|
2 grudnia
|
2006
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
126,5 m
|
134,5 m
|
258,0 pkt
|
3.
|
7,9 pkt
|
Simon Ammann
|
| 18.
|
4 stycznia
|
2007
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
128,5 m
|
129,5 m
|
269,3 pkt
|
2.
|
1,1 pkt
|
Anders Jacobsen
|
| 19.
|
13 stycznia
|
2007
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-185
|
HS-207
|
206,0 m
|
189,5 m
|
384,1 pkt
|
2.
|
4,2 pkt
|
Anders Jacobsen
|
| 20.
|
27 stycznia
|
2007
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
134,0 m
|
131,5 m
|
279,9 pkt
|
2.
|
3,2 pkt
|
Adam Małysz
|
| 21.
|
13 marca
|
2007
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
116,5 m
|
117,5 m
|
217,7 pkt
|
3.
|
11,3 pkt
|
Adam Małysz
|
| 22.
|
1 grudnia
|
2007
|
Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
146,5 m
|
137,0 m
|
308,8 pkt
|
1.
|
–
|
| 23.
|
8 grudnia
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
133,0 m
|
131,0 m
|
275,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 24.
|
9 grudnia
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
134,0 m
|
128,0 m
|
269,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 25.
|
13 grudnia
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
94,5 m
|
96,0 m
|
254,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 26.
|
14 grudnia
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
95,0 m
|
95,0 m
|
249,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 27.
|
22 grudnia
|
2007
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
132,5 m
|
133,0 m
|
260,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 28.
|
23 grudnia
|
2007
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
124,5 m
|
135,0 m
|
246,6 pkt
|
3.
|
6,1 pkt
|
Andreas Küttel
|
| 29.
|
30 grudnia
|
2007
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
136,5 m
|
141,5 m
|
295,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 30.
|
5 stycznia
|
2008
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
138,0 m
|
132,5 m
|
271,4 pkt
|
2.
|
11,1 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 31.
|
6 stycznia
|
2008
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
121,0 m
|
135,5 m
|
242,7 pkt
|
3.
|
8,9 pkt
|
Janne Ahonen
|
| 32.
|
13 stycznia
|
2008
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
128,5 m
|
120,5 m
|
247,7 pkt
|
2.
|
5,7 pkt
|
Tom Hilde
|
| 33.
|
25 stycznia
|
2008
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
126,0 m
|
132,0 m
|
264,9 pkt
|
3.
|
11,6 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 34.
|
27 stycznia
|
2008
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
135,0 m
|
–
|
145,0 pkt
|
2.
|
4,1 pkt
|
Anders Bardal
|
| 35.
|
2 lutego
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
125,5 m
|
131,5 m
|
261,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 36.
|
3 lutego
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
135,0 m
|
139,0 m
|
288,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 37.
|
8 lutego
|
2008
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
128,5 m
|
272,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 38.
|
25 stycznia
|
2009
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park Ski Jump
|
K-125
|
HS-140
|
140,5 m
|
141,0 m
|
291,7 pkt
|
2.
|
1,5 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 39.
|
31 stycznia
|
2009
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
112,0 m
|
123,5 m
|
216,9 pkt
|
2.
|
36,4 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 40.
|
5 grudnia
|
2009
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
130,0 m
|
134,0 m
|
265,4 pkt
|
2.
|
3,5 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 41.
|
18 grudnia
|
2009
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
132,5 m
|
125,0 m
|
243,5 pkt
|
3.
|
26,9 pkt
|
Simon Ammann
|
| 42.
|
29 grudnia
|
2009
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
124,5 m
|
126,5 m
|
250,3 pkt
|
3.
|
14,9 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 43.
|
6 stycznia
|
2010
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
133,0 m
|
136,0 m
|
264,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 44.
|
16 stycznia
|
2010
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
131,0 m
|
271,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 45.
|
22 stycznia
|
2010
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
130,5 m
|
128,5 m
|
266,2 pkt
|
3.
|
23,6 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 46.
|
23 stycznia
|
2010
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
130,5 m
|
276,2 pkt
|
3.
|
19,4 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 47.
|
7 marca
|
2010
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
123,5 m
|
130,0 m
|
272,4 pkt
|
3.
|
12,0 pkt
|
Simon Ammann
|
| 48.
|
28 listopada
|
2010
|
Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-134
|
142,0 m
|
145,5 m
|
328,3 pkt
|
2.
|
2,9 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 49.
|
4 grudnia
|
2010
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
138,5 m
|
137,5 m
|
281,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 50.
|
5 grudnia
|
2010
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
135,0 m
|
137,0 m
|
283,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 51.
|
17 grudnia
|
2010
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
137,0 m
|
–
|
134,4 pkt
|
1.
|
–
|
| 52.
|
18 grudnia
|
2010
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
135,0 m
|
135,5 m
|
291,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 53.
|
19 grudnia
|
2010
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
124,5 m
|
134,0 m
|
258,8 pkt
|
2.
|
6,3 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 54.
|
29 grudnia
|
2010
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
131,5 m
|
138,0 m
|
289,6 pkt
|
1.
|
–
|
| 55.
|
3 stycznia
|
2011
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
129,5 m
|
126,5 m
|
266,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 56.
|
6 stycznia
|
2011
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
136,0 m
|
135,0 m
|
277,1 pkt
|
2.
|
1,6 pkt
|
Tom Hilde
|
| 57.
|
8 stycznia
|
2011
|
Harrachov
|
Čertak
|
K-185
|
HS-205
|
196,5 m
|
190,5 m
|
421,9 pkt
|
2.
|
3,3 pkt
|
Martin Koch
|
| 58.
|
9 stycznia
|
2011
|
Harrachov
|
Čertak
|
K-185
|
HS-205
|
211,5 m
|
193,0 m
|
414,5 pkt
|
1.
|
–
|
| 59.
|
15 stycznia
|
2011
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
124,5 m
|
124,5 m
|
248,2 pkt
|
2.
|
1,4 pkt
|
Severin Freund
|
| 60.
|
16 stycznia
|
2011
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
110,0 m
|
136,5 m
|
222,4 pkt
|
2.
|
10,5 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 61.
|
22 stycznia
|
2011
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
125,5 m
|
268,9 pkt
|
2.
|
7,4 pkt
|
Simon Ammann
|
| 62.
|
2 lutego
|
2011
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
134,0 m
|
134,0 m
|
264,0 pkt
|
2.
|
0,6 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 63.
|
18 marca
|
2011
|
Planica
|
Letalnica
|
K-185
|
HS-215
|
217,5 m
|
224,0 m
|
448,1 pkt
|
2.
|
2,8 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 64.
|
27 listopada
|
2011
|
Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
130,0 m
|
137,0 m
|
256,3 pkt
|
3.
|
7,9 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 65.
|
11 grudnia
|
2011
|
Harrachov
|
Čerťák
|
K-125
|
HS-142
|
129,5 m
|
136,0 m
|
283,9 pkt
|
2.
|
8,5 pkt
|
Richard Freitag
|
| 66.
|
17 grudnia
|
2011
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-137
|
128,5 m
|
129,5 m
|
257,4 pkt
|
3.
|
8,8 pkt
|
Anders Bardal
|
| 67.
|
30 grudnia
|
2011
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
128,0 m
|
128,5 m
|
264,3 pkt
|
3.
|
19,0 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 68.
|
6 stycznia
|
2012
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
–
|
138,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 69.
|
15 stycznia
|
2012
|
Tauplitz/Bad Mitterndorf
|
Kulm
|
K-185
|
HS-200
|
200,5 m
|
–
|
206,8 pkt
|
2.
|
5,7 pkt
|
Robert Kranjec
|
| 70.
|
4 lutego
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-120
|
HS-134
|
123,5 m
|
130,0 m
|
227,5 pkt
|
3.
|
22,3 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 71.
|
24 listopada
|
2012
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
102,0 m
|
267,2 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Severin Freund
|
| 72.
|
25 listopada
|
2012
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-123
|
HS-138
|
135,0 m
|
134,0 m
|
269,4 pkt
|
3.
|
6,1 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 73.
|
29 listopada
|
2013
|
Kuusamo
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
127,5 m
|
133,5 m
|
272,3 pkt
|
3.
|
0,9 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 74.
|
14 grudnia
|
2013
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
143,5 m
|
139,0 m
|
284,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 75.
|
1 stycznia
|
2014
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
HS-140
|
139,0 m
|
139,0 m
|
285,1 pkt
|
2.
|
11,0 pkt
|
Thomas Diethart
|
| 76.
|
6 stycznia
|
2014
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
142,0 m
|
293,6 pkt
|
3.
|
2,9 pkt
|
Thomas Diethart
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP[edytuj | edytuj kod]
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
| 1.
|
10 sierpnia
|
2003
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
–
|
109,0 m
|
107,5 m
|
289,0 pkt
|
| 2.
|
14 sierpnia
|
2005
|
 Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
127,0 m
|
127,0 m
|
262,7 pkt
|
| 3.
|
12 sierpnia
|
2007
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
104,0 m
|
104,5 m
|
272,0 pkt
|
| 4.
|
18 sierpnia
|
2007
|
Einsiedeln
|
Andreas Küttel-Schanze
|
K-105
|
HS-117
|
104,0 m
|
114,5 m
|
248,3 pkt
|
| 5.
|
24 sierpnia
|
2007
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
121,5 m
|
126,0 m
|
244,0 pkt
|
| 6.
|
17 lipca
|
2011
|
Wisła
|
Skocznia im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
119,5 m
|
129,0 m
|
236,7 pkt
|
| 7.
|
20 lipca
|
2011
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
101,5 m
|
103,0 m
|
268,0 pkt
|
| 8.
|
23 lipca
|
2011
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
125,5 m
|
128,0 m
|
262,1 pkt
|
| 9.
|
7 sierpnia
|
2011
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
108,5 m
|
104,5 m
|
268,9 pkt
|
| 10.
|
12 sierpnia
|
2011
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
126,5 m
|
132,0 m
|
283,8 pkt
|
| Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Miejsce
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
10 sierpnia
|
2003
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
–
|
109,0 m
|
107,5 m
|
289,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 2.
|
14 sierpnia
|
2003
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
–
|
124,5 m
|
116,0 m
|
233,9 pkt
|
2.
|
20,6 pkt
|
Sigurd Pettersen
|
| 3.
|
31 lipca
|
2004
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
110,0 m
|
101,0 m
|
276,0 pkt
|
2.
|
1,5 pkt
|
Adam Małysz
|
| 4.
|
7 sierpnia
|
2005
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
100,0 m
|
103,5 m
|
260,5 pkt
|
3.
|
3,5 pkt
|
Wolfgang Loitzl
|
| 5.
|
14 sierpnia
|
2005
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
127,0 m
|
127,0 m
|
262,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 6.
|
27 sierpnia
|
2005
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
127,5 m
|
134,0 m
|
273,7 pkt
|
2.
|
10,2 pkt
|
Jakub Janda
|
| 7.
|
10 września
|
2005
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
118,5 m
|
121,5 m
|
232,5 pkt
|
3.
|
22,3 pkt
|
Jakub Janda
|
| 8.
|
11 września
|
2005
|
Hakuba
|
Olimpijska
|
K-120
|
HS-131
|
124,0 m
|
127,5 m
|
255,7 pkt
|
2.
|
14,6 pkt
|
Jakub Janda
|
| 9.
|
12 sierpnia
|
2007
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
104,0 m
|
104,5 m
|
272,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 10.
|
16 sierpnia
|
2007
|
Pragelato
|
Trampolino a Monte
|
K-125
|
HS-140
|
131,5 m
|
143,0 m
|
271,6 pkt
|
2.
|
5,6 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
| 11.
|
18 sierpnia
|
2007
|
Einsiedeln
|
Andreas Küttel-Schanze
|
K-105
|
HS-117
|
104,0 m
|
114,5 m
|
248,3 pkt
|
1.
|
–
|
| 12.
|
24 sierpnia
|
2007
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
121,5 m
|
126,0 m
|
244,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 13.
|
25 sierpnia
|
2007
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
137,0 m
|
133,5 m
|
290,9 pkt
|
2.
|
5,5 pkt
|
Adam Małysz
|
| 14.
|
3 października
|
2007
|
Oberhof
|
Hans-Renner-Schanze
|
K-120
|
HS-140
|
132,5 m
|
139,5 m
|
287,1 pkt
|
3.
|
8,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 15.
|
26 lipca
|
2008
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
99,5 m
|
104,0 m
|
259,0 pkt
|
3.
|
18,0 pkt
|
Georg Späth
|
| 16.
|
1 sierpnia
|
2008
|
Einsiedeln
|
Andreas Küttel-Schanze
|
K-105
|
HS-117
|
115,5 m
|
–
|
135,4 pkt
|
3.
|
4,0 pkt
|
Andreas Kofler
|
| 17.
|
8 sierpnia
|
2010
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
107,0 m
|
106,0 m
|
261,8 pkt
|
2.
|
3,8 pkt
|
Adam Małysz
|
| 18.
|
13 sierpnia
|
2010
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
130,0 m
|
131,5 m
|
249,1 pkt
|
2.
|
7,2 pkt
|
Daiki Itō
|
| 19.
|
3 października
|
2010
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
139,5 m
|
133,5 m
|
259,4 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 20.
|
17 lipca
|
2011
|
Wisła
|
Skocznia im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
119,5 m
|
129,0 m
|
236,7 pkt
|
1.
|
–
|
| 21.
|
20 lipca
|
2011
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
101,5 m
|
103,0 m
|
268,0 pkt
|
1.
|
–
|
| 22.
|
23 lipca
|
2011
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
125,5 m
|
128,0 m
|
262,1 pkt
|
1.
|
–
|
| 23.
|
7 sierpnia
|
2011
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
108,5 m
|
104,5 m
|
268,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 24.
|
12 sierpnia
|
2011
|
Courchevel
|
Tremplin Le Praz
|
K-120
|
HS-132
|
126,5 m
|
132,0 m
|
283,8 pkt
|
1.
|
–
|
| 25.
|
14 sierpnia
|
2011
|
Einsiedeln
|
Andreas Küttel-Schanze
|
K-105
|
HS-117
|
112,5 m
|
–
|
133,5 pkt
|
2.
|
3,5 pkt
|
Kamil Stoch
|
| 26.
|
3 października
|
2012
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
130,0 m
|
137,0 m
|
256,9 pkt
|
3.
|
15,6 pkt
|
Severin Freund
|
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
14 grudnia
|
2002
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
129,5 m
|
123,5 m
|
267,3 pkt
|
2.
|
9,8 pkt
|
Mathias Hafele
|
| 2.
|
15 grudnia
|
2002
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
124,0 m
|
132,0 m
|
278,2 pkt
|
1.
|
–
|
| 3.
|
21 grudnia
|
2002
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
129,0 m
|
139,0 m
|
278,9 pkt
|
1.
|
–
|
| 4.
|
22 grudnia
|
2002
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
124,5 m
|
129,5 m
|
260,7 pkt
|
1.
|
–
|
Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a stryj Alois zdobył siódme miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo. Thomas ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę. 26 grudnia 2012 urodziła się jego córka Lilly[14].
Morgenstern posiada także licencję pilota[15]. Jego ulubionymi wykonawcami są szwedzki muzyk Basshunter oraz Summoning – austriacki zespół black metalowy. Jest agnostykiem[potrzebny przypis].
- ↑ a b c d e f Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Kofler, Martin Koch, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Thomas Morgenstern, Thomas Diethart, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Widhölzl, Thomas Morgenstern, Martin Höllwarth
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
- ↑ a b c d Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Martin Koch, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b c d Skład zespołu: Gregor Schlierenzauer, Martin Koch, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Jacqueline Seifriedsberger, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Manuel Fettner, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
- ↑ Upadek tuż po lądowaniu
- ↑ a b c Seria została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Koch, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer i Martin Koch
- ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Christoph Strickner, Roland Müller i Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Roland Müller, Christoph Lenz, Nicolas Fettner i Thomas Morgenstern
- ↑ a b 2. seria odwołana z powodu silnych opadów śniegu
- ↑ Skok roku 2005: Morgenstern najlepszy - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Morgenstern zdobywcą nagrody SKOK SAS ROKU 2008 - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Trzeci „Skok roku” dla Morgensterna - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Holmenkollmedaljen til Thomas Morgenstern (norw.)
- ↑ a b Tadeusz Mieczyńsk: Thomas Morgenstern kończy karierę. skijumping.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ Andrzej Mysiak: FIS Cup: Sinkovec wygrywa inaugurację w Rumunii (pol.). Skokinarciarskie.pl, 2012-06-09. [dostęp 2012-07-07].
- ↑ Morgenstern mocno potłuczony, ale przytomny
- ↑ Aleksandra Kruc: Lekarz Morgensterna: Odwołujemy stan alarmowy. skokinarciarskie.pl, 2014-01-13. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern opuścił szpital w Salzburgu. skijumping.pl, 2014-01-16. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern: „Bez igrzysk nie osiągnąłbym nic”. skijumping.pl, 2014-02-23. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952 (niem.). parlament.gv.at. s. 1741. [dostęp 2014-01-10].
- ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013) (niem.). sportministerium.at. s. 41. [dostęp 2014-02-11].
- ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952 (niem.). parlament.gv.at. s. 1623. [dostęp 2014-01-10].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Thomas Morgenstern został ojcem!. skijumping.pl, 2012-12-26. [dostęp 2012-12-27].
- ↑ Thomas Morgenstern: „Na pewno szybciej dorosłem” - Skijumping.pl, skijumping.pl [dostęp 2017-11-27] .
.jpg)
[edytuj | edytuj kod]
Turyn/Pragelato
Vancouver/Whistler
Soczi/Krasnaja Polana
Oberstdorf
Sapporo
Liberec
Oslo
Planica
Tauplitz
Sollefteå
Kuusamo
Engelberg
Zakopane
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Courchevel
