Thomas Morgenstern

Thomas Morgenstern
Data i miejsce urodzenia	30 października 1986 Spittal an der Drau
Klub	SV Villach
Przydomek	Morgi
Debiut w reprezentacji	2002
Debiut w PŚ	29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 grudnia 2002 w Oberstdorfie (9. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	11 stycznia 2003 w Libercu (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	11 stycznia 2003 w Libercu
Rekord życiowy	232 m na Letalnicy w Planicy (19 marca 2011)
Pierwszy trener	Heinz Kuttin (od 2008 był jego trenerem indywidualnym)
Trener kadry	Hannu Lepistö (2002-2004) Alexander Pointner (2004-2014) Heinz Kuttin (2014)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Austria Igrzyska olimpijskie Złoto Turyn 2006 duża Złoto Turyn 2006 duża druż. Złoto Vancouver 2010 duża druż. Srebro Soczi 2014 duża druż. Mistrzostwa świata Złoto Oberstdorf 2005 normalna druż. Złoto Oberstdorf 2005 duża druż. Złoto Sapporo 2007 duża druż. Złoto Liberec 2009 duża druż. Złoto Oslo 2011 normalna Złoto Oslo 2011 normalna druż. Złoto Oslo 2011 duża druż. Złoto Val di Fiemme 2013 duża druż. Srebro Oslo 2011 duża Srebro Val di Fiemme 2013 normalna miesz. Brąz Sapporo 2007 normalna Mistrzostwa świata w lotach Złoto Oberstdorf 2008 drużynowo Złoto Planica 2010 drużynowo Złoto Vikersund 2012 drużynowo Brąz Planica 2004 drużynowo Brąz Tauplitz 2006 indywidualnie Mistrzostwa świata juniorów Złoto Sollefteå 2003 indywidualnie Złoto Sollefteå 2003 drużynowo Złoto Stryn 2004 drużynowo Srebro Stryn 2004 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar świata w skokach Kryształowa kula 2007/2008 Kryształowa kula 2010/2011 3. miejsce 2009/2010 Puchar świata w lotach 3. miejsce 2010/2011 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 2010/2011 2. miejsce 2007/2008 2. miejsce 2011/2012 2. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2004/2005 Turniej Nordycki 1. miejsce 2006 3. miejsce 2010 Letnie Grand Prix 1. miejsce 2003 1. miejsce 2007 1. miejsce 2011 3. miejsce 2005 Turniej Czterech Narodów 1. miejsce 2007 2. miejsce 2010 Inne Medal Holmenkollen 2014 Skok Roku 1. miejsce 2005 1. miejsce 2008 1. miejsce 2011
Odznaczenia
Strona internetowa

Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski, ośmiokrotny mistrz świata, dwukrotny mistrz świata w lotach, trzykrotny mistrz świata juniorów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata 2007/2008 oraz 2010/2011. Zwycięzca 59. Turnieju Czterech Skoczni (sezon 2010/2011). W 2014 otrzymał medal Holmenkollen. 26 września 2014 podczas konferencji prasowej w Salzburgu oficjalnie ogłosił zakończenie swojej kariery.

Przebieg kariery

Sezon 2002/2003

Puchar Kontynentalny – 18. miejsce

W grudniu 2002 Thomas zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł podwójne zwycięstwo na skoczni dużej w czeskim Libercu, ustanawiając rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. 380 pkt, które zgromadził w 4 startach wystarczyły na zajęcie 18. pozycji.

Turniej Czterech Skoczni – 10. miejsce

Po świetnych występach w Pucharze Kontynentalnym Morgenstern dostał szanse startu w zawodach wyższej rangi. Nie zmarnował jej, już w swoim debiucie w Oberstdorfie zajął 9. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był 25. W austriackiej części turnieju spisał się dobrze, zajmując 12. miejsce w Innsbrucku. Konkurs w Bischofshofen zakończył na szóstej pozycji, co pozwoliło mu wskoczyć do czołowej dziesiątki turnieju.

Puchar Świata – 20. miejsce

Po zaskakująco udanym Turnieju Czterech Skoczni Morgenstern zaskoczył jeszcze bardziej wygrywając niespodziewanie konkurs w Libercu. Był to dopiero jego piąty start w zawodach tej rangi. Potem pojechał na zawody do Zakopanego, gdzie zajął 7. i 12. pozycję. Potem nastąpiła przerwa w jego startach i powrócił dopiero w Turnieju Nordyckim. W swoim debiucie na mamuciej skoczni w słoweńskiej Planicy zajął dziewiąte i ósme miejsce. Sezon zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Mistrzostwa świata juniorów – 1. miejsce

Na mistrzostwa jechał jako faworyt i nie zawiódł. Austriak triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej, wyprzedzając Roka Benkoviča i Jana Mazocha oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem.

Mistrzostwa świata – 16. miejsce

Podczas mistrzostw w Predazzo Morgenstern wystąpił tylko na skoczni o punkcie K – 95 m. W swoim debiucie w imprezie tak wysokiej rangi zajął 16. pozycję po skokach na 95,5 i 96,5 m.

Turniej Nordycki – 9. miejsce

Turniej Nordycki, podobnie jak Turniej Czterech Skoczni także udało się ukończyć w czołowej dziesiątce. Pierwszy start w Oslo zakończył na trzynastej pozycji. W Lahti piąty raz w swojej karierze ukończył zawody w czołowej „10” zawodów. Nie udało się tego powtórzyć w drugim konkursie na fińskiej skoczni, gdzie ponownie był 13.

2003/2004 – 2009/2010

W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w niemieckim Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo). W konkursie w Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Predazzo znalazł się na 8. miejscu, a w Innsbrucku zamknął drugą dziesiątkę. Ogółem zdobył 223 punkty i zwyciężył w klasyfikacji Letniego Grand Prix 2003

Puchar Świata – 6. miejsce

Sezon zimowy 2003/2004 zaczął od występów w fińskim Kuusamo, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Miasto inaugurujące cykl Pucharu Świata słynie jednak ze zmiennych warunków atmosferycznych, o czym Morgenstern przekonał się już kolejnego dnia. Przy silnie wiejącym wietrze miał poważny upadek. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki. Wypadek Thomasa to jeden z najbardziej dramatycznych w historii skoków narciarskich.

Austriak powrócił do rywalizacji po półtora miesiąca przerwy podczas Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył całe zawody. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w japońskim Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.

Należy pamiętać, że Austriak miał wówczas dopiero siedemnaście lat. Toteż wkrótce pojawił się na kolejnych juniorskich mistrzostwach świata w Strynie. W konkursie drużynowym obyło się bez niespodzianek – niepodzielnie triumfowała Austria. Jednak Morgi nie obronił zwycięstwa indywidualnego z Solleftei – został pokonany przez Polaka Mateusza Rutkowskiego o 12,5 punktu. Także końcówka sezonu 2003 / 2004 okazała się rozczarowująca. Thomas klasyfikowany był na odległych lokatach, debiut w mistrzostwach świata w lotach okazał się porażką, a jedyny sukces to brązowy medal z Planicy, wywalczony drużynowo. Austriak po ostatnim konkursie zajmował szóste miejsce w gronie zawodników, co – biorąc pod uwagę wypadek w Finlandii i jego skutki – spotkało się z ogromnym uznaniem świata skoków narciarskich.

W Letniej Grand Prix Morgenstern zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie powrócił w znakomitym stylu do Kuusamo, osiągając drugą i piątą lokatę. Mimo dobrych skoków, Austriak tkwił w pewnego rodzaju impasie – kilkakrotnie brakowało mu minimalnej liczby punktów do wygrania zawodów. W Engelbergu przegrał z Janne Ahonenem, podobnie w Garmisch-Partenkirchen. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas imprezy w Sapporo, przegrywając niespodziewanie z zawodnikiem gospodarzy, Kazuyoshi Funaki, zresztą różnicą 0,1 punktu. Nastroje drużyny poprawiło zwycięstwo Austrii podczas próby przedolimpijskiej we włoskim Pragelato.

O potędze tego kraju przekonali się kibice podczas mistrzostw świata w skokach w lutym 2005 w Oberstdorfie. Podopieczni Alexandra Pointnera pokonali na skoczni normalnej Niemców i powtórzyli sukces na skoczni dużej, dystansując tym razem Finów i Norwegów. Indywidualnie Thomas nie zdobył żadnego medalu, a czołową postacią ekipy okazał się Wolfgang Loitzl.

Po emocjach w Oberstdorfie pucharowa karuzela udała się na Turniej Nordycki, gdzie najlepszym wynikiem austriackiego zawodnika jest trzecie miejsce z Lahti – za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. Po występach na mamucim obiekcie w Planicy Morgenstern został siódmym skoczkiem Pucharu Świata.

W cyklu letnim zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą. Początek sezonu zimowego w wykonaniu Morgensterna aż do zawodów w Polsce nie wróżył nic dobrego. W niemieckim Ga-Pa Austriak znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (miejsce 36). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal mistrzostw świata w lotach. Stopniowo odnosił coraz lepsze wyniki, choć nadal nie przełamał passy drugich miejsc. Udało mu się to 18 lutego i to w najlepszym momencie jego kariery. Skokami na odległość 133 i 140 metrów wygrał konkurs olimpijski na skoczni w Pragelato. Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o magiczną jedną dziesiątą punktu. Dorobek medalowy Morgenstern wzbogacił o drużynowe złoto. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.

Po zakończeniu igrzysk zimowych w Turynie Thomas zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria drużynowo była niepokonana na światowych skoczniach. W klasyfikacji na koniec sezonu Austriak zajął piątą pozycję.

Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniej Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie. Skoki na śniegu w ramach Pucharu Świata tradycyjnie rozpoczął od Kuusamo, gdzie przy losowych warunkach atmosferycznych był dopiero dwudziesty drugi. Zwyciężył Fin Arttu Lappi. W Lillehammer był trzeci, tuż za duetem szwajcarskim, Simonem Ammannem i Andreasem Küttelem. Także w dalszej części sezonu nie zdołał przełamać pechowej passy drugich miejsc. A na nich właśnie zakończył konkursy w Innsbrucku (Turniej Czterech Skoczni) za Andersem Jacobsenem, Vikersund, Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zaprezentował jednak formę mistrzowską, wygrywając konkurs na skoczni dużej, aczkolwiek w drużynie. Samodzielnie został brązowym medalistą po zawodach na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji zimowej FIS zajął szóstą lokatę. Główną przyczyną osłabienia formy skoczków austriackich była panująca w ekipie epidemia półpaśca.

Podczas Letniej Grand Prix w roku 2007 zapowiadano spektakularną walkę Morgensterna z Małyszem o główne trofeum. Jednak od początku to Austriak miał przewagę, najwyraźniej odczarowany, minimalną różnicą punktową wygrywał kolejne konkursy, począwszy od Hinterzarten. Wkrótce Polak zrezygnował z kilku startów i Thomas miał otwartą drogę do wygranej, którą skrupulatnie wykorzystał. Po raz drugi w karierze stał się posiadaczem trofeum za wygranie Letniej Grand Prix.

Przed zimowym sezonem Pucharu Świata był jednym z faworytów dziennikarzy, publiczności i całego świata sportowego. Udowodnił to z nawiązką. Morgenstern zaskoczył wszystkich formą mistrzowską, która pozwoliła mu na wygranie sześciu pierwszych konkursów na śniegu. To rekord wszech czasów, jednak Austriak dzieli go z dwoma innymi skoczkami fińskimi, Mattim Hautamäkim i Janne Ahonenem. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się. Thomas, czwarty po pierwszej serii, ostatecznie zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. Wygrał zawodnik gospodarzy, Andreas Küttel, choć prowadził rodak Morgiego, Andreas Kofler. Jednak jego drugi skok zakończył się upadkiem, co doprowadziło reprezentacyjnego przyjaciela Thomasa do łez. Austriak bardzo dobrze rozpoczął Turniej Czterech Skoczni, wygrywając dość wyraźnie konkurs w Oberstdorfie. Ostatecznie zajął w całym turnieju 2. miejsce, przegrywając z Finem Janne Ahonenem. W kolejnych konkursach Pucharu Świata Morgenstern regularnie stawał na podium, a nawet wygrał trzy konkursy z rzędu, powiększając swój dorobek zwycięstw w sezonie 2007/2008 do dziesięciu. Po zwycięstwach tych Austriak już do końca sezonu nie stanął na podium. Nie odegrał też większej roli w mistrzostwach świata w lotach i Turnieju Nordyckim. Dziesięć zwycięstw i szesnaście miejsc na podium wystarczyło do zdobycia pierwszej w karierze kryształowej kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w konkursie na skoczni normalnej Morgenstern zajął ósme miejsce po skokach na 102 oraz 101,5 m.

2010/2011

Morgenstern podczas benefisu Adama Małysza

Letnie Grand Prix – 4. miejsce

Na rozpoczęciu letniego sezonu zdobył dwukrotnie drugie miejsce – w Hinterzarten i Courchevel. W Einsiedeln zaliczył słabszy występ, znajdując się na 14. pozycji. W Zakopanem znalazł się na 6. i 5. miejsc. W Libercu ukończył konkurs na szóstej pozycji, a w Klinghental po raz trzeci w tym sezonie stanął na podium, zdobywając drugie miejsce. Z dorobkiem 383 punktów znalazł się na czwartym miejscu w klasyfikacji.

Puchar Świata – 1. miejsce

Thomas Morgenstern podczas zawodów PŚ

Puchar Świata 2010/2011 rozpoczął od konkursu w Kuusamo, gdzie zdobył drugie miejsce. W Kuopio zajął piątą pozycję. Po tym konkursie znajdował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, dzieląc ją z Mattim Hautamaekim. Następnie wygrał cztery konkursy z rzędu – w Lillehammer i Engelbergu. W Engelbergu zdobył też drugie miejsce.

Turniej Czterech Skoczni – 1. miejsce

• Thomas Morgenstern wygrał konkurs w Oberstdorfie, zanotował nieco gorszy występ w Ga-Pa. W Innsbrucku jednak ponownie wygrał, a w Bischofshofen zdobył drugie miejsce, tym samym wygrywając klasyfikację Turnieju.

W Harrachovie dwukrotnie stał na podium – raz zdobył drugie i raz pierwsze miejsce. W Sapporo także udało mu się stanąć na podium – został tam sklasyfikowany na drugim i trzecim miejscu. 21 stycznia w Zakopanem nie stanął na podium, po raz pierwszy od konkursu w Ga-Pa – zajął 5. miejsce. Następnego dnia jednak zdobył 2. miejsce. Jednak już kolejnego zdobył 7. miejsce. W Willingen znalazł się zaraz za podium, w Klingenthal zaliczył swoje piętnaste podium w tym sezonie – zajął 2. miejsce. Potem przyszedł okres słabszej formy, kiedy to 5 lutego w Oberstdorfie i 12 lutego w Vikersund znalazł się w drugiej dziesiątce. Nazajutrz w tym samym miejscu jednak zdobył piąte miejsce, podobnie w Lahti. 18 marca w Planicy po pewnej przerwie, znów stanął na podium zajmując drugie miejsce. Finałowy konkurs sezonu zakończył na 7. miejscu

Zdobył w tym sezonie kolejną Kryształową Kulę, wygrywając siedem konkursów i szesnaście razy stając na podium konkursów indywidualnych.

Mistrzostwa świata – 1. i 2. miejsce

Na skoczni normalnej Thomas Morgenstern skoczył 101,5 m i 107,0 m i zdobył mistrzostwo świata, zaś na dużej zajął drugie miejsce, za swoim rodakiem Gregorem Schlierenzauerem.

2011/2012

Letnie Grand Prix – 1. miejsce

Sezon rozpoczynał Lotos Poland Tour (kolejno konkursy w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem). W pierwszym konkursie tego cyklu zajął pierwsze miejsce wyprzedzając Pawła Karielina i Gregora Schlierenzauera. Podczas drugiego konkursu znowu stanął na najwyższym stopniu podium tym razem wyprzedzając swojego rodaka Gregora Schlierenzauera i Kamila Stocha. Na skoczni w Zakopanem wystąpił w konkursie drużynowym. Drużyna austriacka w składzie z Morgensternem na czele: Wolfgang Loitzl, Martin Koch, Gregor Schlierenzauer zwyciężyła wyprzedzając Niemców i Rosjan. Dzień później w konkursie indywidualnym po raz trzeci triumfował w sezonie Letniego Grand Prix wygrywając Lotos Poland Tour i wyprzedzając Gregora Schlierenzauera oraz Kamila Stocha umacniając się na czele klasyfikacji LGP. W kolejnych dwóch konkursach w Hinterzarten i Courchevel ponownie zajmował pierwsze miejsca. W Einsiedeln uzyskał drugi wynik zawodów, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. Morgenstern nie wystąpił w azjatyckich konkursach w Hakubie i Ałmaty. 1 października 2011 wziął udział w konkursie w Hinzenbach, w którym uplasował się na 6. pozycji. Nie wziął udziału w finałowym konkursie Letniego Grand Prix w Klingenthal. Morgenstern poraz trzeci w karierze wygrał cykl Grand Prix, wyrównując rekord Adama Małysza.

Puchar Świata – 7. miejsce

W sezonie 2011/2012 Morgenstern nie dominował. Kilka razy zajął miejsce na podium, zajął drugie miejsce w Turnieju Czterech Skoczni. Był to pierwszy sezon w karierze Thomasa, w którym dwukrotnie nie awansował do drugiej serii. Miało to miejsce w Zakopanem i w Oslo. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zdobył 1014 punktów i zajął siódme miejsce.

2012/2013

Sezon letni 2012 Morgenstern rozpoczął od startu w zawodach FIS Cup 2012/2013 w rumuńskiej miejscowości Râșnov. Po skokach na 62,5 i 68,5 m zajął 4. miejsce, tracąc 23,9 pkt do zwycięzcy Jure Šinkovca.

Podczas sezonu zimowego tylko 13 razy wystąpił w konkursach Pucharu Świata. W dwóch pierwszych startach w Lillehammer zajmował miejsca na podium. Po nieudanych konkursach w Wiśle i Zakopanem zrezygnował z udziału w zawodach i skupił się na treningu przed Mistrzostwami Świata. W Val di Fiemme podczas mistrzostw bronił tytułu mistrzowskiego wywalczonego dwa lata wcześniej w Oslo na skoczni normalnej. W konkursach indywidualnych zajął 5. i 16. miejsce. W konkursie drużyn mieszanych zajął drugie miejsce. Podczas zawodów drużynowych zdobył wraz z kolegami złoty medal. W czasie lądowania po drugim skoku Morgenstern nabawił się kontuzji kolana i nie pojawił się na skoczni do końca sezonu.

2013/2014

Podczas sezonu 2013/2014 cztery razy zajmował miejsce na podium. Po prawie dwóch latach wygrał konkurs Pucharu Świata w Titisee-Neustadt. 15 grudnia 2013, podczas drugiego z konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt w pierwszej serii, Morgenstern uległ wypadkowi w wyniku którego stracił przytomność, którą później odzyskał. Badania wykazały że zawodnik miał złamany mały palec i został mocno potłuczony. Zrezygnował z udziału w konkursach w Engelbergu, by przygotować się do Turnieju Czterech Skoczni. Podczas turnieju Thomas nie wypadł z czołowej dziesiątki konkursów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej turnieju, przegrywając tylko z Thomasem Diethartem.

Niespełna miesiąc później 10 stycznia 2014, podczas treningu przed kwalifikacjami do konkursu Pucharu Świata na skoczni Kulm, Morgenstern uległ drugiemu w tym sezonie wypadkowi. Upadł tuż po wyjściu z progu, uderzając głową i barkiem w zeskok. Doznał urazu czaszki oraz płuc i cierpiał na zaniki pamięci. Szóstego dnia po upadku opuścił szpital w Salzubrgu i rozpoczął rehabilitację.

Po upadku nie wystartował w żadnych zawodach Pucharu Świata. Wziął jedynie udział w konkursach igrzysk olimpijskich w Soczi, podczas których zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym. W sezonie letnim 2014 powrócił do treningów, lecz 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

Turniej	2014	2013	2012	2011	2010	2009	2008	2007	2006	2005	2004	2003
Puchar Świata	15	25	7	1	3	7	1	6	5	7	6	20
Puchar Świata w lotach	–	–	7	3	18	18	9	5	11	7	–	17
Turniej Czterech Skoczni	2	16	2	1	6	8	2	4	20	3	4	10
Turniej Nordycki	X	X	X	X	3	8	6	17	1	8	9	9
Letnie Grand Prix		–	22	1	4	52	7	1	26	3	4	1
Turniej Czterech Narodów	X	X	X	X	2	40	4	1	–	X	X	X

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2006 Turyn/Pragelato	–	9. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)
2010 Vancouver/Whistler	–	8. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	14. miejsce (K-95), 40. miejsce (K-125)

Drużynowo

2006 Turyn/Pragelato	–	złoty medal
2010 Vancouver/Whistler	–	złoty medal
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	srebrny medal

Starty T. Morgensterna na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	12 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	indywid.	103,5 m	99,5 m	259,5 pkt	7,0 pkt	Lars Bystøl
1.	18 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	indywid.	133,0 m	140,0 m	276,9 pkt	—
1.	20 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	druż.	129,5 m	140,5 m	984,0 pkt (267,5 pkt)	—
8.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	101,5 m	258,5 pkt	18,0 pkt	Simon Ammann
5.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	129,0 m	129,5 m	246,7 pkt	36,9 pkt	Simon Ammann
1.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.	135,5 m	135,0 m	1107,9 pkt (270,9 pkt)	—
14.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	101,0 m	251,6 pkt	26,4 pkt	Kamil Stoch
40.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	122,0 m	—	106,3pkt	172,4 pkt	Kamil Stoch
2.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.	129,0 m	133,5 m	1038,4 pkt (254,2 pkt)	2,7 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2003 Val di Fiemme/Predazzo	–	16. miejsce (K-95)
2005 Oberstdorf	–	18. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120)
2007 Sapporo	–	5. miejsce (K-120), brązowy medal (K-90)
2009 Liberec	–	8. miejsce (K-90), 10. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	złoty medal (K-95), srebrny medal (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	5. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-120)

Drużynowo

2005 Oberstdorf	–	złoty medal (K-90), złoty medal (K-120)
2007 Sapporo	–	złoty medal
2009 Liberec	–	złoty medal
2011 Oslo	–	złoty medal (K-95),złoty medal (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-95), złoty medal (K-120)

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
16.	28 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	—	indywid.	95,5 m	96,5 m	235,0 pkt	44,0 pkt	Adam Małysz
18.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	89,5 m	239,0 pkt	17,0 pkt	Rok Benkovič
1.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	druż.	100,0 m	82,5 m	970,5 pkt (230,0 pkt)	—
15.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	132,5 m	128,0 m	267,9 pkt	45,3 pkt	Janne Ahonen
1.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.	135,0 m	137,5 m	1137,3 pkt (286,5 pkt)	—
5.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	122,0 m	131,5 m	255,3 pkt	10,8 pkt	Simon Ammann
1.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.	126,0 m	125,0 m	1000,2 pkt (248,3 pkt)	—
3.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	95,0 m	95,0 m	254,5 pkt	22,5 pkt	Adam Małysz
8.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	101,5 m	101,5 m	260,5 pkt	21,5 pkt	Wolfgang Loitzl
10.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	129,0 m	—	130,4 pkt	10,9 pkt	Andreas Küttel
1.	28 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	125,0 m	1034,3 pkt (241,3 pkt)	—
1.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	101,5 m	107,0 m	269,2 pkt	—
1.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.	105,0 m	108,0 m	1025,5 pkt (262,1 pkt)	—
2.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	133,0 m	131,0 m	277,2 pkt	0,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
1.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.	140,5 m	—	500,0 pkt (141,0 pkt)	—
5.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	100 m	100,5 m	242 pkt	10,6 pkt	Anders Bardal
2.	24 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. mix	99,5 m	100,0 m	986,7 pkt (256,1 pkt)	24,3 pkt	Japonia
16.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	126,0 m	125,5 m	271,8 pkt	24,0 pkt	Kamil Stoch
1.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.	121,0 m	129,5 m	1135,9 pkt (281,5 pkt)	—

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2004 Planica	–	13. miejsce
2006 Tauplitz	–	brązowy medal
2008 Oberstdorf	–	7. miejsce
2010 Planica	–	7. miejsce
2012 Vikersund	–	8. miejsce

Drużynowo

2004 Planica	–	brązowy medal
2006 Tauplitz	–	4. miejsce
2008 Oberstdorf	–	złoty medal
2010 Planica	–	złoty medal
2012 Vikersund	–	złoty medal

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	20-21 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	—	indywid.	170,0 m	205,5 m	209,5 m	204,0 m	757,8 pkt	74,3 pkt	Roar Ljøkelsøy
	22 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	—	druż.	214,0 m		206,0 m		1620,8 pkt (413,5 pkt)	91,0 pkt	Norwegia
	13-14 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-203	indywid.	195,5 m	195,5 m	182,0 m	210,5 m	752,2 pkt	35,8 pkt	Roar Ljøkelsøy
4.	15 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-203	druż.	201,0 m		203,0 m		1290,6 pkt (396,3 pkt)	207,3 pkt	Norwegia
7.	22-23 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	205,0 m	213,5 m	194,5 m	193,5 m	784,3 pkt	51,1 pkt	Gregor Schlierenzauer
	24 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.	192,0 m		190,5 m		1553,3 pkt (366,5 pkt)	—
7.	19-20 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	indywid.	196,5 m	211,5 m	225,5 m	215,5 m	855,4 pkt	80,4 pkt	Simon Ammann
	21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	druż.	215,5 m		198,0 m		1641,1 pkt (407,8 pkt)	—
8.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	199,5 m	212,5 m	—	—	360,2 pkt	48,5 pkt	Robert Kranjec
	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.	224,5 m		225,5 m		1648,4 pkt (431,2 pkt)	—

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2003 Sollefteå	–	złoty medal
2004 Stryn	–	srebrny medal

Drużynowo

2003 Sollefteå	–	złoty medal
2004 Stryn	–	złoty medal

Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	6 lutego	2003	Sollefteå	Hallstabacken	K-107	druż.	115,5 m	119,5 m	945,2 pkt (266,2 pkt)	—
1.	8 lutego	2003	Sollefteå	Hallstabacken	K-107	indywid.	118,5 m	115,0 m	261,0 pkt	—
1.	5 lutego	2004	Stryn	Bjørkelibakken	K-90	druż.	97,0 m	95,5 m	955,0 pkt (265,5 pkt)	—
2.	7 lutego	2004	Stryn	Bjørkelibakken	K-90	indywid.	97,0 m	96,5 m	261,0 pkt	12,5 pkt	Mateusz Rutkowski

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2002/2003	20.
2003/2004	6.
2004/2005	7.
2005/2006	5.
2006/2007	6.
2007/2008	1.
2008/2009	7.
2009/2010	3.
2010/2011	1.
2011/2012	7.
2012/2013	25.
2013/2014	15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	11 stycznia	2003	Liberec	Ještěd	K-120	—	131,0 m	129,0 m	271,0 pkt	—
2.	10 marca	2006	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	138,0 m	132,5 m	289,0 pkt	* T. Nordycki 2006
3.	1 grudnia	2007	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	146,5 m	137,0 m	308,8 pkt	—
4.	8 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	133,0 m	131,0 m	275,5 pkt	—
5.	9 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	134,0 m	128,0 m	269,6 pkt	—
6.	13 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	94,5 m	96,0 m	254,5 pkt	—
7.	14 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	95,0 m	95,0 m	249,5 pkt	—
8.	22 grudnia	2007	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	132,5 m	133,0 m	260,4 pkt	—
9.	30 grudnia	2007	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136,5 m	141,5 m	295,9 pkt	* TCS 2007/2008
10.	2 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	125,5 m	131,5 m	261,1 pkt	—
11.	3 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,0 m	139,0 m	288,7 pkt	—
12.	8 lutego	2008	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	132,0 m	128,5 m	272,4 pkt	—
13.	6 stycznia	2010	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	133,0 m	136,0 m	264,7 pkt	* TCS 2009/2010
14.	16 stycznia	2010	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	131,5 m	131,0 m	271,5 pkt	—
15.	4 grudnia	2010	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	138,5 m	137,5 m	281,4 pkt	—
16.	5 grudnia	2010	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	135,0 m	137,0 m	283,0 pkt	—
17.	17 grudnia	2010	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	137,0 m	—	134,4 pkt	—
18.	18 grudnia	2010	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	135,0 m	135,5 m	291,0 pkt	—
19.	29 grudnia	2010	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	131,5 m	138,0 m	289,6 pkt	* TCS 2010/2011
20.	3 stycznia	2011	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	129,5 m	126,5 m	266,5 pkt	* TCS 2010/2011
21.	9 stycznia	2011	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	211,5 m	193 m	414,5 pkt	* Loty 2010/2011
22.	6 stycznia	2012	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	135,0 m	—	138,7 pkt	* TCS 2011/2012
23.	14 grudnia	2013	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	143,5 m	139,0 m	284,1 pkt	—

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	razem
2002/2003	1	-	-	1
2003/2004	-	2	-	2
2004/2005	-	4	4	8
2005/2006	1	3	1	5
2006/2007	-	3	2	5
2007/2008	10	3	3	16
2008/2009	-	2	-	2
2009/2010	2	1	5	8
2010/2011	7	8	1	16
2011/2012	1	2	4	7
2012/2013	-	1	1	2
2013/2014	1	1	2	4
suma	23	30	23	76

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	11 stycznia	2003	Liberec	Ještěd	K-120	—	131,0 m	129,0 m	271,0 pkt	1.	—
2.	29 grudnia	2003	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	—	132,5 m	129,0 m	272,7 pkt	2.	22,5 pkt	Sigurd Pettersen
3.	10 stycznia	2004	Liberec	Ještěd	K-120	—	126,0 m	—	127,3 pkt	2.	1,3 pkt	Janne Ahonen
4.	28 listopada	2004	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	135,5 m	133,5 m	288,2 pkt	2.	20,1 pkt	Janne Ahonen
5.	18 grudnia	2004	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	136,5 m	137,5 m	278,2 pkt	2.	1,1 pkt	Janne Ahonen
6.	1 stycznia	2005	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-115	HS-125	119,5 m	122,5 m	254,1 pkt	2.	12,9 pkt	Janne Ahonen
7.	22 stycznia	2005	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	139,0 m	134,0 m	278,4 pkt	3.	5,1 pkt	Janne Ahonen
8.	5 lutego	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,5 m	—	143,9 pkt	2.	0,1 pkt	Kazuyoshi Funaki
9.	6 lutego	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	123,5 m	126,0 m	243,1 pkt	3.	49,0 pkt	Roar Ljøkelsøy
10.	11 lutego	2005	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	125,0 m	126,5 m	233,7 pkt	3.	29,4 pkt	Matti Hautamäki
11.	6 marca	2005	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,0 m	125,5 m	266,1 pkt	3.	3,9 pkt	Matti Hautamäki
12.	29 stycznia	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,0 m	127,5 m	268,9 pkt	3.	8,6 pkt	Matti Hautamäki
13.	4 lutego	2006	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	135,5 m	145,0 m	270,4 pkt	2.	3,9 pkt	Andreas Kofler
14.	7 marca	2006	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	131,0 m	129,5 m	271,9 pkt	2.	1,4 pkt	Andreas Küttel
15.	10 marca	2006	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	138,0 m	132,0 m	289,0 pkt	1.	—
16.	12 marca	2006	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	HS-128	129,0 m	124,0 m	276,9 pkt	2.	2,1 pkt	Adam Małysz
17.	2 grudnia	2006	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	126,5 m	134,5 m	258,0 pkt	3.	7,9 pkt	Simon Ammann
18.	4 stycznia	2007	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	128,5 m	129,5 m	269,3 pkt	2.	1,1 pkt	Anders Jacobsen
19.	13 stycznia	2007	Vikersund	Vikersundbakken	K-185	HS-207	206,0 m	189,5 m	384,1 pkt	2.	4,2 pkt	Anders Jacobsen
20.	27 stycznia	2007	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	134,0 m	131,5 m	279,9 pkt	2.	3,2 pkt	Adam Małysz
21.	13 marca	2007	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	116,5 m	117,5 m	217,7 pkt	3.	11,3 pkt	Adam Małysz
22.	1 grudnia	2007	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	146,5 m	137,0 m	308,8 pkt	1.	—
23.	8 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	133,0 m	131,0 m	275,7 pkt	1.	—
24.	9 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	134,0 m	128,0 m	269,6 pkt	1.	—
25.	13 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	94,5 m	96,0 m	254,5 pkt	1.	—
26.	14 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	95,0 m	95,0 m	249,5 pkt	1.	—
27.	22 grudnia	2007	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	132,5 m	133,0 m	260,4 pkt	1.	—
28.	23 grudnia	2007	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	124,5 m	135,0 m	246,6 pkt	3.	6,1 pkt	Andreas Küttel
29.	30 grudnia	2007	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136,5 m	141,5 m	295,9 pkt	1.	—
30.	5 stycznia	2008	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	138,0 m	132,5 m	271,4 pkt	2.	11,1 pkt	Janne Ahonen
31.	6 stycznia	2008	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	121,0 m	135,5 m	242,7 pkt	3.	8,9 pkt	Janne Ahonen
32.	13 stycznia	2008	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	128,5 m	120,5 m	247,7 pkt	2.	5,7 pkt	Tom Hilde
33.	25 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,0 m	132,0 m	264,9 pkt	3.	11,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
34.	27 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	135,0 m	—	145,0 pkt	2.	4,1 pkt	Anders Bardal
35.	2 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	125,5 m	131,5 m	261,6 pkt	1.	—
36.	3 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,0 m	139,0 m	288,7 pkt	1.	—
37.	8 lutego	2008	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	132,0 m	128,5 m	272,4 pkt	1.	—
38.	25 stycznia	2009	Whistler	Whistler Olympic Park Ski Jump	K-125	HS-140	140,5 m	141,0 m	291,7 pkt	2.	1,5 pkt	Gregor Schlierenzauer
39.	31 stycznia	2009	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	112,0 m	123,5 m	216,9 pkt	2.	36,4 pkt	Gregor Schlierenzauer
40.	5 grudnia	2009	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	130,0 m	134,0 m	265,4 pkt	2.	3,5 pkt	Gregor Schlierenzauer
41.	18 grudnia	2009	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	132,5 m	125,0 m	243,5 pkt	3.	26,9 pkt	Simon Ammann
42.	29 grudnia	2009	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	124,5 m	126,5 m	250,3 pkt	3.	14,9 pkt	Andreas Kofler
43.	6 stycznia	2010	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	133,0 m	136,0 m	264,7 pkt	1.	—
44.	16 stycznia	2010	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	131,5 m	131,0 m	271,5 pkt	1.	—
45.	22 stycznia	2010	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	130,5 m	128,5 m	266,2 pkt	3.	23,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
46.	23 stycznia	2010	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	133,5 m	130,5 m	276,2 pkt	3.	19,4 pkt	Gregor Schlierenzauer
47.	7 marca	2010	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	123,5 m	130,0 m	272,4 pkt	3.	12,0 pkt	Simon Ammann
48.	28 listopada	2010	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-134	142,0 m	145,5 m	328,3 pkt	2.	2,9 pkt	Andreas Kofler
49.	4 grudnia	2010	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	138,5 m	137,5 m	281,4 pkt	1.	—
50.	5 grudnia	2010	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	135,0 m	137,0 m	283,0 pkt	1.	—
51.	17 grudnia	2010	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	137,0 m	—	134,4 pkt	1.	—
52.	18 grudnia	2010	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	135,0 m	135,5 m	291,0 pkt	1.	—
53.	19 grudnia	2010	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	124,5 m	134,0 m	258,8 pkt	2.	6,3 pkt	Andreas Kofler
54.	29 grudnia	2010	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	131,5 m	138,0 m	289,6 pkt	1.	—
55.	3 stycznia	2011	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	129,5 m	126,5 m	266,5 pkt	1.	—
56.	6 stycznia	2011	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	136,0 m	135,0 m	277,1 pkt	2.	1,6 pkt	Tom Hilde
57.	8 stycznia	2011	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	196,5 m	190,5 m	421,9 pkt	2.	3,3 pkt	Martin Koch
58.	9 stycznia	2011	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	211,5 m	193,0 m	414,5 pkt	1.	—
59.	15 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	124,5 m	124,5 m	248,2 pkt	2.	1,4 pkt	Severin Freund
60.	16 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	110,0 m	136,5 m	222,4 pkt	2.	10,5 pkt	Andreas Kofler
61.	22 stycznia	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,5 m	125,5 m	268,9 pkt	2.	7,4 pkt	Simon Ammann
62.	2 lutego	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,0 m	134,0 m	264,0 pkt	2.	0,6 pkt	Kamil Stoch
63.	18 marca	2011	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	217,5 m	224,0 m	448,1 pkt	2.	2,8 pkt	Gregor Schlierenzauer
64.	27 listopada	2011	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	130,0 m	137,0 m	256,3 pkt	3.	7,9 pkt	Andreas Kofler
65.	11 grudnia	2011	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	129,5 m	136,0 m	283,9 pkt	2.	8,5 pkt	Richard Freitag
66.	17 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	128,5 m	129,5 m	257,4 pkt	3.	8,8 pkt	Anders Bardal
67.	30 grudnia	2011	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	128,0 m	128,5 m	264,3 pkt	3.	19,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
68.	6 stycznia	2012	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	135,0 m	—	138,7 pkt	1.	—
69.	15 stycznia	2012	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-200	200,5 m	—	206,8 pkt	2.	5,7 pkt	Robert Kranjec
70.	4 lutego	2012	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	123,5 m	130,0 m	227,5 pkt	3.	22,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
71.	24 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	99,0 m	102,0 m	267,2 pkt	2.	1,3 pkt	Severin Freund
72.	25 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	135,0 m	134,0 m	269,4 pkt	3.	6,1 pkt	Gregor Schlierenzauer
73.	29 listopada	2013	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	127,5 m	133,5 m	272,3 pkt	3.	0,9 pkt	Gregor Schlierenzauer
74.	14 grudnia	2013	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	143,5 m	139,0 m	284,1 pkt	1.	—
75.	1 stycznia	2014	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	139,0 m	139,0 m	285,1 pkt	2.	11,0 pkt	Thomas Diethart
76.	6 stycznia	2014	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	137,0 m	142,0 m	293,6 pkt	3.	2,9 pkt	Thomas Diethart

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 2002/2003
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	9	25	12	6	1	7	12	-	-	-	-	-	-	-	13	9	13	9	8	385
Sezon 2003/2004
																							punkty
9	-	-	-	-	2	8	7	4	2	4	4	9	5	17	6	-	12	6	12	9	12	10	696
Sezon 2004/2005
																												punkty
5	2	5	18	13	7	2	22	11	2	4	5	19	4	5	3	6	12	12	2	3	3	3	13	18	6	12	26	1138
Sezon 2005/2006
																						punkty
6	6	9	8	9	12	7	36	25	4	8	-	-	7	3	2	5	2	1	2	9	13	846
Sezon 2006/2007
																								punkty
22	3	12	10	7	10	11	2	5	2	10	2	7	13	-	-	-	37	3	17	9	15	12	5	756
Sezon 2007/2008
																											punkty
1	1	1	1	1	1	3	1	6	2	3	4	2	5	3	2	1	1	1	8	5	12	8	8	4	19	17	1794
Sezon 2008/2009
																											punkty
4	6	4	12	19	6	7	11	6	5	16	5	9	-	-	5	2	2	11	-	-	8	9	6	23	27	21	795
Sezon 2009/2010
																							punkty
20	2	21	3	8	6	3	9	14	1	12	15	1	30	3	3	-	-	4	3	5	5	5	944
Sezon 2010/2011
																										punkty
2	5	1	1	1	1	2	1	14	1	2	2	1	2	3	5	2	7	4	2	16	12	5	5	2	7	1757
Sezon 2011/2012
																										punkty
3	12	6	9	2	3	5	3	6	6	1	2	4	47	11	16	9	3	6	13	15	7	7	39	21	12	1014
Sezon 2012/2013
																											punkty
2	3	33	4	15	15	30	40	11	18	6	23	27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	312
Sezon 2013/2014
																												punkty
15	3	34	5	1	31	-	-	5	2	8	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	438
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2002/2003	10.
2003/2004	4.
2004/2005	3.
2005/2006	20.
2006/2007	4.
2007/2008	2.
2008/2009	8.
2009/2010	6.
2010/2011	1.
2011/2012	2.
2012/2013	16.
2013/2014	2.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2003	9.
2004	9.
2005	8.
2006	1.
2007	17.
2008	6.
2009	8.
2010	3.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2002/2003	17.
2004/2005	7.
2005/2006	11.
2006/2007	5.
2007/2008	9.
2008/2009	18.
2009/2010	18.
2010/2011	3.
2011/2012	7.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP

Sezon	Miejsce
2003	1.
2004	4.
2005	3.
2006	26.
2007	1.
2008	7.
2009	52.
2010	4.
2011	1.
2012	22.

Zwycięstwa w konkursach LGP

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	10 sierpnia	2003	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	—	109,0 m	107,5 m	289,0 pkt
2.	14 sierpnia	2005	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	127,0 m	127,0 m	262,7 pkt
3.	12 sierpnia	2007	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	104,0 m	104,5 m	272,0 pkt
4.	18 sierpnia	2007	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	104,0 m	114,5 m	248,3 pkt
5.	24 sierpnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	121,5 m	126,0 m	244,0 pkt
6.	17 lipca	2011	Wisła	Skocznia im. Adama Małysza	K-120	HS-134	119,5 m	129,0 m	236,7 pkt
7.	20 lipca	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	103,0 m	268,0 pkt
8.	23 lipca	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	125,5 m	128,0 m	262,1 pkt
9.	7 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	108,5 m	104,5 m	268,9 pkt
10.	12 sierpnia	2011	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	126,5 m	132,0 m	283,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach LGP

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	10 sierpnia	2003	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	—	109,0 m	107,5 m	289,0 pkt	1.	—
2.	14 sierpnia	2003	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	—	124,5 m	116,0 m	233,9 pkt	2.	20,6 pkt	Sigurd Pettersen
3.	31 lipca	2004	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	110,0 m	101,0 m	276,0 pkt	2.	1,5 pkt	Adam Małysz
4.	7 sierpnia	2005	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	100,0 m	103,5 m	260,5 pkt	3.	3,5 pkt	Wolfgang Loitzl
5.	14 sierpnia	2005	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	127,0 m	127,0 m	262,7 pkt	1.	—
6.	27 sierpnia	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	127,5 m	134,0 m	273,7 pkt	2.	10,2 pkt	Jakub Janda
7.	10 września	2005	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	118,5 m	121,5 m	232,5 pkt	3.	22,3 pkt	Jakub Janda
8.	11 września	2005	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	124,0 m	127,5 m	255,7 pkt	2.	14,6 pkt	Jakub Janda
9.	12 sierpnia	2007	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	104,0 m	104,5 m	272,0 pkt	1.	—
10.	16 sierpnia	2007	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	131,5 m	143,0 m	271,6 pkt	2.	5,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
11.	18 sierpnia	2007	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	104,0 m	114,5 m	248,3 pkt	1.	—
12.	24 sierpnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	121,5 m	126,0 m	244,0 pkt	1.	—
13.	25 sierpnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	133,5 m	290,9 pkt	2.	5,5 pkt	Adam Małysz
14.	3 października	2007	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	K-120	HS-140	132,5 m	139,5 m	287,1 pkt	3.	8,4 pkt	Kamil Stoch
15.	26 lipca	2008	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	99,5 m	104,0 m	259,0 pkt	3.	18,0 pkt	Georg Späth
16.	1 sierpnia	2008	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	115,5 m	—	135,4 pkt	3.	4,0 pkt	Andreas Kofler
17.	8 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	107,0 m	106,0 m	261,8 pkt	2.	3,8 pkt	Adam Małysz
18.	13 sierpnia	2010	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	130,0 m	131,5 m	249,1 pkt	2.	7,2 pkt	Daiki Itō
19.	3 października	2010	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	139,5 m	133,5 m	259,4 pkt	2.	1,3 pkt	Kamil Stoch
20.	17 lipca	2011	Wisła	Skocznia im. Adama Małysza	K-120	HS-134	119,5 m	129,0 m	236,7 pkt	1.	—
21.	20 lipca	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	103,0 m	268,0 pkt	1.	—
22.	23 lipca	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	125,5 m	128,0 m	262,1 pkt	1.	—
23.	7 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	108,5 m	104,5 m	268,9 pkt	1.	—
24.	12 sierpnia	2011	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	126,5 m	132,0 m	283,8 pkt	1.	—
25.	14 sierpnia	2011	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	112,5 m	—	133,5 pkt	2.	3,5 pkt	Kamil Stoch
26.	3 października	2012	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	137,0 m	256,9 pkt	3.	15,6 pkt	Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

2003
				punkty
1	2	8	20	223
2004
							punkty
2	4	19	16	10	5	5	273
2005
								punkty
3	5	1	2	8	22	2	3	466
2006
										punkty
-	-	-	-	15	11	-	-	15	6	96
2007
										punkty
1	6	2	1	1	2	-	-	3	22	569
2008
										punkty
3	3	5	9	15	11	-	-	-	-	234
2009
									punkty
26	14	-	-	-	-	-	-	-	23
2010
									punkty
2	2	14	6	5	-	-	6	2	383
2011
											punkty
1	1	1	1	1	2	-	-	-	6	-	620
2012
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	7	3	96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2007	1.
2008	4.
2009	40.
2010	2.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	1.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2002/2003	18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	14 grudnia	2002	Lahti	Salpausselkä	K-116	129,5 m	123,5 m	267,3 pkt	2.	9,8 pkt	Mathias Hafele
2.	15 grudnia	2002	Lahti	Salpausselkä	K-116	124,0 m	132,0 m	278,2 pkt	1.	—
3.	21 grudnia	2002	Liberec	Ještěd	K-120	129,0 m	139,0 m	278,9 pkt	1.	—
4.	22 grudnia	2002	Liberec	Ještěd	K-120	124,5 m	129,5 m	260,7 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2002/2003
																																			punkty
2	1	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	380
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  - zawodnik nie wystartował  -  – dyskwalifikacja

Odznaczenia

• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii:
  • Großes Ehrenzeichen – 2006
  • Goldenes Verdienstzeichen – 2004

Życie prywatne

Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a stryj Alois zdobył siódme miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo. Thomas ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę. 26 grudnia 2012 urodziła się jego córka Lilly.

Morgenstern posiada także licencję pilota. Jego ulubionymi wykonawcami są szwedzki muzyk Basshunter oraz Summoning – austriacki zespół black metalowy. Jest agnostykiem^{[potrzebny przypis]}.

Zobacz też

• Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006
• Alois Morgenstern

Linki zewnętrzne

• Sylwetka Thomasa Morgensterna na oficjalnej stronie FIS-u
• Profil T. Morgensterna na skijumping.pl
• Sylwetka zawodnika na stronie Telewizji Polskiej
• Strona zawodnika (en) (de)
• „Dziecko ryzyka” – artykuł o T. Morgensternie