Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski, ośmiokrotny mistrz świata, dwukrotny mistrz świata w lotach, trzykrotny mistrz świata juniorów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata 2007/2008 oraz 2010/2011. Zwycięzca 59. Turnieju Czterech Skoczni (sezon 2010/2011). W 2014 otrzymał medal Holmenkollen[5]. 26 września 2014 podczas konferencji prasowej w Salzburgu oficjalnie ogłosił zakończenie swojej kariery[6].
W grudniu 2002 zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł podwójne zwycięstwo na skoczni dużej w Libercu, ustanawiając rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. W czterech startach zgromadził 380 punktów, co pozwoliło na zajęcie 18. miejsca w klasyfikacji generalnej PK.
Udane występy w PK sprawiły, że Morgenstern dostał szanse startu w Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiucie w Oberstdorfie zajął 9. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był 25., w Innsbrucku 12., a konkurs w Bischofshofen zakończył na szóstej pozycji, co pozwoliło mu zająć miejsce w czołowej dziesiątki turnieju.
11 stycznia 2003 wygrał konkurs PŚ w Libercu. Był to dopiero jego piąty start w zawodach tej rangi. Potem wystartował w Zakopanem, gdzie zajął 7. i 12. pozycję. Do rywalizacji powrócił dopiero w Turnieju Nordyckim. W swoim debiucie na mamuciej skoczni w Planicy zajął dziewiąte i ósme miejsce. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. Triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej (wyprzedził Roka Benkoviča i Jana Mazocha) oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem.
Podczas mistrzostw świata w 2003 Morgenstern wystąpił tylko na skoczni K–95. W swoim debiucie w imprezie tej rangi zajął 16. pozycję po skokach na 95,5 i 96,5 m. Podczas Turnieju Nordyckiego 2003 zajął 13. miejsce w Oslo, a w Lahti piąty raz w swojej karierze ukończył rywalizację w czołowej dziesiątce zawodów. W drugim konkursie na fińskiej skoczni zajął 13. miejsce. W klasyfikacji generalnej Turnieju Nordyckiego zajął 9. miejsce.
Sezon 2002/2003 zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ.
W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo). W konkursie w Courchevel stanął na drugim stopniu podium. W Predazzo znalazł się na 8. miejscu, a w Innsbrucku zamknął drugą dziesiątkę. Ogółem zdobył 223 punkty i zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2003.
Sezon 2003/2004 zaczął od występów w Kuusamo, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Następnego dnia przy silnie wiejącym wietrze doznał poważnego upadku. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki.
Do rywalizacji powrócił podczas 52. Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył rywalizację w całym turnieju. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.
W 2004 wziął udział w kolejnych mistrzostwach świata juniorów w Strynie. W konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Indywidualnie zajął drugie miejsce, przegrywając złoty medal z Mateuszem Rutkowskim o 12,5 punktu. Pod koniec sezonu PŚ Morgenstern klasyfikowany był na odległych lokatach. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy zdobył brązowy medal z drużyną. Sezon zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.
W Letniej Grand Prix 2004 zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie w Kuusamo zajął drugą i piątą lokatę. W Engelbergu i Garmisch-Partenkirchen przegrał z Janne Ahonenem. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas konkursu w Sapporo, przegrywając Kazuyoshim Funakim różnicą 0,1 punktu. Morgenstern był także w drużynie Austrii, która wygrała próbę przedolimpijską w Pragelato.
Podczas mistrzostw świata 2005 w Oberstdorfie reprezentacja Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła dwa złote medale. Na skoczni normalnej pokonała Niemców, a na dużej Finów i Norwegów. Indywidualnie Morgenstern nie zdobył żadnego medalu.
Podczas Turnieju Nordyckiego 2005 zajął trzecie miejsce w konkursie w Lahti – za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce.
W LGP 2005 zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą.
W 2006 w Garmisch-Partenkirchen znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (36. miejsce). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal mistrzostw świata w lotach. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Turynie. 18 lutego 2006 zdobył złoty medal olimpijski na dużej skoczni po skokach na odległość 133 i 140. Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o 0,1 punktu. Drugi złoty medal zdobył w konkursie drużynowym. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.
Po zakończeniu igrzysk w Turynie zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria była niepokonana we wszystkich konkursach drużynowych. W klasyfikacji na koniec sezonu PŚ Morgenstern zajął piątą pozycję.
Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniego Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie.
Sezon zimowy 2006/2007 rozpoczął od 22. miejsca w Kuusamo. W Lillehammer był trzeci, za Simonem Ammannem i Andreasem Küttelem. Zajął 2. miejsca w Innsbrucku (za Andersem Jacobsenem) oraz w Vikersund i Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie został brązowym medalistą na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął szóstą lokatę.
Latem 2007 po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację Letniego Grand Prix.
W sezonie 2007/2008 wygrał sześć pierwszych konkursów PŚ, co było wyrównaniem rekordu Mattiego Hautamäkiego i Janne Ahonena. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się – Morgenstern zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. W 56. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkurs w Oberstdorfie. Ostatecznie zajął w całym turnieju 2. miejsce, przegrywając z Janne Ahonenem. W kolejnych konkursach Pucharu Świata regularnie stawał na podium. Wygrał trzy konkursy z rzędu (dwa w Sapporo i jeden w Libercu), powiększając swój dorobek zwycięstw w sezonie 2007/2008 do dziesięciu. Po tych zwycięstwach do końca sezonu nie stanął już na podium. Dziesięć zwycięstw i szesnaście miejsc na podium wystarczyło do zdobycia pierwszej w karierze Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
W sezonie 2008/2009 zajął dwukrotnie miejsca na podium w zawodach PŚ. W klasyfikacji 57. Turnieju Czterech Skoczni zajął 8. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był 7. Na mistrzostwach świata w Libercu zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 10. (duża skocznia).
W sezonie 2009/2010 ośmiokrotnie zajmował miejsca an podium w zawodach PŚ (w tym zwycięstwa w Bischofshofen i Sapporo). W klasyfikacji 58. Turnieju Czterech Skoczni zajął 6. miejsce, w klasyfikacji generalnej PŚ był trzeci. W tym samym sezonie wziął udział w zimowych igrzyskach w Vancouver. Zdobył tam trzeci w karierze złoty medal olimpijski – w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął miejsca 8. (normalna skocznia) i 5. (duża skocznia).
Na rozpoczęciu letniego sezonu 2010 zdobył dwukrotnie drugie miejsce – w Hinterzarten i Courchevel. W Einsiedeln zajął 14. miejsce. W Zakopanem znalazł się na 6. i 5. miejscu. W Libercu ukończył konkurs na szóstej pozycji, a w Klinghental po raz trzeci w tym sezonie stanął na podium, zdobywając drugie miejsce. Z dorobkiem 383 punktów znalazł się na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej LGP.
Thomas Morgenstern podczas zawodów PŚ
Sezon zimowy 2010/2011 rozpoczął od konkursu w Kuusamo, gdzie zdobył drugie miejsce. W Kuopio zajął piątą pozycję. Po tym konkursie znajdował się na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, dzieląc ją z Mattim Hautamaekim. Następnie wygrał cztery konkursy z rzędu – w Lillehammer i Engelbergu. W trzecim konkursie w Engelbergu zdobył drugie miejsce.
Podczas 59. Turnieju Czterech Skoczni wygrał konkursy w Oberstdorfie i Innsbrucku, a w Bischofshofen zdobył drugie miejsce. Wyniki te dały mu jedyne w karierze zwycięstwo w klasyfikacji generalnej turnieju.
W kolejnych konkursach PŚ w Harrachovie dwukrotnie stał na podium – raz zdobył drugie i raz pierwsze miejsce. W Sapporo także udało mu się stanąć na podium – został tam sklasyfikowany na drugim i trzecim miejscu. 21 stycznia 2011 w Zakopanem po raz pierwszy od konkursu w Ga-Pa nie stanął na podium – zajął 5. miejsce. W Willingen znalazł się zaraz za podium, a w Klingenthal zaliczył swoje piętnaste podium w tym sezonie – zajął 2. miejsce. 5 lutego 2011 w Oberstdorfie i 12 lutego w Vikersund znalazł się w drugiej dziesiątce. Nazajutrz w tym samym miejscu zdobył piąte miejsce, podobnie w jak w Lahti. 18 marca 2011 w Planicy znów stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Finałowy konkurs sezonu zakończył na 7. miejscu
Łącznie w tym sezonie był szesnaście razy na podium zawodów PŚ (w tym siedem zwycięstw). Dzięki tym wynikom po raz drugi w karierze wygrał klasyfikację generalną PŚ.
Na mistrzostwach świata w 2011 zdobył cztery medale. Na skoczni normalnej osiągnął 101,5 m i 107,0 m i zdobył jedyny w karierze indywidualny złoty medal MŚ. Na dużej skoczni zajął 2. miejsce, przegrywając ze swoim rodakiem Gregorem Schlierenzauerem. Drużyna Austrii z Morgensternem w składzie zdobyła też złote medale w konkursach drużynowych na obu skoczniach.
Sezon letni rozpoczynał Lotos Poland Tour (kolejno konkursy w Wiśle, Szczyrku i Zakopanem). W pierwszym konkursie tego cyklu zajął pierwsze miejscem, wyprzedzając Pawła Karielina i Gregora Schlierenzauera. Podczas drugiego konkursu znowu stanął na najwyższym stopniu podium, tym razem wyprzedzając swojego rodaka Gregora Schlierenzauera i Kamila Stocha. Na skoczni w Zakopanem wystąpił w konkursie drużynowym. Drużyna austriacka w składzie z Morgensternem wygrała, wyprzedzając Niemców i Rosjan. Dzień później w konkursie indywidualnym po raz trzeci triumfował w sezonie Letniego Grand Prix, tym samym wygrywając Lotos Poland Tour i wyprzedzając Gregora Schlierenzauera oraz Kamila Stocha. W kolejnych dwóch konkursach w Hinterzarten i Courchevel ponownie zajmował pierwsze miejsca. W Einsiedeln uzyskał drugi wynik zawodów, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem. Morgenstern nie wystąpił w azjatyckich konkursach w Hakubie i Ałmaty. 1 października 2011 wziął udział w konkursie w Hinzenbach, w którym uplasował się na 6. pozycji. Nie wziął udziału w finałowym konkursie Letniego Grand Prix 2011 w Klingenthal. Morgenstern po raz trzeci w karierze wygrał cykl Grand Prix, wyrównując rekord Adama Małysza.
W sezonie 2011/2012 kilka razy zajął miejsce na podium oraz 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Był to pierwszy sezon w jego karierze, w którym dwukrotnie nie awansował do drugiej serii zawpodów. Miało to miejsce w Zakopanem i w Oslo. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zdobył 1014 punktów i zajął siódme miejsce.
Sezon letni 2012 Morgenstern rozpoczął od startu w zawodach FIS Cup 2012/2013 w rumuńskiej miejscowości Râșnov. Po skokach na 62,5 i 68,5 m zajął 4. miejsce, tracąc 23,9 pkt do zwycięzcy Jure Šinkovca[7].
Podczas sezonu zimowego 2012/2013 tylko 13 razy wystąpił w konkursach Pucharu Świata. W dwóch pierwszych startach w Lillehammer zajmował miejsca na podium. Po nieudanych konkursach w Wiśle i Zakopanem zrezygnował z udziału w zawodach i skupił się na treningu przed mistrzostwami świata. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme bronił złotego medalu wywalczonego dwa lata wcześniej w Oslo na skoczni normalnej. W konkursach indywidualnych zajął 5. i 16. miejsce. W konkursie drużyn mieszanych zajął drugie miejsce. Podczas zawodów drużynowych zdobył wraz z kolegami złoty medal. W czasie lądowania po drugim skoku Morgenstern nabawił się kontuzji kolana i nie pojawił się na skoczni do końca sezonu.
Podczas sezonu 2013/2014 cztery razy zajmował miejsce na podium w zawodach PŚ. Po prawie dwóch latach wygrał konkurs Pucharu Świata w Titisee-Neustadt. 15 grudnia 2013, podczas drugiego z konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt uległ wypadkowi, w wyniku którego stracił przytomność. Badania wykazały złamany mały palec i mocne potłuczenia[8]. Zrezygnował z udziału w konkursach w Engelbergu, by przygotować się do 62. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas turnieju nie wypadł z czołowej dziesiątki konkursów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Thomasem Diethartem.
10 stycznia 2014 podczas treningu przed kwalifikacjami do konkursu Pucharu Świata na skoczni Kulm, Morgenstern uległ drugiemu w tym sezonie wypadkowi. Upadł tuż po wyjściu z progu, uderzając głową i barkiem w zeskok. Doznał urazu czaszki oraz płuc i cierpiał na zaniki pamięci[9]. Szóstego dnia po upadku opuścił szpital w Salzubrgu i rozpoczął rehabilitację[10].
Po upadku nie wystartował w żadnych zawodach Pucharu Świata. Wziął jedynie udział w konkursach zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi, podczas których zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[11]. W sezonie letnim 2014 powrócił do treningów, lecz 26 września 2014 ogłosił zakończenie sportowej kariery[6].
Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów[edytuj | edytuj kod]
Starty T. Morgensterna na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
9. |
12 lutego |
2006 |
Pragelato |
Trampolino a Monte |
K-95 |
HS-106 |
indywid. |
103,5 m |
99,5 m |
259,5 pkt |
7,0 pkt |
Lars Bystøl |
1. |
18 lutego |
2006 |
Pragelato |
Trampolino a Monte |
K-125 |
HS-140 |
indywid. |
133,0 m |
140,0 m |
276,9 pkt |
— |
1. |
20 lutego |
2006 |
Pragelato |
Trampolino a Monte |
K-125 |
HS-140 |
druż.[a] |
129,5 m |
140,5 m |
984,0 pkt (267,5 pkt) |
— |
8. |
13 lutego |
2010 |
Whistler |
Whistler Olympic Park |
K-95 |
HS-106 |
indywid. |
102,0 m |
101,5 m |
258,5 pkt |
18,0 pkt |
Simon Ammann |
5. |
20 lutego |
2010 |
Whistler |
Whistler Olympic Park |
K-125 |
HS-140 |
indywid. |
129,0 m |
129,5 m |
246,7 pkt |
36,9 pkt |
Simon Ammann |
1. |
22 lutego |
2010 |
Whistler |
Whistler Olympic Park |
K-125 |
HS-140 |
druż.[b] |
135,5 m |
135,0 m |
1107,9 pkt (270,9 pkt) |
— |
14. |
9 lutego |
2014 |
Krasnaja Polana |
Russkije Gorki |
K-95 |
HS-106 |
indywid. |
97,5 m |
101,0 m |
251,6 pkt |
26,4 pkt |
Kamil Stoch |
40. |
15 lutego |
2014 |
Krasnaja Polana |
Russkije Gorki |
K-125 |
HS-140 |
indywid. |
122,0 m |
— |
106,3pkt |
172,4 pkt |
Kamil Stoch |
2. |
17 lutego |
2014 |
Krasnaja Polana |
Russkije Gorki |
K-125 |
HS-140 |
druż.[c] |
129,0 m |
133,5 m |
1038,4 pkt (254,2 pkt) |
2,7 pkt |
Niemcy |
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
16. |
28 lutego |
2003 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-95 |
— |
indywid. |
95,5 m |
96,5 m |
235,0 pkt |
44,0 pkt |
Adam Małysz |
18. |
19 lutego |
2005 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-90 |
HS-100 |
indywid. |
95,0 m |
89,5 m |
239,0 pkt |
17,0 pkt |
Rok Benkovič |
1. |
20 lutego |
2005 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-90 |
HS-100 |
druż.[d] |
100,0 m |
82,5 m |
970,5 pkt (230,0 pkt) |
— |
15. |
25 lutego |
2005 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
indywid. |
132,5 m |
128,0 m |
267,9 pkt |
45,3 pkt |
Janne Ahonen |
1. |
26 lutego |
2005 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
druż.[a] |
135,0 m |
137,5 m |
1137,3 pkt (286,5 pkt) |
— |
5. |
24 lutego |
2007 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
indywid. |
122,0 m |
131,5 m |
255,3 pkt |
10,8 pkt |
Simon Ammann |
1. |
25 lutego |
2007 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
druż.[e] |
126,0 m |
125,0 m |
1000,2 pkt (248,3 pkt) |
— |
3. |
3 marca |
2007 |
Sapporo |
Miyanomori |
K-90 |
HS-98 |
indywid. |
95,0 m |
95,0 m |
254,5 pkt |
22,5 pkt |
Adam Małysz |
8. |
21 lutego |
2009 |
Liberec |
Ještěd |
K-90 |
HS-100 |
indywid. |
101,5 m |
101,5 m[j] |
260,5 pkt |
21,5 pkt |
Wolfgang Loitzl |
10. |
27 lutego |
2009 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
HS-134 |
indywid. |
129,0 m |
—[k] |
130,4 pkt |
10,9 pkt |
Andreas Küttel |
1. |
28 lutego |
2009 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
HS-134 |
druż.[f] |
123,0 m |
125,0 m |
1034,3 pkt (241,3 pkt) |
— |
1. |
26 lutego |
2011 |
Oslo |
Midtstubakken |
K-95 |
HS-106 |
indywid. |
101,5 m |
107,0 m |
269,2 pkt |
— |
1. |
27 lutego |
2011 |
Oslo |
Midtstubakken |
K-95 |
HS-106 |
druż.[g] |
105,0 m |
108,0 m |
1025,5 pkt (262,1 pkt) |
— |
2. |
3 marca |
2011 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-120 |
HS-134 |
indywid. |
133,0 m |
131,0 m |
277,2 pkt |
0,3 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
1. |
5 marca |
2011 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-120 |
HS-134 |
druż.[g] |
140,5 m |
— |
500,0 pkt (141,0 pkt) |
— |
5. |
23 lutego |
2013 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-95 |
HS-106 |
indywid. |
100 m |
100,5 m |
242 pkt |
10,6 pkt |
Anders Bardal |
2. |
24 lutego |
2013 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-95 |
HS-106 |
druż. mix[h] |
99,5 m |
100,0 m |
986,7 pkt (256,1 pkt) |
24,3 pkt |
Japonia |
16. |
28 lutego |
2013 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-120 |
HS-134 |
indywid. |
126,0 m |
125,5 m |
271,8 pkt |
24,0 pkt |
Kamil Stoch |
1. |
2 marca |
2013 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-120 |
HS-134 |
druż.[i] |
121,0 m |
129,5 m |
1135,9 pkt (281,5 pkt) |
— |
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Skok 3 |
Skok 4 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
13. |
20-21 lutego |
2004 |
Planica |
Velikanka |
K-185 |
— |
indywid. |
170,0 m |
205,5 m |
209,5 m |
204,0 m |
757,8 pkt |
74,3 pkt |
Roar Ljøkelsøy |
 |
22 lutego |
2004 |
Planica |
Velikanka |
K-185 |
— |
druż.[l] |
214,0 m |
206,0 m |
1620,8 pkt (413,5 pkt) |
91,0 pkt |
Norwegia |
 |
13-14 stycznia |
2006 |
Tauplitz |
Kulm |
K-185 |
HS-203 |
indywid. |
195,5 m |
195,5 m |
182,0 m |
210,5 m |
752,2 pkt |
35,8 pkt |
Roar Ljøkelsøy |
4. |
15 stycznia |
2006 |
Tauplitz |
Kulm |
K-185 |
HS-203 |
druż.[a] |
201,0 m |
203,0 m |
1290,6 pkt (396,3 pkt) |
207,3 pkt |
Norwegia |
7. |
22-23 lutego |
2008 |
Oberstdorf |
Im. Heiniego Klopfera |
K-185 |
HS-213 |
indywid. |
205,0 m |
213,5 m |
194,5 m |
193,5 m |
784,3 pkt |
51,1 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
 |
24 lutego |
2008 |
Oberstdorf |
Im. Heiniego Klopfera |
K-185 |
HS-213 |
druż.[m] |
192,0 m |
190,5 m |
1553,3 pkt (366,5 pkt) |
— |
7. |
19-20 marca |
2010 |
Planica |
Letalnica |
K-185 |
HS-215 |
indywid. |
196,5 m |
211,5 m |
225,5 m |
215,5 m |
855,4 pkt |
80,4 pkt |
Simon Ammann |
 |
21 marca |
2010 |
Planica |
Letalnica |
K-185 |
HS-215 |
druż.[f] |
215,5 m |
198,0 m |
1641,1 pkt (407,8 pkt) |
— |
8. |
24-25 lutego |
2012 |
Vikersund |
Vikersundbakken |
K-195 |
HS-225 |
indywid. |
199,5 m |
212,5 m |
—[k] |
—[k] |
360,2 pkt |
48,5 pkt |
Robert Kranjec |
 |
26 lutego |
2012 |
Vikersund |
Vikersundbakken |
K-195 |
HS-225 |
druż.[n] |
224,5 m |
225,5 m |
1648,4 pkt (431,2 pkt) |
— |
Starty T. Morgensterna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
1. |
6 lutego |
2003 |
Sollefteå |
Hallstabacken |
K-107 |
druż.[o] |
115,5 m |
119,5 m |
945,2 pkt (266,2 pkt) |
— |
1. |
8 lutego |
2003 |
Sollefteå |
Hallstabacken |
K-107 |
indywid. |
118,5 m |
115,0 m |
261,0 pkt |
— |
1. |
5 lutego |
2004 |
Stryn |
Bjørkelibakken |
K-90 |
druż.[p] |
97,0 m |
95,5 m |
955,0 pkt (265,5 pkt) |
— |
2. |
7 lutego |
2004 |
Stryn |
Bjørkelibakken |
K-90 |
indywid. |
97,0 m |
96,5 m |
261,0 pkt |
12,5 pkt |
Mateusz Rutkowski |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Przypisy |
1. |
11 stycznia |
2003 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
— |
131,0 m |
129,0 m |
271,0 pkt |
— |
2. |
10 marca |
2006 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
138,0 m |
132,5 m |
289,0 pkt |
* T. Nordycki 2006 |
3. |
1 grudnia |
2007 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-142 |
146,5 m |
137,0 m |
308,8 pkt |
— |
4. |
8 grudnia |
2007 |
Trondheim |
Granåsen |
K-120 |
HS-131 |
133,0 m |
131,0 m |
275,5 pkt |
— |
5. |
9 grudnia |
2007 |
Trondheim |
Granåsen |
K-120 |
HS-131 |
134,0 m |
128,0 m |
269,6 pkt |
— |
6. |
13 grudnia |
2007 |
Villach |
Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
94,5 m |
96,0 m |
254,5 pkt |
— |
7. |
14 grudnia |
2007 |
Villach |
Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
95,0 m |
95,0 m |
249,5 pkt |
— |
8. |
22 grudnia |
2007 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
132,5 m |
133,0 m |
260,4 pkt |
— |
9. |
30 grudnia |
2007 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
136,5 m |
141,5 m |
295,9 pkt |
* TCS 2007/2008 |
10. |
2 lutego |
2008 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
125,5 m |
131,5 m |
261,1 pkt |
— |
11. |
3 lutego |
2008 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
135,0 m |
139,0 m |
288,7 pkt |
— |
12. |
8 lutego |
2008 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
HS-134 |
132,0 m |
128,5 m |
272,4 pkt |
— |
13. |
6 stycznia |
2010 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
133,0 m |
136,0 m |
264,7 pkt |
* TCS 2009/2010 |
14. |
16 stycznia |
2010 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
131,5 m |
131,0 m |
271,5 pkt |
— |
15. |
4 grudnia |
2010 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
138,5 m |
137,5 m |
281,4 pkt |
— |
16. |
5 grudnia |
2010 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
135,0 m |
137,0 m |
283,0 pkt |
— |
17. |
17 grudnia |
2010 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
137,0 m |
—[q] |
134,4 pkt |
— |
18. |
18 grudnia |
2010 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
135,0 m |
135,5 m |
291,0 pkt |
— |
19. |
29 grudnia |
2010 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
131,5 m |
138,0 m |
289,6 pkt |
* TCS 2010/2011 |
20. |
3 stycznia |
2011 |
Innsbruck |
Bergisel |
K-120 |
HS-130 |
129,5 m |
126,5 m |
266,5 pkt |
* TCS 2010/2011 |
21. |
9 stycznia |
2011 |
Harrachov |
Čertak |
K-185 |
HS-205 |
211,5 m |
193 m |
414,5 pkt |
* Loty 2010/2011 |
22. |
6 stycznia |
2012 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
135,0 m |
—[q] |
138,7 pkt |
* TCS 2011/2012 |
23. |
14 grudnia |
2013 |
Titisee-Neustadt |
Hochfirstschanze |
K-125 |
HS-142 |
143,5 m |
139,0 m |
284,1 pkt |
— |
Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
razem |
2002/2003 |
1 |
- |
- |
1 |
2003/2004 |
- |
2 |
- |
2 |
2004/2005 |
- |
4 |
4 |
8 |
2005/2006 |
1 |
3 |
1 |
5 |
2006/2007 |
- |
3 |
2 |
5 |
2007/2008 |
10 |
3 |
3 |
16 |
2008/2009 |
- |
2 |
- |
2 |
2009/2010 |
2 |
1 |
5 |
8 |
2010/2011 |
7 |
8 |
1 |
16 |
2011/2012 |
1 |
2 |
4 |
7 |
2012/2013 |
- |
1 |
1 |
2 |
2013/2014 |
1 |
1 |
2 |
4 |
suma |
23 |
30 |
23 |
76 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
1. |
11 stycznia |
2003 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
— |
131,0 m |
129,0 m |
271,0 pkt |
1. |
— |
2. |
29 grudnia |
2003 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
— |
132,5 m |
129,0 m |
272,7 pkt |
2. |
22,5 pkt |
Sigurd Pettersen |
3. |
10 stycznia |
2004 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
— |
126,0 m |
— |
127,3 pkt |
2. |
1,3 pkt |
Janne Ahonen |
4. |
28 listopada |
2004 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-142 |
135,5 m |
133,5 m |
288,2 pkt |
2. |
20,1 pkt |
Janne Ahonen |
5. |
18 grudnia |
2004 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
136,5 m |
137,5 m |
278,2 pkt |
2. |
1,1 pkt |
Janne Ahonen |
6. |
1 stycznia |
2005 |
Garmisch-Partenkirchen |
Große Olympiaschanze |
K-115 |
HS-125 |
119,5 m |
122,5 m |
254,1 pkt |
2. |
12,9 pkt |
Janne Ahonen |
7. |
22 stycznia |
2005 |
Titisee-Neustadt |
Hochfirstschanze |
K-125 |
HS-142 |
139,0 m |
134,0 m |
278,4 pkt |
3. |
5,1 pkt |
Janne Ahonen |
8. |
5 lutego |
2005 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
135,5 m |
— |
143,9 pkt |
2. |
0,1 pkt |
Kazuyoshi Funaki |
9. |
6 lutego |
2005 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
123,5 m |
126,0 m |
243,1 pkt |
3. |
49,0 pkt |
Roar Ljøkelsøy |
10. |
11 lutego |
2005 |
Pragelato |
Trampolino a Monte |
K-125 |
HS-140 |
125,0 m |
126,5 m |
233,7 pkt |
3. |
29,4 pkt |
Matti Hautamäki |
11. |
6 marca |
2005 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-116 |
HS-130 |
126,0 m |
125,5 m |
266,1 pkt |
3. |
3,9 pkt |
Matti Hautamäki |
12. |
29 stycznia |
2006 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
133,0 m |
127,5 m |
268,9 pkt |
3. |
8,6 pkt |
Matti Hautamäki |
13. |
4 lutego |
2006 |
Willingen |
Mühlenkopfschanze |
K-130 |
HS-145 |
135,5 m |
145,0 m |
270,4 pkt |
2. |
3,9 pkt |
Andreas Kofler |
14. |
7 marca |
2006 |
Kuopio |
Puijo |
K-120 |
HS-127 |
131,0 m |
129,5 m |
271,9 pkt |
2. |
1,4 pkt |
Andreas Küttel |
15. |
10 marca |
2006 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
138,0 m |
132,0 m |
289,0 pkt |
1. |
— |
16. |
12 marca |
2006 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-115 |
HS-128 |
129,0 m |
124,0 m |
276,9 pkt |
2. |
2,1 pkt |
Adam Małysz |
17. |
2 grudnia |
2006 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
126,5 m |
134,5 m |
258,0 pkt |
3. |
7,9 pkt |
Simon Ammann |
18. |
4 stycznia |
2007 |
Innsbruck |
Bergisel |
K-120 |
HS-130 |
128,5 m |
129,5 m |
269,3 pkt |
2. |
1,1 pkt |
Anders Jacobsen |
19. |
13 stycznia |
2007 |
Vikersund |
Vikersundbakken |
K-185 |
HS-207 |
206,0 m |
189,5 m |
384,1 pkt |
2. |
4,2 pkt |
Anders Jacobsen |
20. |
27 stycznia |
2007 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
134,0 m |
131,5 m |
279,9 pkt |
2. |
3,2 pkt |
Adam Małysz |
21. |
13 marca |
2007 |
Kuopio |
Puijo |
K-120 |
HS-127 |
116,5 m |
117,5 m |
217,7 pkt |
3. |
11,3 pkt |
Adam Małysz |
22. |
1 grudnia |
2007 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-142 |
146,5 m |
137,0 m |
308,8 pkt |
1. |
— |
23. |
8 grudnia |
2007 |
Trondheim |
Granåsen |
K-120 |
HS-131 |
133,0 m |
131,0 m |
275,7 pkt |
1. |
— |
24. |
9 grudnia |
2007 |
Trondheim |
Granåsen |
K-120 |
HS-131 |
134,0 m |
128,0 m |
269,6 pkt |
1. |
— |
25. |
13 grudnia |
2007 |
Villach |
Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
94,5 m |
96,0 m |
254,5 pkt |
1. |
— |
26. |
14 grudnia |
2007 |
Villach |
Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
95,0 m |
95,0 m |
249,5 pkt |
1. |
— |
27. |
22 grudnia |
2007 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
132,5 m |
133,0 m |
260,4 pkt |
1. |
— |
28. |
23 grudnia |
2007 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
124,5 m |
135,0 m |
246,6 pkt |
3. |
6,1 pkt |
Andreas Küttel |
29. |
30 grudnia |
2007 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
136,5 m |
141,5 m |
295,9 pkt |
1. |
— |
30. |
5 stycznia |
2008 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
138,0 m |
132,5 m |
271,4 pkt |
2. |
11,1 pkt |
Janne Ahonen |
31. |
6 stycznia |
2008 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
121,0 m |
135,5 m |
242,7 pkt |
3. |
8,9 pkt |
Janne Ahonen |
32. |
13 stycznia |
2008 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-120 |
HS-134 |
128,5 m |
120,5 m |
247,7 pkt |
2. |
5,7 pkt |
Tom Hilde |
33. |
25 stycznia |
2008 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
126,0 m |
132,0 m |
264,9 pkt |
3. |
11,6 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
34. |
27 stycznia |
2008 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
135,0 m |
— |
145,0 pkt |
2. |
4,1 pkt |
Anders Bardal |
35. |
2 lutego |
2008 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
125,5 m |
131,5 m |
261,6 pkt |
1. |
— |
36. |
3 lutego |
2008 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
135,0 m |
139,0 m |
288,7 pkt |
1. |
— |
37. |
8 lutego |
2008 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
HS-134 |
132,0 m |
128,5 m |
272,4 pkt |
1. |
— |
38. |
25 stycznia |
2009 |
Whistler |
Whistler Olympic Park Ski Jump |
K-125 |
HS-140 |
140,5 m |
141,0 m |
291,7 pkt |
2. |
1,5 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
39. |
31 stycznia |
2009 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
112,0 m |
123,5 m |
216,9 pkt |
2. |
36,4 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
40. |
5 grudnia |
2009 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
130,0 m |
134,0 m |
265,4 pkt |
2. |
3,5 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
41. |
18 grudnia |
2009 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
132,5 m |
125,0 m |
243,5 pkt |
3. |
26,9 pkt |
Simon Ammann |
42. |
29 grudnia |
2009 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
124,5 m |
126,5 m |
250,3 pkt |
3. |
14,9 pkt |
Andreas Kofler |
43. |
6 stycznia |
2010 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
133,0 m |
136,0 m |
264,7 pkt |
1. |
— |
44. |
16 stycznia |
2010 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
131,5 m |
131,0 m |
271,5 pkt |
1. |
— |
45. |
22 stycznia |
2010 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
130,5 m |
128,5 m |
266,2 pkt |
3. |
23,6 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
46. |
23 stycznia |
2010 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
133,5 m |
130,5 m |
276,2 pkt |
3. |
19,4 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
47. |
7 marca |
2010 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-116 |
HS-130 |
123,5 m |
130,0 m |
272,4 pkt |
3. |
12,0 pkt |
Simon Ammann |
48. |
28 listopada |
2010 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-134 |
142,0 m |
145,5 m |
328,3 pkt |
2. |
2,9 pkt |
Andreas Kofler |
49. |
4 grudnia |
2010 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
138,5 m |
137,5 m |
281,4 pkt |
1. |
— |
50. |
5 grudnia |
2010 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
135,0 m |
137,0 m |
283,0 pkt |
1. |
— |
51. |
17 grudnia |
2010 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
137,0 m |
— |
134,4 pkt |
1. |
— |
52. |
18 grudnia |
2010 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
135,0 m |
135,5 m |
291,0 pkt |
1. |
— |
53. |
19 grudnia |
2010 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
124,5 m |
134,0 m |
258,8 pkt |
2. |
6,3 pkt |
Andreas Kofler |
54. |
29 grudnia |
2010 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
131,5 m |
138,0 m |
289,6 pkt |
1. |
— |
55. |
3 stycznia |
2011 |
Innsbruck |
Bergisel |
K-120 |
HS-130 |
129,5 m |
126,5 m |
266,5 pkt |
1. |
— |
56. |
6 stycznia |
2011 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
136,0 m |
135,0 m |
277,1 pkt |
2. |
1,6 pkt |
Tom Hilde |
57. |
8 stycznia |
2011 |
Harrachov |
Čertak |
K-185 |
HS-205 |
196,5 m |
190,5 m |
421,9 pkt |
2. |
3,3 pkt |
Martin Koch |
58. |
9 stycznia |
2011 |
Harrachov |
Čertak |
K-185 |
HS-205 |
211,5 m |
193,0 m |
414,5 pkt |
1. |
— |
59. |
15 stycznia |
2011 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
124,5 m |
124,5 m |
248,2 pkt |
2. |
1,4 pkt |
Severin Freund |
60. |
16 stycznia |
2011 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-120 |
HS-134 |
110,0 m |
136,5 m |
222,4 pkt |
2. |
10,5 pkt |
Andreas Kofler |
61. |
22 stycznia |
2011 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
131,5 m |
125,5 m |
268,9 pkt |
2. |
7,4 pkt |
Simon Ammann |
62. |
2 lutego |
2011 |
Klingenthal |
Vogtland Arena |
K-125 |
HS-140 |
134,0 m |
134,0 m |
264,0 pkt |
2. |
0,6 pkt |
Kamil Stoch |
63. |
18 marca |
2011 |
Planica |
Letalnica |
K-185 |
HS-215 |
217,5 m |
224,0 m |
448,1 pkt |
2. |
2,8 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
64. |
27 listopada |
2011 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-142 |
130,0 m |
137,0 m |
256,3 pkt |
3. |
7,9 pkt |
Andreas Kofler |
65. |
11 grudnia |
2011 |
Harrachov |
Čerťák |
K-125 |
HS-142 |
129,5 m |
136,0 m |
283,9 pkt |
2. |
8,5 pkt |
Richard Freitag |
66. |
17 grudnia |
2011 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
128,5 m |
129,5 m |
257,4 pkt |
3. |
8,8 pkt |
Anders Bardal |
67. |
30 grudnia |
2011 |
Oberstdorf |
Schattenbergschanze |
K-120 |
HS-137 |
128,0 m |
128,5 m |
264,3 pkt |
3. |
19,0 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
68. |
6 stycznia |
2012 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
135,0 m |
— |
138,7 pkt |
1. |
— |
69. |
15 stycznia |
2012 |
Tauplitz |
Kulm |
K-185 |
HS-200 |
200,5 m |
— |
206,8 pkt |
2. |
5,7 pkt |
Robert Kranjec |
70. |
4 lutego |
2012 |
Predazzo |
Trampolino Dal Ben |
K-120 |
HS-134 |
123,5 m |
130,0 m |
227,5 pkt |
3. |
22,3 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
71. |
24 listopada |
2012 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-90 |
HS-100 |
99,0 m |
102,0 m |
267,2 pkt |
2. |
1,3 pkt |
Severin Freund |
72. |
25 listopada |
2012 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
135,0 m |
134,0 m |
269,4 pkt |
3. |
6,1 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
73. |
29 listopada |
2013 |
Kuusamo |
Rukatunturi |
K-120 |
HS-142 |
127,5 m |
133,5 m |
272,3 pkt |
3. |
0,9 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
74. |
14 grudnia |
2013 |
Titisee-Neustadt |
Hochfirstschanze |
K-125 |
HS-142 |
143,5 m |
139,0 m |
284,1 pkt |
1. |
— |
75. |
1 stycznia |
2014 |
Garmisch-Partenkirchen |
Große Olympiaschanze |
K-125 |
HS-140 |
139,0 m |
139,0 m |
285,1 pkt |
2. |
11,0 pkt |
Thomas Diethart |
76. |
6 stycznia |
2014 |
Bischofshofen |
im. Paula Ausserleitnera |
K-125 |
HS-140 |
137,0 m |
142,0 m |
293,6 pkt |
3. |
2,9 pkt |
Thomas Diethart |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP[edytuj | edytuj kod]
Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
1. |
10 sierpnia |
2003 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
— |
109,0 m |
107,5 m |
289,0 pkt |
2. |
14 sierpnia |
2005 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
HS-132 |
127,0 m |
127,0 m |
262,7 pkt |
3. |
12 sierpnia |
2007 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
104,0 m |
104,5 m |
272,0 pkt |
4. |
18 sierpnia |
2007 |
Einsiedeln |
Andreas Küttel-Schanze |
K-105 |
HS-117 |
104,0 m |
114,5 m |
248,3 pkt |
5. |
24 sierpnia |
2007 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
121,5 m |
126,0 m |
244,0 pkt |
6. |
17 lipca |
2011 |
Wisła |
Skocznia im. Adama Małysza |
K-120 |
HS-134 |
119,5 m |
129,0 m |
236,7 pkt |
7. |
20 lipca |
2011 |
Szczyrk |
Skalite |
K-95 |
HS-106 |
101,5 m |
103,0 m |
268,0 pkt |
8. |
23 lipca |
2011 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
125,5 m |
128,0 m |
262,1 pkt |
9. |
7 sierpnia |
2011 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
108,5 m |
104,5 m |
268,9 pkt |
10. |
12 sierpnia |
2011 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
HS-132 |
126,5 m |
132,0 m |
283,8 pkt |
Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Miejsce |
Strata |
Zwycięzca |
1. |
10 sierpnia |
2003 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
— |
109,0 m |
107,5 m |
289,0 pkt |
1. |
— |
2. |
14 sierpnia |
2003 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
— |
124,5 m |
116,0 m |
233,9 pkt |
2. |
20,6 pkt |
Sigurd Pettersen |
3. |
31 lipca |
2004 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
110,0 m |
101,0 m |
276,0 pkt |
2. |
1,5 pkt |
Adam Małysz |
4. |
7 sierpnia |
2005 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
100,0 m |
103,5 m |
260,5 pkt |
3. |
3,5 pkt |
Wolfgang Loitzl |
5. |
14 sierpnia |
2005 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
HS-132 |
127,0 m |
127,0 m |
262,7 pkt |
1. |
— |
6. |
27 sierpnia |
2005 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
127,5 m |
134,0 m |
273,7 pkt |
2. |
10,2 pkt |
Jakub Janda |
7. |
10 września |
2005 |
Hakuba |
Olimpijska |
K-120 |
HS-131 |
118,5 m |
121,5 m |
232,5 pkt |
3. |
22,3 pkt |
Jakub Janda |
8. |
11 września |
2005 |
Hakuba |
Olimpijska |
K-120 |
HS-131 |
124,0 m |
127,5 m |
255,7 pkt |
2. |
14,6 pkt |
Jakub Janda |
9. |
12 sierpnia |
2007 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
104,0 m |
104,5 m |
272,0 pkt |
1. |
— |
10. |
16 sierpnia |
2007 |
Pragelato |
Trampolino a Monte |
K-125 |
HS-140 |
131,5 m |
143,0 m |
271,6 pkt |
2. |
5,6 pkt |
Gregor Schlierenzauer |
11. |
18 sierpnia |
2007 |
Einsiedeln |
Andreas Küttel-Schanze |
K-105 |
HS-117 |
104,0 m |
114,5 m |
248,3 pkt |
1. |
— |
12. |
24 sierpnia |
2007 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
121,5 m |
126,0 m |
244,0 pkt |
1. |
— |
13. |
25 sierpnia |
2007 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
137,0 m |
133,5 m |
290,9 pkt |
2. |
5,5 pkt |
Adam Małysz |
14. |
3 października |
2007 |
Oberhof |
Hans-Renner-Schanze |
K-120 |
HS-140 |
132,5 m |
139,5 m |
287,1 pkt |
3. |
8,4 pkt |
Kamil Stoch |
15. |
26 lipca |
2008 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
99,5 m |
104,0 m |
259,0 pkt |
3. |
18,0 pkt |
Georg Späth |
16. |
1 sierpnia |
2008 |
Einsiedeln |
Andreas Küttel-Schanze |
K-105 |
HS-117 |
115,5 m |
— |
135,4 pkt |
3. |
4,0 pkt |
Andreas Kofler |
17. |
8 sierpnia |
2010 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
107,0 m |
106,0 m |
261,8 pkt |
2. |
3,8 pkt |
Adam Małysz |
18. |
13 sierpnia |
2010 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
HS-132 |
130,0 m |
131,5 m |
249,1 pkt |
2. |
7,2 pkt |
Daiki Itō |
19. |
3 października |
2010 |
Klingenthal |
Vogtland Arena |
K-125 |
HS-140 |
139,5 m |
133,5 m |
259,4 pkt |
2. |
1,3 pkt |
Kamil Stoch |
20. |
17 lipca |
2011 |
Wisła |
Skocznia im. Adama Małysza |
K-120 |
HS-134 |
119,5 m |
129,0 m |
236,7 pkt |
1. |
— |
21. |
20 lipca |
2011 |
Szczyrk |
Skalite |
K-95 |
HS-106 |
101,5 m |
103,0 m |
268,0 pkt |
1. |
— |
22. |
23 lipca |
2011 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-120 |
HS-134 |
125,5 m |
128,0 m |
262,1 pkt |
1. |
— |
23. |
7 sierpnia |
2011 |
Hinterzarten |
Adlerschanze |
K-95 |
HS-108 |
108,5 m |
104,5 m |
268,9 pkt |
1. |
— |
24. |
12 sierpnia |
2011 |
Courchevel |
Tremplin Le Praz |
K-120 |
HS-132 |
126,5 m |
132,0 m |
283,8 pkt |
1. |
— |
25. |
14 sierpnia |
2011 |
Einsiedeln |
Andreas Küttel-Schanze |
K-105 |
HS-117 |
112,5 m |
— |
133,5 pkt |
2. |
3,5 pkt |
Kamil Stoch |
26. |
3 października |
2012 |
Klingenthal |
Vogtland Arena |
K-125 |
HS-140 |
130,0 m |
137,0 m |
256,9 pkt |
3. |
15,6 pkt |
Severin Freund |
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
1. |
14 grudnia |
2002 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-116 |
129,5 m |
123,5 m |
267,3 pkt |
2. |
9,8 pkt |
Mathias Hafele |
2. |
15 grudnia |
2002 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-116 |
124,0 m |
132,0 m |
278,2 pkt |
1. |
— |
3. |
21 grudnia |
2002 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
129,0 m |
139,0 m |
278,9 pkt |
1. |
— |
4. |
22 grudnia |
2002 |
Liberec |
Ještěd |
K-120 |
124,5 m |
129,5 m |
260,7 pkt |
1. |
— |
Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a stryj Alois zdobył siódme miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo. Thomas ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę. 26 grudnia 2012 urodziła się jego córka Lilly[15].
Morgenstern posiada także licencję pilota[16]. Jego ulubionymi wykonawcami są szwedzki muzyk Basshunter oraz Summoning – austriacki zespół black metalowy. Jest agnostykiem[potrzebny przypis].
- ↑ a b c d e f Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Kofler, Martin Koch, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Thomas Morgenstern, Thomas Diethart, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Widhölzl, Thomas Morgenstern, Martin Höllwarth
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
- ↑ a b c d Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Martin Koch, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b c d Skład zespołu: Gregor Schlierenzauer, Martin Koch, Andreas Kofler, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Chiara Hölzl, Thomas Morgenstern, Jacqueline Seifriedsberger, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Manuel Fettner, Thomas Morgenstern, Gregor Schlierenzauer
- ↑ Upadek tuż po lądowaniu
- ↑ a b c Seria została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Koch, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer
- ↑ a b Skład zespołu: Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer i Martin Koch
- ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Christoph Strickner, Roland Müller i Thomas Morgenstern
- ↑ a b Skład zespołu: Roland Müller, Christoph Lenz, Nicolas Fettner i Thomas Morgenstern
- ↑ a b 2. seria odwołana z powodu silnych opadów śniegu
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Skoki Narciarskie: Thomas Morgenstern: „Ostatni sezon dużo mnie nauczył”. skijumping.pl, 2010-01-29. [dostęp 2011-08-16].
- ↑ Skok roku 2005: Morgenstern najlepszy - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Morgenstern zdobywcą nagrody SKOK SAS ROKU 2008 - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Trzeci "Skok roku" dla Morgensterna - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich, www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Holmenkollmedaljen til Thomas Morgenstern (norw.)
- ↑ a b Tadeusz Mieczyńsk: Thomas Morgenstern kończy karierę. skijumping.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ Andrzej Mysiak: FIS Cup: Sinkovec wygrywa inaugurację w Rumunii (pol.). Skokinarciarskie.pl, 2012-06-09. [dostęp 2012-07-07].
- ↑ Morgenstern mocno potłuczony, ale przytomny
- ↑ Aleksandra Kruc: Lekarz Morgensterna: Odwołujemy stan alarmowy. skokinarciarskie.pl, 2014-01-13. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern opuścił szpital w Salzburgu. skijumping.pl, 2014-01-16. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ Anna Szczepankiewicz: Thomas Morgenstern: „Bez igrzysk nie osiągnąłbym nic”. skijumping.pl, 2014-02-23. [dostęp 2014-09-26].
- ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952 (niem.). parlament.gv.at. [dostęp 2014-01-10]. s. 1741.
- ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013) (niem.). sportministerium.at. [dostęp 2014-02-11]. s. 41.
- ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952 (niem.). parlament.gv.at. [dostęp 2014-01-10]. s. 1623.
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Thomas Morgenstern został ojcem!. skijumping.pl, 2012-12-26. [dostęp 2012-12-27].
- ↑ Thomas Morgenstern: "Na pewno szybciej dorosłem" - Skijumping.pl, www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-27] .
Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich |
|
Mężczyźni |
|
Skocznia normalna
|
|
|
Skocznia duża
|
|
|
Skocznia duża – drużynowo
|
- 1988: Finlandia (Nykänen, Nikkola, Puikkonen, Ylipulli)
- 1992: Finlandia (Nikkola, Laitinen, Laakkonen, Nieminen)
- 1994: Niemcy (Jäkle, Duffner, Thoma, Weißflog)
- 1998: Japonia (Okabe, Saitō, Harada, Funaki)
- 2002: Niemcy (Schmitt, Uhrmann, Hocke, Hannawald)
- 2006: Austria (Widhölzl, Kofler, Koch, Morgenstern)
- 2010: Austria (Loitzl, Kofler, Morgenstern, Schlierenzauer)
- 2014: Niemcy (Wank, Kraus, Wellinger, Freund)
- 2018: Norwegia (Tande, Stjernen, Forfang, Johansson)
|
|
 |
|
Kobiety |
|
Skocznia normalna
|
|
|
|
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo) |
|
Złoty medal: |
1988: Finlandia (Nikkola, Nykänen, Ylipulli, Puikkonen) • 1992: Finlandia (Nikkola, Laitinen, Laakkonen, Nieminen) • 1994: Niemcy (Jäkle, Duffner, Thoma, Weißflog) • 1998: Japonia (Okabe, Saitō, Harada, Funaki) • 2002: Niemcy (Schmitt, Uhrmann, Hocke, Hannawald) • 2006: Austria (Widhölzl, Kofler, Koch, Morgenstern) • 2010: Austria (Loitzl, Kofler, Morgenstern, Schlierenzauer) • 2014: Niemcy (Wank, Kraus, Wellinger, Freund) • 2018: Norwegia (Tande, Stjernen, Forfang, Johansson)
|

 |
|
Srebrny medal: |
1988: Jugosławia (Ulaga, Zupan, Debelak, Tepeš) • 1992: Austria (Kuttin, Vettori, Höllwarth, Felder) • 1994: Japonia (Nishikata, Okabe, Kasai, Harada) • 1998: Niemcy (Hannawald, Schmitt, Jäkle, Thoma) • 2002: Finlandia (Hautamäki, Lindström, Jussilainen, Ahonen) • 2006: Finlandia (Kiuru, Happonen, Ahonen, Hautamäki) • 2010: Niemcy (Neumayer, Wank, Schmitt, Uhrmann) • 2014: Austria (Hayböck, Morgenstern, Diethart, Schlierenzauer) • 2018: Niemcy (Geiger, Leyhe, Freitag, Wellinger)
|
|
Brązowy medal: |
1988: Norwegia (Eidhammer, Kjørum, Fidjestøl, Johnsen) • 1992: Czechosłowacja (Goder, Jež, Sakala, Parma) • 1994: Austria (Kuttin, Moser, Horngacher, Goldberger) • 1998: Austria (Schwarzenberger, Höllwarth, Horngacher, Widhölzl) • 2002: Słowenia (Fras, Peterka, Kranjec, Žonta) • 2006: Norwegia (Bystøl, Romøren, Ingebrigtsen, Ljøkelsøy) • 2010: Norwegia (Bardal, Hilde, Evensen, Jacobsen) • 2014: Japonia (Shimizu, Takeuchi, Itō, Kasai) • 2018: Polska (Kot, Hula, Kubacki, Stoch)
|
|
Mistrzowie świata w skokach narciarskich |
|
Mężczyźni
|
|
Skocznia normalna |
|
|
Skocznia duża |
|
|
Skocznia duża
drużynowo |
|
|
Skocznia normalna
drużynowo |
|
|
Kobiety
|
|
Skocznia normalna |
|
|
Zawody mieszane
|
|
Skocznia normalna
drużynowo |
|
|
Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo) |
|
Złoty medal: |
1982: Norwegia (Sætre, Bergerud, Bremseth, Hansson) • 1985: Finlandia (Ylipulli, Kokkonen, Nykänen, Puikkonen) • 1987: Finlandia (Nykänen, Nikkola, Ylipulli, Suorsa) • 1989: Finlandia (Nikkola, Puikkonen, Nykänen, Laakkonen) • 1991: Austria (Kuttin, Vettori, Horngacher, Felder) • 1993: Norwegia (Myrbakken, Brendryen, Berg, Bredesen) • 1995: Finlandia (Soininen, Ahonen, Laitinen, Nikkola) • 1997: Finlandia (Nikkola, Soininen, Laitinen, Ahonen) 1999: Niemcy (Hannawald, Duffner, Thoma, Schmitt) • 2001: Niemcy (Hannawald, Uhrmann, Herr, Schmitt) • 2003: Finlandia (Ahonen, Kiuru, Lappi, Hautamäki) • 2005: Austria (Loitzl, Widhölzl, Morgenstern, Höllwarth) • 2007: Austria (Loitzl, Schlierenzauer, Kofler, Morgenstern) • 2009: Austria (Loitzl, Koch, Morgenstern, Schlierenzauer) • 2011: Austria (Schlierenzauer, Koch, Kofler, Morgenstern) • 2013: Austria (Loitzl, Fettner, Morgenstern, Schlierenzauer) • 2015: Norwegia (Bardal, Jacobsen, Fannemel, Velta) • 2017: Polska (Żyła, Kubacki, Kot, Stoch)
|
 |
|
Srebrny medal: |
1982: Austria (Walner, Neuper, Kogler, Felder) • 1985: Austria (Felder, Kogler, Stranner, Vettori) • 1987: Norwegia (Eidhammer, Stjernen, Fidjestøl, Opaas) • 1989: Norwegia (Johansen, Bråthen, Fidjestøl, Kjørum) • 1991: Finlandia (Nikkola, Ylipulli, Hakala, Laakkonen) • 1993: Czechy i Słowacja (Jež, Parma, Sakala, Švagerko) • 1995: Niemcy (Weißflog, Siegmund, Jäkle, Thoma) • 1997: Japonia (Funaki, Okabe, Harada, Saitō) 1999: Japonia (Kasai, Miyahira, Harada, Funaki) • 2001: Finlandia (Jussilainen, Soininen, Kantee, Ahonen) • 2003: Japonia (Funaki, Higashi, Miyahira, Kasai) • 2005: Finlandia (Jussilainen, Kiuru, Hautamäki, Ahonen) • 2007: Norwegia (Hilde, Bardal, Jacobsen, Ljøkelsøy) • 2009: Norwegia (Bardal, Hilde, Evensen, Jacobsen) • 2011: Norwegia (Jacobsen, Evensen, Bardal, Hilde) • 2013: Niemcy (Wank, Freund, Neumayer, Freitag) • 2015: Austria (Kraft, Hayböck, Poppinger, Schlierenzauer) • 2017: Norwegia (Fannemel, Forfang, Tande, Stjernen)
|
|
Brązowy medal: |
1982: Finlandia (Korhonen, Puikonen, Kokkonen, Nykänen) • 1985: NRD (Sauerbrey, Deckert, Ostwald, Weißflog) • 1987: Austria (Vettori, Schallert, Neuländtner, Felder) • 1989: Czechosłowacja (Parma, Švagerko, Dluhoš, Ploc) • 1991: Niemcy (Hunger, Kiesewetter, Thoma, Weißflog) • 1993: Austria (Vettori, Kuttin, Horngacher, Goldberger) • 1995: Japonia (Okabe, Nishikata, Saitō, Yasuzaki) • 1997: Niemcy (Duffner, Schmitt, Jäkle, Thoma) 1999: Austria (Widhölzl, Höllwarth, Schwarzenberger, Horngacher) • 2001: Austria (Goldberger, Loitzl, Höllwarth, Horngacher) • 2003: Norwegia (Ingebrigtsen, Bystøl, Pettersen, Romøren) • 2005: Norwegia (Romøren, Pettersen, Bystøl, Ljøkelsøy) • 2007: Japonia (Tochimoto, Okabe, Itō, Kasai) • 2009: Japonia (Tochimoto, Okabe, Itō, Kasai) • 2011: Słowenia (Prevc, Tepeš, Damjan, Kranjec) • 2013: Polska (Kot, Żyła, Kubacki, Stoch) • 2015: Polska (Żyła, Murańka, Ziobro, Stoch) • 2017: Austria (Hayböck, Fettner, Schlierenzauer, Kraft)
|
|
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia drużynowo) |
|
Złoty medal: |
2004: Norwegia (Ljøkelsøy, Pettersen, Romøren, Ingebrigtsen) • 2006: Norwegia (Romøren, Bystøl, Ingebrigtsen, Ljøkelsøy) • 2008: Austria (Koch, Morgenstern, Kofler, Schlierenzauer) • 2010: Austria (Loitzl, Morgenstern, Koch, Schlierenzauer) • 2012: Austria (Morgenstern, Kofler, Schlierenzauer, Koch) • 2014: odwołany • 2016: Norwegia (Fannemel, Forfang, Tande, Gangnes) • 2018: Norwegia (Johansson, Stjernen, Forfang, Tande)
|
 |
|
Srebrny medal: |
2004: Finlandia (Kiuru, Lindström, Hautamäki, Ahonen) • 2006: Finlandia (Happonen, Kiuru, Hautamäki, Ahonen) • 2008: Finlandia (Happonen, Olli, Hautamäki, Ahonen) • 2010: Norwegia (Jacobsen, Bardal, Evensen, Romøren) • 2012: Niemcy (Wank, Freitag, Mechler, Freund) • 2014: odwołany • 2016: Niemcy (Wellinger, Leyhe, Freitag, Freund) • 2018: Słowenia (Damjan, Semenič, D. Prevc, P. Prevc)
|
|
Brązowy medal: |
2004: Austria (Morgenstern, Goldberger, Widhölzl, Loitzl) • 2006: Niemcy (Neumayer, Späth, Herr, Uhrmann) • 2008: Norwegia (Romøren, Bardal, Hilde, Jacobsen) • 2010: Finlandia (Happonen, Muotka, Hautamäki, Olli) • 2012: Słowenia (Damjan, Tepeš, Šinkovec, Kranjec) • 2014: odwołany • 2016: Austria (Kraft, Poppinger, Fettner, Hayböck) • 2018: Polska (Żyła, Hula, Kubacki, Stoch)
|
|