Beskid (Tatry): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii |
drobne techniczne i red. |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
[[Plik:Hala Gąsienicowa T12.jpg|thumb|250px|Beskid widziany z Doliny Gąsienicowej]] |
[[Plik:Hala Gąsienicowa T12.jpg|thumb|250px|Beskid widziany z Doliny Gąsienicowej]] |
||
'''Beskid''' (2012 m) – |
'''Beskid''' (2012 m) – najdalej wysunięty na wschód szczyt [[Tatry Zachodnie|Tatr Zachodnich]], położony pomiędzy [[Sucha Przełęcz (Tatry Zachodnie)|Suchą Przełęczą]] (1950 m) a przełęczą [[Liliowe (Tatry)|Liliowe]] (1952 m) w [[grań główna Tatr|głównej grani Tatr]]. |
||
== Topografia == |
== Topografia == |
||
[[Władysław Cywiński]] |
[[Władysław Cywiński]] wyróżnia jeszcze pomiędzy Beskidem a przełęczą Liliowe [[Liliowa Kopka|Liliową Kopkę]] (ok. 1975 m), oddzieloną od Beskidu przełączką [[Wyżnie Liliowe]] (ok 1965 m). Beskid znajduje się w grani głównej, którą biegnie granica słowacko-polska. Po słowackiej stronie stoki Beskidu opadają do [[Dolina Cicha Liptowska|Doliny Cichej]]. Nieco poniżej szczytu Beskidu wyrasta z niego na południową stronę [[grzęda (geomorfologia)|grzęda]] rozdzielająca dwa duże żleby opadające do Doliny Cichej. Po polskiej stronie stoki Beskidu opadają do [[Dolina Gąsienicowa|Doliny Gąsienicowej]], a opadająca z niego wypukłość stanowi [[orografia|orograficznie]] prawe ograniczenie [[Kocioł Kasprowy|Kotła Kasprowego]] (górne piętro Doliny Gąsienicowej)<ref name=CW>{{Cytuj książkę |nazwisko=Cywiński |imię=Władysław |autor link= Władysław Cywiński|tytuł=Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 13. Kasprowy Wierch |wydawca=Wydawnictwo Górskie |miejsce=Poronin |data=2008 |isbn=83-7104-011-3}}</ref>. |
||
== Opis szczytu == |
== Opis szczytu == |
||
Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów ([[granodioryt]]ów), które położone są na [[skały osadowe|skałach osadowych]]. Należy do tzw. [[wyspa krystaliczna Goryczkowej|wyspy krystalicznej Goryczkowej]] – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym<ref name=Nyka>{{Cytuj książkę|imię=Józef |nazwisko=Nyka |autor link= Józef Nyka|tytuł=Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII |miejsce=Latchorzew |rok=2003 |wydawca= |
Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów ([[granodioryt]]ów), które położone są na [[skały osadowe|skałach osadowych]]. Należy do tzw. [[wyspa krystaliczna Goryczkowej|wyspy krystalicznej Goryczkowej]] – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym<ref name=Nyka>{{Cytuj książkę|imię=Józef |nazwisko=Nyka |autor link= Józef Nyka|tytuł=Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII |miejsce=Latchorzew |rok=2003 |wydawca=Trawers |isbn= 83-915859-1-3}}</ref>. Grupę wapiennych skałek można dostrzec np. wśród kosodrzewiny u podnóży północnych stoków{{r|CW}}. Sam szczyt jest kamienisty, natomiast jego stoki są bardziej łagodne i trawiaste. |
||
Jest łatwo osiągalny z [[Kasprowy Wierch|Kasprowego Wierchu]] i często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność poważnie zniszczona{{r|Nyka}}. Z rzadkich w Polsce roślin występuje m.in. [[babka górska]] (stanowisko potwierdzone w 2001)<ref name=K>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>. |
|||
W [[Dolina Gąsienicowa|Dolinie Gąsienicowej]] u podnóży Beskidu w roku 1934-36 budował prywatne schronisko Eugeniusz Sieczka-Gąsienica. Jednakże otwarcie w 1936 [[Kolej linowa Kasprowy Wierch|Kolei linowej Kasprowy Wierch]] i restauracji spowodowało, że splajtował. Resztki murów tego schroniska, nazywane przez narciarzy i ratowników Gienkowymi Murami, zostały usunięte dopiero w 2006 |
W [[Dolina Gąsienicowa|Dolinie Gąsienicowej]] u podnóży Beskidu w roku 1934-36 budował prywatne schronisko Eugeniusz Sieczka-Gąsienica. Jednakże otwarcie w 1936 r. [[Kolej linowa Kasprowy Wierch|Kolei linowej Kasprowy Wierch]] i restauracji spowodowało, że splajtował. Resztki murów tego schroniska, nazywane przez narciarzy i ratowników ''Gienkowymi Murami'', zostały usunięte dopiero w 2006 r.{{r|CW}} |
||
== Szlaki turystyczne == |
== Szlaki turystyczne == |
||
: {{Szlak|czerwony}} – odcinek czerwonego szlaku [[Kasprowy Wierch]] – [[Świnica]]. Czas przejścia: 1.40 h, |
: {{Szlak|czerwony}} – odcinek czerwonego szlaku [[Kasprowy Wierch]] – [[Świnica]]. Czas przejścia: 1.40 h, ↓ 1.20 h<ref>{{Cytuj książkę|tytuł= Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000 |miejsce=Piwniczna |rok=2006|wydawca=WiT|isbn= 83-89580-00-4}}</ref> |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 05:03, 13 wrz 2017
 Wierzchołek Beskidu – widok z Liliowej Kopki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2012 m n.p.m. |
| Wybitność |
60 m |
Położenie na mapie Tatr  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Karpat  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Beskid (2012 m) – najdalej wysunięty na wschód szczyt Tatr Zachodnich, położony pomiędzy Suchą Przełęczą (1950 m) a przełęczą Liliowe (1952 m) w głównej grani Tatr.
Topografia
Władysław Cywiński wyróżnia jeszcze pomiędzy Beskidem a przełęczą Liliowe Liliową Kopkę (ok. 1975 m), oddzieloną od Beskidu przełączką Wyżnie Liliowe (ok 1965 m). Beskid znajduje się w grani głównej, którą biegnie granica słowacko-polska. Po słowackiej stronie stoki Beskidu opadają do Doliny Cichej. Nieco poniżej szczytu Beskidu wyrasta z niego na południową stronę grzęda rozdzielająca dwa duże żleby opadające do Doliny Cichej. Po polskiej stronie stoki Beskidu opadają do Doliny Gąsienicowej, a opadająca z niego wypukłość stanowi orograficznie prawe ograniczenie Kotła Kasprowego (górne piętro Doliny Gąsienicowej)[1].
Opis szczytu
Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów (granodiorytów), które położone są na skałach osadowych. Należy do tzw. wyspy krystalicznej Goryczkowej – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym[2]. Grupę wapiennych skałek można dostrzec np. wśród kosodrzewiny u podnóży północnych stoków[1]. Sam szczyt jest kamienisty, natomiast jego stoki są bardziej łagodne i trawiaste.
Jest łatwo osiągalny z Kasprowego Wierchu i często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność poważnie zniszczona[2]. Z rzadkich w Polsce roślin występuje m.in. babka górska (stanowisko potwierdzone w 2001)[3].
W Dolinie Gąsienicowej u podnóży Beskidu w roku 1934-36 budował prywatne schronisko Eugeniusz Sieczka-Gąsienica. Jednakże otwarcie w 1936 r. Kolei linowej Kasprowy Wierch i restauracji spowodowało, że splajtował. Resztki murów tego schroniska, nazywane przez narciarzy i ratowników Gienkowymi Murami, zostały usunięte dopiero w 2006 r.[1]
Szlaki turystyczne
– odcinek czerwonego szlaku Kasprowy Wierch – Świnica. Czas przejścia: 1.40 h, ↓ 1.20 h[4]
- ↑ a b c Władysław Cywiński: Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 13. Kasprowy Wierch. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008. ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: WiT, 2006. ISBN 83-89580-00-4.