Andrzej Kondratiuk: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m drobne redakcyjne, linki zewnętrzne |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
Był mężem aktorki [[Iga Cembrzyńska|Igi Cembrzyńskiej]]. Mieszkali we wsi [[Gzowo]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Jurkowska |imię = Katarzyna |nazwisko2 = Kościelak |imię2 = Katarzyna |tytuł = Kobiety przełomu |rok = 2020 |wydawca = [[Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”|Znak Horyzont]] |isbn = 978-83-240-7789-2 |strony = 318}}</ref>. |
Był mężem aktorki [[Iga Cembrzyńska|Igi Cembrzyńskiej]]. Mieszkali we wsi [[Gzowo]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Jurkowska |imię = Katarzyna |nazwisko2 = Kościelak |imię2 = Katarzyna |tytuł = Kobiety przełomu |rok = 2020 |wydawca = [[Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”|Znak Horyzont]] |isbn = 978-83-240-7789-2 |strony = 318}}</ref>. |
||
Na początku nowego tysiąclecia zdiagnozowano u niego [[nowotwór]]<ref name=":1">{{cytuj książkę | nazwisko = Cembrzyńska | imię = Iga | nazwisko2 = Adaszewska | imię2 = Magdalena | tytuł = Mój intymny świat | wydawca = Prószyński i S-ka | rok = 2016 | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-8069-265-7 | strony = 278 }}</ref>. W kwietniu 2005 doznał |
Na początku nowego tysiąclecia zdiagnozowano u niego [[nowotwór]]<ref name=":1">{{cytuj książkę | nazwisko = Cembrzyńska | imię = Iga | nazwisko2 = Adaszewska | imię2 = Magdalena | tytuł = Mój intymny świat | wydawca = Prószyński i S-ka | rok = 2016 | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-8069-265-7 | strony = 278 }}</ref>. W kwietniu 2005 doznał [[udar mózgu|udaru mózgu]]<ref name=":1"/>. |
||
Zmarł 22 czerwca 2016. Uroczystości pogrzebowe Kondratiuka odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie, a po mszy świętej odprawionej w [[Kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie|kościele środowisk twórczych]] na [[Plac Teatralny w Warszawie|placu Teatralnym]] urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Powązkach Wojskowych]] (kwatera G-tuje-26)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=TUJE&kwatera=G&grob=26&dane=+imie=+nazwisko=Kondratiuk+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2019+miesiac2=11+dzien2=30+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2019+miesiac_zg2=11+dzien_zg2=30+cmentarz=powazkowski#kotwica|tytuł=Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze|opublikowany=cmentarzekomunalne.com.pl|data dostępu=2019-11-30}}</ref>. W ostatniej drodze towarzyszyli mu, oprócz najbliższej rodziny, m.in. [[Emilia Krakowska]], [[Zofia Czerwińska]], [[Ewa Błaszczyk]], [[Maja Komorowska]], [[Zbigniew Buczkowski]] i [[Daniel Olbrychski]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.se.pl/rozrywka/gwiazdy/pogrzeb-andrzeja-kondratiuka-relacja-z-uroczystosci_858600.html| tytuł = Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości | data = 2016-06-29 | opublikowany = se.pl| data dostępu = 2016-06-29}}</ref>. |
Zmarł 22 czerwca 2016. Uroczystości pogrzebowe Kondratiuka odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie, a po mszy świętej odprawionej w [[Kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie|kościele środowisk twórczych]] na [[Plac Teatralny w Warszawie|placu Teatralnym]] urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Powązkach Wojskowych]] (kwatera G-tuje-26)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=TUJE&kwatera=G&grob=26&dane=+imie=+nazwisko=Kondratiuk+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2019+miesiac2=11+dzien2=30+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2019+miesiac_zg2=11+dzien_zg2=30+cmentarz=powazkowski#kotwica|tytuł=Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze|opublikowany=cmentarzekomunalne.com.pl|data dostępu=2019-11-30}}</ref>. W ostatniej drodze towarzyszyli mu, oprócz najbliższej rodziny, m.in. [[Emilia Krakowska]], [[Zofia Czerwińska]], [[Ewa Błaszczyk]], [[Maja Komorowska]], [[Zbigniew Buczkowski]] i [[Daniel Olbrychski]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.se.pl/rozrywka/gwiazdy/pogrzeb-andrzeja-kondratiuka-relacja-z-uroczystosci_858600.html| tytuł = Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości | data = 2016-06-29 | opublikowany = se.pl| data dostępu = 2016-06-29}}</ref>. |
Wersja z 20:45, 8 maj 2021
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek | |
Lata aktywności |
1958–2006 |
Odznaczenia | |
Andrzej Lech Kondratiuk (ur. 20 lipca 1936 w Pińsku, zm. 22 czerwca 2016 w Warszawie[1]) – polski reżyser, scenarzysta, aktor i operator filmowy.
Życiorys
Syn Krystyny i Arkadiusza Kondratiuków. Urodził się przed II wojną światową w Pińsku. Był starszym bratem reżysera Janusza Kondratiuka.
W 1963 został absolwentem Wydziału Operatorskiego PWSTiF w Łodzi. Był twórcą filmów niskobudżetowych, w scenariuszach często wykorzystywał wątki ze swojej biografii, a jako aktorów dobierał nierzadko osoby z najbliższego otoczenia, także naturszczyków. Część swych filmów stworzył w Gzowie koło Pułtuska[2]. W ostatnich latach poważna choroba uniemożliwiła mu aktywność zawodową[3].
Mimo że niektóre jego filmy, jak np. Wniebowzięci czy Hydrozagadka, są zaliczane do filmów kultowych, często nagradzanych, nie są one filmami kasowymi. Wiele z jego wcześniejszych filmów to krótkie etiudy, jak np. Chciałbym się ogolić.
Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie sztuki i kultury[4].
Życie prywatne
Był mężem aktorki Igi Cembrzyńskiej. Mieszkali we wsi Gzowo[5].
Na początku nowego tysiąclecia zdiagnozowano u niego nowotwór[6]. W kwietniu 2005 doznał udaru mózgu[6].
Zmarł 22 czerwca 2016. Uroczystości pogrzebowe Kondratiuka odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie, a po mszy świętej odprawionej w kościele środowisk twórczych na placu Teatralnym urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych (kwatera G-tuje-26)[7]. W ostatniej drodze towarzyszyli mu, oprócz najbliższej rodziny, m.in. Emilia Krakowska, Zofia Czerwińska, Ewa Błaszczyk, Maja Komorowska, Zbigniew Buczkowski i Daniel Olbrychski[8].
Filmografia (reżyser)
- Kobiela na plaży (1963)
- Niezawodny sposób (1963)
- Monolog trębacza (1965)
- Chciałbym się ogolić (1966)
- Klub profesora Tutki (1966; serial TV)
- Hydrozagadka (1970)
- Dziura w ziemi (1970)
- Skorpion, Panna i Łucznik (1972)
- Wniebowzięci (1973)
- Jak to się robi (1973)
- Pełnia (1979)
- Gwiezdny pył (1982)
- Cztery pory roku (1984)
- Big Bang (1986)
- Mleczna droga (1990)
- Ene... due... like... fake... (1991)
- Wesoła noc smutnego biznesmena (1993)
- Wrzeciono czasu (1995)
- Słoneczny zegar (1997)
- Córa marnotrawna (2001)
- Bar pod młynkiem (2004)
- Pamiętnik Andrzeja Kondratiuka (2006)
Etiudy w PWSF:
- Juvenalia w Łodzi (1958)
- Zakochany Pinokio (1958)
- Dedykacja (1959)
- Noe (1959; scenariusz z M. Kijowskim)
- Obrazki z podróży (1960)
Wybrane nagrody i wyróżnienia
- 1970 – Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach za film Dziura w ziemi
- 1984 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Gwiezdny pył
- 1985 – Brązowe Lwy Gdańskie dla filmu niepełnometrażowego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Cztery pory roku
- 1985 – Brązowe Oko Leoparda w sekcji telewizyjnej na MFF w Locarno za film Cztery pory roku
- 1986 – Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) za film Big Bang
- 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Big Bang
- 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Cztery pory roku
- 1987 – Złoty Ekran za rok 1986 za reżyserię filmu Big Bang
- 1995 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Wrzeciono czasu
- 1996 – Złota Taśma (nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP) w kategorii film polski za rok 1995 za film Wrzeciono czasu
- 1999 – nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za rok 1998 za scenariusz filmu Złote runo
Przypisy
- ↑ Reżyser Andrzej Kondratiuk nie żyje. warszawa.wyborcza.pl, 2016-06-22. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 50, 10 grudnia 2015, s. 16-17.
- ↑ Nie żyje Andrzej Kondratiuk. filmpolski.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 22 czerwca 2016].
- ↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka. prezydent.pl, 29 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].
- ↑ Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Znak Horyzont, 2020, s. 318. ISBN 978-83-240-7789-2.
- ↑ a b Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 278. ISBN 978-83-8069-265-7.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości. se.pl, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29].
Linki zewnętrzne
- Andrzej Kondratiuk w bazie filmpolski.pl
- Andrzej Kondratiuk w bazie IMDb (ang.)
- Andrzej Kondratiuk w bazie Filmweb
- Andrzej Kondratiuk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Andrzej Kondratiuk w bazie Akademii Polskiego Filmu
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Polscy reżyserzy filmowi
- Polscy scenarzyści
- Polscy operatorzy filmowi
- Polscy aktorzy filmowi
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Ludzie urodzeni w Pińsku
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1936
- Zmarli w 2016