Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:UNSC Summit 2005.jpg|thumb|400px|Rada Bezpieczeństwa w trakcie obrad]] |
[[Plik:UNSC Summit 2005.jpg|thumb|400px|Rada Bezpieczeństwa w trakcie obrad]] |
||
'''Rada Bezpieczeństwa ONZ''' – jeden z sześciu głównych organów Organizacja Narodów Zjednoczonych|Organizacji Narodów Zjednoczonych]], powołany na mocy [[Karta Narodów Zjednoczonych|Karty Narodów Zjednoczonych]] (jej istnieniu i kompetencjom poświęcono rozdziały: V, VI i VII KNZ). |
'''Rada Bezpieczeństwa ONZ''' – jeden z sześciu głównych organów [[Organizacja Narodów Zjednoczonych|Organizacji Narodów Zjednoczonych]], powołany na mocy [[Karta Narodów Zjednoczonych|Karty Narodów Zjednoczonych]] (jej istnieniu i kompetencjom poświęcono rozdziały: V, VI i VII KNZ). |
||
Na Radzie Bezpieczeństwa ciąży główna odpowiedzialność za utrzymanie [[pokój (polityka)|pokoju]] i bezpieczeństwa na świecie. Podobnie jak [[Zgromadzenie Ogólne ONZ|Zgromadzenie Ogólne]], może ona nakładać sankcje na państwa członkowskie. |
Na Radzie Bezpieczeństwa ciąży główna odpowiedzialność za utrzymanie [[pokój (polityka)|pokoju]] i bezpieczeństwa na świecie. Podobnie jak [[Zgromadzenie Ogólne ONZ|Zgromadzenie Ogólne]], może ona nakładać sankcje na państwa członkowskie. |
Wersja z 13:21, 4 cze 2017
Rada Bezpieczeństwa ONZ – jeden z sześciu głównych organów Organizacji Narodów Zjednoczonych, powołany na mocy Karty Narodów Zjednoczonych (jej istnieniu i kompetencjom poświęcono rozdziały: V, VI i VII KNZ).
Na Radzie Bezpieczeństwa ciąży główna odpowiedzialność za utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa na świecie. Podobnie jak Zgromadzenie Ogólne, może ona nakładać sankcje na państwa członkowskie.
Członkowie
- Osobny artykuł:
Rada Bezpieczeństwa składa się z pięciu stałych członków oraz dziesięciu niestałych, wybieranych na dwa lata zgodnie z kluczem regionalnym (5 miejsc dla Afryki i Azji, 2 Ameryki Łacińskiej, 2 Europy Zachodniej i 1 Europy Wschodniej).
Chińska Republika Ludowa została członkiem stałym Rady Bezpieczeństwa w 1971 roku. Do tego czasu Chiny były reprezentowane przez Republikę Chińską (Tajwan). Do 1991 roku członkiem stałym RB był Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.
W roku 2017 w skład Rady Bezpieczeństwa wchodzą[1]:
- jako członkowie stali: Chińska Republika Ludowa, Francja, Rosja, Stany Zjednoczone oraz Wielka Brytania;
- jako członkowie niestali (stan na 2017 r.): Boliwia, Egipt, Etiopia, Kazachstan, Japonia, Senegal, Szwecja, Ukraina, Urugwaj, Włochy[2].
W dniu 2 czerwca 2017 r. Zgromadzenie Ogólne wybrało: Gwineę Równikową, Kuwejt, Peru, Polskę i Wybrzeże Kości Słoniowej, jako niestałych członków RB na następne dwa lata – od 1 stycznia 2018 roku. Zajmą one miejsca: Egiptu, Japonii, Senegalu, Ukrainy i Urugwaju[3]. O zwalniane przez Ukrainę miejsce przysługujące zwyczajowo Europie Wschodniej początkowo rywalizowały Polska i Bułgaria[4], ta ostatnia jednak w 2016 zrezygnowała z kandydowania w wyniku zabiegów dyplomatycznych Polski[5][6].
Od 1993 roku rozważana jest reforma Rady Bezpieczeństwa, ale jak dotychczas nie osiągnięto żadnych rezultatów[7]. Niektóre państwa członkowskie domagają się rozszerzenia RB, twierdząc, że przyczyni się to do poprawienia jego demokratycznego i reprezentatywnego deficytu. Jednakże, w debatach na ten temat powstały rozbieżności dotyczące m.in.: liczby nowych członków, ich statusu (stali czy niestali), prawa weta. Kandydatami do stałego członkostwa są: Brazylia, Indie, Japonia i Niemcy (G4). W przypadku niespełnienia ich żądań, zagroziły zredukowaniem wkładu finansowego lub wojskowego. Również kraje afrykańskie wyraziły potrzebę swojej stałej reprezentacji w Radzie, aby zakończyć hegemonię północnych państw uprzemysłowionych w tym ważnym organie ONZ[8].
W grudniu 2004 roku ówczesny sekretarz generalny Kofi Annan zaproponował dwa modele powiększenia RB do 24 członków. Model A proponuje dodanie 6 nowych stałych członków bez prawa weta i 3 niestałych na dwuletnie kadencje. Model B tworzy nową kategorię ośmiu miejsc odnawialnych co 4 lata i jedno miejsce nieodnawialne na kadencję 2 lat[9][10].
Głosowanie
Rada przyjmuje uchwały większością 9 głosów spośród 15 członków. Wśród uchwał wyróżnia się uchwały dotyczące spraw proceduralnych oraz uchwały dotyczące innych spraw. W przypadku spraw innych do ważności uchwały wymagane są zgodne głosy członków stałych. Jednak w drodze zwyczaju wykształciła się zasada, że uchwała zostaje przyjęta także w wypadku, gdy żaden z członków stałych nie wyrazi sprzeciwu (pierwszy przypadek takiej interpretacji, niezgodnej z literalnym brzmieniem art. 27 Karty Narodów Zjednoczonych, miał miejsce w 1950 r. w związku z interwencją ONZ w Korei). Do zawetowania rezolucji potrzeba więc determinacji jednego z członków stałych lub 7 głosów innych państw. Ten sposób głosowania jest powszechnie krytykowany, swą słabość ujawnił m.in. w trakcie kryzysu irackiego 2003, proponuje się więc, by wprowadzić tzw. podwójne weto (co najmniej 2 członków permanentnych musiałoby zagłosować przeciw, by decyzja nie weszła w życie).
Rada Bezpieczeństwa przedkłada Zgromadzeniu Ogólnemu sprawozdania coroczne lub specjalne (art. 24, ust. 3), w artykule 26 zobowiązano ją zaś do poczynienia szczególnych kroków prowadzących do kontroli zbrojeń.
Zobacz też
- ↑ Members of the Security Council. ONZ. [dostęp 2016-01-15]. (ang.).
- ↑ Permanent and Non-Permanent Members. United Nations. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
- ↑ Côte d’Ivoire, Equatorial Guinea, Kuwait, Peru, Poland elected to UN Security Council. UN News Centre. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
- ↑ L.Sadowski: Moim celem jest Polska w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Nowy Dziennik. Polish Daily News, 2015-06-08. [dostęp 2017-06-03].
- ↑ Bułgaria zrezygnowała z walki o miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Na korzyść Polski. Wprost, 2016-12-14. [dostęp 2017-06-03].
- ↑ MSZ liczy na sukces w Radzie Bezpieczeństwa. Rzeczpospolita, 2017-06-01. [dostęp 2017-06-03].
- ↑ Security Council Reform. Global Policy Forum, 2017. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
- ↑ Membership Including Expansion and Representation. Global Policy Forum, 2017. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
- ↑ Excerpt of High Level Panel's Report on Threats, Challenges and Change. Global Policy Forum, 2.12. 2004. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
- ↑ The Security Council. United Nations A/59/565 General Assembly, 2.12.2004. s. 66-69. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Szablon:Rada Bezpieczeństwa ONZ
- ISNI: 0000000121720195
- VIAF: 141892099
- LCCN: n80076467
- GND: 1001797-5
- NDL: 00634552
- LIBRIS: ljx02lw40c7zgvg
- BnF: 12078331x
- SUDOC: 029083699
- NLA: 35562076
- NKC: kn20010711346
- BIBSYS: 90186219
- CiNii: DA03206090
- PLWABN: 9810680016105606
- NUKAT: n99052009
- J9U: 987007269131205171
- LNB: 000085369
- NSK: 000041840
- ΕΒΕ: 56882
- BLBNB: 000304445
- KRNLK: KAB201906446
- LIH: LNB:J94;=rE
- WorldCat: lccn-n80076467