Hans-Peter Friedrich: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
szablon |
dr red. |
||
Linia 32: | Linia 32: | ||
Od 1988 pracował jako radca w federalnym ministerstwie gospodarki, następnie od 1990 do 1991 w ambasadzie RFN w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. W latach 1991–1998 był pracownikiem frakcji [[CDU/CSU]] w Bundestagu, w tym od 1993 osobistym rzecznikiem lidera podgrupy poselskiej CSU [[Michael Glos|Michaela Glosa]]. W [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 1998 roku|wyborach w 1998]] uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do [[Bundestag]]u XIV kadencji. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w następnych wyborach w [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2002 roku|2002]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2005 roku|2005]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2009 roku|2009]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2013 roku|2013]], <ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.bundeswahlleiter.de/bundestagswahlen/2017/gewaehlte.html|tytuł=Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen|opublikowany=bundeswahlleiter.de|data dostępu=2017-09-25|język=de}}</ref> i [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2021 roku|2021]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.bundeswahlleiter.de/bundestagswahlen/2021/gewaehlte.html |tytuł = Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen |opublikowany = bundeswahlleiter.de |język = de |data dostępu = 2021-09-27}}</ref>. |
Od 1988 pracował jako radca w federalnym ministerstwie gospodarki, następnie od 1990 do 1991 w ambasadzie RFN w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. W latach 1991–1998 był pracownikiem frakcji [[CDU/CSU]] w Bundestagu, w tym od 1993 osobistym rzecznikiem lidera podgrupy poselskiej CSU [[Michael Glos|Michaela Glosa]]. W [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 1998 roku|wyborach w 1998]] uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do [[Bundestag]]u XIV kadencji. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w następnych wyborach w [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2002 roku|2002]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2005 roku|2005]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2009 roku|2009]], [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2013 roku|2013]], <ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.bundeswahlleiter.de/bundestagswahlen/2017/gewaehlte.html|tytuł=Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen|opublikowany=bundeswahlleiter.de|data dostępu=2017-09-25|język=de}}</ref> i [[Wybory parlamentarne w Niemczech w 2021 roku|2021]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.bundeswahlleiter.de/bundestagswahlen/2021/gewaehlte.html |tytuł = Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen |opublikowany = bundeswahlleiter.de |język = de |data dostępu = 2021-09-27}}</ref>. |
||
Od 2005 był wiceprzewodniczącym frakcji CDU/CSU, a w latach 2009–2011 przewodniczył grupie poselskiej CSU w niższej izbie niemieckiego parlamentu. 2 marca 2011 ogłoszony kandydatem na stanowisko federalnego ministra spraw wewnętrznych w [[Drugi rząd Angeli Merkel|drugim rządzie]] [[Angela Merkel|Angeli Merkel]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20110304023220/http://www.faz.net/s/Rub1ED0C280BBA14ACAB16800E2F760DF3E/Doc~EE0A51AA7754745F0B8A872BAC492F203~ATpl~Ecommon~Sspezial.html|tytuł=Merkel: Handlungsfähigkeit demonstriert|opublikowany=faz.de|data=4 marca 2011|data dostępu=2016-11-19|język=de}}</ref>, a następnego dnia mianowany przez prezydenta [[Christian Wulff|Christiana Wulffa]] na to stanowisko<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20110306005932/http://www.bundesregierung.de/nn_1264/Content/DE/Artikel/2011/03/2011-03-03-neue-minister.html|tytuł=Neue Minister ernannt|opublikowany=bundesregierung.de|data=3 marca 2011|data dostępu=2016-11-19|język=de}}</ref>. Urząd ten sprawował do 17 grudnia 2013, po czym tego samego dnia został ministrem rolnictwa i polityki żywnościowej w [[Trzeci rząd Angeli Merkel|trzecim gabinecie]] dotychczasowej kanclerz. Zakończył urzędowanie 17 lutego 2014. Ustąpił z tej funkcji w związku z zarzutami, że jako minister spraw wewnętrznych miał przekazać opozycyjnym wówczas [[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|socjaldemokratom]] niejawną informację o toczącym się postępowaniu w sprawie jednego z ich deputowanych<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.polskieradio.pl/78/1227/Artykul/1051400,Niemcy-afera-i-dymisja-ministra-rolnictwa|tytuł=Niemcy: afera i dymisja ministra rolnictwa |opublikowany=polskieradio.pl|data=14 lutego 2014|data dostępu=2016-11-19}}</ref>. Powrócił wówczas na stanowisko wiceprzewodniczącego frakcji chadeckiej w Bundestagu. W 2017 powołany na wiceprzewodniczącego niższej izby federalnego parlamentu<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.sueddeutsche.de/politik/-bundestag-schaeuble-ruft-zum-streiten-auf-1.3721854|tytuł=Schäuble ruft zum Debattieren auf|data=24 października 2017|opublikowany=sueddeutsche.de|data dostępu=2017-10-27|język=de}}</ref>. |
Od 2005 był wiceprzewodniczącym frakcji CDU/CSU, a w latach 2009–2011 przewodniczył grupie poselskiej CSU w niższej izbie niemieckiego parlamentu. 2 marca 2011 ogłoszony kandydatem na stanowisko federalnego ministra spraw wewnętrznych w [[Drugi rząd Angeli Merkel|drugim rządzie]] [[Angela Merkel|Angeli Merkel]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20110304023220/http://www.faz.net/s/Rub1ED0C280BBA14ACAB16800E2F760DF3E/Doc~EE0A51AA7754745F0B8A872BAC492F203~ATpl~Ecommon~Sspezial.html|tytuł=Merkel: Handlungsfähigkeit demonstriert|opublikowany=faz.de|data=4 marca 2011|data dostępu=2016-11-19|język=de}}</ref>, a następnego dnia mianowany przez prezydenta [[Christian Wulff|Christiana Wulffa]] na to stanowisko<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20110306005932/http://www.bundesregierung.de/nn_1264/Content/DE/Artikel/2011/03/2011-03-03-neue-minister.html|tytuł=Neue Minister ernannt|opublikowany=bundesregierung.de|data=3 marca 2011|data dostępu=2016-11-19|język=de}}</ref>. Urząd ten sprawował do 17 grudnia 2013, po czym tego samego dnia został ministrem rolnictwa i polityki żywnościowej w [[Trzeci rząd Angeli Merkel|trzecim gabinecie]] dotychczasowej kanclerz. Zakończył urzędowanie 17 lutego 2014. Ustąpił z tej funkcji w związku z zarzutami, że jako minister spraw wewnętrznych miał przekazać opozycyjnym wówczas [[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|socjaldemokratom]] niejawną informację o toczącym się postępowaniu w sprawie jednego z ich deputowanych<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.polskieradio.pl/78/1227/Artykul/1051400,Niemcy-afera-i-dymisja-ministra-rolnictwa|tytuł=Niemcy: afera i dymisja ministra rolnictwa |opublikowany=polskieradio.pl|data=14 lutego 2014|data dostępu=2016-11-19}}</ref>. Powrócił wówczas na stanowisko wiceprzewodniczącego frakcji chadeckiej w Bundestagu. W 2017 powołany na wiceprzewodniczącego niższej izby federalnego parlamentu<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.sueddeutsche.de/politik/-bundestag-schaeuble-ruft-zum-streiten-auf-1.3721854|tytuł=Schäuble ruft zum Debattieren auf|data=24 października 2017|opublikowany=sueddeutsche.de|data dostępu=2017-10-27|język=de}}</ref>, funkcję tę pełnił do 2021. |
||
== Życie prywatne == |
== Życie prywatne == |
Wersja z 21:42, 8 kwi 2022
Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1957 |
---|---|
Minister rolnictwa i polityki żywnościowej Niemiec | |
Okres |
od 30 września 2013[1] |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw wewnętrznych Niemiec | |
Okres |
od 3 marca 2011 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Hans Peter Friedrich (ur. 10 marca 1957 w Naila) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU), poseł do Bundestagu, od 2011 do 2013 minister spraw wewnętrznych, w latach 2013–2014 minister rolnictwa i polityki żywnościowej.
Życiorys
Po ukończeniu gimnazjum w Naila (matura 1978) odbywał służbę wojskową w Bundeswehrze, następnie zaś studiował prawo na uniwersytetach w Monachium i Augsburgu. Zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia, a w 1988 doktoryzował się w zakresie prawa. Kształcił się również w zakresie ekonomii w Augsburgu i na prowadzącym naukę w systemie d-learningu Fernuniversität in Hagen.
W 1973 wstąpił do chadeckiej młodzieżówki Junge Union, rok później został członkiem bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej.
Od 1988 pracował jako radca w federalnym ministerstwie gospodarki, następnie od 1990 do 1991 w ambasadzie RFN w Stanach Zjednoczonych. W latach 1991–1998 był pracownikiem frakcji CDU/CSU w Bundestagu, w tym od 1993 osobistym rzecznikiem lidera podgrupy poselskiej CSU Michaela Glosa. W wyborach w 1998 uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do Bundestagu XIV kadencji. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w następnych wyborach w 2002, 2005, 2009, 2013, [2] i 2021[3].
Od 2005 był wiceprzewodniczącym frakcji CDU/CSU, a w latach 2009–2011 przewodniczył grupie poselskiej CSU w niższej izbie niemieckiego parlamentu. 2 marca 2011 ogłoszony kandydatem na stanowisko federalnego ministra spraw wewnętrznych w drugim rządzie Angeli Merkel[4], a następnego dnia mianowany przez prezydenta Christiana Wulffa na to stanowisko[5]. Urząd ten sprawował do 17 grudnia 2013, po czym tego samego dnia został ministrem rolnictwa i polityki żywnościowej w trzecim gabinecie dotychczasowej kanclerz. Zakończył urzędowanie 17 lutego 2014. Ustąpił z tej funkcji w związku z zarzutami, że jako minister spraw wewnętrznych miał przekazać opozycyjnym wówczas socjaldemokratom niejawną informację o toczącym się postępowaniu w sprawie jednego z ich deputowanych[6]. Powrócił wówczas na stanowisko wiceprzewodniczącego frakcji chadeckiej w Bundestagu. W 2017 powołany na wiceprzewodniczącego niższej izby federalnego parlamentu[7], funkcję tę pełnił do 2021.
Życie prywatne
Jest żonaty, ma troje dzieci.
Przypisy
- ↑ Do 17 grudnia 2013 jako p.o. ministra rolnictwa, polityki żywnościowej i ochrony konsumentów.
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-25]. (niem.).
- ↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
- ↑ Merkel: Handlungsfähigkeit demonstriert. faz.de, 4 marca 2011. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).
- ↑ Neue Minister ernannt. bundesregierung.de, 3 marca 2011. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).
- ↑ Niemcy: afera i dymisja ministra rolnictwa. polskieradio.pl, 14 lutego 2014. [dostęp 2016-11-19].
- ↑ Schäuble ruft zum Debattieren auf. sueddeutsche.de, 24 października 2017. [dostęp 2017-10-27]. (niem.).
Bibliografia
- Dr. Hans-Peter Friedrich. bundestag.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).
- Lebenslauf. hans-peter-friedrich.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).