Frank-Walter Steinmeier

Frank-Walter Steinmeier
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1956 Detmold
Prezydent Republiki Federalnej Niemiec
Okres	od 19 marca 2017
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Pierwsza dama	Elke Büdenbender
Poprzednik	Joachim Gauck
Minister spraw zagranicznych Niemiec
Okres	od 17 grudnia 2013 do 27 stycznia 2017
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Guido Westerwelle
Następca	Sigmar Gabriel
Minister spraw zagranicznych Niemiec
Okres	od 22 listopada 2005 do 28 października 2009
Poprzednik	Joschka Fischer
Następca	Guido Westerwelle
Odznaczenia

Frank-Walter Steinmeier (ur. 5 stycznia 1956 w Detmold) – niemiecki polityk należący do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, szef urzędu kanclerskiego Gerharda Schrödera w latach 1999–2005, minister spraw zagranicznych Niemiec w latach 2005–2009 i 2013−2017. Sprawował również funkcję przewodniczącego Rady Europejskiej w pierwszej połowie 2007. Od 21 listopada 2007 do 28 października 2009 również wicekanclerz i minister spraw zagranicznych w rządzie Angeli Merkel. Kandydat SPD na kanclerza Niemiec w 2009. Od 2017 prezydent Niemiec.

Życiorys

Edukacja i młodość

Pochodzi z Nadrenii Północnej-Westfalii. Po ukończeniu szkoły średniej pełnił służbę wojskową od 1974 do 1976. Po jej odbyciu rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Juliusa Liebiga w Gießen. W 1982 zdał swój pierwszy, a w 1986 drugi egzamin państwowy z prawa. Pracował jako asystent profesora (specjalizacja w prawie publicznym i naukach politycznych) na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen do czasu obrony swojej pracy doktorskiej w 1991.

Działalność polityczna do 2017

Od początku lat 90. współpracował z byłym kanclerzem Niemiec Gerhardem Schröderem, który wówczas zajmował stanowisko premiera Dolnej Saksonii. W 1991 został doradcą do spraw prawa medialnego i komunikacji z mediami w biurze ówczesnego premiera w Hanowerze. W latach 1993–1994 był dyrektorem ds. personalnych w biurze premiera. W 1996 został podsekretarzem stanu oraz szefem Kancelarii Premiera Dolnej Saksonii. W wyniku wygranych przez SPD wyborów parlamentarnych w 1998 i objęciu fotela kanclerskiego przez Gerharda Schrödera w listopadzie tego samego roku Steinmeier objął stanowisko szefa Urzędu Kanclerskiego w Bonn, a od 1999 w Berlinie. Sprawował między innymi funkcję koordynatora służb specjalnych. W tym czasie nazywany był szarą eficjencją, gdyż znany był ze swojego efektywnego i skutecznego zarządzania (aluzja do przydomku szara eminencja).

Po wyborach parlamentarnych i utworzeniu Wielkiej Koalicji CDU/CSU – SPD 13 października 2005 został desygnowany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie kanclerz Angeli Merkel. Był pierwszym ministrem spraw zagranicznych Niemiec wywodzącym się z SPD od 1969.

Na nadzwyczajnym kongresie partii w Berlinie 18 października 2008 oficjalnie wybrano go kandydatem SPD na urząd kanclerski w wyborach parlamentarnych zaplanowanych na 2009. Po wyborach SPD znalazło się jednak w opozycji. Po kolejnej elekcji – w 2013 Steinmeier wrócił na urząd szefa niemieckiego MSZ.

Prezydentura

Wybór przez Zgromadzenie Federalne 12 lutego 2017

W listopadzie 2016 został zgłoszony przez kanclerz Angelę Merkel jako kandydat koalicji rządowej na stanowisko prezydenta Niemiec w wyborach w 2017. W związku z tym w styczniu 2017 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra spraw zagranicznych, przekazując obowiązki swojemu następcy, dotychczasowemu ministrowi gospodarki i energii, Sigmarowi Gabrielowi

12 lutego 2017 został wybrany przez Zgromadzenie Federalne w pierwszej turze wyborów na urząd prezydenta Niemiec, uzyskując 931 z 1253 oddanych głosów elektorskich. Urząd prezydenta Niemiec objął 19 marca 2017 zaś trzy dni później nastąpiło jego oficjalne zaprzysiężenie

Życie prywatne

Od 1995 jest żonaty z Elke Büdenbender i ma jedną córkę.

Odznaczenia

• Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN – 2017, ex officio (po objęciu urzędu Prezydenta RFN)
• Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana – Włochy, 2006
• Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2007
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Portugalia, 2009
• Großes Goldenes Ehrenzeichen am Bande für Verdienste um die Republik Österreich – Austria, 2016
• Grand Officier Legii Honorowej – Francja, 2017