Frank-Walter Steinmeier
| ||
.jpg)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1956 Detmold | |
| Prezydent Republiki Federalnej Niemiec | ||
| Okres | od 19 marca 2017 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Pierwsza dama | Elke Büdenbender | |
| Poprzednik | Joachim Gauck | |
| Minister spraw zagranicznych Niemiec | ||
| Okres | od 17 grudnia 2013 do 27 stycznia 2017 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Poprzednik | Guido Westerwelle | |
| Następca | Sigmar Gabriel | |
| Wicekanclerz Niemiec | ||
| Okres | od 21 listopada 2007 do 28 października 2009 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Poprzednik | Franz Müntefering | |
| Następca | Guido Westerwelle | |
| Minister spraw zagranicznych Niemiec | ||
| Okres | od 22 listopada 2005 do 28 października 2009 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Poprzednik | Joschka Fischer | |
| Następca | Guido Westerwelle | |
| ||
| Odznaczenia | ||
     
| ||
Frank-Walter Steinmeier (ur. 5 stycznia 1956 w Detmold[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec i w 2008 p.o. przewodniczącego partii, szef Urzędu Kanclerza Federalnego w okresie rządów Gerharda Schrödera w latach 1999–2005, minister spraw zagranicznych w latach 2005–2009 i 2013−2017, od 2007 do 2009 wicekanclerz, deputowany do Bundestagu, kandydat SPD na kanclerza Niemiec w 2009. Od 2017 prezydent Niemiec.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi z Nadrenii Północnej-Westfalii. Po ukończeniu szkoły średniej pełnił służbę wojskową od 1974 do 1976[2]. Następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Gießen. Od 1980 kształcił się także w zakresie nauk politycznych. W 1982 i 1986 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. Pracował jako nauczyciel akademicki w katedrze prawa publicznego i nauk politycznych na Uniwersytecie w Gießen, gdzie doktoryzował się w 1991[1][2]. W 2013 został posądzony o plagiat, zarzuty miały dotyczyć 95 z 395 stron pracy doktorskiej. W wyniku postępowania wykazano błędy w cytowaniu, jednakże wobec braku stwierdzenia oszustwa Frank-Walter Steinmeier zachował doktorat[3][4].
Działalność polityczna do 2017[edytuj | edytuj kod]
W 1975 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. Od 1991 współpracował z Gerhardem Schröderem, który wówczas zajmował stanowisko premiera Dolnej Saksonii. Został wtedy jego doradcą do spraw komunikacji z mediami. W latach 1993–1994 był dyrektorem biura premiera Dolnej Saksonii. Od 1994 pełnił funkcję kierownika departamentu w kancelarii państwa. W 1996 powołany na sekretarza stanu i szefa kancelarii państwa w administracji Dolnej Saksonii. W 1998, po wygranych przez SPD wyborów parlamentarnych i objęciu stanowiska kanclerza przez Gerharda Schrödera, Frank-Walter Steinmeier został sekretarzem stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego, odpowiadając za służby specjalne[1]. W 1999 powołany na szefa Urzędu Kanclerza Federalnego, którym kierował do 2005[1]. W tym okresie zyskał przydomek „szarej eficjencji”, gdyż znany był ze swojego efektywnego zarządzania (była to aluzja do przydomku „szara eminencja”)[5].
W listopadzie 2005, po kolejnych wyborach i utworzeniu rządu wielkiej koalicji CDU/CSU-SPD, został desygnowany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w pierwszym rządzie kanclerz Angeli Merkel. Był pierwszym ministrem spraw zagranicznych Niemiec wywodzącym się z SPD od 1969[6]. W październiku 2007 powołany na wiceprzewodniczącego Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, miesiąc później zastąpił Franza Münteferinga na urzędzie wicekanclerza w dotychczasowym gabinecie[1].
Od września do października 2008 wykonywał czasowo obowiązki przewodniczącego partii. 18 października 2008 SPD wybrała go na swojego kandydata na stanowisko kanclerza. W wyniku wyborów w 2009 socjaldemokraci znaleźli się jednak w opozycji. W październiku 2009 Frank-Walter Steinmeier zakończył pełnienie funkcji rządowych. Objął natomiast mandat posła do Bundestagu, zajmując przez cztery lata stanowisko przewodniczącego frakcji poselskiej SPD. W 2013 ponownie został wybrany do niższej izby niemieckiego parlamentu[2]. W grudniu tegoż roku po odnowieniu wielkiej koalicji powrócił na urząd ministra spraw zagranicznych w trzecim gabinecie Angeli Merkel[2].
Prezydent Niemiec[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 2016 został ogłoszony przez kanclerz Angelę Merkel kandydatem koalicji rządowej na stanowisko prezydenta Niemiec w wyborach w 2017[7]. W związku z tym w styczniu 2017 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra spraw zagranicznych, przekazując obowiązki swojemu następcy, dotychczasowemu ministrowi gospodarki i energii Sigmarowi Gabrielowi[8]
12 lutego 2017 został wybrany przez Zgromadzenie Federalne w pierwszej turze wyborów na urząd prezydenta Niemiec, zagłosowało na niego 931 spośród 1253 obecnych elektorów[9][10]. Urząd prezydenta Niemiec objął 19 marca 2017, trzy dni później nastąpiło jego oficjalne zaprzysiężenie[11][12]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1995 jest żonaty z Elke Büdenbender, ma jedną córkę[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN – 2017, ex officio
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – Włochy, 2006[13]
- Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2007
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Portugalia, 2009[14]
- Wielka Złota na Wstędze Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii – Austria, 2016
- Legia Honorowa II klasy – Francja, 2017[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Bundespräsident Frank-Walter Steinmeier (niem.). bundespraesident.de. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ a b c d Dr. Frank-Walter Steinmeier (niem.). bundestag.de. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Plagiatsaffäre (niem.). business-and-science.de. [dostęp 2019-07-24].
- ↑ Freispruch trotz Fehlern (niem.). tagesspiegel.de, 5 listopada 2013. [dostęp 2019-07-25].
- ↑ Wawrzyniec Smoczyński: Minister spraw pragmatycznych. polityka.pl, 7 grudnia 2007. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Leaders of Germany (ang.). zarate.eu. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Angela Merkel przedstawiła Franka-Waltera Steinmeiera jako kandydata na prezydenta. rp.pl, 16 listopada 2016. [dostęp 2016-11-16].
- ↑ Niemcy: Sigmar Gabriel przejął obowiązki szefa MSZ. onet.pl, 27 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-27].
- ↑ Frank-Walter Steinmeier nowym prezydentem Niemiec. tvp.info, 12 lutego 2017. [dostęp 2017-02-12].
- ↑ Bundespräsidentenwahl durch die 16. Bundesversammlung (niem.). wahlrecht.de, 12 lutego 2017. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Frank-Walter Steinmeier objął urząd prezydenta Niemiec. polskieradio.pl, 29 marca 2017. [dostęp 2017-03-19].
- ↑ Steinmeier: Pragmatic, popular, president (ang.). dw.com, 22 marca 2017. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 21 marca 2006. [dostęp 2017-05-17].
- ↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). ordens.presidencia.pt. [dostęp 2017-05-17].
- ↑ Steinmeier mit Orden der französischen Ehrenlegion ausgezeichnet (niem.). zeit.de, 26 stycznia 2017. [dostęp 2017-05-17].
| ||||||||||||||
| ||||||
| ||||||||
| ||||||||
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Gießen
- Deputowani Bundestagu
- Niemieccy ministrowie spraw zagranicznych
- Niemieccy prawnicy
- Politycy SPD
- Prezydenci Niemiec
- Wicekanclerze Niemiec
- Wykładowcy uczelni w Niemczech
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Norwegia)
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Portugalia)
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Wielcy Oficerowie Legii Honorowej
- Urodzeni w 1956