Frank-Walter Steinmeier
|
||
.jpg) |
||
| Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1956 Detmold, RFN |
|
| Prezydent Republiki Federalnej Niemiec | ||
| Okres | od 19 marca 2017 | |
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Pierwsza dama | Elke Büdenbender | |
| Poprzednik | Joachim Gauck | |
| Minister spraw zagranicznych Niemiec | ||
| Okres | od 17 grudnia 2013 do 27 stycznia 2017 |
|
| Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
| Poprzednik | Guido Westerwelle | |
| Następca | Sigmar Gabriel | |
| Minister spraw zagranicznych Niemiec | ||
| Okres | od 22 listopada 2005[1] do 28 października 2009 |
|
| Poprzednik | Joschka Fischer | |
| Następca | Guido Westerwelle | |
 |
||
| Odznaczenia | ||
      |
||
Frank-Walter Steinmeier (ur. 5 stycznia 1956 w Detmold, RFN) – niemiecki polityk należący do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, szef urzędu kanclerskiego Gerharda Schrödera w latach 1999–2005, minister spraw zagranicznych Niemiec w latach 2005–2009 i 2013−2017. Sprawował również funkcję przewodniczącego Rady Europejskiej w pierwszej połowie 2007. Od 21 listopada 2007 do 28 października 2009 również wicekanclerz i minister spraw zagranicznych w rządzie Angeli Merkel. Kandydat SPD na kanclerza Niemiec w 2009. Od 2017 prezydent Niemiec.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Edukacja i młodość[edytuj]
Pochodzi z Nadrenii Północnej-Westfalii. Po ukończeniu szkoły średniej pełnił służbę wojskową od 1974 do 1976. Po jej odbyciu rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Juliusa Liebiga w Gießen. W 1982 zdał swój pierwszy, a w 1986 drugi egzamin państwowy z prawa. Pracował jako asystent profesora (specjalizacja w prawie publicznym i naukach politycznych) na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen do czasu obrony swojej pracy doktorskiej w 1991.
Działalność polityczna do 2017[edytuj]
Od początku lat 90. współpracował z byłym kanclerzem Niemiec Gerhardem Schröderem, który wówczas zajmował stanowisko premiera Dolnej Saksonii. W 1991 został doradcą do spraw prawa medialnego i komunikacji z mediami w biurze ówczesnego premiera w Hanowerze. W latach 1993–1994 był dyrektorem ds. personalnych w biurze premiera. W 1996 został podsekretarzem stanu oraz szefem Kancelarii Premiera Dolnej Saksonii. W wyniku wygranych przez SPD wyborów parlamentarnych w 1998 i objęciu fotela kanclerskiego przez Gerharda Schrödera w listopadzie tego samego roku Steinmeier objął stanowisko szefa Urzędu Kanclerskiego w Bonn, a od 1999 w Berlinie. Sprawował między innymi funkcję koordynatora służb specjalnych. W tym czasie nazywany był szarą eficjencją, gdyż znany był ze swojego efektywnego i skutecznego zarządzania (aluzja do przydomku szara eminencja).
Po wyborach parlamentarnych i utworzeniu Wielkiej Koalicji CDU/CSU – SPD 13 października 2005 został desygnowany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie kanclerz Angeli Merkel. Był pierwszym ministrem spraw zagranicznych Niemiec wywodzącym się z SPD od 1969.
Na nadzwyczajnym kongresie partii w Berlinie 18 października 2008 oficjalnie wybrano go kandydatem SPD na urząd kanclerski w wyborach parlamentarnych zaplanowanych na 2009. Po wyborach SPD znalazło się jednak w opozycji. Po kolejnej elekcji – w 2013 Steinmeier wrócił na urząd szefa niemieckiego MSZ.
Prezydentura[edytuj]
Wybór przez Zgromadzenie Federalne 12 lutego 2017[edytuj]
W listopadzie 2016 został zgłoszony przez kanclerz Angelę Merkel jako kandydat koalicji rządowej na stanowisko prezydenta Niemiec w wyborach w 2017[2]. W związku z tym w styczniu 2017 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra spraw zagranicznych, przekazując obowiązki swojemu następcy, dotychczasowemu ministrowi gospodarki i energii, Sigmarowi Gabrielowi[3]
12 lutego 2017 został wybrany przez Zgromadzenie Federalne w pierwszej turze wyborów na urząd prezydenta Niemiec, uzyskując 931 z 1253 oddanych głosów elektorskich[4]. Urząd prezydenta Niemiec objął 19 marca 2017 zaś trzy dni później nastąpiło jego oficjalne zaprzysiężenie[5][6]
Życie prywatne[edytuj]
Od 1995 jest żonaty z Elke Büdenbender i ma jedną córkę.
Odznaczenia[edytuj]
- Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN – 2017, ex officio (po objęciu urzędu Prezydenta RFN)
- Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana – Włochy, 2006[7]
- Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2007
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Portugalia, 2009[8]
- Großes Goldenes Ehrenzeichen am Bande für Verdienste um die Republik Österreich – Austria, 2016
- Grand Officier Legii Honorowej – Francja, 2017[9]
Przypisy
- ↑ jednocześnie od 11 listopada 2007 Wicekanclerz Niemiec
- ↑ Angela Merkel przedstawiła Franka-Waltera Steinmeiera jako kandydata na prezydenta. rp.pl. [dostęp 2016-11-16].
- ↑ Niemcy: Sigmar Gabriel przejął obowiązki szefa MSZ. onet.pl. [dostęp 2017-01-27].
- ↑ Frank-Walter Steinmeier nowym prezydentem Niemiec. tvp.info. [dostęp 2017-02-12].
- ↑ Frank-Walter Steinmeier objął urząd prezydenta Niemiec. polskieradio.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-03-19].
- ↑ Steinmeier zaprzysiężony na prezydenta Niemiec. I od razu wzywa Turcję i Erdogana: Skończcie z porównaniami do nazistów, budujmy więzi!. wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-22].
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it. [dostęp 2017-05-17].
- ↑ CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS (port.). ordens.presidencia.pt. [dostęp 2017-05-17].
- ↑ Steinmeier mit Orden der französischen Ehrenlegion ausgezeichnet (niem.). zeit.de, 2017-01-26. [dostęp 2017-05-17].
|
||||||||||||||
|
|||||||||||
|
||||||||||
|
||||||||||
- Absolwenci uczelni w Niemczech
- Niemieccy ministrowie spraw zagranicznych
- Politycy SPD
- Prezydenci Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Norwegia)
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Portugalia)
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Wielcy Oficerowie Legii Honorowej
- Wicekanclerze Niemiec
- Wykładowcy uczelni w Niemczech
- Urodzeni w 1956
