The Dark Side of the Moon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Dark Side of the Moon
Wykonawca albumu studyjnego
Pink Floyd
Wydany

1 marca 1973

Nagrywany

czerwiec 1972 – styczeń 1973

Gatunek

rock progresywny[1], rock psychodeliczny[1]

Długość

43:00

Wydawnictwo

Harvest[2]

Producent

Pink Floyd[2]

Oceny
Album po albumie
Obscured by Clouds
(1972)
The Dark Side of the Moon
(1973)
A Nice Pair
(1973)
Schemat działania pryzmatu przypominający oryginalną okładkę albumu
Koncert Pink Floyd na żywo z programem The Dark Side of the Moon, Earls Court w Londynie, maj 1973 (od lewej: David Gilmour, Nick Mason, Dick Parry, Roger Waters)

The Dark Side of the Moonalbum koncepcyjny brytyjskiej grupy rockowej Pink Floyd z roku 1973. Tematami 9 utworów na płycie są problemy współczesnego życia: pieniądze, chciwość, przemijanie, szaleństwo i wojna.

Album jest drugim, po Thrillerze Michaela Jacksona najlepiej sprzedającym się albumem w historii muzyki, sprzedano ponad 50 milionów egzemplarzy[14]. Płyta The Dark Side of the Moon spędziła bez przerwy 949 tygodni (18 lat) na amerykańskiej liście Billboard 200, dłużej niż jakikolwiek album w historii fonografii.

W 2003 album został sklasyfikowany na 43. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”[15].

Charakterystyka albumu[edytuj | edytuj kod]

Album ukazał się w 1973 roku i choć przyjęto go entuzjastycznie, nikt nie spodziewał się, że stanie się on jedną z kilku najsłynniejszych płyt w historii muzyki rockowej. Album utrzymał się przez 949 tygodni[16] w pierwszej setce „Billboardu” i do dziś jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów rockowych. Gdy się ukazał, muzyka na nim grana była już dobrze znana fanom zespołu, gdyż nowe utwory grane były na koncertach grupy. W momencie, gdy zespół wszedł do studia (nagrania trwały od czerwca 1972 do stycznia 1973), muzyka była już w pełni skomponowana i przećwiczona. Pozwoliło to muzykom pracować nad poszczególnymi fragmentami oddzielnie, rzadko spotykając się w londyńskim Abbey Road Studios. Keith Emerson wspomina, jak w przerwie wspólnego koncertu przypadkowo usłyszał Watersa rozdzielającego czas w studio pomiędzy poszczególnych muzyków. Zdziwiony zapytał go, czy nie prościej by było spotkać się wszystkim razem. W odpowiedzi usłyszał, że zaoszczędzi to im wielu kłótni.

Album zawiera wiele oryginalnych pomysłów. Zgodnie z sugestią Alana Parsonsa włączyli do utworu „Time” zsynchronizowane dźwięki bijących zegarów, nagrane i zmiksowane przez niego. Jak w poprzednich albumach, skorzystali również z dźwięków pozamuzycznych. Dźwięk otwierających się kas sklepowych i przesypujących monet (bodaj najdłuższy loop zrealizowany w tradycyjnej technice) zgrany jest z otwierającym utworem „Money” riffem granym na gitarze basowej. Po raz pierwszy też, muzycy zaprosili do współpracy innych artystów.

Album mówi o ludzkich lękach, o samotności, o przemijającym czasie (zwłaszcza „Time”), kruchości ludzkiej egzystencji, szaleństwie i zachłanności (autorem tekstów wszystkich utworów jest Roger Waters). Przesłanie albumu jest skrajnie nihilistyczne i pesymistyczne. Cały album podsumowuje wypowiedź dozorcy budynku, Gerry’ego Driscolla, którego można usłyszeć w ostatnich sekundach wybrzmiewającej muzyki, gdy powraca dźwięk bijącego serca There is no dark side of the moon, really. As a matter of fact it’s all dark (Nie ma ciemnej strony księżyca, w rzeczywistości jest cały ciemny).

Jedną z zagadek albumu jest pojawienie się w ostatnich sekundach płyty niezidentyfikowanych dźwięków, trwających zaledwie krótką chwilę. Brzmi to jak muzyka, lecz niewielkie natężenie dźwięku nie pozwala bliżej go określić. Według jednej z hipotez, dźwięki zostały nagrane przypadkowo i mogły przedostać się z sąsiedniego studia przez uchylone drzwi. Według przypuszczeń miałaby to być orkiestrowa wersja utworu „Ticket to Ride” zespołu The Beatles. Wobec dokładności muzyków i producentów Pink Floyd, takie wyjaśnienie wydaje się mało prawdopodobne.

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Edycja oryginalna[edytuj | edytuj kod]

Nr Tytuł Długość
1. Speak to Me/Breathe(Mason/Waters/Gilmour/Wright) 3:57
2. On the Run(Gilmour/Waters) 3:50
3. Time(Mason/Waters/Wright/Gilmour) 6:49
4. The Great Gig in the Sky(Wright, Clare Torry[17]) 4:44
5. Money(Waters) 6:22
6. Us and Them(Waters/Wright) 7:49
7. Any Colour You Like(Gilmour/Mason/Wright) 3:26
8. Brain Damage(Waters) 3:46
9. Eclipse(Waters) 2:11

Utwór „Time” zawiera w sobie repryzę „Breathe”.

Edycja „Shine On” (wersja pudełkowa) i reedycja z okazji 25-lecia[edytuj | edytuj kod]

Nr Tytuł Długość
1. „Speak to Me” (Mason) 1:08
2. „Breathe” (Gilmour/Waters/Wright) 2:48
3. „On the Run” (Gilmour/Waters) 3:50
4. „Time” (Gilmour/Mason/Waters/Wright) 5:40
5. „Breathe (Reprise)” (Gilmour/Waters/Wright) 1:09
6. „The Great Gig in the Sky” (Wright) 4:44
7. „Money” (Waters) 6:22
8. „Us and Them” (Waters/Wright) 7:49
9. „Any Colour You Like” (Gilmour/Mason/Wright) 3:26
10. „Brain Damage” (Waters) 3:46
11. „Eclipse” (Waters) 2:11

„Speak to Me/Breathe” podzielono na dwa utwory. To samo zrobiono z „Time”.

Reedycja z okazji 30-lecia[edytuj | edytuj kod]

Nr Tytuł Długość
1. „Speak to Me” (Mason) 1:08
2. „Breathe” (Gilmour/Waters/Wright) 2:48
3. „On the Run” (Gilmour/Waters) 3:50
4. „Time” (Gilmour/Mason/Waters/Wright) 6:49
5. „The Great Gig in the Sky” (Wright) 4:44
6. „Money” (Waters) 6:22
7. „Us and Them” (Waters/Wright) 7:49
8. „Any Colour You Like” (Gilmour/Mason/Wright) 3:26
9. „Brain Damage” (Waters) 3:46
10. „Eclipse” (Waters) 2:11

„Breath (Reprise)” ponownie stała się częścią „Time”.

Sprzedaż w wybranych krajach[edytuj | edytuj kod]

Kraj Certyfikaty Sprzedaż
Austria 3x Platynowa 100 000+
Australia 10x Platynowa 1 500 000+
Kanada 2x Diamentowa 2 500 000+
Francja Diamentowa 2 000 000+
Niemcy 2x Platyna 500 000+
Polska 2x Platyna[18] 250 000+
Stany Zjednoczone 18x Platyna 19 000 000+
Wielka Brytania 9x Platyna 11 400 000+
Ogółem w Europie 18 000 000+
Ogółem na świecie 41 000 000+

Wraz z reedycjami liczba sprzedanych egzemplarzy sięga 44 mln, a nawet (według innych źródeł) 48 mln.

Pozycje na listach[edytuj | edytuj kod]

Twórcy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dotyczy wydania jubileuszowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Pink Floyd – „The Dark Side Of The Moon” (1973) [online], TopGuitar.pl, 1 lutego 2015 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  2. a b Pink Floyd – The Dark Side Of The Moon. Discogs. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  3. Pink Floyd – The Dark Side of the Moon. Album of the Year. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  4. Stephen Thomas Erlewine: The Dark Side of the Moon – Pink Floyd. AllMusic. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  5. Richard Smirke: Pink Floyd, ‘The Dark Side of the Moon’ At 40: Classic Track-By-Track Review. Billboard.com. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  6. Robert Christgau: Consumer Guide Album. robertchristgau.com. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  7. Eric Harvey: The Dark Side of the Moon: Pink Floyd. Pitchfork. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  8. THE DARK SIDE OF THE MOON: Pink Floyd. Prog Archives. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  9. The Dark Side of the Moon. Rate Your Music. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  10. Loyd Grossman: Pink Floyd, The Dark Side of the Moon. Rolling Stone.com. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-02-20)]. (ang.).
  11. SgtPepper: Pink Floyd – The Dark Side of the Moon. Sputnikmusic. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  12. Pink Floyd's 14 studio albums rated. The Telegraph. [dostęp 2023-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-10)]. (ang.).
  13. Jack Milner: Pink Floyd – The Dark Side Of The Moon (50th Anniversary Deluxe Boxset). Uncut. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  14. Mark Beech, Pink Floyd Money Machine Leads Elvis, Nirvana, U2 in CD Battle, Londyn: www.bloomberg.com, 27 września 2011 [dostęp 2011-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-23] (ang.).
  15. Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  16. http://www.rockandrollreport.com/2007/05/29/cover-story-dark-side-of-the-moon-by-hipgnosis/.
  17. Mark Blake: Pink Floyd – Prędzej świnie zaczną latać. Kraków: SQN, 2012, s. 277. ISBN 978-83-63248-56-7.
  18. Oficjalna Lista Wyróżnień – platynowe płyty [online], OLiS, 25 stycznia 2023 [dostęp 2023-02-23].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]