Województwo kieleckie (1975–1998)
| ||||
| 1975–1998 | ||||
| ||||
| Państwo | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data powstania |
1 czerwca 1975 | |||
| Data likwidacji |
31 grudnia 1998 | |||
| Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
| Powierzchnia |
9211 km² | |||
| Populacja (1998) • liczba ludności |
| |||
| • gęstość |
122,9 os./km² | |||
| Tablice rejestracyjne |
KI, KE, KJ | |||
Położenie na mapie Polski
| ||||
Portal  Polska
| ||||
Województwo kieleckie – województwo powołane do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 1 czerwca 1975[1]. W czasie reformy administracyjnej w 1999 zostało zlikwidowane. Po reformie większa część jego obszaru znalazła się w województwie świętokrzyskim ze stolicą w Kielcach, a reszta w województwie małopolskim.
28 maja 1975 weszła w życie ustawa o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa. Polska została podzielona na 49 województw. W 1993 województwo kieleckie miało 1 135 500 mieszkańców[2]. Składało się wówczas z 80 gmin, a na jego terenie znajdowało się 19 miast[2].
Od wschodu graniczyło z województwem tarnobrzeskim, od południa z tarnowskim i krakowskim, od zachodu z katowickim, częstochowskim i piotrkowskim, a od północy z województwem radomskim.
Z obszarem 9,2 tys. km² województwo kieleckie zajmowało szóste miejsce w kraju pod względem powierzchni[3].
Urzędy Rejonowe[edytuj | edytuj kod]
- Urząd Rejonowy w Busku-Zdroju dla gmin: Bejsce, Busko-Zdrój, Chmielnik, Czarnocin, Gnojno, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota
- Urząd Rejonowy w Jędrzejowie dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Krasocin, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa i Wodzisław
- Urząd Rejonowy w Kielcach dla gmin: Bieliny, Bodzentyn, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Łączna, Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica, Raków, Sitkówka-Nowiny, Słupia (Konecka), Strawczyn, Suchedniów i Zagnańsk oraz miasta Kielce
- Urząd Rejonowy w Końskich dla gmin: Bliżyn, Końskie, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków
- Urząd Rejonowy w Miechowie dla gmin: Charsznica, Działoszyce, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów
- Urząd Rejonowy w Starachowicach dla gmin: Bałtów, Bodzechów, Brody, Kunów, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne, Waśniów i Wąchock oraz miast: Ostrowiec Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i Starachowice
Miasta[edytuj | edytuj kod]
Ludność (stan na 31.12.1998 r.)
Kielce – 212 383
Ostrowiec Świętokrzyski – 79 173
Starachowice – 57 083
Skarżysko-Kamienna – 50 799
Końskie – 22 353
Busko-Zdrój – 18 255
Jędrzejów – 17 459
Pińczów – 12 405
Miechów – 11 935
Włoszczowa – 11 067
Suchedniów – 8 337
Sędziszów – 6 167
Stąporków – 6 036
Kazimierza Wielka – 5 474
Chęciny – 4 258
Chmielnik – 4 056
Małogoszcz – 3 155
Kunów – 3 136
Wąchock – 2 755
Bodzentyn – 2 276
Skalbmierz – 1 302
Działoszyce – 1 163
Ludność w latach[edytuj | edytuj kod]
- 1975 – 1 037 100[4]
- 1980 – 1 068 700[5]
- 1985 – 1 107 900[6]
- 1990 – 1 126 700[7]
- 1995 – 1 136 600[8]
- 1998 – 1 131 700
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- województwo świętokrzyskie
- Podział administracyjny Polski (1944–1950)
- Podział administracyjny Polski (1950–1957)
- Podział administracyjny Polski (1957–1975)
- reforma administracyjna w Polsce (1975)
- Podział administracyjny Polski (1975–1998)
- reforma administracyjna w Polsce (1999)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91)
- ↑ a b Kielce jako stolica regionu na stronie Informatora Miejskiego Kielc.
- ↑ Ryszard Garus, Znakowane szlaki turystyczne woj. kieleckiego, Kielce 1990, s. 7.
- ↑ Rocznik statystyczny 1976, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1976, s. L.
- ↑ Rocznik statystyczny województw 1981, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1982, s. 3 (s. 52 dokumentu PDF).
- ↑ Encyklopedia powszechna PWN, t. 5 (suplement), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 318.
- ↑ Rocznik statystyczny województw 1991, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1991, s. 15 (s. 76 dokumentu PDF).
- ↑ Rocznik statystyczny województw 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 25 (s. 94 dokumentu PDF).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Swajdo, Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005.
- Jerzy Z. Pająk, Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego, [w:] Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001.
- Teresa Koba-Ryszewska, Przeszłość administracyjna ziem województwa kieleckiego, [w:] Z dziejów ziemi kieleckiej (1918–1944), Warszawa 1970.
