Przejdź do zawartości

Zbrodnia w Ugłach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnia w Ugłach
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Ugły

Data

12 maja 1943

Godzina

nad ranem

Liczba zabitych

ponad 100

Liczba rannych

4

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia, sotnia „Jaremy”[1]

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ugły”
Ziemia51°13′10″N 26°29′35″E/51,219444 26,493056

Zbrodnia w Ugłach – zbrodnia dokonana 12 maja 1943 na ludności polskiej przez sotnię UPA pod dowództwem Nikona Semeniuka „Jaremy” podczas rzezi wołyńskiej. Miejscem zbrodni była kolonia Ugły położona w powiecie sarneńskim województwa wołyńskiego. W jej wyniku zginęło ponad 100 Polaków.

Przebieg zbrodni

[edytuj | edytuj kod]
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Ugły

12 maja 1943 r. nad ranem oddział UPA zaatakował polską kolonię Ugły z trzech stron. Atak rozpoczęto od ostrzału pociskami zapalającymi, który spowodował we wsi pożary. Następnie przystąpiono do szturmu, który złamał opór słabej samoobrony. Upowcy rozbiegli się po Ugłach zabijając napotkanych Polaków. Jednocześnie trwał rabunek mienia, które napastnicy ładowali na wozy[1]. Polacy ratowali się ucieczką na pola i do lasu. Większość populacji wsi zdołała uciec pomimo tego, że nie atakowanej strony wsi pilnowali bojownicy, którzy strzelali do uciekających. Trzy osoby schroniły się u Białorusina Szczećki, który wydał je atakującym (jedna z nich mimo to zdołała zbiec i przeżyć)[2].

W wyniku ataku spłonęło 50 gospodarstw i zginęło ponad 100 Polaków. Większość ofiar (72 ciała) została pochowana przez ocalałych w zbiorowej mogile na miejscu spalonej kaplicy kilka dni po zbrodni[2].

1 października 2024 Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej oświadczył, że na wniosek polskich rodzin planuje przeprowadzenie w 2025 roku robót poszukiwawczych szczątków polskich ofiar w obwodzie rówieńskim[3]. Według Karoliny Romanowskiej ze stowarzyszenia Pojednanie Polsko-Ukraińskie zgoda dotyczy Ugieł, z których pochodziła jej rodzina[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa 2006, s. 319
  2. a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 302-303, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  3. Український інститут національної памʼяті планує проведення пошукових робіт жертв Волинської трагедії у відповідь на звернення польських громадян. ОНОВЛЕНО: переклад польською мовою. uinp.gov.ua, 2024-10-01. [dostęp 2024-10-04]. (ukr.).
  4. IPN Ukrainy zgodził się na ekshumacje rodziny pani Karoliny. "To przełom" [WYWIAD]. ukrayina.pl, 2024-10-03. [dostęp 2024-10-04]. (pol.).