Andrew Lloyd Webber

Andrew Lloyd Webber
	; Andrew Lloyd Webber podczas wizyty w Polsce
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1948 ; Londyn
Gatunki	musical
Aktywność	od 1968
Powiązania	Sarah Brightman
	Współpracownicy
	Tim Rice
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Andrew Lloyd Webber, baron Lloyd-Webber (ur. 22 marca 1948 w Londynie) – brytyjski kompozytor, producent i działacz polityczny, twórca muzyki do najbardziej kasowych w historii musicali, w tym m.in. spektakli Koty i Upiór w operze. W 1997 roku Webber uhonorowany został Oscarem za najlepszą piosenkę do filmu Evita^[1].

Życiorys

Jest synem kompozytora Williama Lloyda Webbera i nauczycielki gry na pianinie Jean Johnstone Lloyd Webber. W 1951 roku urodził się jego brat Julian Lloyd Webber, który jest wiolonczelistą^[2].

Ukończył Westminster School, następnie rozpoczął naukę w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim, przerwał jednak studia.

Kariera artystyczna

Musicale

Andrew Lloyd Webber odniósł pierwszy sukces, kiedy wraz z Timem Rice'em napisał musical Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1968), który okazał się przebojem. Kolejne musicale Jesus Christ Superstar (1970), Evita o Evie Peron (1976) czy Koty (1981) odniosły sukcesy na całym świecie i weszły do kanonu musicalu (Koty na Broadwayu były grane bez przerwy przez ponad 20 lat). Kolejnym wielkim sukcesem był Upiór w operze (1986), w którym w jednej z głównych ról wystąpiła ówczesna żona Webbera – Sarah Brightman. Musical ten utrzymuje się na scenie londyńskiej bez przerwy od października 1986.

Lista chronologiczna

The Likes of Us (1965), libretto Tim Rice, (pierwszy pokaz w 2005)
Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze) (1968) libretto Tim Rice
Jesus Christ Superstar (1970) libretto Tim Rice
Jeeves (1975), libretto Alan Ayckbourn
Evita (1976), libretto Tim Rice
Tell Me on a Sunday (1979), libretto Don Black
Cats (Koty) (1981), libretto Richard Stilgoe i Trevor Nunn wg T.S. Eliota
Song and Dance (1982), libretto Don Black
Starlight Express (1984), libretto Richard Stilgoe
Cricket (1986), libretto Tim Rice
The Phantom of the Opera (Upiór w operze) (1986), libretto Charles Hart i Richard Stilgoe
Aspects of Love (1989), libretto Don Black i Charles Hart
Sunset Boulevard (Bulwar Zachodzącego Słońca) (1993), libretto Christopher Hampton
Whistle Down the Wind (1996), libretto Jim Steinman
The Beautiful Game (2000), libretto Ben Elton
The Woman in White (2004), libretto David Zippel
Love Never Dies (2010), libretto Glenn Slater
Stephen Ward (2013), libretto Christopher Hampton oraz Don Black^[3] na podstawie wydarzeń Afery Profumo

Ekranizacje

Kilka musicali Webbera zostało zekranizowanych:

Jesus Christ Superstar w roku 1973 – wyreżyserował Norman Jewison
Evitę w 1996 – wyreżyserował Alan Parker (tytułową rolę zagrała Madonna)
Koty (film TV) w 1998 – wyreżyserował David Mallet
Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat w roku 1999
Jesus Christ Superstar w roku 2000 – wyreżyserowała Gail Edwards
Upiora w operze w 2004 – wyreżyserował Joel Schumacher

Producentem trzech ostatnich filmów był sam kompozytor^[4] .

Inne

15 listopada 2008 roku Webber pojawił się jako gość specjalny w warszawskim teatrze Roma na przedstawieniu polskiej wersji musicalu Upiór w operze.

W 2009 roku wraz z Diane Warren napisał utwór „It’s My Time”, który miał reprezentować Wielką Brytanię podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji^[5]. Wykonawca piosenki został wybrany przez brytyjską telewizję BBC podczas specjalnej audycji Eurovision: Your Country Needs You, którą wygrała Jade Ewen. Utwór zajął ostatecznie piąte miejsce w finale konkursu, który odbył się 16 maja w Moskwie.

Działalność biznesowa

W 1977 roku Lloyd Weber uznał, że trafia do niego zbyt mała część dochodów, jakie przynoszą jego dzieła. Aby temu zaradzić, założył spółkę Really Useful Group. Początkowo jej działalność skupiała się na zarządzaniu prawami do kompozycji. Z czasem została znacznie rozszerzona i obejmuje obecnie m.in. zarządzanie siedmioma londyńskimi teatrami (Really Useful Theatres), produkcję filmów (Really Useful Films) i wydawanie płyt (Really Useful Records).

W latach 1986–1999 firma miała innych udziałowców poza Lloydem Weberem, m.in. przez cztery lata była notowana na giełdzie. W 1999 roku kompozytor wykupił wszystkie udziały i od tego czasu jest jedynym właścicielem Really Useful Group.

Tytuły i działalność polityczna

W 1992 roku kompozytor otrzymał tytuł szlachecki Sir. Pięć lat później został podniesiony do godności para dożywotniego jako Baron Lloyd-Webber z Sydmonton^[6] (miejscowości w hrabstwie Hampshire, gdzie posiada swoją letnią rezydencję). W nazwisku Lloyd Webber nie ma myślnika, występuje on natomiast w tytule szlacheckim kompozytora.

Jak wszyscy parowie dożywotni, lord Lloyd-Webber jest członkiem Izby Lordów, gdzie zasiada w ławach Partii Konserwatywnej, z którą publicznie sympatyzował przez całe swoje życie.

Życie prywatne

24 lipca 1972 roku ożenił się z Sarah Hugill, z która ma dwójkę dzieci – Imogen (ur. 31 marca 1977) i Nicholasa (ur. 2 czerwca 1979). Rozwiedli się w 1983 roku.

Rok później (22 marca 1984) ożenił się ponownie z wypromowaną przez siebie wokalistką i tancerką – Sarah Brightman. W 1986 roku Webber obsadził ją w premierowej obsadzie Upiora w operze. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1990 roku.

15 lutego 1991 roku Webber poślubił swoją trzecią żonę – Madeleine Gurdon, z którą jest żonaty do tej pory. Mają trójkę dzieci – Alastaira (ur. 3 maja 1992), Williama (ur. 24 sierpnia 1993) i Isabellę (ur. 30 kwietnia 1996).

Kompozytor jest kolekcjonerem sztuki, głównie z okresu epoki wiktoriańskiej.

Choroba

W dniu 25 października 2009 roku rzecznik prasowy kompozytora poinformował, że u Webbera wykryto raka prostaty^[7]. Nowotwór został wykryty we wczesnej fazie rozwoju. W styczniu 2010 roku artysta poinformował o pozytywnym wyniku leczenia^[8]

Przypisy

↑ The 69th Academy Awards / 1997. oscars.org. [dostęp 2015-06-22]. (ang.).
↑ Nick Barratt: Family detective. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. www.telegraph.co.uk, 2007-07-07. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
↑ Creative Team Stephen Ward The Musical. [dostęp 2014-02-25]. (ang.).
↑ Webber jako producent
↑ Andrew Lloyd Webber dla Eurowizji. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. www.muzyka.wp.pl, 2008-10-21. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).
↑ Biogram na stronie Izby Lordów (ang.)
↑ Informacja o chorobie Webbera(ang.)
↑ Informacja o wyleczeniu nowotworu

Linki zewnętrzne

[oscars.org-1997-1] The 69th Academy Awards / 1997. oscars.org. [dostęp 2015-06-22]. (ang.).

[2] Nick Barratt: Family detective. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. www.telegraph.co.uk, 2007-07-07. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).

[3] Creative Team Stephen Ward The Musical. [dostęp 2014-02-25]. (ang.).

[4] Webber jako producent

[5] Andrew Lloyd Webber dla Eurowizji. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. www.muzyka.wp.pl, 2008-10-21. [dostęp 2015-05-17]. (pol.).

[6] Biogram na stronie Izby Lordów (ang.)

[7] Informacja o chorobie Webbera(ang.)

[8] Informacja o wyleczeniu nowotworu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]