Bath
51°22′44″N 2°21′57″W/51,378889 -2,365833
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Region | |
| Hrabstwo ceremonialne | |
| Unitary authority | |
| Powierzchnia |
29 km² |
| Wysokość |
5–50 m n.p.m. |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
01225 |
| Kod pocztowy |
BA1, BA2, BA3 |
Położenie na mapie Somersetu  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 51°22′44″N 2°21′57″W/51,378889 -2,365833
| |
| Strona internetowa | |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo |
{{{państwo}}} |
|---|---|
| Typ |
kulturowe |
| Spełniane kryterium |
I, II, IV |
| Numer ref. | |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
{{{data wpisu}}} |
| Dokonane zmiany |
{{{dokonane zmiany}}} |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Bath – miasto w Anglii, w hrabstwie Somerset, położone 159 km na zachód od Londynu i 21 km od Bristolu. Miasto posiada status city, nadany przez królową Elżbietę w roku 1590. W roku 1889 uzyskało status gminy miejskiej, od roku 1996 jest centrum administracyjnym jednostki autonomicznej Bath and North East Somerset.
Miasto położone jest w dolinie rzeki Avon, w miejscu, gdzie występowały naturalne wody geotermalne. Kolonizatorzy rzymscy wybudowali tu łaźnie i świątynię i nazwali to miejsce Aqua Sulis. W roku 973 w Bath koronowano na króla Anglii Edgara. Za czasów georgiańskich miasto stało się popularnym ośrodkiem wypoczynkowym. Z tego okresu pochodzi wiele budowli w stylu epoki.
Bath uzyskało status miejsca dziedzictwa światowego w roku 1987. Obecnie jest centrum kulturalnym, uniwersyteckim i turystycznym, które rocznie odwiedza je 3 800 000 osób.
Historia
Miasto zostało założone na Półwyspie Libraryjskim, w pobliżu jedynych naturalnych źródeł geotermalnych w Wielkiej Brytanii. Pierwszy raz w dokumentach wzmiankowane jest jako rzymskie uzdrowisko, jednak istnieją poszlaki pozwalające stwierdzić, że Bath powstało wcześniej. Wierzono, iż woda mineralna z Bath jest lekarstwem na rozmaite przypadłości.
Od 1702 roku działał tam brytyjski arbiter elegancji Richard Beau Nash, który uczynił Bath najmodniejszym miastem w Wielkiej Brytanii. W latach 1801–1806 mieszkała w Bath Jane Austen; w tym mieście dzieje się akcja jej dwóch powieści: Opactwo Northanger i Perswazje.
Dzisiejsze Bath zajmuje powierzchnię 29 km² i liczy około 83 000 mieszkańców.
Turystyka
W Bath istnieją rzymskie łaźnie, opactwo Bath Abbey, Most Pulteney oraz ogród angielski Prior Park Landscape Garden zaprojektowany przez poetę Alexandra Pope'a. Znajdują się tutaj także przedstawiciele architektury georgiańskiej: Royal Crescent wybudowany w latach 1767 - 1774, okrągły ciąg budynków o długości 200 metrów zwany The Circus oraz Assembly Rooms, których projektantami byli John Wood starszy oraz John Wood młodszy[1].
Ludzie związani z miastem
Mieszkanką miasta była Jane Austen. Akcja dwóch jej książek (Opactwo Northanger i Perswazje) rozgrywa się w owym mieście, a pojawia się ono w każdej książce Austen. Mieszkańcem Bath jest również Nicolas Cage. W mieście został w 1981 r. założony nowofalowy zespół muzyczny Tears for Fears przez mieszkających tu w tym okresie Rolanda Orzabala i Curta Smitha. Innym znanym mieszkańcem Bath jest videobloger Charlie McDonnell.
O mieście
Bath jest miastem, w którym rozgrywa się akcja książek Petera Lovesey'a (powieści kryminalne).
Pod koniec 2017 opublikowano studium wykonalności dotyczące budowy linii tramwajowej, które wykazało zasadność dla realizacji tego typu projektu[2].
Miasta partnerskie
Miasto bierze udział w projekcie Civitas Renaissance, zrzeszającego miasta promujące alternatywne formy transportu miejskiego[3].
Polonia
- Integracyjna Szkoła Sobotnia im. Fryderyka Chopina
- Polska Szkoła Sobotnia im. Jana Pawła II[4].
Przypisy
- ↑ Bath znaczy coś więcej niż łaźnia | Tomasz Merwiński [online], merwinski.pl [dostęp 2018-02-18] (pol.).
- ↑ Tomasz Kościelny "Kolejne brytyjskie miasto chce tramwaju" Transport Publiczny 28 stycznia 2018
- ↑ Civitas Renaissance. [dostęp 2009-11-05].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Organizacje Polonijne. [dostęp 2017-06-05].
